زندگانی خسرو نقبا
باد چون مدت زمانه دراز
در نظام امور و رفعت قدر
با حصول مراد و نعمت و ناز
به هر آن کار کآورد رخ و رای
باد یارش خدای بی انباز
رای عالیش را کنم معلوم
حال من چاکر از طریق جواز
دین پناها دلم به حضرت تو
بیش از آن دارد اشتیاق و نیاز
که به سعی قلم به صد طومار
نتوان شمه ای نمودن باز
روزکی چند شد که دور از تو
در شادی نشد به رویم باز
با من آن می کند عنای فراق
که به مهره کند مشعبده باز
خود چه تاب آورد تذرو ضعیف
در کف انتقام چنگل باز
به خدائی که دار ضرب فلک
از طلای نجوم کرد به ساز
صنع او هر سحر سبیکه خور
آرد از کوره افق به فراز
درم ماه را دو نیمه کند
هر به یکماه بی میانجی گاز
که عیار دلم به بوی خلاص
در فراق تو هست جفت گداز
گاه تحریر شوق و درد فراق
با قلم راست چون بگویم راز
کلک سرگشته در موافقتم
ناله و گریه می کند آغاز
بر دلم عیش تلخ می دارد
فرقت دوستان غم پرداز
روضه مشهد ارچه روحانیست
حبذا بام مسجد شیراز
زه زهی کعبه ای که مرغ دلم
در فضای تو می کند پرواز
گر بیابد نسیم جان بخشت
جسد مرده روح یابد باز
هان و هان ای برید باد سحر
رنجه شو یکزمان و نیک بتاز
خاک درگاه آن جماعت بوس
که فلکشان برد به طوع نماز
یک به یکشان دعای من برسان
از در دل نه از ره آواز
خاصه مولا قوام ملت و دین
آن مکان مکارم و اعزاز
باز امام امم عزیزالدین
آنکه بر کسوت مدیست طراز
سرور دین عماد ملت و دین
به هنر خلق را نمود اعجاز
افضل دین و دولت اضل عصر
آن به فضل از جهانیان ممتاز
تاج سادات و تاج دین جعفر
آن رفیق شفیق دوست نواز
آنکه خوانمش جعفر طیار
از سر صدق نه ز روی مجاز
لیک شد نقطه ای ز بی سوری
شد به تصحیف جعفر طناز
این لطیفه ازان لطیف تر است
که بیاید تصرف غماز
شد گسسته طویله سخنم
از کششهای محنت ره آز
مثل میل دو دولت درشان
عشق محمود باد و حسن ایاز
نرسد حادثه به حضرتشان
کایمن است آسمان ز تیرانداز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر "زندگانی خسرو نقبا" از احساسات عمیق شاعر نسبت به فراق و عشق می‌گوید. او به طولانی بودن مدتی که از محبوب دور مانده، اشاره می‌کند و از دردهای ناشی از این جدایی سخن می‌گوید. شاعر در تکاپوست تا با قلم، عشق و شوقش را بیان کند، اما فراق او را رنجور کرده است. او در باره معانی بزرگ و مقام‌های عالی سخن می‌گوید و از دعا برای امامان و بزرگ‌زادگان دین یاد می‌کند. شاعر به اهمیت نیکویی و فضایل انسانی اشاره دارد و در نهایت، از عشق و احساسات شدید خود نسبت به محبوب و دوستانش در سختی‌ها و جدایی‌ها پرده برمی‌دارد. داستان عشق بین دو شخصیت، محمود و حسن ایاز، در این شعر نمود پیدا کرده و نشان‌دهنده تضادهای عاطفی عمیق است.
هوش مصنوعی: زندگی خسرو، که به بزرگی و عظمت او اشاره دارد، باید طولانی و پایدار باشد، همان‌طور که زمانه و دوران به درازا می‌کشند.
هوش مصنوعی: در ساختار زندگی و لذت از مقام و موقعیت، با رسیدن به خواسته‌ها و نعمت‌ها و آسایش همراه است.
هوش مصنوعی: هر کاری که ظاهر و نیت تو را به سمت خود جلب کند، از سوی خداوندی است که هیچ همدم و شریکی ندارد.
هوش مصنوعی: می‌خواهم نظر والای او را بگویم، اما من به عنوان خدمتگزار او از طریق اجازه‌اش برای این کار اقدام می‌کنم.
هوش مصنوعی: دل من به لطف تو و دین تو بیشتر از هر چیزی اشتیاق و نیاز دارد، مانند پناهگاهی امن که در آن آرامش یابد.
هوش مصنوعی: با تلاشی که قلم می‌کند، نمی‌تواند حتی یک نکته از صدها نوشته را بیان کند.
هوش مصنوعی: مدتی است که دور از تو در آرامش و شادی نبوده‌ام و چهره‌ام همچنان غمگین است.
هوش مصنوعی: او با من به گونه‌ای برخورد می‌کند که انگار یک شعبده‌باز با مهره‌هایش بازی می‌کند. در واقع، من در دستان او هستم و هر لحظه زندگی‌ام تحت تأثیر اوست.
هوش مصنوعی: تذرو ضعیف، یعنی پرنده‌ای شکست‌خورده و ضعیف، چه قدرتی می‌تواند در برابر چنگال قوی و انتقام‌جوی شکارچی تحمل کند؟ این بیان به نوعی بیانگر ناتوانی و آسیب‌پذیری موجودات ضعیف در مقابل قوی‌ترهاست.
هوش مصنوعی: به خدائی که به واسطهٔ چرخش ستارگان، ضربان زمان را به شکل زیبایی تنظیم کرده است.
هوش مصنوعی: آفریدگار هر صبح، زیبایی جدیدی را از افق به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: ماه را می‌توان به دو نیم تقسیم کرد، هر نیمه از آن به یک ماه وابسته است و این کار بدون هیچ واسطه‌ای انجام می‌شود.
هوش مصنوعی: دل من با بوی آزادی از تو همراه است و در انتظار تو نگران و آشفته است.
هوش مصنوعی: گاهی وقتی شوق و درد جدایی را می‌نویسم، نمی‌دانم چطور باید رازهای خود را با قلم بازگو کنم.
هوش مصنوعی: در حالی که دل و جان من در عشق و محبت دست و پا می‌زنند، صدای ناله و گریه‌ای از درونم بلند می‌شود.
هوش مصنوعی: فراق دوستان به دل من شادی را زهرآگین می‌کند و باعث غم می‌شود.
هوش مصنوعی: اگرچه زیارتگاه مشهد place روحانی و معنوی است، اما محبت و عشق به بام مسجد شیراز نیز بسیار ارزشمند و دلنشین است.
هوش مصنوعی: عجب کعبه‌ای که دل من در آسمان آن به پرواز در می‌آید و احساس آزادی و شوق می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر نسیم حیات‌بخش به جسد مرده بوزد، آنجا روح دوباره زنده می‌شود.
هوش مصنوعی: اوه! ای نسیم سحر، بخیز و با قدرت بوز، تا من را خوشحال کنی.
هوش مصنوعی: خاک پای آن گروه را می‌بوسم، زیرا آسمان نیز در برابر نماز آنها تسلیم شده است.
هوش مصنوعی: یک به یک برایشان دعا می‌کنم، از عمق دل نه به واسطه صدا و آواز.
هوش مصنوعی: به ویژه، رهبر و پشتیبان ملت و دین، آنجا محل فضیلت‌ها و بزرگ‌منشی‌هاست.
هوش مصنوعی: امام بزرگ و محترم، عزیزالدین، دوباره ظهور کرد، آن کسی که نشان ممتاز بر لباس مدیست دارد.
هوش مصنوعی: سرور دین، ستون و پایه ملت و دین است و به وسیله هنر خود معجزه‌ای به وجود آورد.
هوش مصنوعی: بهترین دین و حکومت در زمانه‌ای که برتر از دیگران به فضل و علم شناخته می‌شود.
هوش مصنوعی: تاج سادات و تاج دین به معنای گرامی‌داشت و احترام به شخصیت‌های بزرگ در دین و خاندان سادات است. این بیت به دوستی و محبت اشاره دارد که در کنار این شخصیت‌های مهم است و آنان را شفیق و همراه خود می‌داند. به طور کلی، این جمله به اهمیت دوستی و همراهی با افرادی که در زمینه‌های معنوی و اجتماعی معتبرند، اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: شخصی که من او را جعفر طیار می‌نامم، به خاطر صداقت و راست‌گویی‌اش این نام را به او می‌دهم، نه به خاطر ظاهری و غیر واقعی.
هوش مصنوعی: اما به خاطر نقطه‌ای که از عدم وضوح به وجود آمد، به تصحیح جعفر طناز پرداخته شد.
هوش مصنوعی: این مطلب زیباتر از آن است که بیاید و دچار حسادت دیگران شود.
هوش مصنوعی: سخنم از فشارها و مشکلات زندگی به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و در شرایطی دشوار و نامساعد قرار دارد.
هوش مصنوعی: عشق میان دو نفر مانند دو دولت بزرگ است که هر کدام در جایگاه خود با عظمت و براق هستند. عشق محمود و حسن نمادی از پیوند عمیق و الهام‌بخش است که شایسته‌ی ستایش و احترام است.
هوش مصنوعی: حادثه‌ای به ایشان نرسد، زیرا آسمان همچون تیراندازی مراقب است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
زندگانی چه کوته و چه دراز
نه به آخر بمرد باید باز؟
هم به چنبر گذار خواهد بود
این رسن را، اگر چه هست دراز
خواهی اندر عنا و شدت زی
[...]
سرو ساقی وماه رود نواز
پرده بر بسته در ره شهناز
زخمه رودزن نه پست ونه تیز
زلف ساقی نه کوته ونه دراز
مجلس خوب خسروانی وار
[...]
زندگانی چه کوته و چه دراز
نه بآخر بمرد باید باز؟
هم بچنبر گذار خواهد بود
این رسن را اگر چه هست دراز
خواهی اندر عنا و شدّت زی
[...]
ای تو را آروزی نعمت و ناز
آز کرده عنان اسپ نیاز
عمرت از تو گریزد از پس آز
تو همی تاز در نشیب و فراز
بر در بخت بد فرود آید
[...]
چند گویی که نشنوندت راز
چند جویی که می نیابی باز
بد مکن خو که طبع گیرد خو
ناز کم کن که آز گردد ناز
از فراز آمدی سبک به نشیب
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.