ای به بوسیدن خاک در چرخ آسایت
جویبار فلک و اخضر گردون تشنه
تیغ سیراب تر سبز تو با آنهمه آب
روز و شب هست به خون یا به شبیخون تشنه
تشنه شربت مرگ است عدو تا تیغت
از جگر تافتگی هست به هر خون تشنه
ز آتش صولت تو باد تهمتن رفته
زآب انصاف تو در خاک فریدون تشنه
به تولای درت بخت همایون مشتاق
به تمنای رخت طایر میمون تشنه
تو چو موسی شده بر عز تجلی واله
خصم خوارت شده در خاک چو قارون تشنه
بر کمال هنرت عق سکندر عاشق
به زلال سخنت جان فلاطون تشنه
حاسدت هست چو مستسقی بر ساحل آز
اندرون آب تبه گشته و بیرون تشنه
بنده را لهجه نظمی است که با لهجه او
شد به آب سخنش لولو مکنون تشنه
خانه چشم مرا آب ز سر شد ز پری
وانگهی مردم او بی رخ تو چون تشنه
به فسون جهد نمایم که کنم در خوابش
نشود آری در خواب به افسون تشنه
غرق سیلاب دو چشمان نیمی با لب خشک
گر به خونم نشدی اختر وارون تشنه
لب من تشنه بوسیدن خاک در تست
چون به آب لب لیلی لب مجنون تشنه
در چنین وقتی کآید گل میگون شراب
وه که چونم به دمی زان می گلگون تشنه
سوسماران همه را چشمه حیوان مشرب
از قضا دان که بود ماهی ذوالنون تشنه
خوان انعام تو گسترده و من گرسنه تر
همچو ملاح بود بر لب جیحون تشنه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر، احساس شدید عطشی را توصیف می‌کند که شخصی به بوسیدن خاک محبوبش دارد. شاعر با تصاویر زیبا و استعاره‌ها از تشنگی خود دم می‌زند و معشوق را به عنوان منبع زندگی و نعمت معرفی می‌کند. او به قدرت و زیبایی معشوق اشاره می‌کند و بیان می‌کند که رقبا و دشمنان نیز در برابر او تشنه هستند. در نهایت، شاعر تشنگی خود را برای رسیدن به معشوق و بیان عشقش ترسیم می‌کند، و از وضعیت خود به عنوان فردی گرسنه در دنیایی پر از نعمت‌ها سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: ای کسی که خاک پای تو را می‌کوبم و به آن عشق می‌ورزم، دنیای بالا و آسمان به تو نیازمند و تشنه‌اند.
هوش مصنوعی: تیغ سرسبز تو که همیشه آب دارد، به گونه‌ای است که مثل خونی تشنه یا به خون و حمله‌ای ناگهانی نیاز دارد.
هوش مصنوعی: دشمن به شدت دنبال مرگ و نابودی توست، تا زمانی که تیر و شمشیری در دلش باشد و به هر قیمتی به دنبال خونخواهی است.
هوش مصنوعی: از شدت قدرت و نیروی تو، باد تهمتن (که نماد شجاعت و قدرت است) از میان آب انصاف تو در خاک فریدون (که نماد عدالت است) به شدت تشنه مانده است.
هوش مصنوعی: در پرتو دروازه تو، بخت خجسته در جستجوی روی تو، پرنده خوشبخت و شادی‌خواهی است که تشنه دیدار توست.
هوش مصنوعی: تو مانند موسی در کمال عظمت درخشانی، اما دشمنان تو به حالت ذلت و خوار شدن، مانند قارون در خاک فرو رفته و تشنه‌اند.
هوش مصنوعی: درخشش و زیبایی هنر تو به قدری است که حتی عقل سکندر، که عاشق است، تحت تأثیر قرار می‌گیرد و جان فلسفی همچون افلاطون برای شنیدن سخنان زلال و شفاف تو تشنه می‌شود.
هوش مصنوعی: حسادت تو مانند کسی است که به مانند شخصی که در کنار دریا ایستاده، اما به دلیل تشنگی و نیاز خود بدحال شده است؛ در حالی که او نوشیدنی را در دسترس دارد، ولی نمی‌تواند از آن بهره‌برداری کند. تشنگی او همچنان باقی است و به او اجازه نمی‌دهد از آب استفاده کند.
هوش مصنوعی: من به زبان و شیوه خاصی صحبت می‌کنم که به واسطه آن، وقتی او سخن می‌گوید، مرا به شگفتی وادار می‌کند؛ همچون آبی که در دلش رازهایی نهفته است و من به شدت از آن تشنه‌ام.
هوش مصنوعی: چشمان من به خاطر زیبایی او پر از اشک شده است و مردم چون من، با نبودن چهره‌ات، در حسرت تو مانند تشنه‌ای هستند که آبی نمی‌یابد.
هوش مصنوعی: سعی می‌کنم با جادو و فریب، او را در خواب ببینم، اما او هرگز در خواب من نمی‌آید و من هم در خواب به شدت عطش دیدنش را دارم.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از احساساتی عمیق و تناقض‌های درونی خود سخن می‌گوید. او با اشاره به چشمانش که غرق در اشک هستند، نشان می‌دهد که با وجود این اشک‌ها هنوز لب‌هایش خشک و بی‌تحرک‌اند. همچنین، او به ستاره‌ای تشبیه می‌کند که به جای نوری که باید داشته باشد، در حالت تاریکی و تشنگی قرار دارد. در واقع، این مضمون بیانگر احساس ناامیدی و دل‌شکستگی است، جایی که او انتظار دارد دیگران نسبت به درد و رنج او توجهی داشته باشند اما همچنان به تنهایی و بی‌توجهی مواجه است.
هوش مصنوعی: لب من تشنه‌ی بوسیدن خاک توست، چرا که همچون لب مجنون که به آب لیلی تشنه است، من نیز به تو بسیار راغب و مشتاقم.
هوش مصنوعی: در چنین لحظه‌ای که گل‌های رنگارنگ می‌آیند و شراب فراوان است، آه که من چقدر تشنه‌ام به یک جرعه از آن شراب گلگون.
هوش مصنوعی: سوسمارها (یا خزندگان) به نوعی به خاطر ویژگی‌های خاص خود در مورد آب و زندگی زیر آب شناخته می‌شوند. در اینجا به نوعی اشاره شده که همهٔ آنها به چشمه‌ای از حیات و زندگی وابسته‌اند، و به طور خاص به مسألهٔ تشنگی ماهی خاصی اشاره شده است. به عبارت دیگر، این بیان نشان‌دهندهٔ نیاز فطری موجودات به آب و زندگی است و می‌گوید که حتی موجودات به ظاهر بی‌اهمیت نیز به این نیاز متصل هستند.
هوش مصنوعی: سفره نعمت‌های تو بسیار گسترده است، اما من همچنان گرسنه‌تر از همیشه هستم، مانند ملّاحی که در کنار رود جیحون تشنه مانده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.