|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، به تحولات و ساز و کارهای طبیعی و اجتماعی اشاره شده است. هدهد به خاطر نیرنگی که کرده، دچار غبنی می‌شود. همچنین، در اثر حسادت به ملک سلیمان، دیو ناشی از آن به مسخرگی کشیده می‌شود. شاعری که در مورد حکومت‌های سلغری صحبت می‌کند، می‌گوید که هر روز صد بار از خاک بر می‌خیزند. در اینجا، سؤال از آصف (وزیر سلیمان) می‌شود که چرا وجود ندارد تا حاکمیت را نجات دهد، چرا که دریا و سرزمین‌ها بدون خداوند و حاکم واقعی بی‌پناه مانده‌اند.
هوش مصنوعی: در اثر حسادت و غبنی که بر هدهد میمون وارد شد، او به پیروی از زاغ پرداخت و به همین ترتیب به خاطر رقابت و حسد نسبت به ملک سلیمان، به دست دیو گرفتار شد.
هوش مصنوعی: به گوش بسپار که هر لحظه، صد بار پادشاهان بزرگ از خاک برخاسته و فریاد می‌زنند.
هوش مصنوعی: آیا کسی هست که بتواند در این سرزمین که دریا و خشکی‌اش بدون سرپرست و ولی مانده، فریادی برآورد و نوحه‌سرایی کند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.