ای آن کسی که گرفته است آسمان شرف
ز آفتاب کمالت همیشه فرو فروغ
درون مزرع فضل و هنر ز قوس و قزح
نهاده کلک تو بر دوش گاو گردون یوغ
نه رعد نزد تویی حکمتی کند سرفه
نه ابر پیش تو بی علتی زند آروغ
توئی که در روشت کس ندیده است گزاف
توئی که در سخنت کس نیافته است دروغ
ترینه دوغت دادم به جای شهد سخن
که اصطلاح عوامست لفظ تلخنه دوغ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر در تمجید از یک شخصیت برجسته و با فضیلت گفته شده است. شاعر به توصیف ویژگی‌های عالی و کمالات این فرد می‌پردازد و او را به عنوان منبع نور و دانایی معرفی می‌کند. همچنین، اشاره می‌کند که در سخنان او هیچ گونه دروغی وجود ندارد و بر خلاف دیگران، سخنانش بیهوده و گزاف نیست. در نهایت، شاعر با استفاده از اصطلاحات عامیانه، خود را به او نزدیک می‌کند و بیان می‌کند که به او محبت و احترام دارد، حتی اگر به زبانی ساده و مذهبی این محبت را نشان دهد.
هوش مصنوعی: ای کسی که آسمان به خاطر نور کاملت همیشه درخشان و روشن است.
هوش مصنوعی: در فضای پر بارش علم و هنر، قلم تو مانند یک بار سنگین بر دوش آسمان قرار گرفته است.
هوش مصنوعی: نه صدا و رعدی که از تو می‌آید، بی‌دلیل و بی‌حکمت است و نه ابری که در برابر تو قرار دارد، بدون علت بر می‌آشوبد.
هوش مصنوعی: تو کسی هستی که هیچ‌کس در رفتار و کردار تو چیزی بی‌وجه و بی‌مورد ندیده و در گفته‌هایت نیز هیچ‌کس دروغی نیافته است.
هوش مصنوعی: به تو گفتم که دوغ را به جای شهد شیرین به کار می‌برم، چون این حرف، یک اصطلاح رایج و عامیانه است که به تلخی مزه اشاره دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.