شمارهٔ ۱ - بسم الله الرحمن الرحیم: در خور حمد و ثنا بار خدایی است کریم

شمارهٔ ۲ - در نعت حضرت ختمی مآب گوید: اگر زنطقه ی موهوم، آمده دهنی

شمارهٔ ۳ - در منقبت شاه سریر ولایت حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام: ای دل به یمن سلطنت فقر، شاه باش

شمارهٔ ۴ - در ثنای عصمت کُبرای خدا حضرت فاطمه ی زهرا علیهما السلام: ای چهر بر فروخته ات، لاله زار عمر

شمارهٔ ۵ - در مدح اصغر ثقلین و اکبر سبطین حضرت امام حسن علیه السلام: منم که شهره به سرگشتگی به هر کویم

شمارهٔ ۶ - در مدح رابع اصول دین ثالث ائمه هُدی حضرت سیّدالشهداء علیه السلام: نیمه شب بر سرم آن خسرو شیرین آمد

شمارهٔ ۷ - مزیّن به مدح حضرت علی بن الحسین علیه السلام: یک دو روزی در کفم آن سیم ساق افتاده بود

شمارهٔ ۸ - موشّح به مدح باقر علوم النبیّین حضرت امام محمد باقر علیه السلام: به بزم قرب حجابی به غیر دوست ندیدم

شمارهٔ ۹ - در ثنای امام به حق ناطق امام جعفر صادق علیه السلام: شهی که شیوه ی درویش پروری داند

شمارهٔ ۱۰ - در مدح امام هفتم باب الحوائج حضرت امام موسی کاظم علیه السلام: یار برفت و دور از او، صبر و قرار شد زکف

شمارهٔ ۱۱ - در منقبت ثامن الائمّه حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام: نسیم روح فزا از دیار دوست رسید

شمارهٔ ۱۲ - در مدح بابُ المراد حضرت امام محمد تقی جواد علیه السلام: کجا است زنده دلی کاملی مسیح دمی

شمارهٔ ۱۳ - در مدح امام دهم حضرت امام علی النّقیّ علیه السلام: سر رفت و دل هوی تو بیرون زسر نکرد

شمارهٔ ۱۴ - در مدح امام یازدهم حضرت حسن بن علی العسکری علیه السلام: دلم که بود زآلایش طبیعت پاک

شمارهٔ ۱۵ - در منقبت خاتم الاوصیاء حضرت صاحب العصر و الزّمان علیه السلام: حدیث موی تو نتوان به عمر گفتن باز

شمارهٔ ۱۶ - در مدح حضرت ابوالفضل العبّاس علیه السلام: آن قوی پنجه که آزردن دل ها است فَنَش

شمارهٔ ۱۷ - در مدح حضرت علی بن الحسین الاکبر علیه السلام: ای لعبت فَرّخ رخ فرخنده شمایل

شمارهٔ ۱۸ - در مدح نور دیده ی مجتبی حضرت قاسم علیه السلام: پی خرابی دل سیل عشق بنیان کن

شمارهٔ ۱۹ - در رِثاء حضرت علیّ بن الحسین الاصغر علیه السلام: ز رنگ هستی خود ساده ساز لوح ضمیر

شمارهٔ ۲۰ - مختوم به مدح حضرت مالک اشتر روحی له الفدا: مرید عشق نجوید، مراد خاطر خویش

شمارهٔ ۲۱ - بنگر صفای جام و می لعل فام را: بنگر صفای جام و می لعل فام را

شمارهٔ ۲۲ - در میلاد سعادت بنیاد امام زمان علیه السلام: عید است و کرده دلبر من دست و پا خضاب

شمارهٔ ۲۳ - در مدح امام الانس و الجّان صاحب العصر و الزمان علیه السلام: ای پایه ی جلال تو آن سوتر از جهات

شمارهٔ ۲۴ - در نعت وجود مقدس خاتم النبیّین صلی الله علیه و آله و سلم: اول صبح دوم، آخر دوران شب است

شمارهٔ ۲۵ - مختوم به منقبت شاه ولایت علیه السلام: بی رخ و زلف تو دل را روز و شب آرام نیست

شمارهٔ ۲۶ - ایضاً در مدح شاه اولیاء ارواح العالمین له الفدا: بی تو نباشد عجب، گر زدل آرام رفت

شمارهٔ ۲۷ - و له علیه الرحمه فی التّشبیب و التّحبیب: تا زتاب می گل رویت شکفت

شمارهٔ ۲۸ - در منقبت مولای متقیان امیرمؤمنان علیه السلام: تهی زخویشم و سرشار آن چنان از دوست

شمارهٔ ۲۹ - موشح به منقبت شاه ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام: جان ناقابل قربان تو نیست

شمارهٔ ۳۰ - در منقبت حضرت ابوالامه علی بن ابیطالب علیه السلام: چون در چمن چمان شد، آن شوخ سرو قامت

شمارهٔ ۳۱ - در مدح سیّد صادق طباطبایی فرماید: خوبان جهان از چو جهان مهر وفا نیست

شمارهٔ ۳۲ - مختوم به منقبت حضرت ولایت مآب علیه السلام: دور نمودم تا فلک از آستان دوست

شمارهٔ ۳۳ - در نعت حضرت رسالت پناه صلی الله علیه و آله و سلم: سه چیز اهل طلب را بود نشان سعادت

شمارهٔ ۳۴ - ایضاً در مدح شاه اولیا ارواح العالمین له الفدا: غیرت طوبی بود، قامت دلجوی دوست

شمارهٔ ۳۵ - ایضاً من نوادر طبعه و خیاله علیه الرحمه: نه به تنها دل من از پی دلدار به رفت

شمارهٔ ۳۶ - در مدح حضرت اسدالله الغالب علی ابن ابیطالب علیه السلام: آن شاهد مقصود که در پرده نهان بود

شمارهٔ ۳۷ - و منه ایضاً فی التّشبیب و التّجبیب علیه الرحمه: بسیار زلف پرشکن و پرخم اوفتد

شمارهٔ ۳۸ - مختوم به مدح شاه ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام: چون کارها موافق تقدیر می‌شود

شمارهٔ ۳۹ - مختوم به اهل بیت عصمت و طهارت علیه السلام: جماعتی که دل و جان به عشق نسپارند

شمارهٔ ۴۰ - در مدح امیرالمؤمنین و اهل بیت طاهرین علیه السلام: دل در غم تو دژم نباشد

شمارهٔ ۴۱ - ایضاً در مدح شاه ولایت علیه السلام: دوش چو در بزم جام، بر لب جانان رسید

شمارهٔ ۴۲ - در مدح امیرالمؤمنین و امام المتّقین علیه السلام: دوش در صحن چمن از چه سبب غوغا بود

شمارهٔ ۴۳ - مختوم به مدح حضرت ساقی کوثر حیدر صفدر علیه السلام: ساقیا زان می دیرینه بده جامی چند

شمارهٔ ۴۴ - مختوم و موّشح به مدح حضرت شاه ولایت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام: شکر چون لعل تو شیرین نباشد

شمارهٔ ۴۵ - مختوم به مدح مولای متقیان و امیرمؤمنان علی بن ابیطالب علیه السلام: قد پی تعظیم خلق خم نتوان کرد

شمارهٔ ۴۶ - در منقبت عین الله الناظره حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام: کوه نتواند شدن سدّ ره مقصود مرد

شمارهٔ ۴۷ - مختوم به مدح شاه ولایت علی بن ابیطالب علیه السلام: گر به شمشیر توام قتل میسّر می‌شد

شمارهٔ ۴۸ - مختوم به مدح مولای متقیان و امیرمؤمنان علیه السلام: مدام فتنه از آن چشم مست می‌ریزد

شمارهٔ ۴۹ - در منقبت شاه اولیا و سلطان اوصیا علیه السلام: مرغ دل پر در هوای آشنایی می‌زند

شمارهٔ ۵۰ - در نیایش حضرت امیرالمؤمنین و امام المتقین علیه السلام: مه من هر که تو را ناظر و مایل نبود

شمارهٔ ۵۱ - در میلاد سعادت بنیاد امام زمان علیه السلام: نوبهار فرّخ آمد، نوبت بستان بود

شمارهٔ ۵۲ - ایضاً در میلاد با سعادت حضرت صاحبّ الزّمان علیه السلام: ای منتظران مژده که آمد گه دیدار

شمارهٔ ۵۳ - در تهنیت غدیر و منقبت حضرت امیر علیه السلام: گرفت عهد زاشیا، دو روز، رب قدیر

شمارهٔ ۵۴ - در منقبت سلطان سریر امامت حضرت صاحب الزّمان علیه السلام: نوید مقدم دلدار داد، باز بهار

شمارهٔ ۵۵ - در مدح ولیّ مطلق و امام بر حق حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام: زچهره پرده بر افکند، پردار امروز

شمارهٔ ۵۶ - در مدح معیّر الممالک دام مجدُهُ: آب خضر از لب لعل تو نه من جویم و بس

شمارهٔ ۵۷ - وَ لَهُ عَلَیهِ الرَّحمه ایضاً فی التَّشبیب: غیر بوسیدن تو نداریم هوس

شمارهٔ ۵۸ - و له ایضاً فی التَّشبیب و التّحبیب: کیست آن مه که چو جولان دهد از ناز فرس

شمارهٔ ۵۹ - ایضاً در مدح سلطان سعید مبرور مغفور: ای دل به راه عشق بتان استوار باش

شمارهٔ ۶۰ - ایضاً مختوم به مدح سلطان سریر ارتضا حضرت علیّ مرتضی علیه السلام: دیار دل که پرآشوب بود، ناحیتش

شمارهٔ ۶۱ - مختوم به مدح خانواده ی عصمت و طهارت علیه السلام: عجب مدار اگر وضع عالم است پریش

شمارهٔ ۶۲ - موشّح به اسم مبارک اعظم اسماء الله الحسنی علیه السلام: غارت هوش می کند، جلوه ی سرو قامتش

شمارهٔ ۶۳ - و له ایضاً: عَلَیهِ الرَّحمَه: یاد آیدم چو محنت ایام سخت خویش

شمارهٔ ۶۴ - در منقبت حضرت صاحب الأمر و الزّمان علیه السلام: دو چیز مایه ی عشرت بود، علی التّحقیق

شمارهٔ ۶۵ - در منقبت و رثاء حضرت فاطمه ی زهرا علیه السلام: امروز قلب عالم امکان بود ملول

شمارهٔ ۶۶ - ایضأ در رثاء حضرت صدیقه ی کبری و سیده ی نساء علیه السلام: ما را کجا به کوی تو ممکن بود وصول

شمارهٔ ۶۷ - در نعت و منقبت عقل اول و پیغمبر آخر حضرت خاتم النّبیّین صلی الله علیه و آله و سلم: ای در وجود تو کون و مکان عدم

شمارهٔ ۶۸ - در وفات شیخ الفقها حاج ملّا علی کنی می فرماید: ای دریغا که باز در اسلام

شمارهٔ ۶۹ - در منقبت ولیّ خدا و وصیّ نبی، علیّ مرتضی علیه السلام: با غم هجر تو جانا، شادمانی چون کنم

شمارهٔ ۷۰ - و له عَلَیهِ الرَّحمَه ایضاً فی التّشبیب و التّحبیب: امروز دلا از دوش، آشفته ترت بینم

شمارهٔ ۷۱ - مختوم و موشّح به مدح آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم: افکنده موی یارم، بس عقده ها به کارم

شمارهٔ ۷۲ - موشّح به نام نامی حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام: چشمان تو امروز نموده است خرابم

شمارهٔ ۷۳ - ایضاً در منقبت شاه ولایت مآب حضرت ابو تراب علیه السلام: چون ماه رخت به خواب بینم

شمارهٔ ۷۴ - در مدح امیرالمؤمنین و امام المتقین علیه السلام: حالی دارم پریش و وضعی درهم

شمارهٔ ۷۵ - مزیّن به اسم مبارک نبی و وصیّ صلی الله علیه و آله و سلم: روزگار پیش از این، خوش روزگاری داشتیم

شمارهٔ ۷۶ - در مدح حضرت اسدالله الغالب علی بن ابیطالب علیه السلام: رنج‌ها برده فراوان، هنر آموخته‌ام

شمارهٔ ۷۷ - موشّح و مختوم به نام نامی حضرت صاحب الزمان علیه السلام: گدای میکده ام خشت زیر سر دارم

شمارهٔ ۷۸ - در ستایش و مدح مولای پرهیزکاران علی بن ابیطالب علیه السلام: مایه ی ایمان و کفر، عشق تو شد ای صنم

شمارهٔ ۷۹ - در مدح شاه اولیا علیه صلوات الله فرماید: ما پاک دلان بی ریاییم

شمارهٔ ۸۰ - و له ایضاً علیه الرَّحمَةِ و الغُفران: خاطر از زلف تو امروز، پریشان کردم

شمارهٔ ۸۱ - ایضاً غزل: منه تَغَمَّده الله تعالی بِغُفرانه: من شیفته و مست و خراب از غم یارم

شمارهٔ ۸۲ - ایضاً منه علیه الرَّحمَةِ و الغُفران: ای دل زغنما کم گو، از فقر و فنا دم زن

شمارهٔ ۸۳ - ایضاً منه تَغمّدهُ الله تعالی برحمته: ای یا تو مونس دل من

شمارهٔ ۸۴ - در تهنیت ولادت سیّد کائنات حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم: به یمن مولد ختم رسل، رسول امین

شمارهٔ ۸۵ - موشّح و مختوم به مدح شاه اولیاء علیه السلام: بَرِ رُخ تو حرام است روی گُل دیدن

شمارهٔ ۸۶ - ایضاً فی مدح اسدالله الغالب علی بن ابیطالب علیه السلام: خوش است در دم رفتن، رخ تو را دیدن

شمارهٔ ۸۷ - در منقبت حضرت ولی عصر امام زمان علیه السلام: صباح الخیر زد بلبل به گلشن

شمارهٔ ۸۸ - ایضاً منه تَغَمَدَّهُ الله تعالی بِغُفرانه: قیرگون زشام خط، صبح روی یارم بین

شمارهٔ ۸۹ - مختوم و موشّح به مدح کننده ی در خیبر ارواح العالمین له الفدا: بوی جان آید زتار موی تو

شمارهٔ ۹۰ - در ولایت با سعادت حضرت سیّد الشهداء علیه السلام: سومین روز شعبان شده طالع آن ماه

شمارهٔ ۹۱ - در نیایش امام دوازدهم حضرت صاحبّ الزّمان علیه السلام: یاری که بهر او بود، بسیار چشم در ره

شمارهٔ ۹۲ - موشّح به نام نامی حضرت اسدالله الغالب علی بن ابیطالب علیه السلام: یار چون تیغ کشد، گو سپر اندازی به

شمارهٔ ۹۳ - و له ایضاً الرَّحممَه: المنة الله که گرفتار کمندی

شمارهٔ ۹۴ - در مدح وزیر عدلیه غلامحسین خان غفاری: آگهی دیگر چها ای غارت جان کرده ای

شمارهٔ ۹۵ - مزیّن به منقبت عین الله الخالق حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام: ای آفتاب از مه روی تو آیتی

شمارهٔ ۹۶ - و له علیه الرَّحمَةُ وَ الغُفران: برهاند قید عشقم، ز بلای پارسایی

شمارهٔ ۹۷ - در تهنیت جلوس مظفرالدین شاه و نیایش صدراعظم: به شاه باد مبارک، قبای سلطانی

شمارهٔ ۹۸ - در مدح سلطان مغفور ناصرالدین شاه: نو بهار آمد و باد سحری غالیه بو است

شمارهٔ ۹۹ - در وصف قوش شکاری گوید: گه نخجیر زوبین چنگ قوشم

شمارهٔ ۱۰۰ - در تاریخ آئینه کاری حرم محترم حضرت امام زاده حمزه علیه السلام: چو روزگار شهنشاه کامکار آمد

شمارهٔ ۱۰۱ - ایضاً در تاریخ آئینه کاری حرم مطهر حضرت امام زاده حمزه علیه السلام: ایزد بخشنده در پناه شهنشاه

شمارهٔ ۱۰۲ - در تهنیت ولادت امیر دوست محمد خان گوید: رسید مژده که سرسبز گشت نخل امید

شمارهٔ ۱۰۳ - در مدح حضرت اشرف ظلّ السلطان دامت شوکته: ساقی به یاد لعل تو چون ساغر آورد

شمارهٔ ۱۰۴ - در ستایش سلطان مظفرالدّین شاه قاجار: به گه کودکی مرا استاد

شمارهٔ ۱۰۵ - در ثنای سلطان سعید مغفور ناصرالدین شاه: حبّذا شهباز شاهنشاه چون پروا کند

شمارهٔ ۱۰۶ - در اعطای تشریف شاهنشاهی به جناب دوست محمد خان معیّر الممالک: شکر خدا که از اثر بخت کامکار

شمارهٔ ۱۰۷ - در مدح شاه فقید سعید ناصرالدین شاه می فرماید: نو بهار آمد و آراست چمن را چو عروس

شمارهٔ ۱۰۸ - در مدح سلطان سعید شهید ناصرالدین شاه: فرخنده باد نوروز بر شهریار آفاق

شمارهٔ ۱۰۹ - در تیر زدن شاه مبرور بر پلنگ: شد زمین سیم گون از تیر خسرو لعل رنگ

شمارهٔ ۱۱۰ - ): شد زدار محن به دار نعیم

شمارهٔ ۱۱۱ - خطاب به حضرت والا شاهزاده شمس الشعرا گوید: ایا شمس گردون فضل و بلاغت

شمارهٔ ۱۱۲ - در رثاء و تاریخ رحلت سلطان سعید ناصرالدّین شاه: سزد بگرید گردون اگر به حال زمین

شمارهٔ ۱۱۳ - در ولادت میرزا کاظم فرزند سعادتمند میرزا حسن: فروغ بزم جهان نمود وجه حسن

شمارهٔ ۱۱۴ - در مدح امیر دوست محمد خان معیّر الممالک دام مَجده: خجسته طلعت والای ناصرالدین شاه

شمارهٔ ۱۱۵ - در تهنیت قرن شهید مبرور ناصرالدّین شاه طاب ثراه: به ماند بر سریر کامرانی

شمارهٔ ۱۱۶ - در مدح آقا سید صادق طباطبایی: فرخنده باد نوروز بر قبله ی خلایق

شمارهٔ ۱۱۷ - در مدح مظفر الدّین شاه و صدر اعظم: به آب و رنگ، دو گل راست اعتبار یکی

شمارهٔ ۱۱۸ - مختوم به مدح قنبر علی مرتضی علیه السلام: بشنو پند من ای خواجه بسی سود بری

شمارهٔ ۱۱۹ - موشّح به اسم مبارک حضرت علی مرتضی علیه السلام: چون شمع گر به بزم وفا ترک سرکنی

شمارهٔ ۱۲۰ - و له ایضاً علیه الرحمه: چشم آن دارم کز آن آتش که بر تن می زنی

شمارهٔ ۱۲۱ - مزیّن به منقبت حضرت ولایت پناه: بگذار خواجه زسر، خواب خوش سحری

شمارهٔ ۱۲۲ - موشّح و مختوم به مدح ساقی کوثر امیرمؤمنان علی علیه السلام: حبذا شیوه ی رندی و خوشا بی باکی

شمارهٔ ۱۲۳ - در منقبت شاه ولایت حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام: خوشا دمی که لبم را به لب چو جام نهی

شمارهٔ ۱۲۴ - و له ایضاً علیه الرحمة و الغفران: در سفر گویند فردا می‌روی

شمارهٔ ۱۲۵ - منه علیه الرحمة و الغفران: دام ره خلقی شده، بندی که تو داری

شمارهٔ ۱۲۶ - و له ایضاً فی التّشبیب و التّحبیب: جم رفت و نماند از وی، بر جای به جز جامی

شمارهٔ ۱۲۷ - و له ایضاً علیه الرحمة: صدف دیده شد از اشک روان دریایی

شمارهٔ ۱۲۸ - مختوم به مدح و منقبت حضرت شاه مردان علیه السلام: عشق بخشنده مرا حشمت و جاه عجبی

شمارهٔ ۱۲۹ - ترجیع بند در مدح ابوالائمه شاه ولایت علیه السلام: ای دل شده عاشقان بشارت

شمارهٔ ۱۳۰ - در تاریخ فوت ضیاء السلطنه فرماید: یگانه گوهر دریای عصمت

شمارهٔ ۱۳۱ - در تاریخ وفات نجف قلی خان فرماید: ای آن که بر مزار غریبان کنی گذار

شمارهٔ ۱۳۲ - در قطعه در تقاضای مرمّت عمارت خود فرماید: ای خواجه که کار توام مدح و ثنا بود

شمارهٔ ۱۳۳ - قطعه: ای وفا ای که در وفاداری

شمارهٔ ۱۳۴ - در مدح جنّت مکان علی قلی میرزا طاب ثراه: وقت است زچهره پرده برداری

شمارهٔ ۱۳۵ - در تاریخ وفات محیط سروده شده: رفت از جهان به ماه صفر صد هزار حیف