حرف آخر قافیه

شماره ۱: روز فطرت چو دست قدرت ساخت - از منی قرطه پرند مرا

شماره ۲: ای آنکه عفو کامل و احسان سابقت - برداشت رعب و امید و بیم را

شماره ۳: شه صدور و خداوند من شهاب الدین - توئی که محض وفائی مر این وفاجو را

شماره ۴: می فرستد هزار حمد و ثنا - مختصر بی تکلف اطناب

شماره ۵: پناه ملک جهان مقتدای روی زمین - توئی که هست ز رای تو آسمان محجوب

شماره ۶: مده فریب مراین عقل خاص طبعت را - به طبع شعرپرست و به شعر عام فریب

شماره ۷: ایا یگانه عالم که روزگار دو رنگ - نظیر تو به سه کشور به هیچ باب نیافت

شماره ۸: ای صاحبی که دست تو در معجز سخا - محسود موج قلزم و ابر بهاری است

شماره ۹: گوژو به جز از تو در همه پارس - در دل صف کین من که آراست

شماره ۱۰: ای خسروی که فتنه نشان آب تیغ تو - روی زمانه را ز غبار فتن بشست

شماره ۱۱: شاها به ذات پاک خدائی که حکمتش - بر درگه تو رایت شاهی فراشته ست

شماره ۱۲: ابریست مطیر دست طاهر - کز پاشش گوهرش کمی نیست

شماره ۱۳: مرا قومی حریف هفته بودند - که در سر هر یکی را کبر میریست

شماره ۱۴: هنگام نام دعوی مردی کند مطرز - در روز نام و ننگ و فتوت کم از زن است

شماره ۱۵: سه روز رفت کز آسیب مرگ آن دلبر - مرا جگر زره دیدگان بپالوده ست

شماره ۱۶: در عهد سخات کس نگوید - کآوازه حاتمی و معنی ست

شماره ۱۷: از تو ما را شکایتی ست لطیف - وان نه از تست از زمانه ماست

شماره ۱۸: سراج الدین غصنی دام فضله - چراغی نیست بل نور الهیست

شماره ۱۹: ای بحر براعت که ضمیر تو جهان را - دائم به عطا لولو منثور فرستد

شماره ۲۰: افتخار جهان ظهیر الدین - ای جهان را به جان تو سوگند

شماره ۲۱: ای خسروی که نام ترا سروران دهر - از فخر حرز بازو و نقش نگین کنند

شماره ۲۲: پناه ملک جهان شهریار روی زمین - تویی که حکم تو بر آسمان روا باشد

شماره ۲۳: پناه ملک سلیمان ملاذ اهل زمان - توئی که ملک ز نام تو نامدار شود

شماره ۲۴: شاها همای فتح و ظفر روز معرکه - با شاهباز رایت تو همنشین بود

شماره ۲۵: خدایگانا رایت به یک دقیقه فکر - ز کار مشکل ایام بند بگشاید

شماره ۲۶: فرخ همای دولت و سعد سپهر ملک - ای آنکه سایه ات به جهان فربهی دهد

شماره ۲۷: دور دور خر است و کره خران - گر ترا باور آید ار ناید

شماره ۲۸: یک راست شنو که از چپ و راست - بر بنده فرشتگان گواهند

شماره ۲۹: قدر تیزی بازارت ندارد - قدر تدبیر کردارت ندارد

شماره ۳۰: دلم از نکهت بادی که ز بغداد آید - گرچه در آتش غم سوخته شد شاد آید

شماره ۳۱: ای خسروی که سایس امر تو از نفاذ - بر پای هفت توسن گردون نهاد قید

شماره ۳۲: پادشاها عون حق یار شب و روز تو باد - چرخ پیروزه غلام بخت پیروز تو باد

شماره ۳۳: چنان لشکرکشی سلطان ندارد - چنان حوراوشی رضوان ندارد

شماره ۳۴: صدر صدور مشرق و مغرب عماد دین - ای آنکه در کرم چو تو کم سابق اوفتد

شماره ۳۵: ایزد مرا چو خلعت هستی شعار کرد - جان و جمال و جاه و جوانی و خیر داد

شماره ۳۶: مدت عمر تو در اقبال نامعدود باد - دولت از خاک درت جوینده مقصود باد

شماره ۳۷: پند نادان چه دهی زانکه دگرگون نشود - از بد نفس اگر خود همه دوران باشد

شماره ۳۸: ای چو خورشید در جهان مشهور - به جلال و جمال و زینت و فر

شماره ۳۹: قدوم ماه ربیع و خروج ماه صفر - خجسته باد بدین مقصد و پناه بشر

شماره ۴۰: بنده بر درگهت بماند مقیم - پای بند علاقه سه پسر

شماره ۴۱: به فال فرخ و پیروز بخت و طالع سعد - چو مه برآمد شه زاده بر سریر سرور

شماره ۴۲: خدایگانا دست مبارکت شب دوش - به یک ندب دو سه فارد بباخت بی تاخیر

شماره ۴۳: که رساند به سمع خسرو عصر - قصه ای از من غریب فقیر

شماره ۴۴: شرف الدین محمد حسنی - فخرآل رسول و تاج تبار

شماره ۴۵: صاحب عصر شمس دولت و دین - ای به تو زنده جان اهل هنر

شماره ۴۶: دلم دیوانه گشت از تاب زنجیر - تنم بگداخت زین زندان دلگیر

شماره ۴۷: سفینه ای به من آورد صدر دریا دل - بدان غرض که ز کلکم شود سواد پذیر

شماره ۴۸: خسروا راز هفت پرده چرخ - پیش رای تو می شود ظاهر

شماره ۴۹: کریم پارس و اصیل عراق شمس الدین - زهی که ملک ز نام تو یافته اعزاز

شماره ۵۰: زندگانی خسرو نقبا - باد چون مدت زمانه دراز

شماره ۵۱: در طوس دوش گفتم خرم نیم چرا - یاریم گفت ساده دلا خرمی و طوس؟

شماره ۵۲: دی یکی رقعه به نزد من رسید از صدر شاه - وانگهی نام همایون شهنشه بر سرش

شماره ۵۳: ای به حق شاهی که قدرت از علو مرتبت - بر سر شاه فلک دیده ست پای تخت خویش

شماره ۵۴: ای به همت بر آفتابت دست - وی به رفعت از آسمانت فراغ

شماره ۵۵: زمین با فلک گفت دوش از سر عجز - و فی الله من کل حطب جنابک

شماره ۵۶: به سعد طالع و فرخنده روز فرخ فال - زماه ی شده وز سال خی و نون با دال

شماره ۵۷: ز چشم از دل خویش خونت خوردم - ازان با غم جفت و از کام فردم

شماره ۵۸: بی سایه تو مباد فرقم - بی خاک درت مباد خوابم

شماره ۵۹: سپهر قدرا دریادلا خداوندا - توئی که غاشیه مهر تست بر دوشم

شماره ۶۰: به حکم قاطع مخدوم سرور اسلام - بهاء ملت و دین خواجه سپهر غلام

شماره ۶۱: به حکم صدر معظم معین دولت و دین - ز گفته های خود او را نشان فرستادم

شماره ۶۲: چه شد امسال یارب ای مخدوم - که من رنج دیده مظلوم

شماره ۶۳: صاحبا گرچه ز جودت شکر دارم - پیش ازین واکنون به تو امیدوارم

شماره ۶۴: ایا مبشر اقبال در ازل داده - به یمن طالع سعدت بشارت عالم

شماره ۶۵: خورشید چو از حوت سوی خانه بهرام - بخرام از خانه سوی گلزار گه شام

شماره ۶۶: گر ناله ای ازین دل پر غم برآورم - شور از چهار گوشه عالم برآورم

شماره ۶۷: به کف در باد و بر سر خاک دارم - که از تیغ قضا دل چاک دارم

شماره ۶۸: ای سر آمد به هر مکان چو لقب - وی ستوده به هر زمان چون نام

شماره ۶۹: ننگ مردان اصیلک گوژو - کز جهان باد نقش و نامش گم

شماره ۷۰: فلک جناب و ملک خو عماد دولت و دین - توئی که جاه تو شد ملک جاودانی من

شماره ۷۱: افتاده ام به دور زمانی که اندر او - کس را نمی رسد شکمی سیر از آسمان

شماره ۷۲: خدایگانا آنی که شمع دولت تو - چراغ و مشعله چرخ را کند روشن

شماره ۷۳: صحن خلد است زمین از اثر دور زمان - هین بده باده و داد طرب از گل بستان

شماره ۷۴: گفتم که مدح صاحب اعظم کنم ادا - آسیمه گشت عقلم و بر رخ فکند چین

شماره ۷۵: ای باد یاد روضه بغداد تازه کن - تا تازه گردد از تو دل خویش کام من

شماره ۷۶: ای به تاثیر عدل معتدلت - جاه تو قوت گزاف شکن

شماره ۷۷: خسروا داشت سخایی تو مرا پار چنانک - کآن نیارست زدن لاف ز هستی من

شماره ۷۸: به خدائی که آشنائی داد - وحی او با دل پیامبران

شماره ۷۹: تن در غم جانگداز دادن - جان در پی کرم آز دادن

شماره ۸۰: تلطفی بنما ای برید باد سحر - نسیمی از نفس من بدان چمن برسان

شماره ۸۱: رسید موسم نوروز و تازه گشت جهان - به فر دولت مخدوم صاحب دیوان

شماره ۸۲: بدین گونه قرین غم ندارد - دل صاحبدلان صاحب قرانان

شماره ۸۳: خدایگانا در ملک شرع معجز تو - شکست بند طلسم زمانه جادو

شماره ۸۴: سرفرازا توئی که گردن چرخ - دارد امروز طوق خدمت تو

شماره ۸۵: ز غبن هدهد میمون که شد متابع زاغ - ز رشک ملک سلیمان که شد مسخر دیو

شماره ۸۶: شاها ز فر سایه معمار عدل تو - همسایه عقاب گرفت آشیان چکاو

شماره ۸۷: فلک جنابا از رشک خاک درگه تو - در آب شرم شود غرق روضه مینو

شماره ۸۸: خط سیراب تو بر روی تو پیدا شد و شد - محضر حسن و جمال تو بدان سیر گواه

شماره ۸۹: ای به بوسیدن خاک در چرخ آسایت - جویبار فلک و اخضر گردون تشنه

شماره ۹۰: ای زاحسانت آز آواره - وی زانعامت آرزو زاده

شماره ۹۱: زهی شهریاری که خورشید چرخ - بود پیش رای تو چون شب پره

شماره ۹۲: ای به رای و لمعه رای جهان آرای خویش - چهره خورشید رخشان را خراشان داشته

شماره ۹۳: ده عادت ردیست که رسم است عامه را - کز وی شود روان و دل و عقل کاسته

شماره ۹۴: حمید ساخته دارد مفرحی دلخواه - کزان به فایده تر از زمین نرست گیاه

شماره ۹۵: ای در گله جهان ز عدلت - گرگ آمده پاسبان لاشه

شماره ۹۶: حیات بخشا چرخم ز غبن خواهد کشت - به تیغ کین من از چرخ کینه خواه بخواه

شماره ۹۷: دی دلم گفت چون که کم کردی - پوشش جامه پاشش اقچه

شماره ۹۸: صاحبا بنده همه ساله چنین می خواهد - که زحال من و اتباع تو باشی آگاه

شماره ۹۹: اگر چه عمادی ز دریای خاطر - نکرده ست تقصیر در درفشانی

شماره ۱۰۰: خدایگانا با آب معجزات بنانت - بشست گیتی جادو کتاب نیرنجی

شماره ۱۰۱: گرچه پیش از تو بود حاتم طی - تو ز حاتم به منزلت پیشی

شماره ۱۰۲: جوان بختا جهان بخشا تو آنی - که بر گردنکشان مالک رقابی

شماره ۱۰۳: خدایگان وزیران شرق عزالدین - یگانه دو جهان قطب عالم معنی

شماره ۱۰۴: به جستجوی کریمی مشاورت کردم - ز روی نسبت و با چرخ و تیر مستوفی

شماره ۱۰۵: ز لفظ خواجه دنیی نصیر ملت و دین - که باد صد یک عمرش نهایت پیری

شماره ۱۰۶: ای در ندب علو فلک را - قدر تو سه ضربه داده پیشی

شماره ۱۰۷: ایزد چو خصال خوب دادم - ای کاش مرا حیا ندادی

شماره ۱۰۸: به امر نافذ مخدوم صاحب دیوان - بهاء دولت و دین خواجه مبارک پی

شماره ۱۰۹: پناه و قدوه آفاق مجد دولت و دین - که نیست در همه عالم چو تو سخندانی

شماره ۱۱۰: ای لفظ تو آب زندگانی - وی کلک تو اصل شادمانی

شماره ۱۱۱: دوات بودی عمری به پیش هر قلمی - به گاه شاهدی و کودکی و نیکوئی

شماره ۱۱۲: دوش با عقل دوربین گفتم - کای مبرا ز سهو و کژبینی

شماره ۱۱۳: قصد کردی به تصنع ز حسد در حق من - یعنی از سامری آموخته ام حیله گری

شماره ۱۱۴: به گاه بزرگی بریدند حلقت - غلامان ز مظلومی و عجز و خردی

شماره ۱۱۵: من هجاء چون کنم مطرزک را - که هجاء کردن است کژ خوانی

شماره ۱۱۶: به حکم خواهش مولی الانام شمس الدین - که دارد امرش بر سابق قدر پیشی

شماره ۱۱۷: شکل دیو سفید دارد اصیل - که مماناد آن سیه صوفی

شماره ۱۱۸: مردکی بود طامع و شیاد - نام آن غرم حیدر آبی

شماره ۱۱۹: ای آن زمین وقار که بر آسمان فضل - ماه خجسته منظر و خورشید منظری

شماره ۱۲۰: جمعی ز اهل خطه کاشان که برده‌اند - ز ارباب فضل و فطنت گوی هنروری