فلک جنابا از رشک خاک درگه تو
در آب شرم شود غرق روضه مینو
شود زفر قدوم تو خاک مشک آگین
شود ز یاد ثنای تو باد عنبربو
نسیم لطف تو بر کوه اگر گذار کند
برآورد ز دل خاره لاله خودرو
سموم قهر تو گر در هوا صعود کند
ز پشت چرخ به قوت جدا کند نیرو
شود ز سهم تو مقراض تیز دندان کند
اگر ز نام تو نقشی کنند بر ترغو
به جز ملک نفسی آدمی دمی نسزد
که بیند آن رخ میمون و طلعت نیکو
چو بخت شاد تو فرخنده طلعتی باید
که پیش تخت تو باشد ندیم و مدحت گو
به مجلس تو سگی را مجال دادستند
به بوی آنکه رود آب رفته باز به جو
بدان گلیم سیه درخور است روی سیاه
چنانکه رنگ رکو درخورد به اصل رکو
چو شمع زرد و نحیف و ز عشق آتش جاه
به گاه و بیگه پروانه وار در تک و پو
چه اهل لطف تو باشد خری سباع صفت
چه قدر صدر تو داند سگی بهایم خو
چه فایده ز حضور وی است حضرت را
چه حاصل است ز نقش بهیمه بر زیلو
نه آدمی ست به معنی و از بهیمه کم است
تو خود قیاس بکن از خصال باطن او
اگر خر است حمولی و خامشیش کجاست
ور آدمی ست نکو سیرتی و معنی کو
اگر چه هست چو مشموم شکل میشومش
تو آن نگر که پیازی ست گنده تو بر تو
به طبع ترش و به رخ پژمریده همچو ترنج
به شخص خرد و به رخساره زرد چون لیمو
به پای حادثه در پایمال چون ریحان
ز دست واقعه سرگشته همچو دستنبو
لئیم طبعی بیرون و اندرون همه خبث
قصیر قدری سر تا قدم همه آهو
خدای عرض شریف ترا بپرهیزد
ز شر نیت بدخواه و طعنه بدگو
زمین ساحت عالیت را مصون دارد
ز ننگ صحبت پی شوم اصیلک گوژو
لباس دولت خصم تو باد عاریتی
چو جامه شتر عید و لبس چشم آزو
گرفته ایلچی درگاه تو به قاقمشی
ز چین و ماچین سوغات و از ختا پرغو
در تو قبله خلق و کف تو ضامن رزق
لب تو باده گسار و دل تو رامش جو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ستایش و وصف زیباییها و بزرگیهای یک شخص خاص میپردازد. شاعر به ویژگیهای اخلاقی و ظاهری این شخص اشاره میکند، از جمله اینکه وجود او باعث ریزش برکات و نعمتها به زمین میشود. همچنین شاعر با استفاده از تمثیلها و استعارهها، به تاثیر مثبت این شخص بر دنیا و ارتباطش با دیگران اشاره میکند. در ادامه، شاعر به مقایسه انسانها پرداخته و برتری ویژگیهای انسانی را نسبت به صفات حیوانی مطرح میکند. در نهایت، شاعر با آرزوی حفظ و حمایت از شخصیت مورد نظر، به زیبایی و عظمت مقام او تاکید میکند.
هوش مصنوعی: آسمان به خاطر زیبایی و جایگاه تو از زمین حسادت میکند و به همین دلیل در آب رودخانه، برای پوشاندن شرم خود غرق میشود.
هوش مصنوعی: با آمدن تو، زمین به عطر خوش مشکی آغشته میشود و به یاد نیکیهایت، بادی خوشبو با بوی عطر فرود میآید.
هوش مصنوعی: اگر نسیم محبت تو از کنار کوه عبور کند، دل درختچه لاله خودرو را به چالش میکشد.
هوش مصنوعی: اگر خشم تو در هوا پخش شود، میتواند با قدرتی از پشت آسمانها انرژی را از هم بگسلد.
هوش مصنوعی: اگر از نام تو تصویری بسازند، چنانچه سهم تو با دندانی تیز برش بخورد.
هوش مصنوعی: هیچ چیزی در دنیا ارزش این را ندارد که انسان لحظهای به زیبایی و چهره نیکو و دلنشین خداوند توجه نکند.
هوش مصنوعی: وقتی شانس و بخت تو خوب باشد، باید چهرهای خوشیمن و شاداب در کنار تو باشد که تو را ستایش کند و به تو احترام بگذارد.
هوش مصنوعی: در این مجلس، اجازه ورود به سگی را دادهاند، به امید اینکه شاید بوی آن موجب بازگشت آب به جریان بیفتد.
هوش مصنوعی: به این معناست که هر چیزی با ویژگیها و خصوصیات خود شایسته است، مانند اینکه رنگ صبح به سفرهای که از آن ساخته شده است، میخورد. این مفهوم به ما میگوید که ذات و ماهیت هر چیز، خود را نشان میدهد و همخوانی دارد.
هوش مصنوعی: مانند شمعی زرد و بیجان که از عشق میسوزد، در روز و شب مانند پروانهای در حال حرکت و بیقرار هستم.
هوش مصنوعی: اگرچه تو مهربانی، اما ممکن است در کنار تو هم موجوداتی بیرحم و خشن وجود داشته باشند. چه بسا که درک و شعور تو از نظر آنها به هیچ میماند، مانند این که یک سگ نمیتواند ارزش و مقام تو را بفهمد.
هوش مصنوعی: حضور او چه سودی دارد و چه نتیجهای از تصویری بیفایده بر روی فرش عاید میشود؟
هوش مصنوعی: این شخص نه انسان واقعی است و از حیوانات هم کمتر به حساب میآید. خودت میتوانی با دیدن ویژگیهای درونیاش، قضاوت کنی.
هوش مصنوعی: اگر او (خر) باربر خوبی است، پس چرا بارش را درست نمیبرد؟ و اگر او انسانی با نیکی و فضیلت است، پس نشانههای نیکیاش کجاست؟
هوش مصنوعی: اگرچه من به زیبایی مشموم هستم، اما تو به پیاز بزرگ شباهت داری. به تو باید دقت کرد.
هوش مصنوعی: نفس ناخوش و چهرهای خسته و پژمرده دارم، همانند میوه ترنج که طعمش تلخ است و صورتم هم به رنگ لیمو، زرد و بیروح به نظر میرسد.
هوش مصنوعی: به خاطر حوادث و مشکلاتی که پیش آمده، مانند گیاهی که در زیر پا قرار گرفته و آسیب دیده، احساس گیجی و سردرگمی میکنم، مانند کسی که در دنیای درهم و بر هم به دنبال مسیرش میگردد.
هوش مصنوعی: طبیعت زشت من باعث میشود که در وجودم و در باطنم، ناراستی و پلیدی حضور داشته باشد، اما ظاهر من به قدری زیباست که به آهو میماند.
هوش مصنوعی: خداوند گرانقدر تو را از شر نیتهای بد و سخنهای طعنهآمیز افراد بپرهیزد.
هوش مصنوعی: زمین باید فضایی پاک و محترم باشد و از آلودگیهای ناشی از ارتباط با افرادی که دارای صفات زشت و ناپسند هستند، محافظت کند.
هوش مصنوعی: این بیت به ما میگوید که لباس و دولت دشمن تو مانند چیزی است که به امانت گرفته شده، و به عبارتی نشاندهنده زودگذر و ناپایداری است. مثل لباسی که شتر در عید به تن میکند، این لباس نماد و نشانهای از مقام و عظمت نیست، بلکه چیزی موقتی و بیاساس است که به سرعت از بین میرود.
هوش مصنوعی: فرستادهای در درگاه تو از قاقمشی، هدیههایی از چین و ماچین و سرزمین ختا همراه آورده است.
هوش مصنوعی: تو مبنای امید و راهنمای مردم هستی، دستانت امنیت بخش روزی است، لبهایت مظهر شادابی و لذت هستند و دلِ تو آرامش را جستجو میکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خری سبوی سرو روده گوش و خم پهلو
کماسه پشت و کدو گردن و تکاو گلو
چو آمد آید با او سبوی و روده و خم
چو شد کماسه رود با وی و تگا و کدو
خری سرش ز خری چون کدوی بیدانه
[...]
کمان شدم ز غم عشق آن کمان ابرو
که هست زیر لب لعل فام او لؤلو
غم فراق تو بندی نهاد بر پایم
که بر ندارم دست از دل و سر از زانو
ز مهر خسته عشقش بود تن زاهد
[...]
به نسبت از تو پیمبر بنازد ای سید
که از بقا نسب ذات توست حاصل ازو
عزیز ز تو کس نیست بر پیمبر از آنک
سلالهٔ گل اوئی و لالهٔ گل او
هزار بار کشیدهست عشقِ کافرخو
شبم ز بام به حجره، ز حجره تا سر کو
شب آن چنان به گاه آمده که هی برخیز
گرفته گوش مرا سخت همچو گوش سبو
ز هرچه پُر کندم، من سبوی تسلیمم
[...]
خدایگانا در ملک شرع معجز تو
شکست بند طلسم زمانه جادو
زبیم پاس تو در مرغزار ملک جهان
که شیر محترز است از چراگه آهو
همای معدلتت سایه آنچنان افکند
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.