حرف آخر قافیه

شماره ۱: خدایگان جهان مالک رقاب امم - تویی که هست زبان تو ترجمان قضا

شماره ۲: ای خسروی که از رخ دوشیزگان غیب - هر لحظه دست فکرت تو در کشد نقاب

شماره ۳: عالی رضی دین تویی آن شمع دل که هست - لفظ شکرفشان تو پیرایه صواب

شماره ۴: خدایگانا شاگرد رای توست قضا - ادب نباشد اگر بگذرد ز حکم ادیب

شماره ۵: ای تو را در وجوه شمع و شکر - نقد هر کیسه کاسمان بر دوخت

شماره ۶: ای سینه روزگار پر جوش - از آتش تیغ آبدارت

شماره ۷: ای قبای سپهر آمده تنگ - از چه؟ از رشک حلقه کمرت

شماره ۸: حامی ملک سعد دولت و دین - چرخ در سایه حمایت توست

شماره ۹: ای خسروی که رایت جاه و جلال تو - سر بر محیط عالم علوی فراشته ست

شماره ۱۰: بدر دین حاکم آفاق مبارک تویی انک - گلبن ملک ز تو تازه و تر بشکفته ست

شماره ۱۱: خدایگان صدور زمانه صدرالدین - تویی که طلعت تو نوردیده خردست

شماره ۱۲: پناه و مقصد اهل هنر صفی الدین - تویی که همت تو سر بر آسمان سوده ست

شماره ۱۳: شاها عجم چو گشت مسخر به تیغ تو - رو لشکری به بارگه مصطفا فرست

شماره ۱۴: خدایگان جهان شهریار روی زمین - تویی که رایت عزمت همیشه منصور است

شماره ۱۵: خدایگانا بر بنده بندگیت چنانک - نماز و روزه بود بر جهانیان فرض است

شماره ۱۶: پناه و قدوه شاهان عصر نصرت دین - تویی که خاک درت کیمیای فرهنگ است

شماره ۱۷: خدایگان جهان شهریار روی زمین - تویی که ذات تو تنها نشان اقبال است

شماره ۱۸: خدایگان همه خسروان روی زمین - تویی که طبع لطیفت سراچه قدم است

شماره ۱۹: صاحب جلد کت از راه ببرد - وین هم از جلدی آن قحبه زن است

شماره ۲۰: ای فلک سر بدان درآورده - که تو گویی که خاک پای من است

شماره ۲۱: خدایگانا با دست گوهر افشانت - همیشه کار زمین وزمان گهر چینی ست

شماره ۲۲: بزرگوارا دانم که بر خلاف قدر - حقیقت است که جز کردگار قادر نیست

شماره ۲۳: فرمانده اکابر دنیا بهاءدین - دوران جاه و عمر تو را انقراض نیست

شماره ۲۴: خدایگانا آنی که طاق ایوانت - ز راه قدر و محل باستاره باشد جفت

شماره ۲۵: برج‌ها دیدم که از مشرق برآوردند سر - جمله در تسبیح و در تهلیل حی لایموت

شماره ۲۶: ای شبت پر قدرتر از روز عید - روز عیدت فرخ و فرخنده باد

شماره ۲۷: سپهر فضل و جهان هنر رضی الدین - تویی که همت تو هست با فلک همزاد

شماره ۲۸: خدایگان کرام جهان رضی الدین - تویی که همت تو هست با فلک همزاد

شماره ۲۹: خدایگانا جایی رسیدی از رفعت - که چرخ پایه قدر تو درنمی‌یابد

شماره ۳۰: پناه ملت اسلام و قطب آل رسول - تویی که قدر تو بر آسمان زبون گردد

شماره ۳۱: خدایگان جهان شهریار روی زمین - تویی که قدر تو بر چرخ پایگه دارد

شماره ۳۲: جمال دین سر احرار روزگار حسن - ایا به جنب بزرگیت صحن عالم خرد

شماره ۳۳: سر اکابر آفاق شمس دولت و دین - تویی که قدرت تو کوه را کمر گیرد

شماره ۳۴: پناه ملت اسلام مجد دولت و دین - دلت نهان جهان آشکار بشناسد

شماره ۳۵: جلال ملت و دین،تو گمان مبر که دگر - به کبریای جلال تو هیچ کس باشد

شماره ۳۶: خداوندا من آن جراح عمرم - که دایم هفت عضوم ریش باشد

شماره ۳۷: خورشید صدور عصر،صدرالدین - بی لطف تو جان عدوی تن باشد

شماره ۳۸: خدیو عرصه ملک و پناه دولت و دین - که عقل محض سلیمان ثانیت خواند

شماره ۳۹: صدر صدور مشرق و مغرب نظام دین - بر رقعه کمال تو شاهان پیاده‌اند

شماره ۴۰: ای خداوندی که خاک درگهت را ز اعتقاد - خستگان تیر محنت نوش‌دارو کرده‌اند

شماره ۴۱: گر امین را به ولی عهد ملک - در سرا پرده عز پروردند

شماره ۴۲: ای گشته جهان جان ز مدحت - همچون لب دلبران پر از قند

شماره ۴۳: ای فلک قدری که هر شب رای رو شنت - دیدبانان افق را دیده ها حیران کند

شماره ۴۴: ای قضا صولتی که در عالم - آنچه حکمت کند قدر نکند

شماره ۴۵: پناه ملت و راعی خلق نصرة دین - تویی که چرخ به نام تو نامدار شود

شماره ۴۶: عماد دولت ودین صدر و پیشوای جهان - تویی که بزم تو را ماه نو پیاله شود

شماره ۴۷: مرا جان و دل نزد آن سرکش است - که جان بوسه بر خنجرش می‌دهد

شماره ۴۸: ایا نموده به صد علم در جهان معجز - تویی که دهر نظیر تو نیز ننماید

شماره ۴۹: به خواب دوش چنان دیدمی که صدر جهان - بخواند پیشم و تشریف داد و زر بخشید

شماره ۵۰: مربی فضلای زمانه شمس الدین - تویی که قفل امل را سخای توست کلید

شماره ۵۱: ای به شش ضرب از جهان در نرد جباری فره - تا ابد دوات روان بادا و حکمت بر نفاذ

شماره ۵۲: عمادالدین تو آن تقدیر حکمی - که با قدرت فلک را نیست مقدار

شماره ۵۳: ای بر سر ساکنان گردون - گسترده همای دولتت پر

شماره ۵۴: سر دفتر اکابر دنیا بهاء دین - از دولت تو تا به ابد انقلاب دور

شماره ۵۵: ای دیده روزگار ز دیوان جود تو - هر روزه وجه راتب روزی وحش و طیر

شماره ۵۶: سر اکابر دولت صفی دولت و دین - تویی که نیست تو را در جهان عدیل و نظیر

شماره ۵۷: ای طلعت تو دیده جان را به جای نور - وی در صمیم دلها مهر تو جای گیر

شماره ۵۸: ای خسروی که از تف تیغ تو در نبرد - جان عدو فتد چو دل شمع در گداز

شماره ۵۹: ایا شهی که فلک را مهار در بینی - کشد وفاق تو همچون شتر نشیب و فراز

شماره ۶۰: پناه ملت و داعی خلق نصرة دین - تویی که هست ضمیر تو با قضا همراز

شماره ۶۱: شاها به قدر همت و رای رفیع خویش - از سقف چرخ و ساحت عرش آستانه ساز

شماره ۶۲: ایا شهی که ز آثار نعل شبرنگت - حسد برد به گه حمله صاحب شبدیز

شماره ۶۳: صاحب عادل نظام الملک ثانی مجد دین - ای حضیض بارگاهت اوج کیوان را مماس

شماره ۶۴: خدایگان جهان شهریار دریا دل - توراست دست گهر بخش و لفظ لؤلؤ پاش

شماره ۶۵: ای صاحبی که هر که در آفاق سرکش ست - از طوق منت تو بفرسود گردنش

شماره ۶۶: میمون و مبارک است شاها - عزمت که جهان ازوست پر جوش

شماره ۶۷: پناه اهل هنر پیشوای روی زمین - توراست چرخ نکوخواه و بخت خیراندیش

شماره ۶۸: سر ملوک جهان فخر دین تو آن شاهی - که ماه و مهر ز رای تو می برند شعاع

شماره ۶۹: ای مثال تو را زمین و زمان - کرده از راه امتثال مثول

شماره ۷۰: ای حکم تو چون قضاءمبرم - آسوده ز اعتراض و تبدیل

شماره ۷۱: افتخار جهان جمال الدین - ای تو را قول و فعل هر دو جمیل

شماره ۷۲: پناه ملک جهان تاج بخش روی زمین - تویی که نعمت تو هست بر خلایق عام

شماره ۷۳: ای ترا گشته کرم ذاتی و احسان لازم - بی مقولات تو منطق ندهد داد کلام

شماره ۷۴: شهریارا برای مدحت تو - تیغ فکرت همیشه آخته‌ام

شماره ۷۵: خداوندا درین مدت که من در خدمتت بودم - نکردم هیچ تقصیری به خدمت تا توانستم

شماره ۷۶: اعرف الفرق بین دال و ذال - و هی اصل بالفارسیة معظم

شماره ۷۷: بزرگوارا من در میان اهل عراق - به نعمت تو که محسود همگنان بودم

شماره ۷۸: شنید بنده که فرمانده جهان می گفت - که غم مخور تو که تیمار کارتو ببرم

شماره ۷۹: خسروا!ابر رحمت تو کجاست - تا ز فیضش به فتح باب رسم

شماره ۸۰: بزرگوارا سالی زیادت است که من - به جام نظم می مدح تو همی نوشم

شماره ۸۱: خدایگانا سالی زیادت است که من - به پای حرص به گرد عراق می بدوم

شماره ۸۲: افتخار زمانه شمس الدین - ای چو عنقا نظیر تو معدوم

شماره ۸۳: تاج بخش جهان سکندر وقت - ای سزاوار افسر و دیهیم

شماره ۸۴: ای رسیده مواهب تو به من - همچو بوی شفا به بیماران

شماره ۸۵: خداوندا تویی کز روی رفعت - سپهرت تخت زیبد،مهر،گژزن

شماره ۸۶: خدایگانا معلوم رای روشن توست - خلوص بندگی و شرط نیک خواهی من

شماره ۸۷: ای چرخ باد پیشه تواضع کنان چو خاک - با فکرت چو آتش و طبع چو آب تو

شماره ۸۸: ندانستم که هرگز تا بدین جای - به هر کاری مطوق مردکی تو

شماره ۸۹: ای گسسته قلاده پروین - زهره از بهر عقد بازوی تو

شماره ۹۰: زمانه داور کشور گشای نصرت دین - ایا ضمیر تو از راز روزگار آگاه

شماره ۹۱: چه خری لا اله الا الله - زن غری لا اله الا الله

شماره ۹۲: ای به زیر هزار خر بنده - پشت خم کرده همچو خر پشته

شماره ۹۳: امام عالم و مفتی وقت محیی الدین - تویی به اسب و رخ از کاینات گشته فره

شماره ۹۴: صفی دین پس ازین زخمهای بی شفقت - ز دست چرخ هنوزم نمی رسد ناله

شماره ۹۵: خدایگانا صدور زمانه شمس الدین - ایا چو نور خرد رای تو جهان آرای

شماره ۹۶: ای ز آثار گرد موکب تو - غصه ها خورده مشک تاتاری

شماره ۹۷: خدایگان اکابر بهاء دولت دین - تو را رسد به جهان سروری و سر داری

شماره ۹۸: ای خرد در طلب غایت تو - کرده پا آبله از بس دوری

شماره ۹۹: شطرنج مروت و کرم بردی - از جمله خسروان به به بازی

شماره ۱۰۰: بزرگوارا دنیا ندارد آن عظمت - که هیچکس را زیبد بدان سرافرازی

شماره ۱۰۱: ز لفظ من که رساند به سمع خسرو شرق - که ای کمینه خطابت شهنشه غازی

شماره ۱۰۲: ایا شهی که گشاده ست چرخ پیروزه - در آستان تو درهای فتح و پیروزی

شماره ۱۰۳: بزرگ جهان! گر توانستمی - به جان خاک صدر تو بخریدمی

شماره ۱۰۴: سر ملوک جهان شهریار روی زمین - به دست و دل،حسد بحر و غیرت کانی

شماره ۱۰۵: ایا شهی که گرفته ست زیر شهپر حفظ - همای دولتت از اوج ماه تا ماهی

شماره ۱۰۶: سر ملوک جهان شهریار روی زمین - تویی که از تو بنازد کلاه و تخت مهی

شماره ۱۰۷: ای خسروی که درگه قدر تو را سپهر - تا روز حشر مقصد اهل زمانه کرد