|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، زمین به فلک می‌گوید که شب گذشته از شدت ناتوانی از او درخواست کرده و از اینکه در دنیای امروز رونق و آیین‌ها رواج ندارد، شاکی است. او به دوران اردشیر بن بابک اشاره می‌کند که در آن زمان وضعیت بهتر بود. فلک هم پاسخ می‌دهد که تو می‌دانی و می‌فهمی، و به شدت از حال حاضر و شرایط افسرده و ناامید است. عبارتی مانند "دریغا اتابک" نشان‌دهنده حسرت و اندوه زمین از وضع کنونی است.
هوش مصنوعی: زمین به آسمان گفت: شب گذشته از روی ناتوانی به درگاه خدا شکايت کردم که تو را به عنوان منبع اصلی آتشسوزی می‌دانم.
هوش مصنوعی: چرا دیگر نشانی از شکوه و رسم و سنتی که در سرزمین اردشیر، پسر بابک بود، باقی نمانده است؟
هوش مصنوعی: آسمان گفت: تو می‌بینی، می‌دانی و می‌پرسی. افسوس بر اتابک! افسوس بر اتابک!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.