حرف آخر قافیه

شمارهٔ ۱: زد ننگ عشق کوس ملامت بنام ما

شمارهٔ ۲: چشمت به غمزه کشت دو صد بیگناه را

شمارهٔ ۳: بستی برشته سر مو پای و دست ما

شمارهٔ ۴: بجان دوست که از درمران گدائی را

شمارهٔ ۵: چند دربند کشم ایندل هر جائی را

شمارهٔ ۶: نفس باز پسین است زهجرت جانرا

شمارهٔ ۷: در کمالت چه دهم داد سخندانی را

شمارهٔ ۸: صنما نه میل مسجد نه سر کنشت ما را

شمارهٔ ۹: کس نزد پای بگویت که نه سر داد آنجا

شمارهٔ ۱۰: از حد گذشت جلوه فروهل نقاب را

شمارهٔ ۱۱: سالها گوشه غم بود دل ریش مرا

شمارهٔ ۱۲: مده بباد سر زلف عنبر آسارا

شمارهٔ ۱۳: بی می نتوان بردبسر فصل خزان را

شمارهٔ ۱۴: در پرده حسن روی تو شد پرده در مرا

شمارهٔ ۱۵: جدا از چشم او تن در تب زجان بر لبست امشب

شمارهٔ ۱۶: گیرم اندر دل پر درد هزاران غم از اوست

شمارهٔ ۱۷: چندم از کشمکش موی تو جان اینهمه نیست

شمارهٔ ۱۸: در کار عشق حاجت تیغ و خدنگ نیست

شمارهٔ ۱۹: امروز خرمن گل و نسرین و سوسنست

شمارهٔ ۲۰: زینهار ایدل از آن غمزه که شمشیر بدست است

شمارهٔ ۲۱: هر شکاری شود از جنگل شهباز گرفت

شمارهٔ ۲۲: لوحش الله صنما اینچه دهانست و لبست

شمارهٔ ۲۳: گر باده کشانرا طرب از باده ناب است

شمارهٔ ۲۴: زلف سرکش بین که پروای پریشانیش نیست

شمارهٔ ۲۵: لب عذرا که دل وامق از آن خونین است

شمارهٔ ۲۶: چند برد زاهد انتظار قیامت

شمارهٔ ۲۷: هوسم کشد نگارا ز حلاوت عتیبت

شمارهٔ ۲۸: مگر قدم بره عشق هشتن آسان است

شمارهٔ ۲۹: همه را چشم عنایت زتو شیرین پسر است

شمارهٔ ۳۰: آن نه زلفیست که پیچیده بدور ذقن است

شمارهٔ ۳۱: نوش لب یار نیم خند است

شمارهٔ ۳۲: ما را بدر میکده دادند اقامت

شمارهٔ ۳۳: بهای قند چه داند که در جهان چند است

شمارهٔ ۳۴: زغمت خون دلی نیست که در جامم نیست

شمارهٔ ۳۵: خبر ما که برد باز بدان لعبت مست

شمارهٔ ۳۶: کدام آیت رحمت که در جبین تو نیست

شمارهٔ ۳۷: صنما زخم دل از چاره اغیار گذشت

شمارهٔ ۳۸: جانا حیوه من زلب می پرست تست

شمارهٔ ۳۹: آنرا که بپای تو سهی سرو سری نیست

شمارهٔ ۴۰: جنبش کبک بزیبائی رفتار تو نیست

شمارهٔ ۴۱: تا دل من ریش و لعل و نمکین است

شمارهٔ ۴۲: چند عمر اندر پی آب سکندر بگذرد

شمارهٔ ۴۳: مگو جان بی سبب بر گردن از مویت رسن دارد

شمارهٔ ۴۴: آن نه مست است که می خورد و ببازار افتاد

شمارهٔ ۴۵: حسن از آنپایه گذشته است که در وصف من آید

شمارهٔ ۴۶: چه بود با سر زلف تو کار جان بسر آید

شمارهٔ ۴۷: سرخوشانی که شراب لب مستانه زدند

شمارهٔ ۴۸: همچو نی وصل تو هر دم که مرا یاد آید

شمارهٔ ۴۹: دودی ز آهم ار بدرون نی اوفتد

شمارهٔ ۵۰: خون من جای می ار خورد لبش نوشش باد

شمارهٔ ۵۱: نسزد چنین جمالی بحجاب ناز باشد

شمارهٔ ۵۲: ساقی مجلس گشود زلف سمن سود

شمارهٔ ۵۳: رنجه مباش از دل از تو در گله باشد

شمارهٔ ۵۴: ترک چشمت چو کمین از پی نخجیر کند

شمارهٔ ۵۵: مرغی شکسته درخور تبر ستم نبود

شمارهٔ ۵۶: یاد موی توام از دیده به در می‌نرود

شمارهٔ ۵۷: زلف بملک حسن بسر تا کله نهاد

شمارهٔ ۵۸: نظرم دوش بدیدار مهی زیبا بود

شمارهٔ ۵۹: خیل خیال تست که بر چشم ما رود

شمارهٔ ۶۰: مهل آنروی که از پرده پدیدار آید

شمارهٔ ۶۱: هر صباحم که ره از خانۀ خمار افتد

شمارهٔ ۶۲: از تو نتابم رخ ای نگار بمعبود

شمارهٔ ۶۳: گر چونتو در آفاق جفار کار نباشد

شمارهٔ ۶۴: جز دل ما که زیاد تو بپرواز آید

شمارهٔ ۶۵: چه شدی کار من دلشده یکسر می‌شد

شمارهٔ ۶۶: عنبرین موی تو بر طرف چمن میگذرد

شمارهٔ ۶۷: زلف جانان سحر از باد صبا در هم شد

شمارهٔ ۶۸: نگار من چو بتاراج عقل و دین خیزد

شمارهٔ ۶۹: نه من از تنگی دام است که در فریادم

شمارهٔ ۷۰: خیز تا معتکف خانۀ خمار شویم

شمارهٔ ۷۱: تیشه بر پا زدی ار داغ منش در دل بود

شمارهٔ ۷۲: دلبر من بچهره چون زلف معنبر آورد

شمارهٔ ۷۳: اگر بلبل بدل داغی ز جور باغبان دارد

شمارهٔ ۷۴: افسرده دلان شورت نادیده بسر دارد

شمارهٔ ۷۵: جان در خور خدنگ تو ابرو کمان نبود

شمارهٔ ۷۶: گر نه چشمان تو در قصد گرفتارانند

شمارهٔ ۷۷: بتان چو زلف مسلسل بتاب میسازند

شمارهٔ ۷۸: در قیامت اگرم زلف تو زنجیر شود

شمارهٔ ۷۹: شانه هر دم که بر آنکاکل مشگین گذرد

شمارهٔ ۸۰: عمری که بی تو ای مه نوشاد میرود

شمارهٔ ۸۱: این خودسری که زلف تو ایدلربا کند

شمارهٔ ۸۲: تا سر کار تو با خانۀ خمار افتاد

شمارهٔ ۸۳: انس من ایشیخ با می است و دف و عود

شمارهٔ ۸۴: یارب آنخال که ما را شد از او روز سیاه

شمارهٔ ۸۵: محتسب با ساغر می گرد مرا سر بشکند

شمارهٔ ۸۶: بکش ای دوست نداریم ز حکم تو گزیر

شمارهٔ ۸۷: ز تاب زلف تو نارسته خط دمید آخر

شمارهٔ ۸۸: نه در آزردن دلها چو تو خودرای دگر

شمارهٔ ۸۹: هندوی چشم و خال و خط و زلف مشک‌بیز

شمارهٔ ۹۰: شد روی یار جلوه‌گر از زلف مشک‌بیز

شمارهٔ ۹۱: ای جوان کاین همه آتش زنیم بر دل و ریش

شمارهٔ ۹۲: گه به مسجد کشدم گه به کلیسای کشیش

شمارهٔ ۹۳: نه سر سیحۀ زاهد نه چلیپای کشیش

شمارهٔ ۹۴: کجا به گوش رسد ناله‌های زار منش

شمارهٔ ۹۵: عاشق که رنج عشق نداند ز راحتش

شمارهٔ ۹۶: جهان دریای خونابست و ناپیداست پایانش

شمارهٔ ۹۷: دل من کنعانست و چاه سینۀ زندانش

شمارهٔ ۹۸: چشم بر صیدم نیفکند آنشکار افکن دریغ

شمارهٔ ۹۹: گفتم رقم کنم به تو حال دل ملول

شمارهٔ ۱۰۰: من آن نیم که دل آزرده از جفای تو باشم

شمارهٔ ۱۰۱: هر دم از یاد تو با چشم جدا گریم و مویم

شمارهٔ ۱۰۲: با تو نخواهم رخ حور ای صنم

شمارهٔ ۱۰۳: گر مساعد شود آن طرۀ عنبر شکنم

شمارهٔ ۱۰۴: خم ابروی تو تا با مژه پیوست به هم

شمارهٔ ۱۰۵: که برگذشت که خون میرود ز چشم ترم

شمارهٔ ۱۰۶: بپای دار کشد محتسب ز میکده مستم

شمارهٔ ۱۰۷: می بنالم که بسر وقت رسد صیادم

شمارهٔ ۱۰۸: خیز تا معتکف خانه خمار شویم

شمارهٔ ۱۰۹: زنی چو آتش می ساقیا بخر من هوشم

شمارهٔ ۱۱۰: بسرم فتاده شوری که ز خود خبر ندارم

شمارهٔ ۱۱۱: دل به دریا زدن از چشم تر آموخته‌ام

شمارهٔ ۱۱۲: دل گسست از من و با چشم تو پیوست به هم

شمارهٔ ۱۱۳: سر گران تا کی ز من ساقی بده رطلی گرانم

شمارهٔ ۱۱۴: عهدها شد که نکردی بنگاهی شادم

شمارهٔ ۱۱۵: من ای حریف نه مرد شراب گلگونم

شمارهٔ ۱۱۶: خونشد دل از علایق ناسوت کثرتم

شمارهٔ ۱۱۷: ای صنم کز چشم کافر کیش بردی دین من

شمارهٔ ۱۱۸: ای غلام بر سیمین تو زرین کمران

شمارهٔ ۱۱۹: ساقی کناف بوالهوسان از پیاله کن

شمارهٔ ۱۲۰: ای ساقی جان آبی بر آتشم از می زن

شمارهٔ ۱۲۱: بخطا میرمد آن نرگس فتان از من

شمارهٔ ۱۲۲: بگذار تا بماند چشمم برهگذاران

شمارهٔ ۱۲۳: عمر این گردش ایام چه خواهد بودن

شمارهٔ ۱۲۴: دلا گر گوهر مقصود خواهی دیده دریا کن

شمارهٔ ۱۲۵: من و وصال تو از خواب عجب خیالست این

شمارهٔ ۱۲۶: چند بیهوده دلا اینهمه افغان از من

شمارهٔ ۱۲۷: ایکه با لشگر مژگان دراز آمده‌ای

شمارهٔ ۱۲۸: بر جو فلک ز شعلۀ آهم کرانه‌ای

شمارهٔ ۱۲۹: طوقی ز خط بدور زنخدان کشیده‌ای

شمارهٔ ۱۳۰: سخت ای لعبت شیرین همه جا رو شده‌ای

شمارهٔ ۱۳۱: از هر طرف که پای به پیچم ز کوی تو

شمارهٔ ۱۳۲: سوزنده آتشی که شود پخته خام از او

شمارهٔ ۱۳۳: ایصورت زیبای تو مرآت معانی

شمارهٔ ۱۳۴: امشب اگر ای نائی آهنگ دگر داری

شمارهٔ ۱۳۵: دلم بخستی و در خون گذاشتی و گذشتی

شمارهٔ ۱۳۶: چمنی دیدم و کردم قدمی چند خرامی

شمارهٔ ۱۳۷: زکمان ابروی دلنشین چو خدنک غمزه رها کنی

شمارهٔ ۱۳۸: نکرد از لابه ای بیمهر اگر خوی تو تغییری

شمارهٔ ۱۳۹: خنک آنشبی که او رخ بفروزد از شرابی

شمارهٔ ۱۴۰: در خاطر منی و بدل تیغ میزنی

شمارهٔ ۱۴۱: شبی پرسیدم از خلوت نشینی

شمارهٔ ۱۴۲: بر آن سری که بگیری ز لعل او کامی

شمارهٔ ۱۴۳: من خود مجرّد از همه نام و نشانمی