|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف جاذبه‌های معنوی و روحانی حق می‌پردازد. شاعر با استفاده از نمادهایی چون مرغ شیدا و موسی، به عشق و شوق به حقیقت و وفا اشاره می‌کند. او از تازیانه حق و پیوند آن با طبع انسانی سخن می‌گوید و در نهایت، به جستجوی معنای زندگی و مقصود خود در نشانه‌های حق اشاره می‌کند. به طور کلی، شعر تصویرگر longing و تلاش برای نزدیکی به حقیقت و آشیانه حق است.
هوش مصنوعی: ای کسی که در راه رسیدن به حق قدم برمی‌داری، همچون پرنده‌ای هستی که در جستجوی آشیانه‌ای برای خود در خانه‌ی حق می‌باشد.
هوش مصنوعی: ای کسی که مانند موسی از درختی در طور کوه شنیدی نغمه‌های حق و درستی، نشان از وفای توست.
هوش مصنوعی: در پی تنبیه کردن نفس، دلی سرسخت و نافرمان به خود شده است.
هوش مصنوعی: پرنده‌ای که ذکر و تسبیح تو را می‌خواند، با آهنگی زیبا در آشیانه حقیقت جا دارد.
هوش مصنوعی: احمد شادزی که به دنبال هدف خود بود، در مسیرش به نشانه‌ای از حقیقت برخورد کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.