حرف آخر قافیه

شماره ۱: زد ننگ عشق کوس ملامت به نام ما

شماره ۲: چشمت به غمزه کشت دو صد بیگناه را

شماره ۳: بستی برشته سر مو پای و دست ما

شماره ۴: بجان دوست که از درمران گدائی را

شماره ۵: چند در بند کشم این دل هرجایی را

شماره ۶: نفس بازپسین است ز هجرت جان را

شماره ۷: در کمالت چه دهم داد سخندانی را

شماره ۸: صنما نه میل مسجد نه سر کنشت ما را

شماره ۹: کس نزد پای بگویت که نه سر داد آنجا

شماره ۱۰: از حد گذشت جلوه فروهل نقاب را

شماره ۱۱: سال‌ها گوشه غم بود دل ریش مرا

شماره ۱۲: مده به باد سر زلف عنبر‌آسا را

شماره ۱۳: بی می نتوان برد به‌سر فصل خزان را

شماره ۱۴: در پرده حسن روی تو شد پرده‌در مرا

شماره ۱۵: جدا از چشم او تن در تب و جان بر لب است امشب

شماره ۱۶: گیرم اندر دل پر درد هزاران غم از اوست

شماره ۱۷: چندم از کشمکش موی تو جان این همه نیست

شماره ۱۸: در کار عشق حاجت تیغ و خدنگ نیست

شماره ۱۹: امروز خرمن گل و نسرین و سوسن است

شماره ۲۰: زینهار ایدل از آن غمزه که شمشیر بدست است

شماره ۲۱: هر شکاری شود از چنگل شهباز گرفت

شماره ۲۲: لوحش الله صنما این چه دهان است و لب است

شماره ۲۳: گر باده کشانرا طرب از باده ناب است

شماره ۲۴: زلف سرکش بین که پروای پریشانیش نیست

شماره ۲۵: لب عذرا که دل وامق از آن خونین است

شماره ۲۶: چند برد زاهد انتظار قیامت

شماره ۲۷: هوسم کشد نگارا ز حلاوت عتیبت

شماره ۲۸: مگر قدم به ره عشق هشتن آسان است

شماره ۲۹: همه را چشم عنایت زتو شیرین پسر است

شماره ۳۰: آن نه زلفیست که پیچیده بدور ذقن است

شماره ۳۱: نوش لب یار نیم خند است

شماره ۳۲: ما را بدر میکده دادند اقامت

شماره ۳۳: بهای قند چه داند که در جهان چند است

شماره ۳۴: ز غمت خون دلی نیست که در جامم نیست

شماره ۳۵: خبر ما که برد باز بدان لعبت مست

شماره ۳۶: کدام آیت رحمت که در جبین تو نیست

شماره ۳۷: صنما زخم دل از چاره اغیار گذشت

شماره ۳۸: جانا حیوه من زلب می پرست تست

شماره ۳۹: آنرا که بپای تو سهی سرو سری نیست

شماره ۴۰: جنبش کبک بزیبائی رفتار تو نیست

شماره ۴۱: تا دل من ریش و لعل و نمکین است

شماره ۴۲: چند عمر اندر پی آب سکندر بگذرد

شماره ۴۳: مگو جان بی سبب بر گردن از مویت رسن دارد

شماره ۴۴: آن نه مست است که می خورد و ببازار افتاد

شماره ۴۵: حسن از آنپایه گذشته است که در وصف من آید

شماره ۴۶: چه بود با سر زلف تو کار جان بسر آید

شماره ۴۷: سرخوشانی که شراب لب مستانه زدند

شماره ۴۸: همچو نی وصل تو هر دم که مرا یاد آید

شماره ۴۹: دودی ز آهم ار بدرون نی اوفتد

شماره ۵۰: خون من جای می ار خورد لبش نوشش باد

شماره ۵۱: نسزد چنین جمالی به حجاب ناز باشد

شماره ۵۲: ساقی مجلس گشود زلف سمن سود

شماره ۵۳: رنجه مباش از دل از تو در گله باشد

شماره ۵۴: ترک چشمت چو کمین از پی نخجیر کند

شماره ۵۵: مرغی شکسته درخور تبر ستم نبود

شماره ۵۶: یاد موی توام از دیده به در می‌نرود

شماره ۵۷: زلف به ملک حسن به سر تا کله نهاد

شماره ۵۸: نظرم دوش بدیدار مهی زیبا بود

شماره ۵۹: خیل خیال تست که بر چشم ما رود

شماره ۶۰: مهل آن روی که از پرده پدیدار آید

شماره ۶۱: ای قدت سرو اگر سرو به رفتار آید

شماره ۶۲: هر صباحم که ره از خانۀ خمار افتد

شماره ۶۳: از تو نتابم رخ ای نگار بمعبود

شماره ۶۴: گر چونتو در آفاق جفار کار نباشد

شماره ۶۵: جز دل ما که ز یاد تو به پرواز آید

شماره ۶۶: چه شدی کار من دلشده یکسر می‌شد

شماره ۶۷: عنبرین‌موی تو بر طرف چمن می‌گذرد

شماره ۶۸: زلف جانان سحر از باد صبا در هم شد

شماره ۶۹: نگار من چو بتاراج عقل و دین خیزد

شماره ۷۰: نه من از تنگی دام است که در فریادم

شماره ۷۱: خیز تا معتکف خانۀ خمار شویم

شماره ۷۲: تیشه بر پا زدی ار داغ منش در دل بود

شماره ۷۳: دلبر من به چهره چون زلف معنبر آورد

شماره ۷۴: اگر بلبل به دل داغی ز جور باغبان دارد

شماره ۷۵: افسرده دلان شورت نادیده بسر دارد

شماره ۷۶: جان در خور خدنگ تو ابرو کمان نبود

شماره ۷۷: گر نه چشمان تو در قصد گرفتارانند

شماره ۷۸: بتان چو زلف مسلسل به تاب می‌سازند

شماره ۷۹: در قیامت اگرم زلف تو زنجیر شود

شماره ۸۰: شانه هر دم که بر آن کاکل مشکین گذرد

شماره ۸۱: عمری که بی‌تو ای مه نوشاد می‌رود

شماره ۸۲: این خودسری که زلف تو ای دلربا کند

شماره ۸۳: تا سر کار تو با خانۀ خمار افتاد

شماره ۸۴: انس من ایشیخ با می است و دف و عود

شماره ۸۵: یارب آنخال که ما را شد از او روز سیاه

شماره ۸۶: محتسب با ساغر می گرد مرا سر بشکند

شماره ۸۷: بکش ای دوست نداریم ز حکم تو گزیر

شماره ۸۸: ز تاب زلف تو نارسته خط دمید آخر

شماره ۸۹: نه در آزردن دلها چو تو خودرای دگر

شماره ۹۰: هندوی چشم و خال و خط و زلف مشک‌بیز

شماره ۹۱: شد روی یار جلوه‌گر از زلف مشک‌بیز

شماره ۹۲: ای جوان کاین همه آتش زنیم بر دل و ریش

شماره ۹۳: گه به مسجد کشدم گه به کلیسای کشیش

شماره ۹۴: نه سر سیحۀ زاهد نه چلیپای کشیش

شماره ۹۵: کجا به گوش رسد ناله‌های زار منش

شماره ۹۶: عاشق که رنج عشق نداند ز راحتش

شماره ۹۷: جهان دریای خونابست و ناپیداست پایانش

شماره ۹۸: دل من کنعانست و چاه سینۀ زندانش

شماره ۹۹: چشم بر صیدم نیفکند آنشکار افکن دریغ

شماره ۱۰۰: گفتم رقم کنم به تو حال دل ملول

شماره ۱۰۱: من آن نیم که دل آزرده از جفای تو باشم

شماره ۱۰۲: هر دم از یاد تو با چشم جدا گریم و مویم

شماره ۱۰۳: با تو نخواهم رخ حور ای صنم

شماره ۱۰۴: گر مساعد شود آن طرۀ عنبر شکنم

شماره ۱۰۵: خم ابروی تو تا با مژه پیوست به هم

شماره ۱۰۶: که برگذشت که خون می‌رود ز چشم ترم

شماره ۱۰۷: بپای دار کشد محتسب ز میکده مستم

شماره ۱۰۸: می بنالم که بسر وقت رسد صیادم

شماره ۱۰۹: خیز تا معتکف خانه خمار شویم

شماره ۱۱۰: زنی چو آتش می ساقیا بخر من هوشم

شماره ۱۱۱: به سرم فتاده شوری که ز خود خبر ندارم

شماره ۱۱۲: دل به دریا زدن از چشم تر آموخته‌ام

شماره ۱۱۳: دل گسست از من و با چشم تو پیوست به هم

شماره ۱۱۴: سر گران تا کی ز من ساقی بده رطلی گرانم

شماره ۱۱۵: عهدها شد که نکردی به نگاهی شادم

شماره ۱۱۶: من ای حریف نه مرد شراب گلگونم

شماره ۱۱۷: خون شد دل از علایق ناسوت کثرتم

شماره ۱۱۸: ای صنم کز چشم کافر کیش بردی دین من

شماره ۱۱۹: ای غلام بر سیمین تو زرین کمران

شماره ۱۲۰: ساقی کناف بوالهوسان از پیاله کن

شماره ۱۲۱: ای ساقی جان آبی بر آتشم از می زن

شماره ۱۲۲: به خطا می‌رمد آن نرگس فتان از من

شماره ۱۲۳: بگذار تا بماند چشمم به رهگذاران

شماره ۱۲۴: عمر این گردش ایام چه خواهد بودن

شماره ۱۲۵: دلا گر گوهر مقصود خواهی دیده دریا کن

شماره ۱۲۶: من و وصال تو از خواب عجب خیالست این

شماره ۱۲۷: چند بیهوده دلا اینهمه افغان از من

شماره ۱۲۸: ای که با لشکر مژگان دراز آمده‌ای

شماره ۱۲۹: بر جو فلک ز شعلۀ آهم کرانه‌ای

شماره ۱۳۰: طوقی ز خط بدور زنخدان کشیده‌ای

شماره ۱۳۱: سخت ای لعبت شیرین همه جا رو شده‌ای

شماره ۱۳۲: از هر طرف که پای به پیچم ز کوی تو

شماره ۱۳۳: سوزنده آتشی که شود پخته خام از او

شماره ۱۳۴: ای صورت زیبای تو مرآت معانی

شماره ۱۳۵: امشب اگر ای نائی آهنگ دگر داری

شماره ۱۳۶: دلم بخستی و در خون گذاشتی و گذشتی

شماره ۱۳۷: چمنی دیدم و کردم قدمی چند خرامی

شماره ۱۳۸: ز کمان ابروی دل‌نشین چو خدنگ غمزه رها کنی

شماره ۱۳۹: نکرد از لابه ای بیمهر اگر خوی تو تغییری

شماره ۱۴۰: خنک آن شبی که او رخ بفروزد از شرابی

شماره ۱۴۱: در خاطر منی و به دل تیغ می‌زنی

شماره ۱۴۲: شبی پرسیدم از خلوت نشینی

شماره ۱۴۳: بر آن سری که بگیری ز لعل او کامی

شماره ۱۴۴: من خود مجرد از همه نام و نشانمی