فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیهٔ آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.
مثلاً برای پیدا کردن شعری که مصرع «سخت ای لعبت شیرین همه جا رو شدهای» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیهٔ آنها «ی» است.
حرف آخر قافیه
شمارهٔ ۱: زد ننگ عشق کوس ملامت بنام ما
شمارهٔ ۲: چشمت به غمزه کشت دو صد بیگناه را
شمارهٔ ۳: بستی برشته سر مو پای و دست ما
شمارهٔ ۴: بجان دوست که از درمران گدائی را
شمارهٔ ۵: چند دربند کشم ایندل هر جائی را
شمارهٔ ۶: نفس باز پسین است زهجرت جانرا
شمارهٔ ۷: در کمالت چه دهم داد سخندانی را
شمارهٔ ۸: صنما نه میل مسجد نه سر کنشت ما را
شمارهٔ ۹: کس نزد پای بگویت که نه سر داد آنجا
شمارهٔ ۱۰: از حد گذشت جلوه فروهل نقاب را
شمارهٔ ۱۱: سالها گوشه غم بود دل ریش مرا
شمارهٔ ۱۲: مده بباد سر زلف عنبر آسارا
شمارهٔ ۱۳: بی می نتوان بردبسر فصل خزان را
شمارهٔ ۱۴: در پرده حسن روی تو شد پرده در مرا
شمارهٔ ۱۵: جدا از چشم او تن در تب زجان بر لبست امشب
شمارهٔ ۱۶: گیرم اندر دل پر درد هزاران غم از اوست
شمارهٔ ۱۷: چندم از کشمکش موی تو جان اینهمه نیست
شمارهٔ ۱۸: در کار عشق حاجت تیغ و خدنگ نیست
شمارهٔ ۱۹: امروز خرمن گل و نسرین و سوسنست
شمارهٔ ۲۰: زینهار ایدل از آن غمزه که شمشیر بدست است
شمارهٔ ۲۱: هر شکاری شود از جنگل شهباز گرفت
شمارهٔ ۲۲: لوحش الله صنما اینچه دهانست و لبست
شمارهٔ ۲۳: گر باده کشانرا طرب از باده ناب است
شمارهٔ ۲۴: زلف سرکش بین که پروای پریشانیش نیست
شمارهٔ ۲۵: لب عذرا که دل وامق از آن خونین است
شمارهٔ ۲۶: چند برد زاهد انتظار قیامت
شمارهٔ ۲۷: هوسم کشد نگارا ز حلاوت عتیبت
شمارهٔ ۲۸: مگر قدم بره عشق هشتن آسان است
شمارهٔ ۲۹: همه را چشم عنایت زتو شیرین پسر است
شمارهٔ ۳۰: آن نه زلفیست که پیچیده بدور ذقن است
شمارهٔ ۳۱: نوش لب یار نیم خند است
شمارهٔ ۳۲: ما را بدر میکده دادند اقامت
شمارهٔ ۳۳: بهای قند چه داند که در جهان چند است
شمارهٔ ۳۴: زغمت خون دلی نیست که در جامم نیست
شمارهٔ ۳۵: خبر ما که برد باز بدان لعبت مست
شمارهٔ ۳۶: کدام آیت رحمت که در جبین تو نیست
شمارهٔ ۳۷: صنما زخم دل از چاره اغیار گذشت
شمارهٔ ۳۸: جانا حیوه من زلب می پرست تست
شمارهٔ ۳۹: آنرا که بپای تو سهی سرو سری نیست
شمارهٔ ۴۰: جنبش کبک بزیبائی رفتار تو نیست
شمارهٔ ۴۱: تا دل من ریش و لعل و نمکین است
شمارهٔ ۴۲: چند عمر اندر پی آب سکندر بگذرد
شمارهٔ ۴۳: مگو جان بی سبب بر گردن از مویت رسن دارد
شمارهٔ ۴۴: آن نه مست است که می خورد و ببازار افتاد
شمارهٔ ۴۵: حسن از آنپایه گذشته است که در وصف من آید
شمارهٔ ۴۶: چه بود با سر زلف تو کار جان بسر آید
شمارهٔ ۴۷: سرخوشانی که شراب لب مستانه زدند
شمارهٔ ۴۸: همچو نی وصل تو هر دم که مرا یاد آید
شمارهٔ ۴۹: دودی ز آهم ار بدرون نی اوفتد
شمارهٔ ۵۰: خون من جای می ار خورد لبش نوشش باد
شمارهٔ ۵۱: نسزد چنین جمالی بحجاب ناز باشد
شمارهٔ ۵۲: ساقی مجلس گشود زلف سمن سود
شمارهٔ ۵۳: رنجه مباش از دل از تو در گله باشد
شمارهٔ ۵۴: ترک چشمت چو کمین از پی نخجیر کند
شمارهٔ ۵۵: مرغی شکسته درخور تبر ستم نبود
شمارهٔ ۵۶: یاد موی توام از دیده به در مینرود
شمارهٔ ۵۷: زلف بملک حسن بسر تا کله نهاد
شمارهٔ ۵۸: نظرم دوش بدیدار مهی زیبا بود
شمارهٔ ۵۹: خیل خیال تست که بر چشم ما رود
شمارهٔ ۶۰: مهل آنروی که از پرده پدیدار آید
شمارهٔ ۶۱: هر صباحم که ره از خانۀ خمار افتد
شمارهٔ ۶۲: از تو نتابم رخ ای نگار بمعبود
شمارهٔ ۶۳: گر چونتو در آفاق جفار کار نباشد
شمارهٔ ۶۴: جز دل ما که زیاد تو بپرواز آید
شمارهٔ ۶۵: چه شدی کار من دلشده یکسر میشد
شمارهٔ ۶۶: عنبرین موی تو بر طرف چمن میگذرد
شمارهٔ ۶۷: زلف جانان سحر از باد صبا در هم شد
شمارهٔ ۶۸: نگار من چو بتاراج عقل و دین خیزد
شمارهٔ ۶۹: نه من از تنگی دام است که در فریادم
شمارهٔ ۷۰: خیز تا معتکف خانۀ خمار شویم
شمارهٔ ۷۱: تیشه بر پا زدی ار داغ منش در دل بود
شمارهٔ ۷۲: دلبر من بچهره چون زلف معنبر آورد
شمارهٔ ۷۳: اگر بلبل بدل داغی ز جور باغبان دارد
شمارهٔ ۷۴: افسرده دلان شورت نادیده بسر دارد
شمارهٔ ۷۵: جان در خور خدنگ تو ابرو کمان نبود
شمارهٔ ۷۶: گر نه چشمان تو در قصد گرفتارانند
شمارهٔ ۷۷: بتان چو زلف مسلسل بتاب میسازند
شمارهٔ ۷۸: در قیامت اگرم زلف تو زنجیر شود
شمارهٔ ۷۹: شانه هر دم که بر آنکاکل مشگین گذرد
شمارهٔ ۸۰: عمری که بی تو ای مه نوشاد میرود
شمارهٔ ۸۱: این خودسری که زلف تو ایدلربا کند
شمارهٔ ۸۲: تا سر کار تو با خانۀ خمار افتاد
شمارهٔ ۸۳: انس من ایشیخ با می است و دف و عود
شمارهٔ ۸۴: یارب آنخال که ما را شد از او روز سیاه
شمارهٔ ۸۵: محتسب با ساغر می گرد مرا سر بشکند
شمارهٔ ۸۶: بکش ای دوست نداریم ز حکم تو گزیر
شمارهٔ ۸۷: ز تاب زلف تو نارسته خط دمید آخر
شمارهٔ ۸۸: نه در آزردن دلها چو تو خودرای دگر
شمارهٔ ۸۹: هندوی چشم و خال و خط و زلف مشکبیز
شمارهٔ ۹۰: شد روی یار جلوهگر از زلف مشکبیز
شمارهٔ ۹۱: ای جوان کاین همه آتش زنیم بر دل و ریش
شمارهٔ ۹۲: گه به مسجد کشدم گه به کلیسای کشیش
شمارهٔ ۹۳: نه سر سیحۀ زاهد نه چلیپای کشیش
شمارهٔ ۹۴: کجا به گوش رسد نالههای زار منش
شمارهٔ ۹۵: عاشق که رنج عشق نداند ز راحتش
شمارهٔ ۹۶: جهان دریای خونابست و ناپیداست پایانش
شمارهٔ ۹۷: دل من کنعانست و چاه سینۀ زندانش
شمارهٔ ۹۸: چشم بر صیدم نیفکند آنشکار افکن دریغ
شمارهٔ ۹۹: گفتم رقم کنم به تو حال دل ملول
شمارهٔ ۱۰۰: من آن نیم که دل آزرده از جفای تو باشم
شمارهٔ ۱۰۱: هر دم از یاد تو با چشم جدا گریم و مویم
شمارهٔ ۱۰۲: با تو نخواهم رخ حور ای صنم
شمارهٔ ۱۰۳: گر مساعد شود آن طرۀ عنبر شکنم
شمارهٔ ۱۰۴: خم ابروی تو تا با مژه پیوست به هم
شمارهٔ ۱۰۵: که برگذشت که خون میرود ز چشم ترم
شمارهٔ ۱۰۶: بپای دار کشد محتسب ز میکده مستم
شمارهٔ ۱۰۷: می بنالم که بسر وقت رسد صیادم
شمارهٔ ۱۰۸: خیز تا معتکف خانه خمار شویم
شمارهٔ ۱۰۹: زنی چو آتش می ساقیا بخر من هوشم
شمارهٔ ۱۱۰: بسرم فتاده شوری که ز خود خبر ندارم
شمارهٔ ۱۱۱: دل به دریا زدن از چشم تر آموختهام
شمارهٔ ۱۱۲: دل گسست از من و با چشم تو پیوست به هم
شمارهٔ ۱۱۳: سر گران تا کی ز من ساقی بده رطلی گرانم
شمارهٔ ۱۱۴: عهدها شد که نکردی بنگاهی شادم
شمارهٔ ۱۱۵: من ای حریف نه مرد شراب گلگونم
شمارهٔ ۱۱۶: خونشد دل از علایق ناسوت کثرتم
شمارهٔ ۱۱۷: ای صنم کز چشم کافر کیش بردی دین من
شمارهٔ ۱۱۸: ای غلام بر سیمین تو زرین کمران
شمارهٔ ۱۱۹: ساقی کناف بوالهوسان از پیاله کن
شمارهٔ ۱۲۰: ای ساقی جان آبی بر آتشم از می زن
شمارهٔ ۱۲۱: بخطا میرمد آن نرگس فتان از من
شمارهٔ ۱۲۲: بگذار تا بماند چشمم برهگذاران
شمارهٔ ۱۲۳: عمر این گردش ایام چه خواهد بودن
شمارهٔ ۱۲۴: دلا گر گوهر مقصود خواهی دیده دریا کن
شمارهٔ ۱۲۵: من و وصال تو از خواب عجب خیالست این
شمارهٔ ۱۲۶: چند بیهوده دلا اینهمه افغان از من
شمارهٔ ۱۲۷: ایکه با لشگر مژگان دراز آمدهای
شمارهٔ ۱۲۸: بر جو فلک ز شعلۀ آهم کرانهای
شمارهٔ ۱۲۹: طوقی ز خط بدور زنخدان کشیدهای
شمارهٔ ۱۳۰: سخت ای لعبت شیرین همه جا رو شدهای
شمارهٔ ۱۳۱: از هر طرف که پای به پیچم ز کوی تو
شمارهٔ ۱۳۲: سوزنده آتشی که شود پخته خام از او
شمارهٔ ۱۳۳: ایصورت زیبای تو مرآت معانی
شمارهٔ ۱۳۴: امشب اگر ای نائی آهنگ دگر داری
شمارهٔ ۱۳۵: دلم بخستی و در خون گذاشتی و گذشتی
شمارهٔ ۱۳۶: چمنی دیدم و کردم قدمی چند خرامی
شمارهٔ ۱۳۷: زکمان ابروی دلنشین چو خدنک غمزه رها کنی
شمارهٔ ۱۳۸: نکرد از لابه ای بیمهر اگر خوی تو تغییری
شمارهٔ ۱۳۹: خنک آنشبی که او رخ بفروزد از شرابی
شمارهٔ ۱۴۰: در خاطر منی و بدل تیغ میزنی
شمارهٔ ۱۴۱: شبی پرسیدم از خلوت نشینی
شمارهٔ ۱۴۲: بر آن سری که بگیری ز لعل او کامی
شمارهٔ ۱۴۳: من خود مجرّد از همه نام و نشانمی