حرف آخر قافیه

غزل شماره ۱: هر سحر صد ناله و زاری کنم پیش صبا

غزل شماره ۲: ای مرا یک بارگی از خویشتن کرده جدا

غزل شماره ۳: این حادثه بین که زاد ما را

غزل شماره ۴: کشیدم رنج بسیاری دریغا

غزل شماره ۵: ندیدم در جهان کامی دریغا

غزل شماره ۶: سر به سر از لطف جانی ساقیا

غزل شماره ۷: ای ز فروغ رخت تافته صد آفتاب

غزل شماره ۸: مست خراب یابد هر لحظه در خرابات

غزل شماره ۹: دیدی چو من خرابی افتاده در خرابات

غزل شماره ۱۰: به یک گره که دو چشمت بر ابروان انداخت

غزل شماره ۱۱: چو آفتاب رخت سایه بر جهان انداخت

غزل شماره ۱۲: عراقی بار دیگر توبه بشکست

غزل شماره ۱۳: ساقی قدحی شراب در دست

غزل شماره ۱۴: از پرده برون آمد، ساقی، قدحی در دست

غزل شماره ۱۵: دو اسبه پیک نظر می‌دوانم از چپ و راست

غزل شماره ۱۶: شوری ز شرابخانه برخاست

غزل شماره ۱۷: از میکده تا چه شور برخاست؟

غزل شماره ۱۸: باز مرا در غمت واقعه جانی است

غزل شماره ۱۹: ز خواب، نرگس مست تو سر گران برخاست

غزل شماره ۲۰: ناگه از میکده فغان برخاست

غزل شماره ۲۱: مهر مهر دلبری بر جان ماست

غزل شماره ۲۲: چنین که حال من زار در خرابات است

غزل شماره ۲۳: ندیده‌ام رخ خوب تو، روزکی چند است

غزل شماره ۲۴: جانا، نظری، که دل فگار است

غزل شماره ۲۵: دل، چو در دام عشق منظور است

غزل شماره ۲۶: ساز طرب عشق که داند که چه ساز است؟

غزل شماره ۲۷: در کوی خرابات، کسی را که نیاز است *(منتسب به چند نفر)

غزل شماره ۲۸: طره یار پریشان چه خوش است

غزل شماره ۲۹: در سرم عشق تو سودایی خوش است

غزل شماره ۳۰: رخ نگار مرا هر زمان دگر رنگ است

غزل شماره ۳۱: شاد کن جان من، که غمگین است

غزل شماره ۳۲: مشو، مشو، ز من خسته‌دل جدا ای دوست

غزل شماره ۳۳: کی ببینم چهره زیبای دوست؟

غزل شماره ۳۴: یک لحظه دیدن رخ جانانم آرزوست

غزل شماره ۳۵: جز دیدن روی تو مرا رای دگر نیست

غزل شماره ۳۶: هر دلی کو به عشق مایل نیست

غزل شماره ۳۷: ساقی، ار جام می، دمادم نیست

غزل شماره ۳۸: عشق سیمرغ است، کو را دام نیست

غزل شماره ۳۹: دل، که دائم عشق می‌ورزید، رفت

غزل شماره ۴۰: آه، به یک‌بارگی یار کم ما گرفت!

غزل شماره ۴۱: باز هجر یار دامانم گرفت

غزل شماره ۴۲: مرا گر یار بنوازد، زهی دولت زهی دولت

غزل شماره ۴۳: کی از تو جان غمگینی شود شاد؟

غزل شماره ۴۴: هر که را جام می به دست افتاد

غزل شماره ۴۵: باز دل از در تو دور افتاد

غزل شماره ۴۶: عشق شوری در نهاد ما نهاد

غزل شماره ۴۷: عشق شوقی در نهاد ما نهاد

غزل شماره ۴۸: بر من، ای دل، بند جان نتوان نهاد

غزل شماره ۴۹: بی‌رخت جان در میان نتوان نهاد

غزل شماره ۵۰: هر شب دل پر خونم بر خاک درت افتد

غزل شماره ۵۱: بنمای به من رویت، یارات نمی‌افتد

غزل شماره ۵۲: با شمع روی خوبان پروانه‌ای چه سنجد؟

غزل شماره ۵۳: با عشق عقل‌فرسا دیوانه‌ای چه سنجد؟

غزل شماره ۵۴: با عشق قرار در نگنجد

غزل شماره ۵۵: با عشق تو ناز در نگنجد

غزل شماره ۵۶: جانا، حدیث شوقت در داستان نگنجد

غزل شماره ۵۷: امروز مرا در دل جز یار نمی‌گنجد

غزل شماره ۵۸: امروز مرا در دل جز یار نمی‌گنجد

غزل شماره ۵۹: در حلقه فقیران قیصر چه کار دارد؟

غزل شماره ۶۰: با پرتو جمالت برهان چه کار دارد؟

غزل شماره ۶۱: با درد خستگانت درمان چه کار دارد؟

غزل شماره ۶۲: با درد خستگانت درمان چه کار دارد؟

غزل شماره ۶۳: خرم تن آن کس که دل ریش ندارد

غزل شماره ۶۴: بیا، کاین دل سر هجران ندارد

غزل شماره ۶۵: دل، دولت خرمی ندارد

غزل شماره ۶۶: راحت سر مردمی ندارد

غزل شماره ۶۷: نگارا، بی‌تو برگ جان که دارد؟

غزل شماره ۶۸: نگارا، بی تو برگ جان که دارد؟

غزل شماره ۶۹: تا کی کشم جفای تو؟ این نیز بگذرد

غزل شماره ۷۰: بیا بیا، که نسیم بهار می‌گذرد

غزل شماره ۷۱: بیا، که عمر من خاکسار می‌گذرد

غزل شماره ۷۲: پشت بر روزگار باید کرد

غزل شماره ۷۳: یاد آن شیرین پسر خواهیم کرد

غزل شماره ۷۴: می روان کن ساقیا، کین دم روان خواهیم کرد

غزل شماره ۷۵: روی ننمود یار چتوان کرد

غزل شماره ۷۶: روی ننمود یار چتوان کرد؟

غزل شماره ۷۷: من رنجور را یک دم نپرسد یار چتوان کرد؟

غزل شماره ۷۸: از در یار گذر نتوان کرد

غزل شماره ۷۹: بدین زبان صفت حسن یار نتوان کرد

غزل شماره ۸۰: بتم از غمزه و ابرو، همه تیر و کمان سازد

غزل شماره ۸۱: چنین که غمزه تو خون خلق می‌ریزد

غزل شماره ۸۲: اگر یکبار زلف یار از رخسار برخیزد

غزل شماره ۸۳: آن را که چو تو نگار باشد

غزل شماره ۸۴: تا بر قرار حسنی دل بی‌قرار باشد

غزل شماره ۸۵: دیده بختم، دریغا کور شد

غزل شماره ۸۶: من مست می عشقم هشیار نخواهم شد

غزل شماره ۸۷: گر نظر کردم به روی ماه رخساری چه شد؟

غزل شماره ۸۸: ناگه بت من مست به بازار برآمد

غزل شماره ۸۹: ناگه بت من مست به بازار برآمد

غزل شماره ۹۰: غلام حلقه به گوش تو زار باز آمد

غزل شماره ۹۱: بیا، که بی‌رخ زیبات دل به جان آمد

غزل شماره ۹۲: ز اشتیاق تو، جانا، دلم به جان آمد

غزل شماره ۹۳: آشکارا نهان کنم تا چند؟

غزل شماره ۹۴: آن را که غمت ز در براند

غزل شماره ۹۵: این درد مرا دوا که داند؟

غزل شماره ۹۶: در من نگرد یار دگربار؟ که داند؟

غزل شماره ۹۷: ای دل، چو در خانه خمار گشادند

غزل شماره ۹۸: نخستین باده کاندر جام کردند

غزل شماره ۹۹: نگارا، جسمت از جان آفریدند

غزل شماره ۱۰۰: اگر شکسته دلانت هزار جان دارند

غزل شماره ۱۰۱: چو چشم مست تو آغاز کبر و ناز کند

غزل شماره ۱۰۲: باز دلم عیش و طرب می‌کند

غزل شماره ۱۰۳: هر که او دعوی مستی می‌کند

غزل شماره ۱۰۴: به خرابات شدم دوش مرا بار نبود

غزل شماره ۱۰۵: هر که در بند زلف یار بود

غزل شماره ۱۰۶: تا کی از ما یار ما پنهان بود؟

غزل شماره ۱۰۷: ای خوشا دل کاندر او از عشق تو جانی بود

غزل شماره ۱۰۸: وه! که کارم ز دست می‌برود

غزل شماره ۱۰۹: اندرین ره هر که او یکتا شود

غزل شماره ۱۱۰: نگارینی که با ما می‌نپاید

غزل شماره ۱۱۱: مرا، گرچه ز غم جان می‌برآید

غزل شماره ۱۱۲: زان پیش که دل ز جان برآید

غزل شماره ۱۱۳: آخر این تیره شب هجر به پایان آید

غزل شماره ۱۱۴: صبا وقت سحر گویی ز کوی یار می‌آید

غزل شماره ۱۱۵: صبا وقت سحر، گویی، ز کوی یار می‌آید

غزل شماره ۱۱۶: گهی درد تو درمان می‌نماید

غزل شماره ۱۱۷: مرا درد تو درمان می‌نماید

غزل شماره ۱۱۸: ای باد صبا، به کوی آن یار

غزل شماره ۱۱۹: دل در گره زلف تو بستیم دگر بار

غزل شماره ۱۲۰: دل در گره زلف تو بستیم دگربار

غزل شماره ۱۲۱: رخ سوی خرابات نهادیم دگربار

غزل شماره ۱۲۲: نظر ز حال من ناتوان دریغ مدار

غزل شماره ۱۲۳: غلام روی توام، ای غلام، باده بیار

غزل شماره ۱۲۴: مرا از هر چه می‌بینم رخ دلدار اولی‌تر

غزل شماره ۱۲۵: نیم چون یک نفس بی غم دلم خون خوار اولی‌تر

غزل شماره ۱۲۶: سر به سر از لطف جانی ای پسر

غزل شماره ۱۲۷: آب حیوان است، آن لب، یا شکر؟

غزل شماره ۱۲۸: ای امید جان، عنایت از عراقی وامگیر

غزل شماره ۱۲۹: بر درت افتاده‌ام خوار و حقیر

غزل شماره ۱۳۰: به دست غم گرفتارم، بیا ای یار، دستم گیر

غزل شماره ۱۳۱: بی‌دلی را بی سبب آزرده گیر

غزل شماره ۱۳۲: ای مطرب درد، پرده بنواز

غزل شماره ۱۳۳: چون تو کردی حدیث عشق آغاز

غزل شماره ۱۳۴: از غم عشقت جگر خون است باز

غزل شماره ۱۳۵: کار ما، بنگر، که خام افتاد باز

غزل شماره ۱۳۶: بی‌جمال تو، ای جهان افروز

غزل شماره ۱۳۷: ساقی، ز شکر خنده شراب طرب انگیز

غزل شماره ۱۳۸: در بزم قلندران قلاش

غزل شماره ۱۳۹: تماشا می‌کند هر دم دلم در باغ رخسارش

غزل شماره ۱۴۰: بکشم به ناز روزی سر زلف مشک رنگش

غزل شماره ۱۴۱: نرسد به هر زبانی سخن دهان تنگش

غزل شماره ۱۴۲: صلای عشق، که ساقی ز لعل خندانش

غزل شماره ۱۴۳: کردم گذری به میکده دوش

غزل شماره ۱۴۴: باز غم بگرفت دامانم، دریغ

غزل شماره ۱۴۵: حبذا عشق و حبذا عشاق

غزل شماره ۱۴۶: بیا، که خانه دل پاک کردم از خاشاک

غزل شماره ۱۴۷: بیا، که خانه دل پاک کردم از خاشاک

غزل شماره ۱۴۸: دلی، که آتش عشق تواش بسوزد پاک

غزل شماره ۱۴۹: گر آفتاب رخت سایه افکند بر خاک

غزل شماره ۱۵۰: تنگ آمدم از وجود خود، تنگ

غزل شماره ۱۵۱: در جام جهان نمای اول

غزل شماره ۱۵۲: ای دیده، بدار ماتم دل

غزل شماره ۱۵۳: مبند، ای دل، به جز در یار خود دل

غزل شماره ۱۵۴: خوشتر از خلد برین آراستند ایوان دل

غزل شماره ۱۵۵: أکئوس تلالات بمدام

غزل شماره ۱۵۶: از دل و جان عاشق زار توام

غزل شماره ۱۵۷: باز در دام بلا افتاده‌ام

غزل شماره ۱۵۸: ایندم منم که بیدل و بی‌یار مانده‌ام

غزل شماره ۱۵۹: یاران، غمم خورید، که غمخوار مانده‌ام

غزل شماره ۱۶۰: ساقی، چو نمی‌دهی شرابم

غزل شماره ۱۶۱: دل گم شد، ازو نشان نیابم

غزل شماره ۱۶۲: دل گم شد، ازو نشان نمی‌یابم

غزل شماره ۱۶۳: هیهات! کزین دیار رفتم

غزل شماره ۱۶۴: کجایی؟ ای ز جان خوشتر، شبت خوش باد، من رفتم

غزل شماره ۱۶۵: من باز ره خانه خمار گرفتم

غزل شماره ۱۶۶: من چه دانم که چرا از تو جدا افتادم؟

غزل شماره ۱۶۷: اگر فرصت دهد، جانا، فراقت روزکی چندم

غزل شماره ۱۶۸: در ملک لایزالی دیدم من آنچه دیدم

غزل شماره ۱۶۹: در حسن رخ خوبان پیدا همه او دیدم

غزل شماره ۱۷۰: آن بخت کو که بر در تو باز بگذرم؟

غزل شماره ۱۷۱: تا کی از دست تو خونابه خورم؟

غزل شماره ۱۷۲: چه خوش بودی، دریغا، روزگارم؟

غزل شماره ۱۷۳: چه خوش بودی، دریغا، روزگارم؟

غزل شماره ۱۷۴: بر من نظری کن، که منت عاشق زارم

غزل شماره ۱۷۵: نگارا، بی‌تو برگ جان ندارم

غزل شماره ۱۷۶: هر زمان جوری ز خوبان می‌کشم

غزل شماره ۱۷۷: ای راحت روانم، دور از تو ناتوانم

غزل شماره ۱۷۸: جانا، نظری که ناتوانم

غزل شماره ۱۷۹: کجایی، ای دل و جانم، که از غم تو بجانم

غزل شماره ۱۸۰: دلی یا دلبری؟ یا جان و یا جانان؟ نمی‌دانم

غزل شماره ۱۸۱: با من دلشده گر یار نسازد چه کنم؟

غزل شماره ۱۸۲: شاید که به درگاه تو عمری بنشینم

غزل شماره ۱۸۳: شود میسر و گویی که در جهان بینم؟

غزل شماره ۱۸۴: نیست کاری به آنم و اینم

غزل شماره ۱۸۵: مرا جز عشق تو جانی نمی‌بینم نمی‌بینم

غزل شماره ۱۸۶: بر در یار من سحر مست و خراب می‌روم

غزل شماره ۱۸۷: من آن قلاش و رند بی‌نوایم

غزل شماره ۱۸۸: ما چو قدر وصلت، ای جان و جهان، نشناختیم

غزل شماره ۱۸۹: ما دگرباره توبه بشکستیم

غزل شماره ۱۹۰: افسوس! که باز از در تو دور بماندیم

غزل شماره ۱۹۱: گرچه ز جهان جوی نداریم

غزل شماره ۱۹۲: ما، کانده تو نیاز داریم

غزل شماره ۱۹۳: من که هر لحظه زار می‌گریم

غزل شماره ۱۹۴: گر ز شمعت چراغی افروزیم

غزل شماره ۱۹۵: گرچه دل خون کنی از خاک درت نگریزیم

غزل شماره ۱۹۶: ناخورده شراب می‌خروشیم

غزل شماره ۱۹۷: ناخورده شراب می‌خروشیم

غزل شماره ۱۹۸: خیزید، عاشقان، نفسی شور و شر کنیم

غزل شماره ۱۹۹: خیز، تا قصد کوی یار کنیم

غزل شماره ۲۰۰: تا کی از دست فراق تو ستم‌ها بینیم؟

غزل شماره ۲۰۱: ز غم زار و حقیرم، با که گویم؟

غزل شماره ۲۰۲: ز دلتنگی به جانم با که گویم؟

غزل شماره ۲۰۳: ای دوست، بیا، که ما توراییم

غزل شماره ۲۰۴: بیا، ای دیده، تا یک دم بگرییم

غزل شماره ۲۰۵: تا کی همه مدح خویش گوییم؟

غزل شماره ۲۰۶: شهری است بزرگ و ما دروییم

غزل شماره ۲۰۷: بگذر ای غافل ز یاد این و آن

غزل شماره ۲۰۸: مبتلای هجر یارم، الغیاث ای دوستان

غزل شماره ۲۰۹: مقصود دل عاشق شیدا همه او دان

غزل شماره ۲۱۰: در کف جور تو افتادم، تو دان

غزل شماره ۲۱۱: رفت کار دل ز دست، اکنون تو دان

غزل شماره ۲۱۲: ماهرخان، که داد عشق، عارض لاله رنگشان

غزل شماره ۲۱۳: ز دل، جانا، غم عشقت رها کردن توان؟ نتوان

غزل شماره ۲۱۴: نگارا از سر کویت گذر کردن توان؟ نتوان

غزل شماره ۲۱۵: عاشقی دانی چه باشد؟ بی‌دل و جان زیستن

غزل شماره ۲۱۶: سهل گفتی به ترک جان گفتن

غزل شماره ۲۱۷: تا توانی هیچ درمانم مکن

غزل شماره ۲۱۸: ماهرویا، رخ ز من پنهان مکن

غزل شماره ۲۱۹: بی‌رخت جانا، دلم غمگین مکن

غزل شماره ۲۲۰: ای یار، بیا و یاریی کن

غزل شماره ۲۲۱: ای رخ جان فزای تو گشته خجسته فال من

غزل شماره ۲۲۲: چه کنم که دل نسازم هدف خدنگ او من؟

غزل شماره ۲۲۳: بپرس از دلم آخر، چه دل؟ که قطره خون

غزل شماره ۲۲۴: چو دل ز دایره عقل بی تو شد بیرون

غزل شماره ۲۲۵: ای حسن تو بی‌پایان، آخر چه جمال است این؟

غزل شماره ۲۲۶: ای دل و جان عاشقان شیفته جمال تو

غزل شماره ۲۲۷: ای دل و جان عاشقان شیفته لقای تو

غزل شماره ۲۲۸: ای آرزوی جان و دلم ز آرزوی تو

غزل شماره ۲۲۹: ای همه میل دل من سوی تو

غزل شماره ۲۳۰: ترک من، ای من غلام روی تو

غزل شماره ۲۳۱: آن مونس غمگسار جان کو؟

غزل شماره ۲۳۲: ساقی، قدحی می مغان کو؟

غزل شماره ۲۳۳: مانا دمید بوی گلستان صبح گاه

غزل شماره ۲۳۴: ای جمالت برقع از رخ ناگهان انداخته

غزل شماره ۲۳۵: ای راحت روح هر شکسته

غزل شماره ۲۳۶: ای در میان جانم گنجی نهان نهاده

غزل شماره ۲۳۷: ای هر دهن ز یاد لبت پر عسل شده

غزل شماره ۲۳۸: در صومعه نگنجد، رند شرابخانه

غزل شماره ۲۳۹: در صومعه نگنجد رند شرابخانه

غزل شماره ۲۴۰: بازم از غصه جگر خون کرده‌ای

غزل شماره ۲۴۱: تا تو در حسن و جمال افزوده‌ای

غزل شماره ۲۴۲: تا زخوبی دل ز من بربوده‌ای

غزل شماره ۲۴۳: ای یار، مکن، بر من بی‌یار ببخشای

غزل شماره ۲۴۴: در کار من درهم آخر نظری فرمای

غزل شماره ۲۴۵: ای دوست الغیاث! که جانم بسوختی

غزل شماره ۲۴۶: نگارا، گرچه از ما برشکستی

غزل شماره ۲۴۷: ای به تو زنده جسم و جان، مونس جان کیستی؟

غزل شماره ۲۴۸: پیش ازینم خوشترک می‌داشتی

غزل شماره ۲۴۹: ای ز غم فراق تو جان مرا شکایتی

غزل شماره ۲۵۰: ای عشق، کجا به من فتادی؟

غزل شماره ۲۵۱: چه کرده‌ام که دلم از فراق خون کردی؟

غزل شماره ۲۵۲: جانا، نظری به ما نکردی

غزل شماره ۲۵۳: چه بد کردم؟ چه شد؟ از من چه دیدی؟

غزل شماره ۲۵۴: چه کردم؟ دلبرا، از من چه دیدی؟

غزل شماره ۲۵۵: آمد به درت امیدواری

غزل شماره ۲۵۶: ای دل، بنشین چو سوکواری

غزل شماره ۲۵۷: تا چند عشق بازیم بر روی هر نگاری؟

غزل شماره ۲۵۸: نگارا، کی بود کامیدواری

غزل شماره ۲۵۹: نگارا، از وصال خود مرا تا کی جدا داری؟

غزل شماره ۲۶۰: نمی‌دانم چه بد کردم، که نیکم زار می‌داری؟

غزل شماره ۲۶۱: چه خوش باشد دلا کز عشق یار مهربان میری

غزل شماره ۲۶۲: چو برقع از رخ زیبای خود براندازی

غزل شماره ۲۶۳: از کرم در من بیچاره نظر کن نفسی

غزل شماره ۲۶۴: نگارا، وقت آن آمد که یکدم ز آن من باشی

غزل شماره ۲۶۵: خوشا دردی که درمانش تو باشی

غزل شماره ۲۶۶: چه خوش باشد! که دلدارم تو باشی

غزل شماره ۲۶۷: الا قم، واغتنم یوم التلاقی

غزل شماره ۲۶۸: اندوهگنی چرا؟ عراقی

غزل شماره ۲۶۹: فمالی لم اطا سبع الطباقی

غزل شماره ۲۷۰: لقد فاح الربیع و دار ساقی

غزل شماره ۲۷۱: آن جام طرب فزای ساقی

غزل شماره ۲۷۲: جانا، ز منت ملال تا کی؟

غزل شماره ۲۷۳: دلربایی دل ز من ناگه ربودی کاشکی

غزل شماره ۲۷۴: از غم دلدار زارم، مرگ به زین زندگی

غزل شماره ۲۷۵: الا، قد طال عهدی بالوصال

غزل شماره ۲۷۶: گر به رخسار تو، ای دوست، نظر داشتمی

غزل شماره ۲۷۷: در جهان گر نه یار داشتمی

غزل شماره ۲۷۸: گرنه سودای یار داشتمی

غزل شماره ۲۷۹: ای که از لطف سراسر جانی

غزل شماره ۲۸۰: ترسا بچه‌ای، شنگی، شوخی، شکرستانی

غزل شماره ۲۸۱: چنانم از هوس لعل شکرستانی

غزل شماره ۲۸۲: سر عشقت کس تواند گفت؟ نی

غزل شماره ۲۸۳: کی بود کین درد را درمان کنی؟

غزل شماره ۲۸۴: نگویی باز: کای غم خوار چونی؟

غزل شماره ۲۸۵: بیا، تا بیدلان را زار بینی

غزل شماره ۲۸۶: ای خوشتر از جان، آخر کجایی؟

غزل شماره ۲۸۷: ای ربوده دلم به رعنایی

غزل شماره ۲۸۸: بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟

غزل شماره ۲۸۹: بیا، که بی‌تو به جان آمدم ز تنهایی

غزل شماره ۲۹۰: پسرا، ره قلندر سزد ار به من نمایی

غزل شماره ۲۹۱: چه بود گر نقاب بگشایی؟

غزل شماره ۲۹۲: در کوی تو لولیی، گدایی

غزل شماره ۲۹۳: دلی دارم، چه دل؟ محنت سرایی

غزل شماره ۲۹۴: ز اشتیاق تو جانم به لب رسید، کجایی؟

غزل شماره ۲۹۵: ز دو دیده خون فشانم، ز غمت شب جدایی

غزل شماره ۲۹۶: زهی! جمال تو رشک بتان یغمایی

غزل شماره ۲۹۷: سحرگه بر در راحت سرایی

غزل شماره ۲۹۸: کشید کار ز تنهاییم به شیدایی

غزل شماره ۲۹۹: همی گردم به گرد هر سرایی

غزل شماره ۳۰۰: شدم از عشق تو شیدا، کجایی؟

غزل شماره ۳۰۱: نیم بی‌تو دمی بی‌غم، کجایی؟

غزل شماره ۳۰۲: درین ره گر بترک خود بگویی

غزل شماره ۳۰۳: درین ره گر به ترک خود بگویی

غزل شماره ۳۰۴: گر از زلف پریشانت صبا بر هم زند مویی

غزل شماره ۳۰۵: نه از تو به من رسید بویی