شمارهٔ ۱ - بسم الله الرحمن الرحیم: در خور حمد و ثنا بار خدایی است کریم
شمارهٔ ۲ - در نعت حضرت ختمی مآب گوید: اگر زنطقه ی موهوم، آمده دهنی
شمارهٔ ۳ - در منقبت شاه سریر ولایت حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام: ای دل به یمن سلطنت فقر، شاه باش
شمارهٔ ۴ - در ثنای عصمت کُبرای خدا حضرت فاطمه ی زهرا علیهما السلام: ای چهر بر فروخته ات، لاله زار عمر
شمارهٔ ۵ - در مدح اصغر ثقلین و اکبر سبطین حضرت امام حسن علیه السلام: منم که شهره به سرگشتگی به هر کویم
شمارهٔ ۶ - در مدح رابع اصول دین ثالث ائمه هُدی حضرت سیّدالشهداء علیه السلام: نیمه شب بر سرم آن خسرو شیرین آمد
شمارهٔ ۷ - مزیّن به مدح حضرت علی بن الحسین علیه السلام: یک دو روزی در کفم آن سیم ساق افتاده بود
شمارهٔ ۸ - موشّح به مدح باقر علوم النبیّین حضرت امام محمد باقر علیه السلام: به بزم قرب حجابی به غیر دوست ندیدم
شمارهٔ ۹ - در ثنای امام به حق ناطق امام جعفر صادق علیه السلام: شهی که شیوه ی درویش پروری داند
شمارهٔ ۱۰ - در مدح امام هفتم باب الحوائج حضرت امام موسی کاظم علیه السلام: یار برفت و دور از او، صبر و قرار شد زکف
شمارهٔ ۱۱ - در منقبت ثامن الائمّه حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام: نسیم روح فزا از دیار دوست رسید
شمارهٔ ۱۲ - در مدح بابُ المراد حضرت امام محمد تقی جواد علیه السلام: کجا است زنده دلی کاملی مسیح دمی
شمارهٔ ۱۳ - در مدح امام دهم حضرت امام علی النّقیّ علیه السلام: سر رفت و دل هوی تو بیرون زسر نکرد
شمارهٔ ۱۴ - در مدح امام یازدهم حضرت حسن بن علی العسکری علیه السلام: دلم که بود زآلایش طبیعت پاک
شمارهٔ ۱۵ - در منقبت خاتم الاوصیاء حضرت صاحب العصر و الزّمان علیه السلام: حدیث موی تو نتوان به عمر گفتن باز
شمارهٔ ۱۶ - در مدح حضرت ابوالفضل العبّاس علیه السلام: آن قوی پنجه که آزردن دل ها است فَنَش
شمارهٔ ۱۷ - در مدح حضرت علی بن الحسین الاکبر علیه السلام: ای لعبت فَرّخ رخ فرخنده شمایل
شمارهٔ ۱۸ - در مدح نور دیده ی مجتبی حضرت قاسم علیه السلام: پی خرابی دل سیل عشق بنیان کن
شمارهٔ ۱۹ - در رِثاء حضرت علیّ بن الحسین الاصغر علیه السلام: ز رنگ هستی خود ساده ساز لوح ضمیر
شمارهٔ ۲۰ - مختوم به مدح حضرت مالک اشتر روحی له الفدا: مرید عشق نجوید، مراد خاطر خویش
شمارهٔ ۲۱ - بنگر صفای جام و می لعل فام را: بنگر صفای جام و می لعل فام را
شمارهٔ ۲۲ - در میلاد سعادت بنیاد امام زمان علیه السلام: عید است و کرده دلبر من دست و پا خضاب
شمارهٔ ۲۳ - در مدح امام الانس و الجّان صاحب العصر و الزمان علیه السلام: ای پایه ی جلال تو آن سوتر از جهات
شمارهٔ ۲۴ - در نعت وجود مقدس خاتم النبیّین صلی الله علیه و آله و سلم: اول صبح دوم، آخر دوران شب است
شمارهٔ ۲۵ - مختوم به منقبت شاه ولایت علیه السلام: بی رخ و زلف تو دل را روز و شب آرام نیست
شمارهٔ ۲۶ - ایضاً در مدح شاه اولیاء ارواح العالمین له الفدا: بی تو نباشد عجب، گر زدل آرام رفت
شمارهٔ ۲۷ - و له علیه الرحمه فی التّشبیب و التّحبیب: تا زتاب می گل رویت شکفت
شمارهٔ ۲۸ - در منقبت مولای متقیان امیرمؤمنان علیه السلام: تهی زخویشم و سرشار آن چنان از دوست
شمارهٔ ۲۹ - موشح به منقبت شاه ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام: جان ناقابل قربان تو نیست
شمارهٔ ۳۰ - در منقبت حضرت ابوالامه علی بن ابیطالب علیه السلام: چون در چمن چمان شد، آن شوخ سرو قامت
شمارهٔ ۳۱ - در مدح سیّد صادق طباطبایی فرماید: خوبان جهان از چو جهان مهر وفا نیست
شمارهٔ ۳۲ - مختوم به منقبت حضرت ولایت مآب علیه السلام: دور نمودم تا فلک از آستان دوست
شمارهٔ ۳۳ - در نعت حضرت رسالت پناه صلی الله علیه و آله و سلم: سه چیز اهل طلب را بود نشان سعادت
شمارهٔ ۳۴ - ایضاً در مدح شاه اولیا ارواح العالمین له الفدا: غیرت طوبی بود، قامت دلجوی دوست
شمارهٔ ۳۵ - ایضاً من نوادر طبعه و خیاله علیه الرحمه: نه به تنها دل من از پی دلدار به رفت
شمارهٔ ۳۶ - در مدح حضرت اسدالله الغالب علی ابن ابیطالب علیه السلام: آن شاهد مقصود که در پرده نهان بود
شمارهٔ ۳۷ - و منه ایضاً فی التّشبیب و التّجبیب علیه الرحمه: بسیار زلف پرشکن و پرخم اوفتد
شمارهٔ ۳۸ - مختوم به مدح شاه ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام: چون کارها موافق تقدیر می‌شود
شمارهٔ ۳۹ - مختوم به اهل بیت عصمت و طهارت علیه السلام: جماعتی که دل و جان به عشق نسپارند
شمارهٔ ۴۰ - در مدح امیرالمؤمنین و اهل بیت طاهرین علیه السلام: دل در غم تو دژم نباشد
شمارهٔ ۴۱ - ایضاً در مدح شاه ولایت علیه السلام: دوش چو در بزم جام، بر لب جانان رسید
شمارهٔ ۴۲ - در مدح امیرالمؤمنین و امام المتّقین علیه السلام: دوش در صحن چمن از چه سبب غوغا بود
شمارهٔ ۴۳ - مختوم به مدح حضرت ساقی کوثر حیدر صفدر علیه السلام: ساقیا زان می دیرینه بده جامی چند
شمارهٔ ۴۴ - مختوم و موّشح به مدح حضرت شاه ولایت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام: شکر چون لعل تو شیرین نباشد
شمارهٔ ۴۵ - مختوم به مدح مولای متقیان و امیرمؤمنان علی بن ابیطالب علیه السلام: قد پی تعظیم خلق خم نتوان کرد
شمارهٔ ۴۶ - در منقبت عین الله الناظره حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام: کوه نتواند شدن سدّ ره مقصود مرد
شمارهٔ ۴۷ - مختوم به مدح شاه ولایت علی بن ابیطالب علیه السلام: گر به شمشیر توام قتل میسّر می‌شد
شمارهٔ ۴۸ - مختوم به مدح مولای متقیان و امیرمؤمنان علیه السلام: مدام فتنه از آن چشم مست می‌ریزد
شمارهٔ ۴۹ - در منقبت شاه اولیا و سلطان اوصیا علیه السلام: مرغ دل پر در هوای آشنایی می‌زند
شمارهٔ ۵۰ - در نیایش حضرت امیرالمؤمنین و امام المتقین علیه السلام: مه من هر که تو را ناظر و مایل نبود
شمارهٔ ۵۱ - در میلاد سعادت بنیاد امام زمان علیه السلام: نوبهار فرّخ آمد، نوبت بستان بود
شمارهٔ ۵۲ - ایضاً در میلاد با سعادت حضرت صاحبّ الزّمان علیه السلام: ای منتظران مژده که آمد گه دیدار
شمارهٔ ۵۳ - در تهنیت غدیر و منقبت حضرت امیر علیه السلام: گرفت عهد زاشیا، دو روز، رب قدیر
شمارهٔ ۵۴ - در منقبت سلطان سریر امامت حضرت صاحب الزّمان علیه السلام: نوید مقدم دلدار داد، باز بهار
شمارهٔ ۵۵ - در مدح ولیّ مطلق و امام بر حق حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام: زچهره پرده بر افکند، پردار امروز
شمارهٔ ۵۶ - در مدح معیّر الممالک دام مجدُهُ: آب خضر از لب لعل تو نه من جویم و بس
شمارهٔ ۵۷ - وَ لَهُ عَلَیهِ الرَّحمه ایضاً فی التَّشبیب: غیر بوسیدن تو نداریم هوس
شمارهٔ ۵۸ - و له ایضاً فی التَّشبیب و التّحبیب: کیست آن مه که چو جولان دهد از ناز فرس
شمارهٔ ۵۹ - ایضاً در مدح سلطان سعید مبرور مغفور: ای دل به راه عشق بتان استوار باش
شمارهٔ ۶۰ - ایضاً مختوم به مدح سلطان سریر ارتضا حضرت علیّ مرتضی علیه السلام: دیار دل که پرآشوب بود، ناحیتش
شمارهٔ ۶۱ - مختوم به مدح خانواده ی عصمت و طهارت علیه السلام: عجب مدار اگر وضع عالم است پریش
شمارهٔ ۶۲ - موشّح به اسم مبارک اعظم اسماء الله الحسنی علیه السلام: غارت هوش می کند، جلوه ی سرو قامتش
شمارهٔ ۶۳ - و له ایضاً: عَلَیهِ الرَّحمَه: یاد آیدم چو محنت ایام سخت خویش
شمارهٔ ۶۴ - در منقبت حضرت صاحب الأمر و الزّمان علیه السلام: دو چیز مایه ی عشرت بود، علی التّحقیق
شمارهٔ ۶۵ - در منقبت و رثاء حضرت فاطمه ی زهرا علیه السلام: امروز قلب عالم امکان بود ملول
شمارهٔ ۶۶ - ایضأ در رثاء حضرت صدیقه ی کبری و سیده ی نساء علیه السلام: ما را کجا به کوی تو ممکن بود وصول
شمارهٔ ۶۷ - در نعت و منقبت عقل اول و پیغمبر آخر حضرت خاتم النّبیّین صلی الله علیه و آله و سلم: ای در وجود تو کون و مکان عدم
شمارهٔ ۶۸ - در وفات شیخ الفقها حاج ملّا علی کنی می فرماید: ای دریغا که باز در اسلام
شمارهٔ ۶۹ - در منقبت ولیّ خدا و وصیّ نبی، علیّ مرتضی علیه السلام: با غم هجر تو جانا، شادمانی چون کنم
شمارهٔ ۷۰ - و له عَلَیهِ الرَّحمَه ایضاً فی التّشبیب و التّحبیب: امروز دلا از دوش، آشفته ترت بینم
شمارهٔ ۷۱ - مختوم و موشّح به مدح آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم: افکنده موی یارم، بس عقده ها به کارم
شمارهٔ ۷۲ - موشّح به نام نامی حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام: چشمان تو امروز نموده است خرابم
شمارهٔ ۷۳ - ایضاً در منقبت شاه ولایت مآب حضرت ابو تراب علیه السلام: چون ماه رخت به خواب بینم
شمارهٔ ۷۴ - در مدح امیرالمؤمنین و امام المتقین علیه السلام: حالی دارم پریش و وضعی درهم
شمارهٔ ۷۵ - مزیّن به اسم مبارک نبی و وصیّ صلی الله علیه و آله و سلم: روزگار پیش از این، خوش روزگاری داشتیم
شمارهٔ ۷۶ - در مدح حضرت اسدالله الغالب علی بن ابیطالب علیه السلام: رنج‌ها برده فراوان، هنر آموخته‌ام
شمارهٔ ۷۷ - موشّح و مختوم به نام نامی حضرت صاحب الزمان علیه السلام: گدای میکده ام خشت زیر سر دارم
شمارهٔ ۷۸ - در ستایش و مدح مولای پرهیزکاران علی بن ابیطالب علیه السلام: مایه ی ایمان و کفر، عشق تو شد ای صنم
شمارهٔ ۷۹ - در مدح شاه اولیا علیه صلوات الله فرماید: ما پاک دلان بی ریاییم
شمارهٔ ۸۰ - و له ایضاً علیه الرَّحمَةِ و الغُفران: خاطر از زلف تو امروز، پریشان کردم
شمارهٔ ۸۱ - ایضاً غزل: منه تَغَمَّده الله تعالی بِغُفرانه: من شیفته و مست و خراب از غم یارم
شمارهٔ ۸۲ - ایضاً منه علیه الرَّحمَةِ و الغُفران: ای دل زغنما کم گو، از فقر و فنا دم زن
شمارهٔ ۸۳ - ایضاً منه تَغمّدهُ الله تعالی برحمته: ای یا تو مونس دل من
شمارهٔ ۸۴ - در تهنیت ولادت سیّد کائنات حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم: به یمن مولد ختم رسل، رسول امین
شمارهٔ ۸۵ - موشّح و مختوم به مدح شاه اولیاء علیه السلام: بَرِ رُخ تو حرام است روی گُل دیدن
شمارهٔ ۸۶ - ایضاً فی مدح اسدالله الغالب علی بن ابیطالب علیه السلام: خوش است در دم رفتن، رخ تو را دیدن
شمارهٔ ۸۷ - در منقبت حضرت ولی عصر امام زمان علیه السلام: صباح الخیر زد بلبل به گلشن
شمارهٔ ۸۸ - ایضاً منه تَغَمَدَّهُ الله تعالی بِغُفرانه: قیرگون زشام خط، صبح روی یارم بین
شمارهٔ ۸۹ - مختوم و موشّح به مدح کننده ی در خیبر ارواح العالمین له الفدا: بوی جان آید زتار موی تو
شمارهٔ ۹۰ - در ولایت با سعادت حضرت سیّد الشهداء علیه السلام: سومین روز شعبان شده طالع آن ماه
شمارهٔ ۹۱ - در نیایش امام دوازدهم حضرت صاحبّ الزّمان علیه السلام: یاری که بهر او بود، بسیار چشم در ره
شمارهٔ ۹۲ - موشّح به نام نامی حضرت اسدالله الغالب علی بن ابیطالب علیه السلام: یار چون تیغ کشد، گو سپر اندازی به
شمارهٔ ۹۳ - و له ایضاً الرَّحممَه: المنة الله که گرفتار کمندی
شمارهٔ ۹۴ - در مدح وزیر عدلیه غلامحسین خان غفاری: آگهی دیگر چها ای غارت جان کرده ای
شمارهٔ ۹۵ - مزیّن به منقبت عین الله الخالق حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام: ای آفتاب از مه روی تو آیتی
شمارهٔ ۹۶ - و له علیه الرَّحمَةُ وَ الغُفران: برهاند قید عشقم، ز بلای پارسایی
شمارهٔ ۹۷ - در تهنیت جلوس مظفرالدین شاه و نیایش صدراعظم: به شاه باد مبارک، قبای سلطانی
شمارهٔ ۹۸ - در مدح سلطان مغفور ناصرالدین شاه: نو بهار آمد و باد سحری غالیه بو است
شمارهٔ ۹۹ - در وصف قوش شکاری گوید: گه نخجیر زوبین چنگ قوشم
شمارهٔ ۱۰۰ - در تاریخ آئینه کاری حرم محترم حضرت امام زاده حمزه علیه السلام: چو روزگار شهنشاه کامکار آمد
شمارهٔ ۱۰۱ - ایضاً در تاریخ آئینه کاری حرم مطهر حضرت امام زاده حمزه علیه السلام: ایزد بخشنده در پناه شهنشاه
شمارهٔ ۱۰۲ - در تهنیت ولادت امیر دوست محمد خان گوید: رسید مژده که سرسبز گشت نخل امید
شمارهٔ ۱۰۳ - در مدح حضرت اشرف ظلّ السلطان دامت شوکته: ساقی به یاد لعل تو چون ساغر آورد
شمارهٔ ۱۰۴ - در ستایش سلطان مظفرالدّین شاه قاجار: به گه کودکی مرا استاد
شمارهٔ ۱۰۵ - در ثنای سلطان سعید مغفور ناصرالدین شاه: حبّذا شهباز شاهنشاه چون پروا کند
شمارهٔ ۱۰۶ - در اعطای تشریف شاهنشاهی به جناب دوست محمد خان معیّر الممالک: شکر خدا که از اثر بخت کامکار
شمارهٔ ۱۰۷ - در مدح شاه فقید سعید ناصرالدین شاه می فرماید: نو بهار آمد و آراست چمن را چو عروس
شمارهٔ ۱۰۸ - در مدح سلطان سعید شهید ناصرالدین شاه: فرخنده باد نوروز بر شهریار آفاق
شمارهٔ ۱۰۹ - در تیر زدن شاه مبرور بر پلنگ: شد زمین سیم گون از تیر خسرو لعل رنگ
شمارهٔ ۱۱۰ - ): شد زدار محن به دار نعیم
شمارهٔ ۱۱۱ - خطاب به حضرت والا شاهزاده شمس الشعرا گوید: ایا شمس گردون فضل و بلاغت
شمارهٔ ۱۱۲ - در رثاء و تاریخ رحلت سلطان سعید ناصرالدّین شاه: سزد بگرید گردون اگر به حال زمین
شمارهٔ ۱۱۳ - در ولادت میرزا کاظم فرزند سعادتمند میرزا حسن: فروغ بزم جهان نمود وجه حسن
شمارهٔ ۱۱۴ - در مدح امیر دوست محمد خان معیّر الممالک دام مَجده: خجسته طلعت والای ناصرالدین شاه
شمارهٔ ۱۱۵ - در تهنیت قرن شهید مبرور ناصرالدّین شاه طاب ثراه: به ماند بر سریر کامرانی
شمارهٔ ۱۱۶ - در مدح آقا سید صادق طباطبایی: فرخنده باد نوروز بر قبله ی خلایق
شمارهٔ ۱۱۷ - در مدح مظفر الدّین شاه و صدر اعظم: به آب و رنگ، دو گل راست اعتبار یکی
شمارهٔ ۱۱۸ - مختوم به مدح قنبر علی مرتضی علیه السلام: بشنو پند من ای خواجه بسی سود بری
شمارهٔ ۱۱۹ - موشّح به اسم مبارک حضرت علی مرتضی علیه السلام: چون شمع گر به بزم وفا ترک سرکنی
شمارهٔ ۱۲۰ - و له ایضاً علیه الرحمه: چشم آن دارم کز آن آتش که بر تن می زنی
شمارهٔ ۱۲۱ - مزیّن به منقبت حضرت ولایت پناه: بگذار خواجه زسر، خواب خوش سحری
شمارهٔ ۱۲۲ - موشّح و مختوم به مدح ساقی کوثر امیرمؤمنان علی علیه السلام: حبذا شیوه ی رندی و خوشا بی باکی
شمارهٔ ۱۲۳ - در منقبت شاه ولایت حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام: خوشا دمی که لبم را به لب چو جام نهی
شمارهٔ ۱۲۴ - و له ایضاً علیه الرحمة و الغفران: در سفر گویند فردا می‌روی
شمارهٔ ۱۲۵ - منه علیه الرحمة و الغفران: دام ره خلقی شده، بندی که تو داری
شمارهٔ ۱۲۶ - و له ایضاً فی التّشبیب و التّحبیب: جم رفت و نماند از وی، بر جای به جز جامی
شمارهٔ ۱۲۷ - و له ایضاً علیه الرحمة: صدف دیده شد از اشک روان دریایی
شمارهٔ ۱۲۸ - مختوم به مدح و منقبت حضرت شاه مردان علیه السلام: عشق بخشنده مرا حشمت و جاه عجبی
شمارهٔ ۱۲۹ - ترجیع بند در مدح ابوالائمه شاه ولایت علیه السلام: ای دل شده عاشقان بشارت
شمارهٔ ۱۳۰ - در تاریخ فوت ضیاء السلطنه فرماید: یگانه گوهر دریای عصمت
شمارهٔ ۱۳۱ - در تاریخ وفات نجف قلی خان فرماید: ای آن که بر مزار غریبان کنی گذار
شمارهٔ ۱۳۲ - در قطعه در تقاضای مرمّت عمارت خود فرماید: ای خواجه که کار توام مدح و ثنا بود
شمارهٔ ۱۳۳ - قطعه: ای وفا ای که در وفاداری
شمارهٔ ۱۳۴ - در مدح جنّت مکان علی قلی میرزا طاب ثراه: وقت است زچهره پرده برداری
شمارهٔ ۱۳۵ - در تاریخ وفات محیط سروده شده: رفت از جهان به ماه صفر صد هزار حیف