حرف آخر قافیه

شماره ۱: ابر می‌بارد و من می‌شوم از یار جدا

شماره ۲: صد هزاران آفرین جان آفرین پاک را

شماره ۳: مرا دردیست اندر دل که درمان نیستش یارا

شماره ۴: گه از می تلخ می‌کن آن دو لعل شکرافشان را

شماره ۵: زمانه شکل دیگر گشت و رفت آن مهربانی‌ها

شماره ۶: بیم است که سودایت دیوانه کند ما را

شماره ۷: آن طره به روی مه بنهاد سر خود را

شماره ۸: چنانی در نظر نظارگان را

شماره ۹: صبا نو کرد باغ و بوستان را

شماره ۱۰: گل من سبزه زاری کرد پیدا

شماره ۱۱: چو بگشایی لب شکر شکن را

شماره ۱۲: درآمد در دل آن سلطان دل‌ها

شماره ۱۳: زهی وصف لبت ذکر زبان‌ها

شماره ۱۴: بهر شکار آمد برون کژ کرده ابرو ناز را

شماره ۱۵: جانم از آرام رفت، آرام جان من کجا

شماره ۱۶: بشکفت گل‌ها در چمن، ای گلستان من بیا

شماره ۱۷: وقت گل است نوش کن باده چون گلاب را

شماره ۱۸: شکل دل بردن که تو داری نباشد دلبری را

شماره ۱۹: گر چه از ما واگسستی صحبت دیرینه را

شماره ۲۰: تا نظر سوی دو چشم تست یاران ترا

شماره ۲۱: این چه روزست اینکه یار از در درآمد مر مرا

شماره ۲۲: گنج عشق تو نهان شد در دل ویران ما

شماره ۲۳: در خم گیسوی کافر کیش داری تارها

شماره ۲۴: گم شدم در سر آن کوی، مجویید مرا

شماره ۲۵: ای شده ماه نما دیده بدخوی مرا

شماره ۲۶: وه که سوز درونم خبری نیست ترا

شماره ۲۷: خبرت هست که از خویش خبر نیست مرا

شماره ۲۸: قدری بخند و از رخ قمری نمای ما را

شماره ۲۹: هر که زیر پیرهن بیند مرا

شماره ۳۰: ای جهانی بنده چون من مر ترا

شماره ۳۱: باغم عشق تو می سازیم ما

شماره ۳۲: شاخ نرگس را ببرد اینک صبا

شماره ۳۳: وه که اگر روی تو در نظر آید مرا

شماره ۳۴: ای به بدی کرده باز چشم بدآموز را

شماره ۳۵: طاقت دوری نماند عاشق دلتنگ را

شماره ۳۶: ای رخ زیبای تو آینه سینه ها

شماره ۳۷: آن شه به سوی میدان خوش می رود سوارا

شماره ۳۸: نوشین لبی که لعلش نو کرد جام جم را

شماره ۳۹: گفتی ز دل برون کن غمهای بیکران را

شماره ۴۰: دیدم بسی زمانه مردآزمای را

شماره ۴۱: جان بر لب است عاشق بخت آزمای را

شماره ۴۲: هنگام آشتی ست بت خشمناک را

شماره ۴۳: آنکو شناخت گردش خورشید و ماه را

شماره ۴۴: باز آرزوی آن بت چین می‌کند مرا

شماره ۴۵: ز دور نیست میسر نظر به روی تو ما را

شماره ۴۶: زمانه حله نو بست روی صحرا را

شماره ۴۷: زهی بریخته بر لاله مشک سارا را

شماره ۴۸: شفاعت آمدم، ای دوست، دیده خود را

شماره ۴۹: بهار پرده برانداخت روی نیکو را

شماره ۵۰: شناخت آنکه غم و محنت جدایی را

شماره ۵۱: گذشت عمر و هنوز از تقلب و سودا

شماره ۵۲: ای صبا، بوسه زن ز من در او را

شماره ۵۳: مهر بگشای لعل میگون را

شماره ۵۴: الا دمعی سارعت والهوا

شماره ۵۵: بگذشت و نظر نکرد ما را

شماره ۵۶: ای زلف چلیپای تو، غارتگر دین‌ها

شماره ۵۷: ای باد، برقع برفگن آن روی آتشناک را

شماره ۵۸: ای شهسوار، نرم ترک ران سمند را

شماره ۵۹: باز دل گم گشت در کویت من دیوانه را

شماره ۶۰: آورده ام شفیع دل زار خویش را

شماره ۶۱: بشکافت غم این جان جگرخواره ما را

شماره ۶۲: باز خدنگ شوق زد عشق در آب و خاک ما

شماره ۶۳: بس بود اینکه سوی خود راه دهی نسیم را

شماره ۶۴: بشکفت گل در بوستان آن غنچه خندان کجا

شماره ۶۵: برو، ای باد و پیش دیگران ده جلوه بستان را

شماره ۶۶: برقع برافگن، ای پری، حسن بلاانگیز را

شماره ۶۷: بهر تو خلقی می کشد آخر من بدنام را

شماره ۶۸: پرده عاشقان درد پرده کند چو روی را

شماره ۶۹: بسی شب با مهی بودم کجا شد آن همه شب‌ها

شماره ۷۰: چو در چمن روی از خنده لب مبند آنجا

شماره ۷۱: جانا، به پرسش یاد کن روزی من گم بوده را

شماره ۷۲: چو خواهی برد روزی عاقبت این جان مفتون را

شماره ۷۳: چه اقبال است این یا رب که دولت داده رو ما را

شماره ۷۴: دیوانه می کنی دل و جان خراب را

شماره ۷۵: دلم در عاشقی آواره شد آواره تر بادا

شماره ۷۶: رفت آنکه چشم راحت خوش می غنود ما را

شماره ۷۷: رخت صبوری تمام سوخته شد سینه را

شماره ۷۸: رسید باد صبا تازه کرد جان مرا

شماره ۷۹: شبم خیال تو بس، با قمر چه کار مرا

شماره ۸۰: عشق از پی جان گرفت ما را

شماره ۸۱: گر چه بر بود عقل و دین مرا

شماره ۸۲: سری دارم که سامان نیست او را

شماره ۸۳: گیرم که می نیرزم من بنده همدمی را

شماره ۸۴: گذشت آرزو از حد به پای بوس تو ما را

شماره ۸۵: من به هوس همی خورم ناوک سینه دوز را

شماره ۸۶: من و پیچاک زلف آن بت و بیداری شب‌ها

شماره ۸۷: نازکیی که دیده ام آن رخ همچو لاله را

شماره ۸۸: یا رب، که داد آینه آن بت پرست را

شماره ۸۹: وقتی اندر سر کویی گذری بود مرا

شماره ۹۰: دیوانه کرد زلف تو در یک نظر مرا

شماره ۹۱: که ره نمود ندانم قبای تنگ ترا

شماره ۹۲: باز مدار، ای پسر، غمزه نیم خواب را

شماره ۹۳: دلبرا، عمریست تا من دوست می دارم ترا

شماره ۹۴: جان به خاموشی برآمد بی زبانی چند را

شماره ۹۵: شب به روز آمد بسی کز دل نهادی یاد را

شماره ۹۶: من ز بهرت دوست دارم جان عشق‌اندیش را

شماره ۹۷: بی روی تو خوش کردم من تلخی هجران را

شماره ۹۸: ساقیا، پیش آر جام با صفای خویش را

شماره ۹۹: بس که اندر دل فرو بردم هوای نیش را

شماره ۱۰۰: بهار آمد و سبزه نو شد به جوها

شماره ۱۰۱: ای از مژه تو رخنه در جان‌ها

شماره ۱۰۲: باشد آن روزی که بینم غمگسار خویش را

شماره ۱۰۳: ای بی تو گلهای چمن شسته به خون رخسارها

شماره ۱۰۴: اشکم برون می افگند راز از درون پرده را

شماره ۱۰۵: بگشاد صبح عید ز رخ چون نقاب را

شماره ۱۰۶: شبی دیدم چو مه بر بام او را

شماره ۱۰۷: رخ چو عید تو دل برد بهر قربان را

شماره ۱۰۸: ای خط خوش از مشک تر انگیخته مه را

شماره ۱۰۹: باز برقع بر رخ چون ماه بربستی نقاب

شماره ۱۱۰: روز عید است به من ده می نابی چو گلاب

شماره ۱۱۱: زاد چون از صبح روشن آفتاب

شماره ۱۱۲: قندی‌ست آتشین‌رو، شمعی‌ست انگبین‌لب

شماره ۱۱۳: می‌ریزد از تری ز تو، ای جان فزای، آب

شماره ۱۱۴: ای نازنین که ماه منی امشب

شماره ۱۱۵: زهی نموده ازان زلف و عارض و رخ خوب

شماره ۱۱۶: چه آفت ست نمی دانم این به زیر نقاب

شماره ۱۱۷: اگر به گوشه نشینان نماید آن رخ خوب

شماره ۱۱۸: ای تمامی خواب من برده ز چشم نیم خواب

شماره ۱۱۹: ماهرویا، به خون من مشتاب

شماره ۱۲۰: ای ز تو خورشید چرخ در مرض تف و تاب

شماره ۱۲۱: شکرت را شد اگر چه سپه موران مرکب

شماره ۱۲۲: ای ترا در دیده من جای خواب

شماره ۱۲۳: ای دل وامانده، خیز، ره سوی جانان طلب

شماره ۱۲۴: ای ترک کمان ابرو، من کشته ابرویت

شماره ۱۲۵: امشب شب من نور ز مهتاب دگر داشت

شماره ۱۲۶: تقدیر که یک چند مرا از تو جدا داشت

شماره ۱۲۷: بی شاهد رعنا به تماشا نتوان رفت

شماره ۱۲۸: افسوس ازین عمر که بر باد هوا رفت

شماره ۱۲۹: تا بر سر بازار به مستی قدمش رفت

شماره ۱۳۰: جز صورت تو ماه سما را چه توان گفت

شماره ۱۳۱: بیچاره کسی کو به غم خوش پسران زیست

شماره ۱۳۲: در هجر توام کار به جز آه و فغان نیست

شماره ۱۳۳: آبادتر آن سینه که از عشق خراب است

شماره ۱۳۴: خرم دل آن کس که به رخسار تو دیده ست

شماره ۱۳۵: ما را چه غم امروز که معشوقه به کام است

شماره ۱۳۶: روی تو به پیش نظر آسایش جان است

شماره ۱۳۷: زلف تو به هر آب مصفا نتوان شست

شماره ۱۳۸: ای عید دوم آمده روی چو نگارت

شماره ۱۳۹: ای قبله صاحب نظران، روی چو ماهت

شماره ۱۴۰: دلی کش صبر نبود آن من نیست

شماره ۱۴۱: دل کازاد باشد آن من نیست

شماره ۱۴۲: به بالین غریبانت گذر نیست

شماره ۱۴۳: دل ما را ز دست غم امان نیست

شماره ۱۴۴: مرا در آرزویت غم ندیم است

شماره ۱۴۵: گرفته در بر اندام تو سیم است

شماره ۱۴۶: ز من نازک میانی دور مانده ست

شماره ۱۴۷: دل مسکین من در بند مانده ست

شماره ۱۴۸: مجو صبرم که جای آن نمانده ست

شماره ۱۴۹: نگارا، چون تو زیبا کس ندیده ست

شماره ۱۵۰: مرا وقتی دلی آزاد بوده ست

شماره ۱۵۱: منم امروز و صد تیمار در دست

شماره ۱۵۲: صبا، گردی ازان زلف دو تا خاست

شماره ۱۵۳: گل امشب آخر شب مست برخاست

شماره ۱۵۴: نسیما، آن گل شبگیر چونست

شماره ۱۵۵: من و شب زندگانی من اینست

شماره ۱۵۶: به هر بیتی که وصف آن رخانست

شماره ۱۵۷: بیا کز رفتنت جانم خرابست

شماره ۱۵۸: مرا داغ تو بر جان یادگارست

شماره ۱۵۹: مرا از روی خوبان، قبله پیش است

شماره ۱۶۰: مرا در سر هوای نازنینی ست

شماره ۱۶۱: نگارا، روز عیش و شادمانیست

شماره ۱۶۲: ندانستم که اهلیت گناهست

شماره ۱۶۳: بیا ساقی که ایام بهار است

شماره ۱۶۴: نگویم در تو عیبی، ای پسر، هست

شماره ۱۶۵: دلم زو شب حدیث ناز می گفت

شماره ۱۶۶: جفا کز وی برین جان زبون رفت

شماره ۱۶۷: تماشا گاه جانها شد خیالت

شماره ۱۶۸: بیا، ای دیده شهری به سویت

شماره ۱۶۹: دریاب که جان خراب گشته ست

شماره ۱۷۰: بازش هوس شکار برخواست

شماره ۱۷۱: خط کز لب آن پسر دمیده ست

شماره ۱۷۲: عشق تو بلای جان بسندست

شماره ۱۷۳: ما را دل زار مستمند است

شماره ۱۷۴: چشمم که بر روی تو فتاده ست

شماره ۱۷۵: آنجاست دل من و هم آنجاست

شماره ۱۷۶: زلف تو هنوز تابدار است

شماره ۱۷۷: چشمت که میان خواب نازست

شماره ۱۷۸: یک موی ترا هزار دام است

شماره ۱۷۹: زلف سیه تو مشک چین است

شماره ۱۸۰: می نوش که دور شادمانیست

شماره ۱۸۱: ای خوانده بتان حسن، شاهت

شماره ۱۸۲: دیوانه شدم در آرزویت

شماره ۱۸۳: وقتی غباری زآستان بفرست سوی چاکرت

شماره ۱۸۴: روز نوروزست و ساقی جام صهبا برگرفت

شماره ۱۸۵: شهسوارم آمد و از سینه جان را برگرفت

شماره ۱۸۶: هر قدم کاندر راه آن سرو خرامان برگرفت

شماره ۱۸۷: روزگاری شد که دل با داغ هجران خو گرفت

شماره ۱۸۸: سرو به دید آن قد و رعنایی ازان بالا گرفت

شماره ۱۸۹: باز جانا، آتش شوق تو در جان جا گرفت

شماره ۱۹۰: آفت دین مسلمانی جز آن عیار نیست

شماره ۱۹۱: ای که بی خاک درت در دیده من نور نیست

شماره ۱۹۲: ماه تابانست و همچون روی تو تابنده نیست

شماره ۱۹۳: چون به گیتی هر چه می آید، روان خواهد گذشت

شماره ۱۹۴: دیدمش امروز و شب در دل کنون خواهد گذشت

شماره ۱۹۵: با غمش خو کردم امشب، گر چه در زاری گذشت

شماره ۱۹۶: چون گذر بر خاک داری بر سرت این باد چیست

شماره ۱۹۷: یار اگر برگشت در تیمار بودن هم خوش است

شماره ۱۹۸: یار دل برداشت وز رنج دل ما غم نداشت

شماره ۱۹۹: رفت یار و آرزوی او ز جان من نرفت

شماره ۲۰۰: آن سوار کج کله کز ناز سلطان من است

شماره ۲۰۱: سرو بستان ملاحت قامت رعنای تست

شماره ۲۰۲: خرم آن چشمی که هر روزش نظر بر روی تست

شماره ۲۰۳: آن که زلف و عارض او غیرت روز و شب است

شماره ۲۰۴: دل ز انعامت، مها، با التفاتی قانع است

شماره ۲۰۵: شربت وصلت نجویم کار من خون خوردن ست

شماره ۲۰۶: هر مژه از غمزه خون ریز تو ناوک زنی ست

شماره ۲۰۷: تا خیال روی او را دیده در تب دیده است

شماره ۲۰۸: تا خیال نقطه خالت سواد چشم ماست

شماره ۲۰۹: بی رخت از پا فتادم، بی لبت رفتم ز دست

شماره ۲۱۰: بس که زلف سرکشت در کار دلها در نشست

شماره ۲۱۱: ساقیا، می ده که امروزم سر دیوانگی ست

شماره ۲۱۲: خانه ام ویران شد از سودای خوبان عاقبت

شماره ۲۱۳: روزی از دست جفا آخر عنان بستانمت

شماره ۲۱۴: بی قرارم کرد زلف بی قرار کافرت

شماره ۲۱۵: عاشق سوخته دل زنده به جانی دگر است

شماره ۲۱۶: در شب هجر که از روز قیامت بتر است

شماره ۲۱۷: برگ ریز آمد و برگ گل و گلزار برفت

شماره ۲۱۸: رفتی از پیش من و نقش تو از پیش نرفت

شماره ۲۱۹: فتنه اهل نظر چون به جهان طلعت اوست

شماره ۲۲۰: ترک من دی به رهی مست و خرامان بگذشت

شماره ۲۲۱: شد هوا سرد، کنون موسم خرگاه کجاست

شماره ۲۲۲: بند جانم ز خم سلسله موی کسی ست

شماره ۲۲۳: کشته تیغ جفایت دل درویش من است

شماره ۲۲۴: هر که را در سر زلف صنمی دسترسی است

شماره ۲۲۵: یارب، اندر سر هر موی تو چندان چه خم است

شماره ۲۲۶: روزگاریست که در خاطرم آشوب و فلانست

شماره ۲۲۷: عشق با جان بهم از سینه برون خواهد رفت

شماره ۲۲۸: تا ندانی ز دلم یار برون خواهد رفت

شماره ۲۲۹: باز شب آمد و خواب از سر من بیرون رفت

شماره ۲۳۰: باد نوروز چو دنباله جان ما داشت

شماره ۲۳۱: دوش لعل تو مرا تا به سحر مهمان داشت

شماره ۲۳۲: تا زید بنده غم عشق به جان خواهد داشت

شماره ۲۳۳: ساقیا، باده ده امروز که جانان اینجاست

شماره ۲۳۴: هر کس آنجا که می و شاهد و گلشن آنجاست

شماره ۲۳۵: گر بگویم که درون دل من پنهان چیست

شماره ۲۳۶: آنکه برده ست دلم زلف پریشان اینست

شماره ۲۳۷: یا رب، اندر دل خاک آن گل خندان چونست

شماره ۲۳۸: زلف شستش که به هر مو دل دیگر بسته ست

شماره ۲۳۹: ای خوش آن وقت که ما را دل بی غم بوده ست

شماره ۲۴۰: هر که راکن مکن هوش و خرد در کارست

شماره ۲۴۱: در سرم تا ز سر زلف تو سودایی هست

شماره ۲۴۲: ستمی کز تو کشد مرد، ستم نتوان گفت

شماره ۲۴۳: سر آن قامت چون سرو روان خواهم گشت

شماره ۲۴۴: خبری ده به من، ای باد که جانان چونست

شماره ۲۴۵: نه مرا خواب به چشم و نه مرا دل در دست

شماره ۲۴۶: شب و روز می بنالم ز جفای چشم مستت

شماره ۲۴۷: صفتی ست آب حیوان، زدهان نوشخندت

شماره ۲۴۸: منم و خیالبازی، شب و روز با جمالت

شماره ۲۴۹: اثری نماند باقی ز من اندر آرزویت

شماره ۲۵۰: گر چه سرو باغ را بالا خوش است

شماره ۲۵۱: بار عشقت بر دلم باری خوش است

شماره ۲۵۲: عاشقان را درد بی مرهم خوش است

شماره ۲۵۳: کار بالای تو تا بالا گرفت

شماره ۲۵۴: یار بی موجب دل از ما برگرفت

شماره ۲۵۵: مردم از کوی تو چون بیدل نرفت

شماره ۲۵۶: از تو بر خاطر مرا آزار نیست

شماره ۲۵۷: مفلسی از پادشایی خوشتر است

شماره ۲۵۸: یار ما را عزم رایی دیگر است

شماره ۲۵۹: ترک من طره مشوش کرده است

شماره ۲۶۰: مه غلام تست با رویی که هست

شماره ۲۶۱: روی خوبت دلبری را پایه ای است

شماره ۲۶۲: آمد آن یاری که در دل جای اوست

شماره ۲۶۳: رنگی از حسن تو در روی گل است

شماره ۲۶۴: ای نسیم صبحدم، یارم کجاست

شماره ۲۶۵: چشم فتانت که دی بر رو نخفت

شماره ۲۶۶: صد دل اندر زلف شب گون سوخت ست

شماره ۲۶۷: ای دهانت، چشمه آب حیات

شماره ۲۶۸: شکرین لعل تو کان نمک است

شماره ۲۶۹: نرگس مست تو خواب آلوده است

شماره ۲۷۰: ای که روی تو حیات جان است

شماره ۲۷۱: تیر کدامین بلاست کان به کمان تو نیست

شماره ۲۷۲: درد سر دوستان آه و فغان من است

شماره ۲۷۳: عمر به پایان رسید در هوس روی دوست

شماره ۲۷۴: هر که نگه در تو کرد بیش به بستان نرفت

شماره ۲۷۵: خوش بود آن بیدلی کز غم امانیش نیست

شماره ۲۷۶: نیست دلی کاندرو داغ جفای تو نیست

شماره ۲۷۷: در چمن جان من سرو خرامان یکی ست

شماره ۲۷۸: آنکه مزاج دلش باز ندانم که چیست

شماره ۲۷۹: درد دلم را طبیب چاره ندانست

شماره ۲۸۰: چون غم هجران او نداشت نهایت

شماره ۲۸۱: ای سر کشیده از من، سر کشم به پیشت

شماره ۲۸۲: چون در سخن درآمد لعل شکر مقالت

شماره ۲۸۳: چابک تر از تو در همه عالم سوار نیست

شماره ۲۸۴: خوش خلعتی ست جسم، ولی استوار نیست

شماره ۲۸۵: شب نیست کز تو بر سر هر کو نفیر نیست

شماره ۲۸۶: بیدار شو، دلا، که جهان جای خواب نیست

شماره ۲۸۷: بیرون میا ز پرده که ما را شکیب نیست

شماره ۲۸۸: مست ترا به هیچ میی احتیاج نیست

شماره ۲۸۹: ناوک زنی چو غمزه او در زمانه نیست

شماره ۲۹۰: ای دل، غمین مباش که جانان رسیدنی ست

شماره ۲۹۱: هر سو که با هزار کرشمه خرام تست

شماره ۲۹۲: ای غمزه زن که تیر جفا در کمان تست

شماره ۲۹۳: ای آرزوی دیده، دلم در هوای تست

شماره ۲۹۴: جانا، کرشمه تو ره عقل و دین زده ست

شماره ۲۹۵: خونخوار چشم تو که ره مرد و زن زده ست

شماره ۲۹۶: تا دیده در جمال تو دیدن گرفته است

شماره ۲۹۷: بنگر که اشک دامن ما چون گرفته است

شماره ۲۹۸: لشکر کشید عشق و دلم ترک جان گرفت

شماره ۲۹۹: چشمت به عشوه جان دو صد ناتوان گرفت

شماره ۳۰۰: زلف به ظلم گر چه جهانی فرو گرفت

شماره ۳۰۱: امشب که چشم من به ته پای او بخفت

شماره ۳۰۲: آب حیات من که نم از من دریغ داشت

شماره ۳۰۳: زیر کله نمونه روی تو مه نداشت

شماره ۳۰۴: ای باد، ازان بهار خبر ده که تا کجاست

شماره ۳۰۵: آن ترک نازنین که جهانی شکار اوست

شماره ۳۰۶: ماییم کافتاب غلام جمال ماست

شماره ۳۰۷: ای پیر، خاک پای تو نور سعادت است

شماره ۳۰۸: از لعل آتشین تو دل کان آتش است

شماره ۳۰۹: از بند زلف غمزدگان را سبب فرست

شماره ۳۱۰: باز آن حریف بر سر سودای دیگرست

شماره ۳۱۱: یارب، که این درخت گل از بوستان کیست

شماره ۳۱۲: لعل لبت به چاشنی از انگبین به است

شماره ۳۱۳: گر باغ پر شکوفه و گلزار خرم است

شماره ۳۱۴: آن خط پر بلا که در آغاز رستن است

شماره ۳۱۵: از عشق اگر دلت چو کبابی به تابه ایست

شماره ۳۱۶: من کیستم که این غم تو با چو من کسی ست

شماره ۳۱۷: ای آفتاب تافته از روی انورت

شماره ۳۱۸: گیرم که نیست پرسش آزادگان فنت

شماره ۳۱۹: ز آنگهی که دل من به سوی یار من است

شماره ۳۲۰: ز بس که گوش جهانی پر از فغان من است

شماره ۳۲۱: ز خون دل که به رخسار ماجرای من است

شماره ۳۲۲: رخت ولایت چشم پر آب را بگرفت

شماره ۳۲۳: مهی گذشت که آن مه به سوی ما نگذشت

شماره ۳۲۴: مرا کرشمه آن ترک گلعذار بکشت

شماره ۳۲۵: چو خشم مست تو در خوابگاه ناز بخفت

شماره ۳۲۶: شب فراق سیاه و مرا سیاه تر است

شماره ۳۲۷: هنوز آن رخ چون ماه پیش چشم من است

شماره ۳۲۸: کسی که عشق نبازد نه آدمی سنگ است

شماره ۳۲۹: شکوفه غالیه بو گشت و باغ گل رنگ است

شماره ۳۳۰: چه داغهاست که بر سینه فگارم نیست

شماره ۳۳۱: مرا به عشق دل خویش نیز محرم نیست

شماره ۳۳۲: بیا بیا که مرا طاقت جدایی نیست

شماره ۳۳۳: کدام سنگدلت شیوه جفا آموخت

شماره ۳۳۴: سپیده دم که زمانه ز رخ نقاب انداخت

شماره ۳۳۵: چه تیر بود که چشم تو ناگهان انداخت؟

شماره ۳۳۶: رخ تو رشته زلف از برای آن آویخت

شماره ۳۳۷: کجاست دل که غمت را نهان تواند داشت

شماره ۳۳۸: نگار من که ز جنبیدن صبا خفته ست

شماره ۳۳۹: ترا به دین و دیانت درون بپاید راست

شماره ۳۴۰: هلال عید جهان را به نور خویش آراست

شماره ۳۴۱: بیا که بی تو دل خسته غرق خوناب ست

شماره ۳۴۲: بهار غالیه در دامن صبا سوده ست

شماره ۳۴۳: بر آن لبی که شکر با حلاوتش شوراست

شماره ۳۴۴: مرا به سوی تو پیوند دوستی خام است

شماره ۳۴۵: رسید فصل گل و باد عنبر افشان است

شماره ۳۴۶: هنوز آن که نشینیم با تو در سینه ست

شماره ۳۴۷: شوق توام باز گریبان گرفت

شماره ۳۴۸: جان که چنین تب کش سودای تست

شماره ۳۴۹: آنکه دلم شیفته روی اوست

شماره ۳۵۰: حسن تو کاندیشه به کارش گم است

شماره ۳۵۱: شاخ گل از نسیم جلوه گر است

شماره ۳۵۲: دامن گل ز ابر پر گهر است

شماره ۳۵۳: شب گذشته ست و اول سحر است

شماره ۳۵۴: موی را نیست این میان که تراست

شماره ۳۵۵: هر که در پیش چشم روشن ماست

شماره ۳۵۶: عشق اگر چه نشان بخت بد است

شماره ۳۵۷: با غمت شادی جهان هوس است

شماره ۳۵۸: این جفا کارییت که نو به نو است

شماره ۳۵۹: رخ تو نور دیده قمر است

شماره ۳۶۰: تن پاکت که زیر پیرهن است

شماره ۳۶۱: روی نیکوی تو ز مه کم نیست

شماره ۳۶۲: سرو را با قد تو هستی نیست

شماره ۳۶۳: یار ما دل ز دوستان برداشت

شماره ۳۶۴: ترک مستم که قصد ایمان داشت

شماره ۳۶۵: از رخت ارغوان نمودار است

شماره ۳۶۶: ترک من دی سخن به ره می‌گفت

شماره ۳۶۷: آنچه بر جان من ز غم رفته‌ست

شماره ۳۶۸: گل ز رخساره تو بی آب است

شماره ۳۶۹: هر که روی تو دید جان دانست

شماره ۳۷۰: بنده را با تو دوستداری خوست

شماره ۳۷۱: سر زلف تو تا بجنبیده‌ست

شماره ۳۷۲: نگار من امشب سر ناز داشت

شماره ۳۷۳: دلم برد و بوی وفایی نداشت

شماره ۳۷۴: گلستان نسیم سحر یافته ست

شماره ۳۷۵: دل من به جانانی آویخته ست

شماره ۳۷۶: صبا کو به بوی تو جان پرور است

شماره ۳۷۷: کجا دولت وصلش آرم به دست

شماره ۳۷۸: بتی کز ویم رو به دیوانگی ست

شماره ۳۷۹: خم تهی گشت و هنوزم جان ز می سیراب نیست

شماره ۳۸۰: صد بلا افتاد و صد فتنه بخاست

شماره ۳۸۱: گر ترا ناز و بدخویی این است

شماره ۳۸۲: بهار آمد و گلهای بوستان بشکفت

شماره ۳۸۳: یار چون با ماست بهر دیدنش تعجیل چیست

شماره ۳۸۴: بدان بهانه که حسنی ست بس فراوانت

شماره ۳۸۵: باز مست آمدنش نازکنان از جایی ست

شماره ۳۸۶: کسی را به دور حسن تو پروای خواب نیست

شماره ۳۸۷: از من آن کامیاب را چه غم است

شماره ۳۸۸: هر عاشقی که ترسد از طعنه و ملامت

شماره ۳۸۹: یارب، چه شد کان ترک ما ترک محبان کرده است

شماره ۳۹۰: زلف مشکینش که گویی را به چوگان یافته ست

شماره ۳۹۱: خنده هرگز دهنی همچو دهان تو نیافت

شماره ۳۹۲: یک سخن گر من ازان جان و جهان خواهم یافت

شماره ۳۹۳: یا رب، آن زلف تو هیچ اشکنه بی دل هست؟

شماره ۳۹۴: دردا که با من آن بت نامهربان نساخت

شماره ۳۹۵: با این جمال روی صنم دیدنم خطاست

شماره ۳۹۶: خیال روی تو چون در ناب در نظر است

شماره ۳۹۷: رخت کز آتش تبها به تاب در عرق است

شماره ۳۹۸: جمال دوست مرا تا به چشم دیده شده ست

شماره ۳۹۹: دو اسپه پیک نظر می دوانم از چپ و راست

شماره ۴۰۰: لطافت تو چنان در خیال ما بنشست

شماره ۴۰۱: بیا که دل بشد از انتظار آمدنت

شماره ۴۰۲: چه وزن ماه سما را برابر رویت

شماره ۴۰۳: به خود مبین که چو روی من آفتابی هست

شماره ۴۰۴: رخش بدیدم و گفتم که بوستان این است

شماره ۴۰۵: دو زلف تو که سر اندر زمین رسانیده‌ست

شماره ۴۰۶: ای داشته به سر ز رعونت کلاه کج

شماره ۴۰۷: توانگری به دل است، ای گدای با صد گنج

شماره ۴۰۸: به غیر جام دمادم مجوی همدم هیچ

شماره ۴۰۹: ای دستت از نگار سفید و سیاه و سرخ

شماره ۴۱۰: ز من در هجر او هردم فغان زار می‌آید

شماره ۴۱۱: شد از عشقت دلم خون و جگر افگار و جان بر باد

شماره ۴۱۲: ندانم تا چه باد است این که از گلزار می‌آید

شماره ۴۱۳: نگارم در گلستان رفت و خارم پیش می‌آید

شماره ۴۱۴: صبا می‌جنبد و آن مست ما را خواب می‌آید

شماره ۴۱۵: زمستان می‌رود، ایام گل‌ها پیش می‌آید

شماره ۴۱۶: مگر غنچه ز روی یار من شرمنده می‌آید؟

شماره ۴۱۷: مرا باز از طریق ساقی خود یاد می‌آید

شماره ۴۱۸: چه شد کان سرو سیم‌اندام سوی من نمی‌آید

شماره ۴۱۹: به گل گشت چمن چون گلستان من برون آید

شماره ۴۲۰: چه فرخ ساعتی باشد که یار از در درون آید

شماره ۴۲۱: مبادا کز شکار آن خیره کش یکسر درون آید

شماره ۴۲۲: سحرگاهان که باد از سوی گل عنبرفشان آید

شماره ۴۲۳: مرا هر شب زدیده خون دل غلتان فرود آید

شماره ۴۲۴: که می آید چنین، یارب، مگر مه بر زمین آمد

شماره ۴۲۵: پس از ماهیم دوش از وعده دیدار خواب آمد

شماره ۴۲۶: نه از نقاش چین هرگز چنین صورتگری آمد

شماره ۴۲۷: چه پنداری که من از عاشقی بیگانه خواهم شد

شماره ۴۲۸: به پیران سر به کوی عاشقی رندانه خواهم شد

شماره ۴۲۹: من از جور و جفای دلبران دیوانه خواهم شد

شماره ۴۳۰: مرو زینسان که هر سو جامه جان چاک خواهد شد

شماره ۴۳۱: شبی، ای باد، سوی آن رخ گلگون نخواهی شد

شماره ۴۳۲: سخن می گفتم از لبهاش در کامم زبان گم شد

شماره ۴۳۳: ز عارض، طره بالا کن که کار خلق در هم شد

شماره ۴۳۴: کسی را کاین چنین زلف و بناگوش آن چنان باشد

شماره ۴۳۵: ترا از وجه دل بردن ورای حسن آن باشد

شماره ۴۳۶: مرا تا آشنایی با بتان دل ربا باشد

شماره ۴۳۷: مبارک بامدادی کان جمال اندر نظر باشد

شماره ۴۳۸: سخن در پرده می گویی، زبان دانی همین باشد

شماره ۴۳۹: خوشم کردی به دشنامی توقع بیش می‌باشد

شماره ۴۴۰: به چشمم تا خیال لعل آن قصاب می‌گردد

شماره ۴۴۱: هنوزت ناز گرد چشم خواب‌آلود می‌گردد

شماره ۴۴۲: همه شب در دلم آن کافر خونخوار می‌گردد

شماره ۴۴۳: کسی کش چون تویی در دل همه شب تا سحر گردد

شماره ۴۴۴: سپهر هفتمین کانجا بسی برج روان گردد

شماره ۴۴۵: دلم را گاه آن آمد که کام از عیش برگیرد

شماره ۴۴۶: بسند است آنکه زلف بناگوشت علم گیرد

شماره ۴۴۷: خوشم کاب دو چشم من همه روی زمین گیرد

شماره ۴۴۸: سوار چابک من باز عزم لشکری دارد

شماره ۴۴۹: مه روزه رسید و آفتابم روزه می دارد

شماره ۴۵۰: اگر آن جادوی خونخواره نرگس در فسون آرد

شماره ۴۵۱: میا غمزه زنان بیرون که هویی در جهان افتد

شماره ۴۵۲: به روی چون گلت هر گه که این چشم ترم افتد

شماره ۴۵۳: چو زلفش فتنه شد بر جان، دلم آباد کی ماند

شماره ۴۵۴: مهش گویم، و لیکن مه سخن گفتن نمی داند

شماره ۴۵۵: چه پوشی پرده بر رویی که آن پنهان نمی‌ماند

شماره ۴۵۶: زهی از درد خود یک چشم را بینم نمی بیند

شماره ۴۵۷: بت محمل نشین من مگر حالم نمی داند

شماره ۴۵۸: چو جان عاشقان آن ماه را سلطان و خان سازد

شماره ۴۵۹: دمی نبود که آن غمزه جهانی خون نمی سازد

شماره ۴۶۰: زمانی نیست کز دست تو جان من نمی‌سوزد

شماره ۴۶۱: همه مستی خلق از ساغر و پیمانه می‌خیزد

شماره ۴۶۲: هوایی می رسد کز سر گریبان چاک خواهم زد

شماره ۴۶۳: دلت هر لحظه می‌گردد کجا روی وفا روید؟

شماره ۴۶۴: مشو پنهان برون آ، عالمی را جان بیاساید

شماره ۴۶۵: رخی داری که وصف آن به خاطر درنمی‌گنجد

شماره ۴۶۶: چو ترک مست من هر لحظه ای سوی دگر غلتد

شماره ۴۶۷: چه خوش صبحی دمید امشب مرا از روی یار خود

شماره ۴۶۸: دروغ و راستی کان غمزه غماز پیوندد

شماره ۴۶۹: بتی کو هر دمم دشنامهای شکرین بخشد

شماره ۴۷۰: دلم برون شد از غمت، غمت ز دل برون نشد

شماره ۴۷۱: دل باز به جوش آمد، جانان که می آید

شماره ۴۷۲: ما را تو صنم باشی، دیگر به چه کار آید

شماره ۴۷۳: شمع من اگر یک شب از خانه برون آید

شماره ۴۷۴: از شیفتگان چون من، سر باز برون ناید

شماره ۴۷۵: گفتم که ترا آخر دل خانه نمی یابد

شماره ۴۷۶: آن دل به چه کار آید کان خانه تو نبود

شماره ۴۷۷: چشمت گهی از غمزه هشیار نخواهد شد

شماره ۴۷۸: آن را که سر و کاری با چون تو نگار افتد

شماره ۴۷۹: دردا که دگر ما را آن یار نمی پرسد

شماره ۴۸۰: ماهی که به سوی خود صد دل نگران بیند

شماره ۴۸۱: چون بهر خرامیدن بارم ز زمین خیزد

شماره ۴۸۲: دولت نه به زور است و به زاری چه توان کرد

شماره ۴۸۳: حاصل اگر از زلف تو یک بار توان کرد

شماره ۴۸۴: تا غمزه خون ریز تو قصد دل ما کرد

شماره ۴۸۵: زلفین تو سرگشته چو باد سحرم کرد

شماره ۴۸۶: یک دل به سر کوی تو آباد نیابند

شماره ۴۸۷: عشاق حیات از لب خندان تو یابند

شماره ۴۸۸: شب دلشدگان دیده بیدار نبندند

شماره ۴۸۹: صد جان به یکی دانگ به بازار فروشند

شماره ۴۹۰: من بنده آن روی که دیدن نگذارند

شماره ۴۹۱: ماییم درون سوخته، بیرون شده ای چند

شماره ۴۹۲: ای کز رخ تو دیده، همه جان و جهان دید

شماره ۴۹۳: هندوی مرا کشتن ترکانه ببیند

شماره ۴۹۴: باد آمد و بویی زنگارم نرسانید

شماره ۴۹۵: بویی ز سر زلف نگارین به من آرید

شماره ۴۹۶: باد آمد و زان سرو خرامان خبر آورد

شماره ۴۹۷: یک خنده بزن، زان لب لعل شکرآلود

شماره ۴۹۸: ای هم نفسان، یک نفسم باز گذارید

شماره ۴۹۹: دل رفت به سوی تو، همان سوی که شد ماند

شماره ۵۰۰: ای زلف تو دام دل دانا و خردمند

شماره ۵۰۱: عاقل ندهد عاشق دل سوخته را پند

شماره ۵۰۲: روزی مگر این بسته در ما بگشایند

شماره ۵۰۳: آن سرو خرامنده که جستم، به بر آمد

شماره ۵۰۴: هر سر که به سودای تو از پای در آمد

شماره ۵۰۵: ترسم که از اطراف جهان دود برآید

شماره ۵۰۶: گر بار دگر ماه من از بام برآید

شماره ۵۰۷: سروی چو تو در خلخ و نوشاد نباشد

شماره ۵۰۸: یک روز به عمری ز منت یاد نیاید

شماره ۵۰۹: بر آب رخت یک گل سیراب نیاید

شماره ۵۱۰: روزی اگر آن ماه به مهمان من آید

شماره ۵۱۱: گر چشم من از صورت تو دور نباشد

شماره ۵۱۲: سروی چو تو در اچه و در تته نباشد

شماره ۵۱۳: بی نرگس تو خواب ندانم که چه باشد

شماره ۵۱۴: دل بسته بالای یکی تنگ قبا شد

شماره ۵۱۵: تا جان مرا از لب لعل تو خبر شد

شماره ۵۱۶: آباد نشد دل که خراب پسران شد

شماره ۵۱۷: آن کودک نورسته که سیمین بدنی شد

شماره ۵۱۸: ما را غم آن شوخ، اگر بنده نسازد

شماره ۵۱۹: جانا، اگرم درد تو دیوانه نسازد

شماره ۵۲۰: جان تشنگی از شربت عناب تو دارد

شماره ۵۲۱: دیوانه دلم زلف پریشان که دارد

شماره ۵۲۲: رویی که تو داری گل سیراب ندارد

شماره ۵۲۳: دل نیست که در وی غم دلدار نگنجد

شماره ۵۲۴: چون مرغ سحر از غم گلزار بنالد

شماره ۵۲۵: یارم چو به خنده شکر بسته گشاید

شماره ۵۲۶: جایی گذرت، ای بت چالاک، نیفتد

شماره ۵۲۷: آن را که غمی باشد و گفتن نتواند

شماره ۵۲۸: من سرو ندیدم که به بالای تو ماند

شماره ۵۲۹: هر کس که تقرب ز وصال تو نجوید

شماره ۵۳۰: کجا بودی، بگو، ای سرو آزاد؟

شماره ۵۳۱: ندانم تا ترا در دل چه افتاد؟

شماره ۵۳۲: برفت آن دل که با صبر آشنا بود

شماره ۵۳۳: مرا با تو که شب بیداریی بود

شماره ۵۳۴: شکر پیش لبت شیرین نگویند

شماره ۵۳۵: سخن پیش رخش زیبا مگویید

شماره ۵۳۶: رخ آن شوخ پنهانی ببینید

شماره ۵۳۷: لب از تو وز شکر پیمانه ای چند

شماره ۵۳۸: ز اهل عقل نپسندد خردمند

شماره ۵۳۹: مرا تا با تو افتاده ست پیوند

شماره ۵۴۰: از آن اهل نظر در غم اسیرند

شماره ۵۴۱: لبت را جان توان خواندن، ولیکن

شماره ۵۴۲: چو نقش صورتش در آب و گل ماند

شماره ۵۴۳: به هر درد و غمی دل مبتلا شد

شماره ۵۴۴: دلم زینسان که زار و مبتلا شد

شماره ۵۴۵: چو ماه روزه از اوج سما شد

شماره ۵۴۶: به ملک فتنه تا زلفش علم شد

شماره ۵۴۷: دل عاشق چرا شیدا نباشد

شماره ۵۴۸: دل ما را شکیب از جان نباشد

شماره ۵۴۹: وفا در نیکوان چندان نباشد

شماره ۵۵۰: کسی کز عاشقی بیزار باشد

شماره ۵۵۱: بتا، مانند تو مهوش نباشد

شماره ۵۵۲: چمن را رنگ و بو چندین نباشد

شماره ۵۵۳: دلی دارم که جز جانان نخواهد

شماره ۵۵۴: دلم بی وصل جانان جان نخواهد

شماره ۵۵۵: از آن سنبل که گل سر بار دارد

شماره ۵۵۶: سوار من که ره در سینه دارد

شماره ۵۵۷: فلک با کس دل یکتا ندارد

شماره ۵۵۸: بتی کز دیدنش جان مست گردد

شماره ۵۵۹: جفا کن بو که این دل بازگردد

شماره ۵۶۰: زهر تن چشم او جان را بدزدد

شماره ۵۶۱: زمانه چون تو دلجویی ندارد

شماره ۵۶۲: دلی کو چون تو دلداری ندارد

شماره ۵۶۳: دل من خون شد و جانان نداند

شماره ۵۶۴: دلم جز کوی تو مسکن نداند

شماره ۵۶۵: اگر چشم تو روزی بر مه افتد

شماره ۵۶۶: مهی چون او به دست من نیفتد

شماره ۵۶۷: گر او بی یاد ما در می نیفتد

شماره ۵۶۸: خطی از لعل جانان می برآید

شماره ۵۶۹: به سالی کی چنین ماهی برآید؟

شماره ۵۷۰: مه او چون به ماهی برنیاید

شماره ۵۷۱: سر زلف تو یاری را نشاید

شماره ۵۷۲: گهیت از آشنایان یاد ناید

شماره ۵۷۳: ببین تا دیده چند افسون نماید

شماره ۵۷۴: صبا آمد، ولی دل بازنامد

شماره ۵۷۵: نگارا، از من مسکین چه خیزد؟

شماره ۵۷۶: غم من شادی کس را نپرسد

شماره ۵۷۷: از یاد تو دل جدا نخواهد شد

شماره ۵۷۸: امشب بت ما به نزد ما بود

شماره ۵۷۹: وقتی دل ما ازان ما بود

شماره ۵۸۰: عشق آمد و دل ز دست ما برد

شماره ۵۸۱: یاری دل ما به رایگان برد

شماره ۵۸۲: تاب رخت آفتاب ناورد

شماره ۵۸۳: ای همنفسان که پیش یارید

شماره ۵۸۴: با یار ز من خبر بگویید

شماره ۵۸۵: از رنگ رخت قمر توان کرد

شماره ۵۸۶: فریاد، ز غمزه تو فریاد

شماره ۵۸۷: خطی که قرین حال باشد

شماره ۵۸۸: گر مه چو تو با جمال باشد

شماره ۵۸۹: آن را غم تو یار باشد

شماره ۵۹۰: گر یار به دل درون نباشد

شماره ۵۹۱: آن دوست که بود خصم جان شد

شماره ۵۹۲: فریاد که عشق کهنه نو شد

شماره ۵۹۳: جانا، چو تویی دگر نیاید

شماره ۵۹۴: هنگام گل است و باده باید

شماره ۵۹۵: چون سرو تو از قبا برآید

شماره ۵۹۶: گر دلبر من بر من آید

شماره ۵۹۷: یاری که طریق ناز دارد

شماره ۵۹۸: گل رنگ نگار ما ندارد

شماره ۵۹۹: بی یاد تو غم جهان نسوزد

شماره ۶۰۰: چشمم همه روز خون تراود

شماره ۶۰۱: آن کیست که از خدا نترسد؟

شماره ۶۰۲: بیداد غم، ار دلم بگوید

شماره ۶۰۳: ناله برآید هر طرف کان بت خرامان در رسد

شماره ۶۰۴: در ره بماند این چشم تر، کان شوخ مهمان کی رسد

شماره ۶۰۵: برنامد آهی از دلم، زلفت پریشان از چه شد

شماره ۶۰۶: دیرینه دردی داشتم، بازم همان آغاز شد

شماره ۶۰۷: ما را نکردی گر حلال از لب شراب ناب خود

شماره ۶۰۸: ما را چه جان باشد که تو بر ما فشانی ناز خود

شماره ۶۰۹: سیمین تن و خارا دلی، گر گفتنم یارا بود

شماره ۶۱۰: آرام جان می رود، دل را صبوری چون بود

شماره ۶۱۱: باز آن بلای عاشقان اینک به صحرا می رود

شماره ۶۱۲: می خواهد آن سرو روان کامروز در صحرا شود

شماره ۶۱۳: جانم فدای قامتی کافاق را حیران کند

شماره ۶۱۴: شب کان مه من بر دلم از غصه پیکان بشکند

شماره ۶۱۵: خاطر به سوی دلبری هر لحظه ما را می‌کشد

شماره ۶۱۶: شمشیر کین باز آن صنم بر قصد دل‌ها می‌کشد

شماره ۶۱۷: نازک رخ جانان من بوی گل خندان دهد

شماره ۶۱۸: گر گشت آن سرو روان روزی سوی گلشن فتد

شماره ۶۱۹: شبهای عاشق را گهی صبح طرب کمتر دمد

شماره ۶۲۰: چند ز دور بینمت، وه که دلم کباب شد

شماره ۶۲۱: سال نو است و عشق نو عشرت یار من چه شد

شماره ۶۲۲: چون ز نسیم صبحدم زلف تو در هوا شود

شماره ۶۲۳: شاه سوار من نگر مست و خراب می رود

شماره ۶۲۴: هر که چو تو به نیکویی آفت عقل و جان بود

شماره ۶۲۵: زلف تو باز فتنه را رشته دراز می دهد

شماره ۶۲۶: هر که دمی به یاد آن دلبر مه لقا زند

شماره ۶۲۷: به چه کار آیدم آن دل که نه در کار تو آید؟

شماره ۶۲۸: خرم آن روز که دیدار تو پیش نظر آید

شماره ۶۲۹: چند گاهی دگر ار چشم تو در ناز بماند

شماره ۶۳۰: باز شب افتاد و ما را دل همان جا شد که بود

شماره ۶۳۱: دوش ما بودیم و آن مهر و، شب مهتاب بود

شماره ۶۳۲: ای خوش آن وقتی که آن بدعهد با ما یار بود

شماره ۶۳۳: ای خوش آن وقتی که ما را دل به جای خویش بود

شماره ۶۳۴: تا جهان بود، از جهان هرگز دلم خرم نبود

شماره ۶۳۵: چشم یارم دوش بی هنگام خواب آورده بود

شماره ۶۳۶: شب رسید آن شمع کو عمری درون سینه بود

شماره ۶۳۷: من ز جانان گر چه صد اندوه جان خواهم کشید

شماره ۶۳۸: باز از رندی علم بر آسمان خواهم کشید

شماره ۶۳۹: صبحگه، یارب، حدیثی زان دو لب خواهم کشید

شماره ۶۴۰: از لبت گر خط میگون سر برون خواهم کشید

شماره ۶۴۱: خوبرویان چون به سلطانی علم بالا کشند

شماره ۶۴۲: باز گل بشکفت و گلرویان سوی بستان شدند

شماره ۶۴۳: گر نظر بر چشم کافر کیش او خواهد فتاد

شماره ۶۴۴: باز گل می آید و دل در بلا خواهد فتاد

شماره ۶۴۵: دل ز دست من برفت و آرزوی دل بماند

شماره ۶۴۶: رفتیم از چشم و در دل حسرت رویت بماند

شماره ۶۴۷: عاشقان نقل غمت با باده احمر خورند

شماره ۶۴۸: شهسوارانی که فتح قلعه دین کرده‌اند

شماره ۶۴۹: عاشقان تو ز تو تا صبح در خونابه اند

شماره ۶۵۰: چشمها را گوی کاین ناز و کرشمه کم کنند

شماره ۶۵۱: ژاله از نرگس فرو بارید و گل را آب داد

شماره ۶۵۲: دوش بوی گل مرا از آشنایی یاد داد

شماره ۶۵۳: آن همه دعوی که اول عقل دعوی دار کرد

شماره ۶۵۴: یا رب، آن بالا مگر از آب حیوان ریختند

شماره ۶۵۵: آبرویم ز آتش سودای خوبان شد به باد

شماره ۶۵۶: در شب هجران که روزی هیچ دشمن را مباد

شماره ۶۵۷: غمزه هایی کرد چشمش با دل این نامراد

شماره ۶۵۸: ساقیا، می ده که بیرون سبزه های تر دمید

شماره ۶۵۹: سبزه ای سبز است و آب روشن و سرو بلند

شماره ۶۶۰: ای که چون جان رفته ای از پیش ما، باز آی زود

شماره ۶۶۱: بر بناگوشت بلای خط که سر بر می‌کند

شماره ۶۶۲: جان که چون تو دشمنی را دوستداری می‌کند

شماره ۶۶۳: چشم تو مست است یا در خواب بازی می‌کند

شماره ۶۶۴: باز ترک مست من آهنگ بازی می‌کند

شماره ۶۶۵: غمزه شوخت که قصد جان مردم می‌کند

شماره ۶۶۶: دل که با خوبان بدخو آشنایی می‌کند

شماره ۶۶۷: کافر خونخواه دنبال شکاری می رود

شماره ۶۶۸: کالبد از دل تهی شد، گر چه جان بیرون رود

شماره ۶۶۹: یارب! این اندیشه جانان ز جانم چون رود

شماره ۶۷۰: ما نخواهیم از غم خود کاشنا بیرون برد

شماره ۶۷۱: از دل غمگین هوای دلستانم چون رود

شماره ۶۷۲: هر شبم جان بر لب آید، ناله زار آورد

شماره ۶۷۳: گر کنی یاری و گر آزار، بر من بگذرد

شماره ۶۷۴: یار من گویند آنجا گاه گاهی بگذرد

شماره ۶۷۵: گر به کوی عاشقان آن ماه گاهی بگذرد

شماره ۶۷۶: من نمی خواهم که چشمم غیر آن رو بنگرد

شماره ۶۷۷: دست ماه روزه تا در چشم عشرت خاک زد

شماره ۶۷۸: تا سرم باشد تمنای توام در سر بود

شماره ۶۷۹: فرخ آن عیدی که جان قربانی جانان بود

شماره ۶۸۰: از سر کو آن پری چون ناگهان پیدا شود

شماره ۶۸۱: زلف گرد آور که بازم دل پریشان می‌شود

شماره ۶۸۲: تا چه ساعت بود، یارب، کان مسلمان زاده شد

شماره ۶۸۳: تا خیال روی آن شمع شبستان دیده شد

شماره ۶۸۴: یار ما را دل ز دست عاشقی صد پاره شد

شماره ۶۸۵: گر نمی بینم دمی در روی او غم می کشد

شماره ۶۸۶: ناز کن، ای گل، که سرو بوستانی می کشد

شماره ۶۸۷: هر کسی را در بهاران دل به گلزاری کشد

شماره ۶۸۸: آن که دل برد و ز غمزه چون سنانش می نهد

شماره ۶۸۹: باز باد صبح بوی آشنایی می دهد

شماره ۶۹۰: غم مخور، ای دل که باز ایام شادی هم رسد

شماره ۶۹۱: تا کی آن زلف پریشان وقت ما بر هم زند

شماره ۶۹۲: گل نو رسید و بویی ز بهار من نیامد

شماره ۶۹۳: برهم بماند دیده، کس ازان سوار نامد

شماره ۶۹۴: خبرم شده ست کامشب سر یار خواهی آمد

شماره ۶۹۵: گذرد مهی و یک شب به منت گذر نباشد

شماره ۶۹۶: تو ز لب سخن گشادی، همه خلق بی زبان شد

شماره ۶۹۷: بت نو رسیده من هوس شکار دارد

شماره ۶۹۸: سر من به سجده هر دم به ستانه ای درآید

شماره ۶۹۹: دلبران مهر نمایند و وفا نیز کنند

شماره ۷۰۰: عاشقان خون جگر شربت مقصود کنند

شماره ۷۰۱: دوش ناگه به من دلشده آن مه برسید

شماره ۷۰۲: روزها شد که ز تو بوی وفایی نرسید

شماره ۷۰۳: رسم خونریز در آن خوی جفاساز بماند

شماره ۷۰۴: گوش من از پی نام تو به هر کوی بماند

شماره ۷۰۵: مست من باز جدایی ز سر آغاز نهاد

شماره ۷۰۶: بر رخ همچو مهش طره چون شب نگرید

شماره ۷۰۷: رویت از غالبه خط بر رخ گلفام کشید

شماره ۷۰۸: شب زیاد تو مرا تا به سحر خواب نبرد

شماره ۷۰۹: زلف گرد زنخش دوش که گمره شده بود

شماره ۷۱۰: خوبرویان به دل سوخته ساغر ندهند

شماره ۷۱۱: ای که عمر از پی سودای تو دادیم به باد

شماره ۷۱۲: هر شب از سینه من تیر بلا می گذرد

شماره ۷۱۳: شب ز سوزی که بر این جان حزین می‌گذرد

شماره ۷۱۴: ای خوش آن باد که هر روز به سویت گذرد

شماره ۷۱۵: آنچه بر خرمن گل باد سحرگاه کند

شماره ۷۱۶: هر شکر خنده که آن لعل شکر خنده کند

شماره ۷۱۷: آنکه هر شب به دلم آید و جایی بکند

شماره ۷۱۸: تا ز خون ریختن آن غمزه ندامت نکند

شماره ۷۱۹: گر دل عاشقم از عشق تو رنجور شود

شماره ۷۲۰: مست من بی خبر از بزم چو در خانه شود

شماره ۷۲۱: گر سر زلف تو از باد پریشان نشود

شماره ۷۲۲: عاشقی را که غم دوست به از جان نبود

شماره ۷۲۳: مرد صاحب نظر از کوی تو آسان نرود

شماره ۷۲۴: خرم آن لحظه که مشتاق به یاری برسد

شماره ۷۲۵: چه کند دل که جفای تو تحمل کند

شماره ۷۲۶: لب خونخوار تو جز خون دل افزون نکند

شماره ۷۲۷: لب لعلت به لطافت گرو از جان ببرد

شماره ۷۲۸: تو که روزت به نشاط دل و جان می‌گذرد

شماره ۷۲۹: چه خوش است از جگر سوخته بویی که زند

شماره ۷۳۰: یارب، این شهره لشکر ز کجا می‌آید؟

شماره ۷۳۱: سبزه‌ها می‌دمد و آب روان می‌آید

شماره ۷۳۲: اینچنین تند که آن قلب‌شکن می‌آید

شماره ۷۳۳: گرچه در کشتن عشاق زبون می‌آید

شماره ۷۳۴: باش تا بار دگر آن پسر این سو آید

شماره ۷۳۵: باشد آن روز که آن فتنه به ما باز آید

شماره ۷۳۶: خشمگین یار مرا دل به رضا باز آمد

شماره ۷۳۷: عمر نو گشت مرا باز که جان باز آمد

شماره ۷۳۸: وه که باز این دل دیوانه گرفتار آمد

شماره ۷۳۹: از کجا در رهم آن شوخ بلا پیش آمد؟

شماره ۷۴۰: باز عشق آمد و دیوانگیم پیش آمد

شماره ۷۴۱: گر مرا هیچ مرادی پس ازین پیش آمد

شماره ۷۴۲: دانم، ای دوست که در خانه شرابت باشد

شماره ۷۴۳: بر من، ار دولت وصل تو مقرر می‌شد

شماره ۷۴۴: ترک عاشق کش من، ترک جفا خوش باشد

شماره ۷۴۵: بس که خون جگر از راه نظر بیرون شد

شماره ۷۴۶: هرکسی روز وداع از پی محمل می‌شد

شماره ۷۴۷: هر کرا داعیه درد طلب پیدا شد

شماره ۷۴۸: گر خم طره ز روی تو جدا خواهد شد

شماره ۷۴۹: چشم من خنده شیرین تو گریان دارد

شماره ۷۵۰: تو مپندار که دوران همه یکسان گذرد

شماره ۷۵۱: هر کسی گاه جوانی تگ و پویی دارد

شماره ۷۵۲: چشم گردنده او با همه کس می گردد

شماره ۷۵۳: ای که از خاک درت دیده منور گردد

شماره ۷۵۴: هر کسی سبزه و صحرا و گلستان خواهد

شماره ۷۵۵: سرو در باغ اگر همچو تو موزون خیزد

شماره ۷۵۶: زلف تو زان گره سخت که بر جانم زد

شماره ۷۵۷: من به یار خود و اغیار به خود می‌پیچد

شماره ۷۵۸: نشدش دل که دمی پهلوی ما بنشیند

شماره ۷۵۹: اگر آن شاه دمی پیش گدا بنشیند

شماره ۷۶۰: به سر من اگر آن طرفه پسر باز آید

شماره ۷۶۱: نه به بالای خوشت سرو خرامان روید

شماره ۷۶۲: شب مرا در جگر سوخته مهمانی بود

شماره ۷۶۳: وقتی آن کافر بی رحم از آن من بود

شماره ۷۶۴: دوش در خواب مرا بابت خودکاری بود

شماره ۷۶۵: باز عشق تو مرا مژده رسوایی داد

شماره ۷۶۶: دوش آتش زدی و گریه مرا یاری داد

شماره ۷۶۷: چشم مست تو که دی بر من بیتاب افتاد

شماره ۷۶۸: آن عزیزان که همه شب به دل من گردند

شماره ۷۶۹: جان فدای پسرانی که نکورو باشند

شماره ۷۷۰: یار زیبای مرا باز به من بنمایید

شماره ۷۷۱: باز با خویش گهی هم سخنش خواهم دید

شماره ۷۷۲: یار باز آمد و بوی گل و ریحان آورد

شماره ۷۷۳: خم زلف تو که زنجیر جنون می خوانند

شماره ۷۷۴: منم امروز حدیث تو و مهمانی چند

شماره ۷۷۵: باز بوی گل مرا دیوانه کرد

شماره ۷۷۶: باز یاد آن شبم دیوانه کرد

شماره ۷۷۷: باز زهره مطربی آغاز کرد

شماره ۷۷۸: روی خوبت آفت جانی نمود

شماره ۷۷۹: صبح چون از روی مشرق رو نمود

شماره ۷۸۰: ابروی مانند ماهش بنگرید

شماره ۷۸۱: خیمه نوروز بر صحرا زدند

شماره ۷۸۲: عافیت را بر زمین گردی نماند

شماره ۷۸۳: بزم ما را یک دو خواب آلوده اند

شماره ۷۸۴: هر که را یاری چو تو سرکش بود

شماره ۷۸۵: هر که را با تو سر و کاری بود

شماره ۷۸۶: آنچه بتوان، در غمت جان می کشد

شماره ۷۸۷: ترک من چون تیر مژگان برکشد

شماره ۷۸۸: ای که بر من جور تو بسیار شد

شماره ۷۸۹: آخر این دردم به درمان کی رسد

شماره ۷۹۰: لعل شیرینی چو خندان می‌شود

شماره ۷۹۱: شکل موزونت که در دل جا کند

شماره ۷۹۲: گر کسی در عشق آهی می‌کند

شماره ۷۹۳: بر رخت چون زلف پر خم بگذرد

شماره ۷۹۴: هر که دل با دلربایی می نهد

شماره ۷۹۵: مردمی نرگس او می داند

شماره ۷۹۶: گل ز روی تو فرو می ریزد

شماره ۷۹۷: دلم از بخت گهی شاد نبود

شماره ۷۹۸: گر سخن زان لب چون نوش شود

شماره ۷۹۹: زاهد ما دوش باز در ره بت پا نهاد

شماره ۸۰۰: یار قبا چست کرد، رخش به میدان برید

شماره ۸۰۱: هیچ کس از باغ و بر بوی وفایی ندید

شماره ۸۰۲: نیست به دست امید بخت مرا آن کمند

شماره ۸۰۳: باز گرفتار شد دل که درین سینه بود

شماره ۸۰۴: دل که به غم داد تن آرزوی جان خرید

شماره ۸۰۵: غمزه مردم کشی پرده صبرم درید

شماره ۸۰۶: من نشنیدم که خط بر آب نویسند

شماره ۸۰۷: صبح دمان بخت من ز خواب در آمد

شماره ۸۰۸: از در من دوش کان نگار در آمد

شماره ۸۰۹: روی نکو بی وجود ناز نباشد

شماره ۸۱۰: دلبر من دوش که مهمان رسید

شماره ۸۱۱: هر که به دنباله کامی بود

شماره ۸۱۲: گل به تماشای چمن می رود

شماره ۸۱۳: عشق تو هر لحظه فزون می‌شود

شماره ۸۱۴: گر جام غم فرستی، نوشم که غم نباشد

شماره ۸۱۵: سروی چو قامت تو در بوستان نباشد

شماره ۸۱۶: من دلبری ندیدم کش زین نهاد باشد

شماره ۸۱۷: چندان که یار ما را در حسن ناز باشد

شماره ۸۱۸: ما را ز کوی جانان عزم سفر نباشد

شماره ۸۱۹: در شهر فتنه ای شد، می دانم از که باشد

شماره ۸۲۰: هر لحظه چشم شوخت ناز دگر فروشد

شماره ۸۲۱: بر آسمان پریوش چون ماه ما برآید

شماره ۸۲۲: چون بینم اینکه رویت در چشم دیگر آید

شماره ۸۲۳: هر بار کان پریوش در کوی من در آید

شماره ۸۲۴: امروز چیست کز در جانان برون نیامد؟

شماره ۸۲۵: گر بر عذار سیمین زلفش دوتو نماند

شماره ۸۲۶: دل شد ز دست ما را با یار ما که گوید؟

شماره ۸۲۷: مستان چشم اویم از ما خمار ناید

شماره ۸۲۸: چشم ز دوری تو دور از تو خون فشاند

شماره ۸۲۹: زلفت که هر خم از وی در شانه می نگنجد

شماره ۸۳۰: دل بی‌رخ تو صورت جان را نمی‌شناسد

شماره ۸۳۱: زین پیشتر چنین دلت از سنگ و رو نبود

شماره ۸۳۲: عهدی که بود با منت، آن گوییا نبود

شماره ۸۳۳: دی مست بوده ام که ز خویشم خبر نبود

شماره ۸۳۴: یاری که بر جدایی اویم گمان نبود

شماره ۸۳۵: دی زخم ناخنش به رخ چمن سمن چه بود؟

شماره ۸۳۶: یارب، چه بود امشب و مهمان من که بود؟

شماره ۸۳۷: یارب که دوش غایب من خانه که بود؟

شماره ۸۳۸: آن دل که دایمش سر بستان و باغ بود

شماره ۸۳۹: اهل خرد که از همه عالم بریده‌اند

شماره ۸۴۰: یاران که زخم تیر بلایت چشیده‌اند

شماره ۸۴۱: رندان پاکباز که از خود بریده‌اند

شماره ۸۴۲: لعل شکروشت که به جلاب شسته اند

شماره ۸۴۳: اهل خرد که دل به جهان در نبسته‌اند

شماره ۸۴۴: آن رهروان که گام به صدق و صفا زنند

شماره ۸۴۵: دریاب کز فراق تو جانم به لب رسید

شماره ۸۴۶: باز آن شکار دوست، ز ابرو کمان کشید

شماره ۸۴۷: ای از فروغ روی تو خورشید رو سفید

شماره ۸۴۸: باد آمد و ز گمشده من خبر نداد

شماره ۸۴۹: دل جز ترا به سینه درون جایگه نداد

شماره ۸۵۰: دل بی رخ تو در گل و گلشن نه ایستاد

شماره ۸۵۱: ما را شکنج زلف تو در پیچ و تاب برد

شماره ۸۵۲: خوبان گمان مبر که ز اولاد آدمند

شماره ۸۵۳: ای همرهان که آگه از آن رفته منید

شماره ۸۵۴: دل در هوایت، ای بت عیار، جان دهد

شماره ۸۵۵: دل باز سوی آن بت بدخو چه می رود؟

شماره ۸۵۶: عمرم در آرزوی تو رفته‌ست و می‌رود

شماره ۸۵۷: افسوس ازین حیات که بر باد می‌رود

شماره ۸۵۸: باز آن سوار مست به نخچیر می رود

شماره ۸۵۹: چشم تو خفته ایست که در خواب می رود

شماره ۸۶۰: دل می بری به رفتن و هر کو چنان رود

شماره ۸۶۱: این دل که هر شبیش ز سالی فزون رود

شماره ۸۶۲: سودای دیدن تو ز دیدن نمی رود

شماره ۸۶۳: شب‌ها اسیر دردم و خوابم نمی‌برد

شماره ۸۶۴: سیمین زنخ که طره عنبرفشان برد

شماره ۸۶۵: آن نخل تر که آب ز جوی جگر خورد

شماره ۸۶۶: عشقت خبر ز عالم بیهوشی آورد

شماره ۸۶۷: ناگاه پیش ازان که کسی را خبر شود

شماره ۸۶۸: هر شب دلم ز دست خیالت زبون شود

شماره ۸۶۹: هر روز چشم من به جمالی فرو شود

شماره ۸۷۰: دل رفت و آرزوی تو از دل نمی‌شود

شماره ۸۷۱: کاری ست در سرم که به سامان نمی شود

شماره ۸۷۲: زان گل که اندکی بته مشک ناب شد

شماره ۸۷۳: بر من کنون که بی تو جهان تیره فام شد

شماره ۸۷۴: باز این دلم خدنگ بلا را نشانه شد

شماره ۸۷۵: گفتی دلت مرا شد و از من جدا نشد

شماره ۸۷۶: از حال مات هیچ حکایت نمی رسد

شماره ۸۷۷: باد صبا ز نافه چینت نمی رسد

شماره ۸۷۸: یاری کس از کرشمه و خوبی نشان بود

شماره ۸۷۹: ترکی و خوبروی، کسی کاینچنین بود

شماره ۸۸۰: مشتاق چون نظاره آن سیمبر کند

شماره ۸۸۱: چشمت که قصد جان من ناتوان کند

شماره ۸۸۲: شوخی نگر که آن بت عیار می‌کند

شماره ۸۸۳: تا چین زلف بر رخ دلدار نشکند

شماره ۸۸۴: چون طره تو سلسله بر یاسمین نهد

شماره ۸۸۵: چشم فسونگر تو که داد فسون دهد

شماره ۸۸۶: هر گاه مرغی از سر شاخی نوا زند

شماره ۸۸۷: یک روز یار اگر قدمی سوی من زند

شماره ۸۸۸: آن خون که گاه مستی از آن مست ما چکد

شماره ۸۸۹: شبی که دلبرم از بام همچو ماه برآید

شماره ۸۹۰: به بام خویش چو آن ماه کج کلاه برآید

شماره ۸۹۱: چون آن بت از سر کو با هزار ناز برآید

شماره ۸۹۲: چو ترک مست من آلوده شراب درآید

شماره ۸۹۳: دلم ز دست برفته ست و پیش باز نیابد

شماره ۸۹۴: مهی گذشت که چشمم خبر ز خواب ندارد

شماره ۸۹۵: کمند زلف تو عشاق را به کوی تو آرد

شماره ۸۹۶: مبند دل به جهان کاین جهان پشیز نیر زد

شماره ۸۹۷: از آنگهی که گشادم به رویت این نظر خود

شماره ۸۹۸: ز حد گذشت غم ما و آن نگار نپرسید

شماره ۸۹۹: گمان مبر که مرا هیچ کس به جای تو باشد

شماره ۹۰۰: ز گشت مست رسید و به هوش خویش نبود

شماره ۹۰۱: مرا به صبح ازل جز رخت دلیل نبود

شماره ۹۰۲: نماز شام که آن مه مرا جمال نمود

شماره ۹۰۳: گل و شکوفه همه هست و یار نیست، چه سود؟

شماره ۹۰۴: مهی بر آمد و از ماه من خبر نرسید

شماره ۹۰۵: چمن ز سبزه خطی بر رخ جمیل کشید

شماره ۹۰۶: مبصران که مزاج جهان شناخته اند

شماره ۹۰۷: به دیده و دل من دوست خانه می‌طلبد

شماره ۹۰۸: اگر ز حال من آن شوخ را خبر باشد

شماره ۹۰۹: در آن هجوم که یار تو پادشا باشد

شماره ۹۱۰: کسی که عشق نورزد سیاه دل باشد

شماره ۹۱۱: چه شد که یار بر آهنگ کین برون آمد؟

شماره ۹۱۲: ز خانه دوش که آن غمزه زن برون آمد

شماره ۹۱۳: فغان که جان من از عاشقی به جان آمد

شماره ۹۱۴: گل رسید و هرکسی سوی گلستان می‌رود

شماره ۹۱۵: دل مرا چو ز روی تو یاد می آید

شماره ۹۱۶: بیا نظاره کن، ای دل که یار می‌آید

شماره ۹۱۷: بهار بی رخ گلرنگ تو، چه کار آید؟

شماره ۹۱۸: لبالب آر قدح کز گلو فرود آید

شماره ۹۱۹: کسی که شمع جمال تو در نظر دارد

شماره ۹۲۰: کسی که بهر تو جان باختن هوس دارد

شماره ۹۲۱: کسی که یار وفادار و مهربان دارد

شماره ۹۲۲: بتم چو روی سوی خانه کتاب آرد

شماره ۹۲۳: صبا نسیمی از آن آشنا نمی آرد

شماره ۹۲۴: نظر ز روی تو خورشید بر نمی گیرد

شماره ۹۲۵: سپیده دم که جهانی ز خواب برخیزد

شماره ۹۲۶: غمم بکشت به کار جهان که پردازد

شماره ۹۲۷: جهان چه بینم، چون دیدنی نمی‌ارزد

شماره ۹۲۸: به راه عشق سلامت چگونه در گنجد؟

شماره ۹۲۹: خطی که بر سمن آن گلعذار بنویسد

شماره ۹۳۰: سرم فدات چو تیغ تو گرد سر گردد

شماره ۹۳۱: چو نقش چشم توام در دل حزین گردد

شماره ۹۳۲: دلی که نرگس مستش به ناز بستاند

شماره ۹۳۳: اگر نسیم صبا زلف او برافشاند

شماره ۹۳۴: نسیم زلف تو دل را درون بجنباند

شماره ۹۳۵: اگر ز پیش برانی مرا که بر خواند

شماره ۹۳۶: کسی که بوی تواش در دماغ می افتد

شماره ۹۳۷: وفا ز یار جفاکار چون نمی آید

شماره ۹۳۸: کدام شب که ترا در کنار خواهم کرد؟

شماره ۹۳۹: نه بخت آنکه به موی تو راه خواهم کرد

شماره ۹۴۰: اگر چه با تو حدیث جفا بخواهم کرد

شماره ۹۴۱: مرا غمی ست که پیدا نمی توانم کرد

شماره ۹۴۲: شب اوفتاد و غمم باز کار خواهد کرد

شماره ۹۴۳: منم که تا زیم از عشق مست خواهم بود

شماره ۹۴۴: نه پیش از این مژه زینگونه خونفشانم بود

شماره ۹۴۵: صبا ز زلف تو بویی به عاشقان آورد

شماره ۹۴۶: خطاب طلعت تو نامه زمین کردند

شماره ۹۴۷: چو خط سبز تو بر آفتاب بنویسند *(منتسب به چند نفر)

شماره ۹۴۸: جماعتی که ز هم صحبتان جدا باشند

شماره ۹۴۹: نه با تو نسبت سرو چمن شود پیوند

شماره ۹۵۰: جوان و پیر که در بند مال و فرزندند

شماره ۹۵۱: فسرده را سخن از عاشقی نباید راند

شماره ۹۵۲: چو کارهای جهان است جمله بی بنیاد

شماره ۹۵۳: دل ز تو بی غم نتوانیم کرد

شماره ۹۵۴: تا رخ تو زلف ترا پیش کرد

شماره ۹۵۵: در تو کسانی که نظر می کنند

شماره ۹۵۶: مگر فتنه عشق بیدار شد

شماره ۹۵۷: سبزه ها نو دمید و یار نیامد

شماره ۹۵۸: نافه چین ز خاک کوی تو زاد

شماره ۹۵۹: داد من آن بت طراز نداد

شماره ۹۶۰: داد خواهم، اگر بخواهی داد

شماره ۹۶۱: زلف یار مرا به باد دهید

شماره ۹۶۲: عاشقان را چو نامه باز کنید

شماره ۹۶۳: جان سرانگشت آن نگارین دید

شماره ۹۶۴: تا ترا جسم و جان شکار بود

شماره ۹۶۵: پیش روی تو یاسمین که بود؟

شماره ۹۶۶: دل که نه زعشق پاره پاره بود

شماره ۹۶۷: عشق تو هرگزم ز سر نرود

شماره ۹۶۸: دل ز نادیدنت به جان نشود

شماره ۹۶۹: یار ما را از آن خویش نشد

شماره ۹۷۰: هر که بر گفته تو گوش نهاد

شماره ۹۷۱: لاله پیش رخت کله بنهد

شماره ۹۷۲: عاشقی مرد را سزای دهد

شماره ۹۷۳: هر که دل با غم تو یار کند

شماره ۹۷۴: صبح پیش رخ تو دم نزند

شماره ۹۷۵: از دهانت سخن به کام رسد

شماره ۹۷۶: وقت آن شد که گل شکفته شود

شماره ۹۷۷: لب لعل تو جز به جان نبرد

شماره ۹۷۸: از نکو بد نگو نمی آید

شماره ۹۷۹: مدتی شد که یار می ناید

شماره ۹۸۰: شب که بادم ز سوی یار آمد

شماره ۹۸۱: هر کرا خال عنبرین باشد

شماره ۹۸۲: هر که را یاریار می افتد

شماره ۹۸۳: دیده با تو چو هم نظر گردد

شماره ۹۸۴: عاشق از سینه جان برون گیرد

شماره ۹۸۵: با تو در سینه جان نمی‌گنجد

شماره ۹۸۶: شیوه کان ترک ماهرو داند

شماره ۹۸۷: دیده در خون سزای می بیند

شماره ۹۸۸: شحنه غم دواسپه می آید

شماره ۹۸۹: دهنت را نفس نمی بیند

شماره ۹۹۰: اگر آن ماه مهربان گردد

شماره ۹۹۱: خم زلفت که مشک چین آمد

شماره ۹۹۲: دل ز روی تو دور نتوان کرد

شماره ۹۹۳: دلبرم بی وفاست، چتوان کرد

شماره ۹۹۴: با رخت شب چراغ نتوان کرد

شماره ۹۹۵: آنچه یک چند آب حیوان کرد

شماره ۹۹۶: دل بدین و بدو نخواهم داد

شماره ۹۹۷: دل با درد را کجا یابند؟

شماره ۹۹۸: شکن زلف باز خواهی کرد

شماره ۹۹۹: مناز، ای بت چین، که چین هم نماند

شماره ۱۰۰۰: اگر دلبری چون تو جایی برآید

شماره ۱۰۰۱: چو آن شوخ شب در دل زار گردد

شماره ۱۰۰۲: بدان دلفریبی که گیتی نماید

شماره ۱۰۰۳: بر آن است جانم که ناگه برآید

شماره ۱۰۰۴: ز من بشنو، ای دل که خوبان چه چیزند؟

شماره ۱۰۰۵: خوش آن شب که چشمم بر آن نای بود

شماره ۱۰۰۶: تو گر خویشتن را بخواهی نمود

شماره ۱۰۰۷: دو چشمت که تیر بلا می زند

شماره ۱۰۰۸: لبش در شکر خنده جان می برد

شماره ۱۰۰۹: دل از بند زلفت رها کی شود؟

شماره ۱۰۱۰: شبی آن پسر دل من ستد، اگر این طرف گذری کند

شماره ۱۰۱۱: تو رفته ای و ز تو نامه ای به من نرسد

شماره ۱۰۱۲: از اشک من به کویت جز سرخ گل نروید

شماره ۱۰۱۳: زلفت، صنما، تافته چندین چه نشیند؟

شماره ۱۰۱۴: اگر سرو من در چمن جا بگیرد

شماره ۱۰۱۵: به هر جنبش که در زلفت ز باد صبحگاه افتد

شماره ۱۰۱۶: بیا ساقی و می در ده که گل در بوستان آمد

شماره ۱۰۱۷: هوایی خرم است و هر طرف باران همی بارد

شماره ۱۰۱۸: هوایی خرم است و ابر لولوبار می بارد

شماره ۱۰۱۹: چو صبح از روی نورانی نقاب تار بگشاید

شماره ۱۰۲۰: سفیده دم چو در از ابر درفشان بچکد

شماره ۱۰۲۱: هوای بوستان خوش گشت و باده لطف جان دارد

شماره ۱۰۲۲: دل از رخ تو به گل های تازه رو نرود

شماره ۱۰۲۳: رسید موسم عید و صلای می درداد

شماره ۱۰۲۴: آنی که از کرشمه و نازت سرشته‌اند

شماره ۱۰۲۵: به کوی عاشقی از عافیت نشان ندهند

شماره ۱۰۲۶: باز ابر آمد و بر سبزه درافشانی کرد

شماره ۱۰۲۷: حد حسنت گر اهل دل بدانند

شماره ۱۰۲۸: خوش آن شبی که سرم زیر پای یار بماند

شماره ۱۰۲۹: دل شد ز دست و بر مژه از خون نشان بماند

شماره ۱۰۳۰: عشاق دل غمزده را شاد نخواهند

شماره ۱۰۳۱: عشاق هر شب از تو به خوناب خفته اند

شماره ۱۰۳۲: غارت عشقت رسید، رخت دل از ما ببرد

شماره ۱۰۳۳: گر چه خوبان ز مه فزون باشند

شماره ۱۰۳۴: یاران که بوده اند ندانم کجا شدند؟

شماره ۱۰۳۵: آن مست ناز جان جهان که می رود

شماره ۱۰۳۶: ای اهل دل نخست ز جان ترک جان کنید

شماره ۱۰۳۷: ببار باده روشن که صبح روی نمود

شماره ۱۰۳۸: پای ناز ارچه گهی جانب ما نگذارد

شماره ۱۰۳۹: تنها غم خود گفتن با یار چه خوب آید؟

شماره ۱۰۴۰: جهان به خواب و شبی چشم من نیاساید

شماره ۱۰۴۱: ترکی که جست و جوی دل من جز او نبود

شماره ۱۰۴۲: چو باد صبح به آن سرو خوش خرام شود

شماره ۱۰۴۳: دلی کاو عاشق روییست در گلزار نگشاید

شماره ۱۰۴۴: دلدار مرا بهره به جز غم نفرستاد

شماره ۱۰۴۵: دست ز کار شد مرا، دست به یار در نشد

شماره ۱۰۴۶: تو کز سوزم نه‌ای واقف، دلت بر من نمی‌سوزد

شماره ۱۰۴۷: ز هجر سوخته شد جان من سپند تو باد

شماره ۱۰۴۸: صبا چو در سر آن زلف نیم تاب شود

شماره ۱۰۴۹: غم کشت مرا آن بت نوشاد نیامد

شماره ۱۰۵۰: کدام دل که تو غمزده زدی فگار نشد؟

شماره ۱۰۵۱: گل آمد و ز دوست صبایی نمی‌رسد

شماره ۱۰۵۲: کسی که دیدن آن ترک باده نوش رود

شماره ۱۰۵۳: کسی که دیدن آن چشم خوابناک رود

شماره ۱۰۵۴: گذشت مجلس عیش و خمار می نرود

شماره ۱۰۵۵: ز من به خاطر آن نازنین که یاد دهد؟

شماره ۱۰۵۶: هوایی در سرم افتاده، جانم خاک خواهد شد

شماره ۱۰۵۷: همیشه از نمکت شور در جگر باشد

شماره ۱۰۵۸: از خط او نسخه سبزه به صحرا ببرد

شماره ۱۰۵۹: در گریه خون عاشقی کو خان و مان راتر نهد

شماره ۱۰۶۰: ز دوری تو چو خونابه من افزون شد

شماره ۱۰۶۱: شبی گر آن پسر نازنین به ما برسد

شماره ۱۰۶۲: گر حسن تو آفاق پر آوازه ندارد

شماره ۱۰۶۳: چون گشادی دهان شکر خند

شماره ۱۰۶۴: به ره جولان که دی سلطان من زد

شماره ۱۰۶۵: حدیث حسن تو زین پس کفایتی برسد

شماره ۱۰۶۶: اگر از خطت سبزه صحرا بگیرد

شماره ۱۰۶۷: مهری که بود با منت، آن گوییا نبود

شماره ۱۰۶۸: سوار چابک من پیش چشم من مگذر

شماره ۱۰۶۹: امروز که از باران شد سبزه رعنا تر

شماره ۱۰۷۰: بیا، جانا، رضای من نگهدار

شماره ۱۰۷۱: نگارا، چشم رحمت سوی من دار

شماره ۱۰۷۲: مسلمانان، گرفتارم گرفتار

شماره ۱۰۷۳: چنان چشمی ز رویم دور می دار

شماره ۱۰۷۴: ای دل، ز بتان دو دیده برگیر

شماره ۱۰۷۵: ای لعل لبت چو بر شکر شیر

شماره ۱۰۷۶: ای بر دلم از فراق صدبار

شماره ۱۰۷۷: ای شمع، رخ تو مطلع نور

شماره ۱۰۷۸: در سینه دارم کوه غم، داند اگر یار این قدر

شماره ۱۰۷۹: جانی، ندانم این چنین با زندگانی، ای پسر

شماره ۱۰۸۰: صبح است و دهر از خرمی چون روضه رضوان نگر

شماره ۱۰۸۱: ای از تو خوبان خوردن خون تو از همه خونخواره تر

شماره ۱۰۸۲: ماه ندیدی ار دلا، یار چو ماه من نگر

شماره ۱۰۸۳: ای به تپیدن از تو دل، هوش که می بری مبر

شماره ۱۰۸۴: گر تو کلاه کج نهی، هوش ز ما شود مگر

شماره ۱۰۸۵: ای ز چون تو بت شده، صد پارسا زنار دار

شماره ۱۰۸۶: ای چراغ جانم از شمع جمالت نور دار

شماره ۱۰۸۷: یا رب، این ماییم از آن جان و جهان افتاده دور

شماره ۱۰۸۸: گر هنر داری مرنج، ار کم نشینی بر ستور

شماره ۱۰۸۹: یا رب، آن رویست یا گلبرگ خندان در نظر

شماره ۱۰۹۰: ای ترا در زیر هر لب شکرستانی دگر

شماره ۱۰۹۱: پرتو خورشید بین تابنده از روی قمر

شماره ۱۰۹۲: می نیاید چشم من بر آستان او گذر

شماره ۱۰۹۳: خوش بود باده گلرنگ در ایام بهار

شماره ۱۰۹۴: یکی امروز سر زلف پریشان بگذار

شماره ۱۰۹۵: زلفت از باد دگر باشد و از شانه دگر

شماره ۱۰۹۶: گر زمین جان برود، باد هوایی کم گیر

شماره ۱۰۹۷: سر به کوی عشق غلتانیده گیر

شماره ۱۰۹۸: ای رخت از مه جهان آرای تر

شماره ۱۰۹۹: با تو در سینه نفس را چه گذر

شماره ۱۱۰۰: در عشق باز خود را دیوانه کردم از سر

شماره ۱۱۰۱: جولان توسنش بین، هر سو غبار دیگر

شماره ۱۱۰۲: ای باد صبحدم، خبر آشنا بیار

شماره ۱۱۰۳: ای دل، ازین خرابه وحشت کرانه گیر

شماره ۱۱۰۴: ای شهسوار، دست به سوی عنان مبر

شماره ۱۱۰۵: از چشم تو که هست ز تو جان شکارتر

شماره ۱۱۰۶: هر شب منم ز هجر پریشان و دیده تر

شماره ۱۱۰۷: نه نرگس است ز چشم خوش تو عربده جوتر

شماره ۱۱۰۸: رضای من طلب امشب، طریق ناز مگیر

شماره ۱۱۰۹: قمر برید ز من مهر و من خراب قمر

شماره ۱۱۱۰: منم به خانه، تن اینجا و جان به جای دگر

شماره ۱۱۱۱: رخ گل خوش است و از وی رخت، ای نگار، خوش تر

شماره ۱۱۱۲: سپیده دم که گهربار بر در گلزار

شماره ۱۱۱۳: آراست همه عرصه آفاق به زیور

شماره ۱۱۱۴: ای سرم را به خاک پات نیاز

شماره ۱۱۱۵: فزون شد عشق جانان روز تا روز

شماره ۱۱۱۶: ز من چو دل ربودی رفت جان نیز

شماره ۱۱۱۷: گشادی چشم خواب آلود را باز

شماره ۱۱۱۸: بر جان من شکسته دل باز

شماره ۱۱۱۹: مبتلا شد چون دل مسکین به زلف یار باز

شماره ۱۱۲۰: در فراقش رود خون از دیده می بارم هنوز

شماره ۱۱۲۱: مست من چون جرعه نوشی، باده ای بر من بریز

شماره ۱۱۲۲: سویم آن نرگس بی خواب نبیند هرگز

شماره ۱۱۲۳: رویت از خوی همه پر در خوشاب است امروز

شماره ۱۱۲۴: دل ز تن بردی و در جانی هنوز

شماره ۱۱۲۵: تن پیر گشت و آرزوی دل جوان هنوز

شماره ۱۱۲۶: افتادگان راه توییم از سر نیاز

شماره ۱۱۲۷: کجا بود من مدهوش را حضور نماز!

شماره ۱۱۲۸: خیال دوست به چشم من اندر آمد باز

شماره ۱۱۲۹: دمید صبح مبارک طلوع، ساقی، خیز

شماره ۱۱۳۰: نازنینان و چاربالش ناز

شماره ۱۱۳۱: شب زلف تو شد نشانه روز

شماره ۱۱۳۲: باد نوروز آمد و درهای بستان کرده باز

شماره ۱۱۳۳: بوستان بشکفت و روی لاله خندان گشت باز

شماره ۱۱۳۴: یا مرا قربانی آن چشم شوخ و شنگ ساز

شماره ۱۱۳۵: بر جمالت همچنان من عاشق زارم هنوز

شماره ۱۱۳۶: با پسته میگون تو شکر چه کند کس؟

شماره ۱۱۳۷: کار دلم از دست شد، ای دلربا، فریادرس

شماره ۱۱۳۸: بیا که بزم طرب را چمن نهاد اساس

شماره ۱۱۳۹: خرابی من از آن چشم پر خماری پرس

شماره ۱۱۴۰: دل ببردی به جنگجویی و بس

شماره ۱۱۴۱: ای ز تو کارسازی همه کس

شماره ۱۱۴۲: تعالی الله، چه دولت داشتم دوش

شماره ۱۱۴۳: مرا کاری ست مشکل با دل خویش

شماره ۱۱۴۴: دل من برد، نتوان یافت بازش

شماره ۱۱۴۵: دل من چون شود دور از وثاقش

شماره ۱۱۴۶: اگر چه پرسش من نیست رایش

شماره ۱۱۴۷: ماییم و شبی و یار در پیش

شماره ۱۱۴۸: دزدانه در آمد از درم دوش

شماره ۱۱۴۹: ای زده ناوکم به جان، یک دو سه چار و پنج و شش

شماره ۱۱۵۰: پیش چشم خود مگو، گر با تو گویم سوز خویش

شماره ۱۱۵۱: گر نه من دیوانه گشتم زین دل بدنام خویش

شماره ۱۱۵۲: سالها خون خورده ام از بخت بی سامان خویش

شماره ۱۱۵۳: ای جفا آموخته، از غمزه بدخوی خویش

شماره ۱۱۵۴: گر مرا با بخت کاری نیست، گو هرگز مباش

شماره ۱۱۵۵: مست و لایعقل گذشتم از در میخانه دوش

شماره ۱۱۵۶: دل که برد از ما اگر چه مبتلا می داردش

شماره ۱۱۵۷: ما به جان درمانده و دل سوی ما می خواندش

شماره ۱۱۵۸: مشک تر بر مه پراگندی و شب می‌خوانیش

شماره ۱۱۵۹: دوش ما بودیم و جام باده و مهتاب خوش

شماره ۱۱۶۰: خوش رفیقی او که گه گه در نظر می آیدش

شماره ۱۱۶۱: آیتی از رحمت آمد، گر چه سر تا پا تنش

شماره ۱۱۶۲: شد دل من خون ز داغ هجر او یارب کیش

شماره ۱۱۶۳: صبح دولت می دمد از روی آن خورشیدوش

شماره ۱۱۶۴: نام سرچشمه حیوان چه بری با دهنش؟

شماره ۱۱۶۵: آن سخن گفتن تو هست هنوزم در گوش

شماره ۱۱۶۶: از خدنگ غمزه دلدوز خویش

شماره ۱۱۶۷: زلف تو هر موی و بادی در سرش

شماره ۱۱۶۸: آنکه از جان دوست تر می دارمش

شماره ۱۱۶۹: ای لب چون شکرت چشمه نوش

شماره ۱۱۷۰: شاد باش، ای شب فرخنده دوش

شماره ۱۱۷۱: رغم آن دل که نگه دارندش

شماره ۱۱۷۲: خلق به هر کار و من برسر سودای خویش

شماره ۱۱۷۳: مستی گرفت شیوه آن چشم پر خمارش

شماره ۱۱۷۴: خواهم که سیر بینم روی چو یاسمینش

شماره ۱۱۷۵: دیدم چو آفتابی در سایه کلاهش

شماره ۱۱۷۶: چندین شبم گذشت به کنج خراب خویش

شماره ۱۱۷۷: شبها من و دلی و غمی بهر جان خویش

شماره ۱۱۷۸: ابر خوش است و وقت خوش است و هوای خوش

شماره ۱۱۷۹: دل برد و زهره نیست که آن باز خواهمش

شماره ۱۱۸۰: هر بامداد تا به شبم بر سر رهش

شماره ۱۱۸۱: فرشته می ننویسد گناه دم به دمش

شماره ۱۱۸۲: گر، ای نسیم، ترا ره دهنده در حرمش

شماره ۱۱۸۳: ستمگری که دلم شاد نیست جز به غمش

شماره ۱۱۸۴: قبا و پیرهن او که می رسد به تنش

شماره ۱۱۸۵: کرشمه های سر زلف در بنا گوشش

شماره ۱۱۸۶: کسی که هست نظر بر جمال میمونش

شماره ۱۱۸۷: نظر ز دیده بدزدم چو بنگرم رویش

شماره ۱۱۸۸: شد آن که پای مرا بوسه می زند او باش

شماره ۱۱۸۹: ترک من، سر مکش ز پرده خویش

شماره ۱۱۹۰: باغ بشکفت و سوری و سمنش

شماره ۱۱۹۱: رفت دل، نیست روشنم حالش

شماره ۱۱۹۲: لب نگر وان دهان خندانش

شماره ۱۱۹۳: سوار من از من عنان در مکش

شماره ۱۱۹۴: آن چشم سخنگو نگر و آن لب خاموش

شماره ۱۱۹۵: او می رود و عاشق مسکین گرانش

شماره ۱۱۹۶: به سنگی چون سگان از دور خرسندم ز دربانش

شماره ۱۱۹۷: خضر در کوی او ره گم کند زان شکل موزونش

شماره ۱۱۹۸: دل من دست بازی می کند هر لحظه با مویش

شماره ۱۱۹۹: زلفت که باد از هر طرف گه گه پریشان داردش

شماره ۱۲۰۰: گه گه نظری باز مدار از من درویش

شماره ۱۲۰۱: نیاید گر چه هرگز از فرامش گشتگان یادش

شماره ۱۲۰۲: گرم روزی به دست افتد کمند زلف دلبندش

شماره ۱۲۰۳: هر کس نشسته شاد به کام و هوای خویش

شماره ۱۲۰۴: دیده را زان سبزه نو رسته نوروزی ببخش

شماره ۱۲۰۵: غم دل زان خورم کانجاست آن بالای چون سیمش

شماره ۱۲۰۶: آمد بهار و شد چمن و لاله زار خوش

شماره ۱۲۰۷: چون سبزه بر دمید ز گلزار یار خط

شماره ۱۲۰۸: تا شد ز مطلع غیب خورشید حسن طالع

شماره ۱۲۰۹: چو مهر می کند از مشرق پیاله طلوع

شماره ۱۲۱۰: گل ز بیم باد زیر پرده می دارد چراغ

شماره ۱۲۱۱: شاه حسنی وز متاع نیکوان داری فراغ

شماره ۱۲۱۲: دی می گذشت و سوی او دلها روان از هر طرف

شماره ۱۲۱۳: دی مست می رفتی، بتا، رو کرده از ما یک طرف

شماره ۱۲۱۴: ای ز سودای تو در دل رونق بازار عشق

شماره ۱۲۱۵: رسید دوش ندایی ازین بلند رواق

شماره ۱۲۱۶: دو چشمت آفت دل‌هاست هر یک

شماره ۱۲۱۷: ای باد، لطفی کن برو در کوی جانان ساکنک

شماره ۱۲۱۸: بوستان جلوه در گرفت اینک

شماره ۱۲۱۹: ترک سفید روی و سیه چشم و لاله رنگ

شماره ۱۲۲۰: دل رفت ز تن بیرون دلدار همان در دل

شماره ۱۲۲۱: خهی در هر نظر چون خویش مقبول

شماره ۱۲۲۲: مرا بهرت خصومتهاست با دل

شماره ۱۲۲۳: نگارا، صحبت از اغیار بگسل

شماره ۱۲۲۴: زهی زلفت شکسته نرخ سنبل

شماره ۱۲۲۵: مسلمانان برفت از دست من دل

شماره ۱۲۲۶: خیز که جلوه می کند چهره دلگشای گل

شماره ۱۲۲۷: ترک من رفتم ز کویت گر ز من گشتی ملول

شماره ۱۲۲۸: می‌رود یار و مرا آزار می‌ماند به دل

شماره ۱۲۲۹: من مسکین چه کنم، پیش که گویم غم دل؟

شماره ۱۲۳۰: رسته بودم مه من چندگه از زاری دل

شماره ۱۲۳۱: ای فرق تا به پای همه آرزوی دل

شماره ۱۲۳۲: من نخواهم برد جان از دست دل

شماره ۱۲۳۳: مده پندم که من در سینه سودایی دگر دارم

شماره ۱۲۳۴: همی خواهم ترا بینم، نظر سویی که من دارم

شماره ۱۲۳۵: من این آه جگر سوز از دل پیمان شکن دارم

شماره ۱۲۳۶: برون آ اندکی، جانا که بسیار آرزو دارم

شماره ۱۲۳۷: به یاد دیدن روی تو گلزار آرزو دارم

شماره ۱۲۳۸: من آن خاکم که در راه وفا رو بر زمین دارم

شماره ۱۲۳۹: نترسم از بلا چون دیده بر رخساره ای دارم

شماره ۱۲۴۰: شبی، آسایشم نبود، عجب بیداریی دارم

شماره ۱۲۴۱: به چشم تر دمی کاندر دل بریانش می‌دارم

شماره ۱۲۴۲: من و شبها و یاد آن سرکویی که من دانم

شماره ۱۲۴۳: تویی در پیش من یا خود مه و پروین نمی دانم

شماره ۱۲۴۴: چو خواهم با تو حال خود بگویم، جا نمی یابم

شماره ۱۲۴۵: همیشه در فراقت با دل افگار می گریم

شماره ۱۲۴۶: خراش سینه خود با یکی خونخوار می گویم

شماره ۱۲۴۷: بگویم حال خویشت، لیک از آزار می‌ترسم

شماره ۱۲۴۸: همه شب با دل خود نقش آن دلدار بربندم

شماره ۱۲۴۹: تو سر مستی و من عاشق، بیا تا با تو در غلتم

شماره ۱۲۵۰: نیارم تاب دیدن، دیر دیرت بهر آن بینم

شماره ۱۲۵۱: چمن چون بوی تو آرد، به بویت در چمن میرم

شماره ۱۲۵۲: سواره آمدی و صید خود کردی دل و تن هم

شماره ۱۲۵۳: ندانم کیست اندر دل که در جان می خلد بازم

شماره ۱۲۵۴: ز هجران روز من شب گشت و کی بودی چنین روزم

شماره ۱۲۵۵: ز دستم شد عنان دل، چه داند کس که من چونم؟

شماره ۱۲۵۶: بدو بودم شبی، افسانه آن شب بگوییدم

شماره ۱۲۵۷: نگارا، عزم آن دارم که جان در پایت افشانم

شماره ۱۲۵۸: چو دادی مژده این نعمتم کت روی بنمایم

شماره ۱۲۵۹: سرو منی و از دل بستان خودت خوانم

شماره ۱۲۶۰: سودای سر زلفت کاندر دل و جان دارم

شماره ۱۲۶۱: ای گل، صفت حسنت بر وجه حسن گویم

شماره ۱۲۶۲: در دیده چه کار آید؟ این اشک چو بارانم

شماره ۱۲۶۳: نبض دل شوریده رنجور گرفتیم

شماره ۱۲۶۴: ما ترک رضای دل خودکام گرفتیم

شماره ۱۲۶۵: آن نرگس پر ناز و جفا را ز که دانیم؟

شماره ۱۲۶۶: ما از هوس روی بتان باز نیاییم

شماره ۱۲۶۷: جان زحمت خود برد و به جانان نرسیدیم

شماره ۱۲۶۸: عمری شد و ما عاشق و دیوانه بماندیم

شماره ۱۲۶۹: صافی مده، ای دوست که ما درد کشانیم

شماره ۱۲۷۰: ای از نظرم رفته، نظر سوی که دارم؟

شماره ۱۲۷۱: عاشق شدم و محرم این کار ندارم

شماره ۱۲۷۲: گمراه شدم، ره سوی جانان ز که پرسم؟

شماره ۱۲۷۳: یارب، غم آن سرو خرامان به که گویم؟

شماره ۱۲۷۴: هر دم غم خود با دل افگار بگویم

شماره ۱۲۷۵: زین پای ادب نیست که در کوی تو آیم

شماره ۱۲۷۶: بیا ساقی که ما در می فتادیم

شماره ۱۲۷۷: به رخ خاک درت رفتیم و رفتیم

شماره ۱۲۷۸: همی دزدی ز من اندام چون سیم

شماره ۱۲۷۹: سفر کردند یاران جان ما هم

شماره ۱۲۸۰: ببستی چشم من ز افسون زبان هم

شماره ۱۲۸۱: بتی هر روز بر دل میر سازم

شماره ۱۲۸۲: خیالت بر دل خود شاه سازم

شماره ۱۲۸۳: ز هر موی تو دل در بند دارم

شماره ۱۲۸۴: مرا دل ده که من سنگی ندارم

شماره ۱۲۸۵: غمت با این و با آن گفتم، نگفتم

شماره ۱۲۸۶: شبی در کوی آن مه روی رفتم

شماره ۱۲۸۷: به دست باد، کان سو جان فرستم

شماره ۱۲۸۸: پری رویی که من حیران اویم

شماره ۱۲۸۹: دل بی عشق را من دل نگویم

شماره ۱۲۹۰: ز عشقت بیقرارم، با که گویم؟

شماره ۱۲۹۱: نهانی چند سوی یار بینم

شماره ۱۲۹۲: منت هر شب که گرد کوی گردم

شماره ۱۲۹۳: ز تو صد فتنه بر جان پیش دیدم

شماره ۱۲۹۴: لبالب کن قدح ساقی که مستم

شماره ۱۲۹۵: بیا، جانا، که جانت را بمیرم

شماره ۱۲۹۶: نمی داند مه نامهربانم

شماره ۱۲۹۷: امشب سوی دوست راه گیریم

شماره ۱۲۹۸: ما دلشدگان بیقراریم

شماره ۱۲۹۹: از دست غمت به ناله ماییم

شماره ۱۳۰۰: ما عاشق روی نیکوانیم

شماره ۱۳۰۱: آن مرغ که بود زیرکش نام *(منتسب به چند نفر)

شماره ۱۳۰۲: نه دست رسی به یار دارم

شماره ۱۳۰۳: من کشته روی یار خویشم

شماره ۱۳۰۴: ای روی تو عمر جاودانم

شماره ۱۳۰۵: من عاشق آن رخ چو ماهم

شماره ۱۳۰۶: ای گریه، ترا چه شکر گویم؟

شماره ۱۳۰۷: زان غمزه خونخوار جان افگار خوش می آیدم

شماره ۱۳۰۸: یارب، چه باشد گه گهی جانان در آغوش آیدم

شماره ۱۳۰۹: مستم که امشب گوییا میهای پنهان خورده ام

شماره ۱۳۱۰: امشب میان نوخطان سرمست و غلتان بوده ام

شماره ۱۳۱۱: اینک به کوی یار خود من بهر مردن می روم

شماره ۱۳۱۲: از غمزه ناوک‌زن شدی، آماجگاهت دل کنم

شماره ۱۳۱۳: بسیار خواهم از نظر تا روی او یکسو کنم

شماره ۱۳۱۴: هر دم بنتوانم که آن رخسار زیبا بنگرم

شماره ۱۳۱۵: جانم برون آمد ز غم، آخر به جانان کی رسم؟

شماره ۱۳۱۶: خواهم دل خون گشته را از دست تو در خون کشم

شماره ۱۳۱۷: یک شب اگر من دور از آن گیسوی در هم اوفتم

شماره ۱۳۱۸: باز آمد آن وقتی که من از گریه در خون اوفتم

شماره ۱۳۱۹: دیدم بلای ناگهان عاشق شدم، دیوانه هم

شماره ۱۳۲۰: هر سحری به کوی تو شعله وای خود کشم

شماره ۱۳۲۱: بر در تو ز دشمنان گر چه که صد جفا کشم

شماره ۱۳۲۲: آن نه منم که از جفا دست ز یار در کشم

شماره ۱۳۲۳: ملکت عشق ملک شد از کرم الهیم

شماره ۱۳۲۴: گر گلی ندهی ز باغ خود به خاری هم خوشیم

شماره ۱۳۲۵: ای خوش آن روزی که ما با یار خود خوش بوده ایم

شماره ۱۳۲۶: ما گرفتار غم و از خویشتن وامانده‌ایم

شماره ۱۳۲۷: باده در ره، ساقیا، تا جای در جانش کنیم

شماره ۱۳۲۸: ای سفر کرده ز چشم و در دل و جانی مقیم

شماره ۱۳۲۹: گر گذر افتد ترا در کوی جانان، ای نسیم

شماره ۱۳۳۰: هر شبی چون یاد آن رخسار گلناری کنم

شماره ۱۳۳۱: بخت گویم نیست تا پیش تو سربازی کنم

شماره ۱۳۳۲: بخت اگر یاری دهد چون جان در آغوشش کنم

شماره ۱۳۳۳: منزل عشقت که من پوشیده در جان می‌کنم

شماره ۱۳۳۴: سایه وارم هر شب از سودای زلفت، چون کنم؟

شماره ۱۳۳۵: عزم آن دارم که از دل نقد جان بیرون کنم

شماره ۱۳۳۶: یک سخن گر زان لب شکرفشان بیرون کشم

شماره ۱۳۳۷: نی مجال آن که او را از دل خود برکشم

شماره ۱۳۳۸: ای خوش آن شبها که من در دیده خوابی داشتم

شماره ۱۳۳۹: خرم آن روزی که من با دوست کاری داشتم

شماره ۱۳۴۰: یاد باد آن کز لبش هر لحظه جامی داشتم

شماره ۱۳۴۱: دوش من روی چو ماه آشنایی دیده ام

شماره ۱۳۴۲: من که دور از دوستان وز یار دور افتاده ام

شماره ۱۳۴۳: این منم، یارب که با دلدار هم زانو شدم

شماره ۱۳۴۴: باز وقت آمد که من سر در پریشانی نهم

شماره ۱۳۴۵: نکنم ز عشق تو به که سر گناه دارم

شماره ۱۳۴۶: شب من سیه شد از غم، مه من کجات جویم؟

شماره ۱۳۴۷: ز تو نعمت است و راحت لب شکرین و رو هم

شماره ۱۳۴۸: نفسی برون ندادم که حدیث دل نگفتم

شماره ۱۳۴۹: وقت آن است که ما رو به خرابات نهیم

شماره ۱۳۵۰: عهدها را گه آن شد که ز سر تازه کنیم

شماره ۱۳۵۱: ما به کوی تو سگانیم و به راه تو خسیم

شماره ۱۳۵۲: فرخ آن روز که دیده بر رخت باز کنم

شماره ۱۳۵۳: ای خوش آن دم که سخنهای تو در گوش کنم

شماره ۱۳۵۴: پیش روی تو حدیث مه و جوزا نکنم

شماره ۱۳۵۵: من اگر بر در تو هر شبی افغان نکنم

شماره ۱۳۵۶: بی تو جان رفت و به تن باز نیاید، چه کنم؟

شماره ۱۳۵۷: التفاتی به من آن ماه ندارد، چه کنم؟

شماره ۱۳۵۸: هر شب از دست غمت دیده و دل خون شودم

شماره ۱۳۵۹: سوی من بین که ز هجرت به گداز آمده‌ام

شماره ۱۳۶۰: بی تو امید ندارم که زمانی بزیم

شماره ۱۳۶۱: بخت برگشت ز من تا تو برفتی ز برم

شماره ۱۳۶۲: من و گنج غم و در سینه همان سیم تنم

شماره ۱۳۶۳: خرم آن روز که من آن رخ زیبا بینم

شماره ۱۳۶۴: یارب، آن روز بیابم که جمالت بینم

شماره ۱۳۶۵: حال خود باز بر آیین دگر می بینم

شماره ۱۳۶۶: می گذشتی و به سویت نگران می دیدم

شماره ۱۳۶۷: مدتی شد که نظر بر رخ یاری دارم

شماره ۱۳۶۸: گر چه از عقل و دیده و جان برخیزم

شماره ۱۳۶۹: کس بدین روز مبادا که من بد روزم

شماره ۱۳۷۰: دل آواره به جایی ست که من می دانم

شماره ۱۳۷۱: دل صد پاره که صد جا گرهش بر بستم

شماره ۱۳۷۲: سبزه ها نو می دمد بیرون رویم

شماره ۱۳۷۳: ای به چشم تو خمار و خواب هم

شماره ۱۳۷۴: ای رخت چون ماه و از مه بیش هم

شماره ۱۳۷۵: در فراقت زندگانی چون کنم؟

شماره ۱۳۷۶: باز با درد جدایی چون کنم؟

شماره ۱۳۷۷: بر جمالت مبتلایم، چون کنم؟

شماره ۱۳۷۸: میزنی تو غمزه، من جان می کنم

شماره ۱۳۷۹: راز دل پوشیده با جانان برم

شماره ۱۳۸۰: دوش رخ بر آستانش سوده ام

شماره ۱۳۸۱: هر شبی با گریه های خود خوشم

شماره ۱۳۸۲: توبه دیرینه را می بشکنم

شماره ۱۳۸۳: دلبرا، در جان نشین، فی العین هم

شماره ۱۳۸۴: از دو زلف تو شکن وام کنم

شماره ۱۳۸۵: خم آن طره دلبند کشم

شماره ۱۳۸۶: گر سخن زان قد رعنا گویم

شماره ۱۳۸۷: روی تو ماه سما می گوییم

شماره ۱۳۸۸: من عاشقم، نه رعنا، کز دوست کام خواهم

شماره ۱۳۸۹: ابر بهار باران، وین چشم خونفشان هم

شماره ۱۳۹۰: از دل پیام دارم، بر دوست چون رسانم

شماره ۱۳۹۱: جانا، بر آستانت روزی که جا بگیرم

شماره ۱۳۹۲: از دست دل بر آنم کز جان خود بشورم

شماره ۱۳۹۳: چون نآرم آنکه فارغ زان آشنا گریزم

شماره ۱۳۹۴: کاری چو برنیاید از آه صبح خیزم

شماره ۱۳۹۵: رفتیم ما و دل به یکی سو گذاشتیم

شماره ۱۳۹۶: هر دم گذر به کوی و سرایی که ما کنیم

شماره ۱۳۹۷: هر شب به کوی وصل تو دزدیده ره کنیم

شماره ۱۳۹۸: ما عافیت نثار ره درد کرده ایم

شماره ۱۳۹۹: رحمی که بر در تو غریب اوفتاده‌ام

شماره ۱۴۰۰: تا دامن از بساط جهان در کشیده ایم

شماره ۱۴۰۱: خیز، ای به دل نشسته که بیدل نشسته ایم

شماره ۱۴۰۲: بخرام تا به زیر قدم پی سپر شویم

شماره ۱۴۰۳: می خواستم که روزه گشایم نماز شام

شماره ۱۴۰۴: از طره تو جز ره سودا نیافتم

شماره ۱۴۰۵: عمرم گذشت و روی تو دیدن نیافتم

شماره ۱۴۰۶: هرگز ز دور چرخ وفایی نیافتم

شماره ۱۴۰۷: شب تا به روز خون جگر نوش کرده ام

شماره ۱۴۰۸: اول به سینه بهر غمت جای کرده ام

شماره ۱۴۰۹: هر شب فتاده بر در تو خاک در خورم

شماره ۱۴۱۰: تلخاب حسرت است هر آبی که من خورم

شماره ۱۴۱۱: امشب من آن نیم که فغان را فرو برم

شماره ۱۴۱۲: هر شب به دل تصور نازش فرو برم

شماره ۱۴۱۳: فریاد از این جفا که من از یار می کشم

شماره ۱۴۱۴: چون ناله بهر دیدنت از ناز برکشم

شماره ۱۴۱۵: نی پای آن که از سر کویت سفر کنم

شماره ۱۴۱۶: هر روز دیده بر ره یاد صبا نهم

شماره ۱۴۱۷: با تو چه روز بود که من آشنا شدم؟

شماره ۱۴۱۸: ای دیده، پای شو که بر یار می روم

شماره ۱۴۱۹: دل داده ام به دلبر و جانی خریده ام

شماره ۱۴۲۰: گر خود سخن ز زهره و از ماه بشنوم

شماره ۱۴۲۱: رو زردی از من است ز چشم سیه گرم

شماره ۱۴۲۲: اگر نه روی تو ببینم، به ماهتاب نبینم

شماره ۱۴۲۳: کرشمه کردنت ار چه بلاست، باز ندارم

شماره ۱۴۲۴: برفت عمر و به سوی خدای روی نکردم

شماره ۱۴۲۵: خراب کرد به یک بار خواب نرگس مستم

شماره ۱۴۲۶: گذشت عمر و دمی در رخ تو سیر ندیدم

شماره ۱۴۲۷: اگر ز من بروی، تاب دوری تو ندارم

شماره ۱۴۲۸: کجایی، ای به فدای تو گشته جان و جهانم

شماره ۱۴۲۹: دلم ز دست تو خون شد، ندانم این به که گویم؟

شماره ۱۴۳۰: بیار، ساقی، دریای بیکرانه به سویم

شماره ۱۴۳۱: نهفته خورد می آن شوخ و منکر است به رویم

شماره ۱۴۳۲: غمم بکشت که از یار مانده‌ام، چه کنم؟

شماره ۱۴۳۳: برونم از دل پر خون نمی شوی، چه کنم؟

شماره ۱۴۳۴: گذشت یار و نسازم به خوی او، چه کنم؟

شماره ۱۴۳۵: برابر لب او انگبین چگونه کنم؟

شماره ۱۴۳۶: گر آشکار حدیث نهان خویش کنم

شماره ۱۴۳۷: نه بخت آن که به سوی تو جان خویش کنم

شماره ۱۴۳۸: نه یار وعده بوس و کنار می کندم

شماره ۱۴۳۹: من آن نیم که به عمر از وفای خود بروم

شماره ۱۴۴۰: ببین که باز به دست تو اوفتاد دلم

شماره ۱۴۴۱: شکست پشت من از بار غم، چه چاره کنم؟

شماره ۱۴۴۲: گذشت باز بدین سوی ترک کج کلهم

شماره ۱۴۴۳: زبان نماند، ز لعلت سخن کجا یابم؟

شماره ۱۴۴۴: کجات جویم و گر جویمت، کجا یابم؟

شماره ۱۴۴۵: کدام سوی روم کز فراق امان یابم؟

شماره ۱۴۴۶: به جان رسیدم و از دل خبر نمی یابم

شماره ۱۴۴۷: من آنچه دوش بدین جان مبتلا گفتم

شماره ۱۴۴۸: نبودی آن که منت دلنواز می گفتم

شماره ۱۴۴۹: بیا که بهر تو جان در بلا گرو کردم

شماره ۱۴۵۰: توانم از همه خوبان نظر بگردانم

شماره ۱۴۵۱: خراب گشتم و با خویش بس نمی آیم

شماره ۱۴۵۲: منم که بی به تو صد گونه داغ می سوزم

شماره ۱۴۵۳: همه شب از تو به دیوار خانه غم گویم

شماره ۱۴۵۴: رخی که بر کف پای تو سیم تن مالم

شماره ۱۴۵۵: اگر چه از تو دل خسته و غمین دارم

شماره ۱۴۵۶: نه یک دل، ار چه هزار است، آن او دانم

شماره ۱۴۵۷: نیامده ست به چشم آدمی بدین سانم

شماره ۱۴۵۸: چنین که غمزه خوبان نشست در کینم

شماره ۱۴۵۹: چو من ز دوست به داغ درونه خرسندم

شماره ۱۴۶۰: به دیده ای که ترا دیده ام نمی یارم

شماره ۱۴۶۱: به دیدنت که من خو گرفته می آیم

شماره ۱۴۶۲: ما که در راه غم قدم زده ایم

شماره ۱۴۶۳: ما در این شهر پای بند توایم

شماره ۱۴۶۴: غم کشی چند یار خویش کنم

شماره ۱۴۶۵: خیز تا باده در پیاله کنیم

شماره ۱۴۶۶: هر شب از شوق جامه پاره کنم

شماره ۱۴۶۷: چون شکر زان دو لعل تر بکنم

شماره ۱۴۶۸: جان من از غمت چنان شده ام

شماره ۱۴۶۹: گر در وصل را گشاد دهیم

شماره ۱۴۷۰: تیغ برکش که تا ز سر برهیم

شماره ۱۴۷۱: گل دل تازه گردد از دم خم

شماره ۱۴۷۲: این تویی تا به خواب می‌بینم

شماره ۱۴۷۳: رویت، ای نازنین، که می بینم

شماره ۱۴۷۴: دوش می رفت و آه می کردم

شماره ۱۴۷۵: دل به زلفت سپردم و رفتم

شماره ۱۴۷۶: دل ز مهر تو در که پیوندم؟

شماره ۱۴۷۷: من اگر دوستت همی دارم

شماره ۱۴۷۸: ای وجود تو دیده جانم

شماره ۱۴۷۹: سحرگه که بیدار گردیده بودم

شماره ۱۴۸۰: من از دست دل دوش دیوانه بودم

شماره ۱۴۸۱: من آن ترک طناز را می شناسم

شماره ۱۴۸۲: ز عشقت من خسته جان می خراشم

شماره ۱۴۸۳: گذشت آن که من صبر و دین داشتم

شماره ۱۴۸۴: چو نام تو در نامه‌ای دیده‌ام

شماره ۱۴۸۵: بیا تا بی گل و صهبا نباشیم

شماره ۱۴۸۶: بحل کن آن همه خونها که در غمت خوردم

شماره ۱۴۸۷: دوستان در ره دل سنگ گران است تنم

شماره ۱۴۸۸: گر رسم روزی به تو نوآشنایی ها کنم

شماره ۱۴۸۹: چون ز تو می نتوانم که شکیبا باشم

شماره ۱۴۹۰: ز عشقت خواستم از جان و یک دم با تو ننشستم

شماره ۱۴۹۱: عاشق شدم، با یار بدعهد وغا کردم

شماره ۱۴۹۲: زین پس سر آن نیست که من زهد فروشم

شماره ۱۴۹۳: گر من به کمند تو گرفتار نباشم

شماره ۱۴۹۴: چون دولت آن نیست که پهلوی تو باشم

شماره ۱۴۹۵: عشقت نصیب من همه غم داد، درد هم

شماره ۱۴۹۶: ماهی رود و من همه شب خواب ندانم

شماره ۱۴۹۷: دریاب که من طاقت هجر تو ندارم

شماره ۱۴۹۸: ابر می بارد و من بار سفر می بندم

شماره ۱۴۹۹: مرا بین کاندرین حالت سر و سامان نمی خواهم

شماره ۱۵۰۰: باز این دل من رو به که آورد، ندانم؟

شماره ۱۵۰۱: وقتی ازین پیش تر خوشدلیی داشتیم

شماره ۱۵۰۲: بس به مویت اسیر شد جانم

شماره ۱۵۰۳: از پس عمر شبی هم نفس یار شدم

شماره ۱۵۰۴: از آن لب می وزد بویی و بوی خون ناب است این

شماره ۱۵۰۵: غبار مشک می خیزد، ندانم تا چه باد است این؟

شماره ۱۵۰۶: همی رفتی و می گفتند اندر حسن فردست این

شماره ۱۵۰۷: شب ست این وه چه بی پایان و یا خود زلف یارست این

شماره ۱۵۰۸: درآ، ای شاخ گل، خندان و مجلس را گلستان کن

شماره ۱۵۰۹: بهار آمد، ولی سرو گلستان چون توان کردن

شماره ۱۵۱۰: زهی رسم بناگوشت گل اندر سبزه پروردن

شماره ۱۵۱۱: مرا قامت چو چوگان است و سر چون گوی سرگردان

شماره ۱۵۱۲: شبی با ما خیال خویشتن را میهمان گردان

شماره ۱۵۱۳: وصیت می کنم، گر بشنود ابرو کمان من

شماره ۱۵۱۴: ندارم روزی از رویت به جز حیرت گه دیدن

شماره ۱۵۱۵: مخند از درد من، جانا، نه بر بازی ست آه من

شماره ۱۵۱۶: با چون تو مهی یک شب گر خواب توان کردن

شماره ۱۵۱۷: گیسوی ترا نسبت با شب نتوان کردن

شماره ۱۵۱۸: یوسف چو رخت ماهی در خواب ندیده ست این

شماره ۱۵۱۹: مبارک باد، ماه روزه داران!

شماره ۱۵۲۰: خمار و خواب و چشم کافرش بین

شماره ۱۵۲۱: برآمد ماه عید از اوج گردون

شماره ۱۵۲۲: شبی بخرام و مه را کار بشکن

شماره ۱۵۲۳: خوش آمد با توام دیدار کردن

شماره ۱۵۲۴: بر آن رویی که نتوان می گرفتن

شماره ۱۵۲۵: نه بی یادت برآید یک دم از من

شماره ۱۵۲۶: روزی که به عالم است شب دان

شماره ۱۵۲۷: از همچو تویی برید نتوان

شماره ۱۵۲۸: ای میر همه شکر فروشان

شماره ۱۵۲۹: زین خوش پسران و شکل ایشان

شماره ۱۵۳۰: ای آرزوی امیدواران

شماره ۱۵۳۱: سر مست رود چو در گلستان

شماره ۱۵۳۲: تا از بر تو جدا شدم من

شماره ۱۵۳۳: جانا، گذری به بوستان کن

شماره ۱۵۳۴: یک دم فراموشم نه ای، گر چه نیاری یاد من

شماره ۱۵۳۵: سودای خوبان کم نشد، زین جان غم فرسود من

شماره ۱۵۳۶: ماهی گذشت و شب نخفت این دیده بیدار من

شماره ۱۵۳۷: ماه هلال ابروی من عقل مرا شیدا مکن

شماره ۱۵۳۸: مانا که بگشاید دلم، بندی ز گیسو باز کن

شماره ۱۵۳۹: هر مجلسی و ساقیی، من در خمار خویشتن

شماره ۱۵۴۰: خونی ز چشمم می رود، در انتظار کیست این؟

شماره ۱۵۴۱: آمد بهار، ای یار من، بشکفت گلها در چمن

شماره ۱۵۴۲: بالای تست این پیش من یا سرو بستا نیست این

شماره ۱۵۴۳: ز اندازه بگذشت آرزو، طاقت ندارم بیش از این

شماره ۱۵۴۴: خواهی دلا، فردوس جان، رخسار جانان را ببین

شماره ۱۵۴۵: خواب ز چشم من بشد، چشم تو بست خواب من

شماره ۱۵۴۶: آفت زهد و توبه شد ترک شرابخوار من

شماره ۱۵۴۷: گر چه ز خوی نازکت سوخته گشت جان من

شماره ۱۵۴۸: تنگ نبات چون بود، لب بگشا که هم چنین

شماره ۱۵۴۹: رفتی و شد بی تو جانم زار، باز آی و ببین

شماره ۱۵۵۰: آخر، ای خود بین من، روزی به غمخواری ببین

شماره ۱۵۵۱: آن کلاه کج بر آن سرو بلند او ببین

شماره ۱۵۵۲: صبح دولت می دمد یا خود رخ جانانست این

شماره ۱۵۵۳: ای به کویت هر سحرگه جای تنها ماندگان

شماره ۱۵۵۴: باش تا مشکت ز برگ یاسمین آید برون

شماره ۱۵۵۵: دوش سرمست آن نگار نازنین آمد برون

شماره ۱۵۵۶: نام گل بردن به پیشت بر زبان آید گران

شماره ۱۵۵۷: عافیت را در همه عالم نمی یابم نشان

شماره ۱۵۵۸: آن که فصل گل همی گویند، اینک آمد آن

شماره ۱۵۵۹: جان من از بیدلان، آخر گهی یادی بکن

شماره ۱۵۶۰: چشم را در ملک خوبی شحنه بیداد کن

شماره ۱۵۶۱: عاشقان را گه گهی از رخ نوایی تازه کن

شماره ۱۵۶۲: ترک من بر عزم رفتن تیر در ترکش مکن

شماره ۱۵۶۳: ناز در چشم و کرشمه در سر ابرو مکن

شماره ۱۵۶۴: بی وفا یارا، چنین هم بی وفاداری مکن

شماره ۱۵۶۵: تا کی، ای مه روی، کین انگیختن؟

شماره ۱۵۶۶: خویش را در کوی بی خویشی فگن

شماره ۱۵۶۷: عمر برفت و نرفت عشق ز سودای من

شماره ۱۵۶۸: ای دل از آنها که رفت، گر بتوانی مکن

شماره ۱۵۶۹: از شب گیسوی تست روشنی روز من

شماره ۱۵۷۰: ای دل به چشم عبرت نظاره جهان کن

شماره ۱۵۷۱: یک ره ز در برون آ، قصد هزار جان کن

شماره ۱۵۷۲: تا چند کوشی آخر در خون بی‌گناهان‌؟

شماره ۱۵۷۳: ای دور مانده از نظر دورماندگان

شماره ۱۵۷۴: ای تیغ بر کشیده چو مردم کشندگان

شماره ۱۵۷۵: ای بی خبر، ز دیده بی خواب عاشقان

شماره ۱۵۷۶: ای باد، بوی یار بدین مبتلا رسان

شماره ۱۵۷۷: برداشتن نظر ز نگاری نمی توان

شماره ۱۵۷۸: بنشست عشق یار به جانم چنان درون

شماره ۱۵۷۹: دل می بری و در خم مو می کنی، مکن

شماره ۱۵۸۰: ای دیده، بیش در رخ جانان نظر مکن

شماره ۱۵۸۱: عزم برون چو مست خماری شوی، مکن

شماره ۱۵۸۲: ای دل، ز وعده کج آن شوخ یاد کن

شماره ۱۵۸۳: ای دل، علم به ملک قناعت بلند کن

شماره ۱۵۸۴: جانا، شبی به کوی غریبان مقام کن

شماره ۱۵۸۵: امروز باز شکل دگرگشت یار من

شماره ۱۵۸۶: باز آمد آن که سوخته اوست جان من

شماره ۱۵۸۷: ای بوده در قفای تو دایم دعای من

شماره ۱۵۸۸: کم زان که جان به کوی تو دانیم سوختن

شماره ۱۵۸۹: خوش است میکده، ساقی، به روی همنفسان

شماره ۱۵۹۰: رو، ای صبا و سلامم به دلنواز رسان

شماره ۱۵۹۱: نظر چگونه توان در همه جهان کردن؟

شماره ۱۵۹۲: صواب نیست به تو فکر حور عین کردن

شماره ۱۵۹۳: میسر ار شود از چون تو نخل برخوردن

شماره ۱۵۹۴: چنین که بی تو زمان نمی توان بودن

شماره ۱۵۹۵: اگر بخواهمش آن روی دلستان دیدن

شماره ۱۵۹۶: ز زلف تو کمر فتنه بر میان بستن

شماره ۱۵۹۷: دلم که سوخت ز عشقش چراغ جان من است آن

شماره ۱۵۹۸: بیار ساقی و جام شراب در گردان

شماره ۱۵۹۹: دریغ صحبت دیرینه وفاداران

شماره ۱۶۰۰: آخر نگاهی بر حال ما کن

شماره ۱۶۰۱: سبزه همان و گل و صحرا همان

شماره ۱۶۰۲: روی ترش کرده به یاران مبین

شماره ۱۶۰۳: ای سمن نامه وفا بستان

شماره ۱۶۰۴: عالم از جام لب خراب مکن

شماره ۱۶۰۵: گواه جبین است بر درد من

شماره ۱۶۰۶: دل شکیبا نمی توان کردن

شماره ۱۶۰۷: من خسته را ز آن خود کن، ببین

شماره ۱۶۰۸: چه کنم کز دل من آن صنم آید بیرون

شماره ۱۶۰۹: ای شکل و بالایت بلا، از بهر جان مردمان

شماره ۱۶۱۰: چه بلاست از دو چشمت نظر نیاز کردن

شماره ۱۶۱۱: گر ز شوخی نیستت پروای من

شماره ۱۶۱۲: یار بی فرمان و دل هم همچنان

شماره ۱۶۱۳: همی ریزی به بازی خون یاران

شماره ۱۶۱۴: عشق آتشم در جان زد و جانان ازان دیگران

شماره ۱۶۱۵: دل گمگشته به بازار خریدن نتوان

شماره ۱۶۱۶: در ره عشق از بلا آزاد نتوان زیستن

شماره ۱۶۱۷: آرایش مجلس تویی، مجلس بیارا هر زمان

شماره ۱۶۱۸: یک دگر خلق به سودای دل و جان گفتن

شماره ۱۶۱۹: جانا همان و دل همان درد من شیدا همان

شماره ۱۶۲۰: صبح دمید و روز شد، شمع به گوشه نه کنون

شماره ۱۶۲۱: ای مشک وام داده زلفت به آهوی چین

شماره ۱۶۲۲: خه از کجاها می رسی آلوده می همچنین

شماره ۱۶۲۳: از خانه دشمن خاست دل، فریاد کردن چون توان؟

شماره ۱۶۲۴: آستان یار و آن گه خون من

شماره ۱۶۲۵: عیش من تلخ است ازان شکر لب شیرین سخن

شماره ۱۶۲۶: صد ره گذری هر دم بر جان خراب من

شماره ۱۶۲۷: سواره اینک آن سرو روانم می رود بیرون

شماره ۱۶۲۸: چشم است، یارب، آنچنان یا خود بلای جان من

شماره ۱۶۲۹: آه ازین تنگ قبایان شده تنگم دامان

شماره ۱۶۳۰: ای جهانی کشته، جان چند کس خواهی شدن؟

شماره ۱۶۳۱: بنشین نفسی کز همه لطف تو بس است این

شماره ۱۶۳۲: ای آشنا، درین چه بی بن نظاره کن

شماره ۱۶۳۳: چون همی دانی که تن چون جان نهان خواهد شدن

شماره ۱۶۳۴: ای غمت خوش تر ز شادی کسان

شماره ۱۶۳۵: یک شب، ای ماه جهان افروز من

شماره ۱۶۳۶: از آن خویش کنم من که جان دهم بستان

شماره ۱۶۳۷: گر هوس بردم به رویت چشم خود بر دوختن

شماره ۱۶۳۸: چون بستدی دل من، پرسشم کن به ازین

شماره ۱۶۳۹: آخر بگو، ای نازنین، ناز تو تا کی همچنین؟

شماره ۱۶۴۰: در سرم باز هوایی ست که گفتن نتوان

شماره ۱۶۴۱: امروز به نظاره آن سرو خرامان

شماره ۱۶۴۲: ز سر کرشمه یک ره نظری به روی من کن

شماره ۱۶۴۳: منم و خیال بازی شب و روز با جوانان

شماره ۱۶۴۴: دلم را کرد صد پاره به سینه خار خار تو

شماره ۱۶۴۵: دلم آشفته شد، جانا، به بالای بلای تو

شماره ۱۶۴۶: مه شبگرد من امشب چو مه می گشت و من با او

شماره ۱۶۴۷: دو رخ بنمای و بازار کواکب بشکن از هر دو

شماره ۱۶۴۸: بدینسان کز غمت بر خاک دارم هر زمان پهلو

شماره ۱۶۴۹: بیچاره دلم خون شد در پیش خیال تو

شماره ۱۶۵۰: ای جان من آویزان از بند قبای تو

شماره ۱۶۵۱: آن کیست که می آید صد لشکر دل با او

شماره ۱۶۵۲: از دوری خود، جانا، حال دل من بشنو

شماره ۱۶۵۳: ای رهزن عشاق، چه عیار کسی تو

شماره ۱۶۵۴: خلقی همه در شهر و مرا جا به دگر سو

شماره ۱۶۵۵: ای سبزه دمانید به گرد قمر از مو

شماره ۱۶۵۶: من اینجا و دل گمره در آن کو

شماره ۱۶۵۷: زینسان که ناوک می زند چشم شکارانداز او

شماره ۱۶۵۸: آن شکل جولانش نگر، وان خلق در دنبال او

شماره ۱۶۵۹: ترکی ست بدخو آنکه من دارم سر و سودای او

شماره ۱۶۶۰: خیزد چو از خواب آن پسر تا کس نشوید روی او

شماره ۱۶۶۱: ای زندگانی بخش من لعل شکر گفتار تو

شماره ۱۶۶۲: گر چه که هست خون دل باده خوشگوار تو

شماره ۱۶۶۳: تا به زمانه شد خبر از مه با کمال تو

شماره ۱۶۶۴: باز به خون خلق شد چشم جفانمای تو

شماره ۱۶۶۵: نیست گشاده چشم من جز به خیال روی تو

شماره ۱۶۶۶: روی یار از سبزه تر بوستانی یافت نو

شماره ۱۶۶۷: مست می گردی ز خانه، بیش نافرمان مشو

شماره ۱۶۶۸: مردم چشم مرا برد آب و گر آیی درو

شماره ۱۶۶۹: از من، ای ساده پسر، دور مشو

شماره ۱۶۷۰: پر زخم است و شکست زلف گرانبار تو

شماره ۱۶۷۱: پرده صبرم درید غمزه دلدوز تو

شماره ۱۶۷۲: گر نه کمند بلاست بر دل عشاق تو

شماره ۱۶۷۳: نوبت خوبی زدند در شب گیسوی تو

شماره ۱۶۷۴: عاشق و دیوانه ام، سلسله یار کو

شماره ۱۶۷۵: خون گریم ار چه از ستم بیکران تو

شماره ۱۶۷۶: هر جا که لب به خنده گشاید دهان تو

شماره ۱۶۷۷: کس چون جهد ز گیسوی همچون کمند تو

شماره ۱۶۷۸: گر باده می خورم به سر من خمار تو

شماره ۱۶۷۹: هر شب منم فتاده به گرد سرای تو

شماره ۱۶۸۰: بوی وفا ز طره عنبرفشان تو

شماره ۱۶۸۱: مست آمد آن نگار که ما مست روی او

شماره ۱۶۸۲: عشق نوست و یار نوست و بهار نو

شماره ۱۶۸۳: سوی شکار، ای پسر نازنین، مرو

شماره ۱۶۸۴: ای خرد مست لعل چون می تو

شماره ۱۶۸۵: ای به بالا بلند و زیبا تو

شماره ۱۶۸۶: یا دلم را به راز محرم شو

شماره ۱۶۸۷: لاله دمد از خون شهیدان غم او

شماره ۱۶۸۸: تا شدم چشم آشنا با روی تو

شماره ۱۶۸۹: آیین تو دل بردن است، ای چشم خلقی سوی تو

شماره ۱۶۹۰: دل و جان مرا زاندازه و بگذشت آرزوی تو

شماره ۱۶۹۱: ز دلها لشکری دارد سخن با تاجداران گو

شماره ۱۶۹۲: ای گلستان ترا بالای سرو

شماره ۱۶۹۳: همی گویم که وقتی، ز آن مشتاقان مجنون شو

شماره ۱۶۹۴: بیا، ای باغ جان، تا بنگرم سرو روان تو

شماره ۱۶۹۵: امشب، ای باد، یکی جانب آن بستان شو

شماره ۱۶۹۶: عارض همچون نگارستان تو

شماره ۱۶۹۷: کارم از دست برفته ست ز نادیدن تو

شماره ۱۶۹۸: دلی دارم چو دامان گل از غم چاک گردیده

شماره ۱۶۹۹: چه شکل است این که می آید سمند ناز بر کرده

شماره ۱۷۰۰: من ار چه هر شب از شبهای هجرش می کنم ناله

شماره ۱۷۰۱: تو دور افتاده از ما و نگنجد شوق در نامه

شماره ۱۷۰۲: ای از رقم شبگون دیباچه مه کرده

شماره ۱۷۰۳: ای جان چو سخن گویم، مستانه و رندانه

شماره ۱۷۰۴: ای رفته و ترک من بدنام گرفته

شماره ۱۷۰۵: دلی دارم ز هجران پاره پاره

شماره ۱۷۰۶: دلم در عشق جانان گشته پاره

شماره ۱۷۰۷: نسیم زلف بر دست صبا ده

شماره ۱۷۰۸: چو بنمایی رخ گلنار گونه

شماره ۱۷۰۹: گشادم دیده روی تو ناگه

شماره ۱۷۱۰: تا دل ز توام به غم نشسته

شماره ۱۷۱۱: در خون منم، ای صنم، نشسته

شماره ۱۷۱۲: ای در دل من مقیم گشته

شماره ۱۷۱۳: ای در دل من چو جان نشسته

شماره ۱۷۱۴: ای آرزوی دل شکسته

شماره ۱۷۱۵: ای آمده جان هر شکسته

شماره ۱۷۱۶: ای دهلی و ای بتان ساده

شماره ۱۷۱۷: ای غالیه گرد ماه سوده

شماره ۱۷۱۸: ای حسن، تو آفت زمانه

شماره ۱۷۱۹: ای آرزوی هزار سینه

شماره ۱۷۲۰: عید است خوبان نیم شب در کوی خمار آمده

شماره ۱۷۲۱: ای قبله ابروی تو محراب ابرار آمده

شماره ۱۷۲۲: عید است و ساقی در قدح جام مصفا داشته

شماره ۱۷۲۳: جانا، روان کن راحتی، ای راحت جان همه

شماره ۱۷۲۴: ای غمزه خون ریز تو خونم به افسون ریخته

شماره ۱۷۲۵: دوش در آمد از درم تازه چو باد صبحگه

شماره ۱۷۲۶: گر کنی گشت چمن با شوخ و با شنگی دو سه

شماره ۱۷۲۷: همه شب رود رهی رو به ره صبا نشسته

شماره ۱۷۲۸: مه من خراب گشتم ز رخت به یک نظاره

شماره ۱۷۲۹: نوبهار است و چمن جلوه جوزا کرده

شماره ۱۷۳۰: ای به خشم از بر من رفته و تنها مانده

شماره ۱۷۳۱: منم امروز ز روی چو تو یاری مانده

شماره ۱۷۳۲: ای صبا، از زلف او بندی بخواه

شماره ۱۷۳۳: هر شب از سودای آن زلف سیاه

شماره ۱۷۳۴: ای جفایت بر من مسکین همه

شماره ۱۷۳۵: ای ترا جور و جفا آیین همه

شماره ۱۷۳۶: جان من بر دست بیدادم مده

شماره ۱۷۳۷: باغ بین فصل بهاری ساخته

شماره ۱۷۳۸: ای جهان چشم سیاهت بسته

شماره ۱۷۳۹: خسروا گر عاشقی جام بلا پیش نه

شماره ۱۷۴۰: از لب او، ای خیال، نقل لب ما مده

شماره ۱۷۴۱: ای از گل تو ما را در دیده خار مانده

شماره ۱۷۴۲: مهر تو در دل من مانند جان نشسته

شماره ۱۷۴۳: ماییم و مجلس می خوبی سه چار ساده

شماره ۱۷۴۴: از بس که ریخت چشمم بهر تو خون تیره

شماره ۱۷۴۵: روزی به لاغ گفتم کت نسبتی ست با مه

شماره ۱۷۴۶: شمع فلک برآید با آتشین زبانه

شماره ۱۷۴۷: من بهر تو به دیده و دل خانه ساخته

شماره ۱۷۴۸: ای عشقت آتشی به همه شهر درزده

شماره ۱۷۴۹: بیا شبی بر من سرخوش از شراب شده

شماره ۱۷۵۰: رسید وقت که هر روز بامداد پگه

شماره ۱۷۵۱: به کوی عقل مرو، گر به عشوه بردی راه

شماره ۱۷۵۲: مدار جان من از بهر جان ما روزه

شماره ۱۷۵۳: مهی در آمده و در درونه جا کرده

شماره ۱۷۵۴: چو بوی زلف تو همراهی صبا کرده

شماره ۱۷۵۵: بکش به گرد رخ خط دلربا پرده

شماره ۱۷۵۶: چو خاست صبحدم آن مه ز خواب پژمرده

شماره ۱۷۵۷: مکش به ناز مرا، ای به ناز پرورده

شماره ۱۷۵۸: ای فراق تو یار دیرینه

شماره ۱۷۵۹: ای رخت شمع حسن برکرده

شماره ۱۷۶۰: مه به زلف تو گر شود بسته

شماره ۱۷۶۱: جهان تا مه روشنت ساخته

شماره ۱۷۶۲: لبت در سخن انگبین ریخته

شماره ۱۷۶۳: در اوصاف خود عقل را ره مده

شماره ۱۷۶۴: قلاشم، ای منکر، مرا دربانی میخانه ده

شماره ۱۷۶۵: جان بهانه طلب و شکل تو نازآلوده

شماره ۱۷۶۶: ای گل که چنین در بغلت تنگ گرفته

شماره ۱۷۶۷: ای دل، ار تو عاشقی، زین غم خلاص جان مخواه

شماره ۱۷۶۸: به گردت باد سردی هر دم از عشاق دیوانه

شماره ۱۷۶۹: به باغ سایه ابرست و آب در سایه

شماره ۱۷۷۰: ای لبت شهر پر شکر کرده

شماره ۱۷۷۱: قاصد نیامد کآورد زان نامسلمان نامه ای

شماره ۱۷۷۲: شهری‌ست معمور و در او از هر طرف مه‌پاره‌ای

شماره ۱۷۷۳: جان ز هجرت چیست، زار افتاده ای

شماره ۱۷۷۴: هرروز کآفتاب برآرد زبانه‌ای

شماره ۱۷۷۵: فریاد کاندر شهر ما خون می‌کند عیاره‌ای

شماره ۱۷۷۶: خردی هنوز و کودکی، ای نازنین، برنا نه‌ای

شماره ۱۷۷۷: دیری ست کای گلبرگ تر بر روی ما خندان نه ای

شماره ۱۷۷۸: ای درد بیدرد دلم، تاراج پنهان کرده ای

شماره ۱۷۷۹: ای که چشم من به روی خویش روشن کرده‌ای

شماره ۱۷۸۰: سینه‌ام را از غم عالم تو بی‌غم کرده‌ای

شماره ۱۷۸۱: ای که در هیچ غمی با دل من یار نه ای

شماره ۱۷۸۲: ای که در دیده درونی و در آغوش نه ای

شماره ۱۷۸۳: خنده را سوختن جان من آموخته ای

شماره ۱۷۸۴: آتش اندر آب هرگز دیده‌ای

شماره ۱۷۸۵: باز بر خونم کمر بربسته ای

شماره ۱۷۸۶: سر در خمار، شب به کنار که بوده‌ای؟

شماره ۱۷۸۷: ای ده یکی ز خوبی تو مه، چگونه ای؟

شماره ۱۷۸۸: مشک بر اطراف مه آورده ای

شماره ۱۷۸۹: ز آب ملاحت که رخ آلوده ای

شماره ۱۷۹۰: گرچه به هر سخن دلم از تن ربوده‌ای

شماره ۱۷۹۱: تو شوخ هر کجا لب خندان گشوده ای

شماره ۱۷۹۲: آن دل خراب شد که تو آباد دیده‌ای

شماره ۱۷۹۳: تو با آن رو بگو مه را، چه باشی؟

شماره ۱۷۹۴: چه بد کردیم کز ما برشکستی؟

شماره ۱۷۹۵: چون می نرسد دست به پایی که تو داری

شماره ۱۷۹۶: رخساره مکن راست به جایی که تو باشی

شماره ۱۷۹۷: مست آمده ای باز به مهمان که بودی؟

شماره ۱۷۹۸: دیدی که حق خدمت بسیار ندیدی

شماره ۱۷۹۹: ای باد، حدیث دلم آنجاش بگویی

شماره ۱۸۰۰: ای باد، سلام دلم آنجا برسانی

شماره ۱۸۰۱: ای آنکه تو سلطان همه سیمبرانی

شماره ۱۸۰۲: شتربانا، دمی محمل میارای

شماره ۱۸۰۳: مرا زان میر خوبان نیست روزی

شماره ۱۸۰۴: چه کردم کآخرم فرمان نکردی

شماره ۱۸۰۵: چنین کان خنده شیرین تو کردی

شماره ۱۸۰۶: ز رحمت چشم بر چاکر نداری

شماره ۱۸۰۷: شکستی طره، تا در سر چه داری؟

شماره ۱۸۰۸: مرا چند آخر از خود دور داری؟

شماره ۱۸۰۹: دلا، با غمزه خوبان چه بازی؟

شماره ۱۸۱۰: رخساره چه می پوشی، در کینه چه می کوشی؟

شماره ۱۸۱۱: اگر تو سرگذشت من بدانی

شماره ۱۸۱۲: نگارین مرا شد نوجوانی

شماره ۱۸۱۳: سزد گر نیکویی در من ببینی

شماره ۱۸۱۴: دیوانه شدم ز یار بدخوی

شماره ۱۸۱۵: بر لب اثر شراب داری

شماره ۱۸۱۶: جانا، تو زغم خبر نداری

شماره ۱۸۱۷: نی کار کسی ست عشقبازی

شماره ۱۸۱۸: ای برده دلم به دلستانی

شماره ۱۸۱۹: ای آنکه تمام هم چو ماهی

شماره ۱۸۲۰: ای مردم دیده نکویی

شماره ۱۸۲۱: بخرام، ای سرو روان کز باغ رضوان خوشتری

شماره ۱۸۲۲: ای قامت چون شاخ گل، از برگ گل خندان تری

شماره ۱۸۲۳: ای مه، بدین چابک‌روی، از آسمان کیستی؟

شماره ۱۸۲۴: زینسان که از هر موی خود زنجیر صد دل می کنی

شماره ۱۸۲۵: ای چهره زیبای تو رشک بتان آزری

شماره ۱۸۲۶: جان به فدات می کنم، بو که از آن من شوی

شماره ۱۸۲۷: نیست دلی که هر دمش آفت دین نمی شوی

شماره ۱۸۲۸: قصد که داری، ای پسر، باز چنین که می روی

شماره ۱۸۲۹: می گذری که سینه را وقف هوای خود کنی

شماره ۱۸۳۰: دست به گل نمی زنی، زانکه نگار من تویی

شماره ۱۸۳۱: کج کلها، کمان کشا، تنگ قبای کیستی؟

شماره ۱۸۳۲: ای ز غبار خنگ تو یافته دیده روشنی

شماره ۱۸۳۳: رخ خوبت به چه ماند، به گلستان و بهاری

شماره ۱۸۳۴: خواستم زو آبرویی، گفت «بیهوده مگوی

شماره ۱۸۳۵: باز این ابر بهاری از کجا آید همی؟

شماره ۱۸۳۶: سبزه نوخیز است و باران در فشان آید همی

شماره ۱۸۳۷: باز بهر جان ما را ناز در سر می‌کنی

شماره ۱۸۳۸: ای پریوش، هر چه رسم مردمی کم می کنی

شماره ۱۸۳۹: هر زمانی از کرشمه خویشتن بینی کنی

شماره ۱۸۴۰: چتر عنبروش کن از گیسو که سلطان منی

شماره ۱۸۴۱: گر تو سیمین سرو را شکل سرافرازی دهی

شماره ۱۸۴۲: جان شیرین منی، ای از لطافت چون پری

شماره ۱۸۴۳: چه شدت که از کرشمه نظری به ما نکردی؟

شماره ۱۸۴۴: ز نظر اگر چه دوری، شب و روز در حضوری

شماره ۱۸۴۵: بسم از جمال ساقی و شراب ارغوانی

شماره ۱۸۴۶: نفسی که با نگاری گذرد به شادمانی

شماره ۱۸۴۷: خنده ای کن شکرستان دهن بازگشای

شماره ۱۸۴۸: عالم آشوب تر از طره طرار خودی

شماره ۱۸۴۹: می به جام ار چه زخون من مسکین داری

شماره ۱۸۵۰: بختم از خواب در آمد چو تو با من خفتی

شماره ۱۸۵۱: گر تو رنج من مسکین گدا بشناسی

شماره ۱۸۵۲: نوبهار است و گل و موسم عید، ای ساقی

شماره ۱۸۵۳: باز، ای سرو خرامان، ز کجا می آیی؟

شماره ۱۸۵۴: آن نه روییست که ماهی ست بدان زیبایی

شماره ۱۸۵۵: چو منی را مده از دست که کمتر یابی

شماره ۱۸۵۶: جان من، بی من درمانده تنها چونی؟

شماره ۱۸۵۷: بی تو، ای بی تو به جان آمده جانم، چونی؟

شماره ۱۸۵۸: دلها به غمزه دزدی، چون خنده برگشایی

شماره ۱۸۵۹: ای بیغم از دل من، بسیار شد جدایی

شماره ۱۸۶۰: ای که تاراج دل و دین می دهی

شماره ۱۸۶۱: سرمه اندر چشم خودبین می کنی

شماره ۱۸۶۲: آنکه جان گویند خلقی، آن تویی

شماره ۱۸۶۳: ای ز رویت چشم جان را روشنی

شماره ۱۸۶۴: ترک من، بر شکل دیگر می روی

شماره ۱۸۶۵: تا فراقت تاخت بر من بارگی

شماره ۱۸۶۶: آمد آن شادی جان بر ما دی

شماره ۱۸۶۷: هر شب، ای ماه، کجا می گردی؟

شماره ۱۸۶۸: گر چه سعادت بسی ست در فلک مشتری

شماره ۱۸۶۹: ای رفته در غریبی، باز آکه عمر و جانی

شماره ۱۸۷۰: ای باد باز بر سر کوی که می روی؟

شماره ۱۸۷۱: نامردم است، هر که درو نیست مردمی

شماره ۱۸۷۲: به بت نمای مرا ره، اگر به دین نتوانی

شماره ۱۸۷۳: هلال عید نمود، ای مه دو هفته، کجایی؟

شماره ۱۸۷۴: سلام و خدمت ما، ای صبا، به یار بگوی

شماره ۱۸۷۵: ای باد صبحگاه به من نام او بگوی

شماره ۱۸۷۶: گاهم ز غمزه‌ها هدف تیر می‌کنی

شماره ۱۸۷۷: ای یار پرنمک، جگرم ریش می‌کنی

شماره ۱۸۷۸: بت من، بت پرست را چه زنی؟

شماره ۱۸۷۹: هیچ شکر چو آن دهان دیدی؟

شماره ۱۸۸۰: گر منت می کنم عنان گیری

شماره ۱۸۸۱: تا تو روی چو ماه بنمایی

شماره ۱۸۸۲: چو کار جهان نیست جز بیوفایی

شماره ۱۸۸۳: مرادوش گویی به خواب آمدی

شماره ۱۸۸۴: ز من برشکستی به یکبارگی

شماره ۱۸۸۵: تو خود به غمزه سراسر کرشمه و نازی

شماره ۱۸۸۶: ای شب تیره به گیسوی کسی می مانی

شماره ۱۸۸۷: کرشمه کردن تو وقت نار و بدخویی

شماره ۱۸۸۸: سمن داری به زیر سبزه یا خود یاسمین داری

شماره ۱۸۸۹: تا داشت به جان طاقت، بودم به شکیبایی

شماره ۱۸۹۰: مگر، ای باد نوروزی، گذر بر یار من داری

شماره ۱۸۹۱: دلا، آن ترک را دیدی، کنون سامان کجا بینی؟

شماره ۱۸۹۲: عزیزی همچو جان، ار چه چو خاکم خوار بگذاری

شماره ۱۸۹۳: گهی بنما و گه پوشیده دار آن روی گلناری

شماره ۱۸۹۴: ز من که عاشق و مستم صلاح کار مجوی

شماره ۱۸۹۵: ای باد صبح گاهی، خه از کدام سویی؟

شماره ۱۸۹۶: نه از ره ست که گوییم کبک خوش گامی

شماره ۱۸۹۷: دلم که لاف زدی از کمال دانایی

شماره ۱۸۹۸: هر بار که تو در دل شب در دلم آیی

شماره ۱۸۹۹: تو، ای پسر، که از این سو سوار می گذری

شماره ۱۹۰۰: ما را در آرزویت بگذشت زندگانی

شماره ۱۹۰۱: هوس پخته ست این پروانه بهر خویشتن سوزی

شماره ۱۹۰۲: به ناز هر نفسی سوی من گذر چه کنی؟

شماره ۱۹۰۳: ای جان ز تن رفته، به تن باز کی آیی؟

شماره ۱۹۰۴: تو نیز ای بی وفا، تا کی ستم بر جان من خواهی؟

شماره ۱۹۰۵: ز من برگشته ای، جانا، ندانم با که می سازی؟

شماره ۱۹۰۶: بدین صفت که تویی در زمانه، معذوری

شماره ۱۹۰۷: هندوی زلف را چو تو یغما چنین دهی

شماره ۱۹۰۸: چو لب زنی به می و در میان بگردانی

شماره ۱۹۰۹: گر چه به نظاره ایم، نیز نخوانی

شماره ۱۹۱۰: ای دل، مرا به هر کو افسانه چند خواهی؟

شماره ۱۹۱۱: بدین صفت که ببستی کمر به خونخواری

شماره ۱۹۱۲: سزد که سجده کنند، ای برهمن عجمی

شماره ۱۹۱۳: نشان آن دهن از من چه پرسی؟

شماره ۱۹۱۴: به یک کرشمه کزان چشم دلربا کردی

شماره ۱۹۱۵: به خوبی همچو مه تابنده باشی

شماره ۱۹۱۶: ای که امروز به زیبایی او می نازی

شماره ۱۹۱۷: در تو، ای دوست به خون ریختنم داری رای

شماره ۱۹۱۸: فسون چشمش ار خوابم نبستی

شماره ۱۹۱۹: دلی دارم در او دردی و داغی

شماره ۱۹۲۰: ای کاش مرا با تو سر و کار نبودی

شماره ۱۹۲۱: گر ماه تو از مشک تو آلوده نبودی

شماره ۱۹۲۲: امید نبود ار چه مرا یک نظر از وی

شماره ۱۹۲۳: من باد نخواهم که وزد بر چو تو باغی

شماره ۱۹۲۴: صبا زلف ترا گر دم ندادی

شماره ۱۹۲۵: زهی رویت شکفته لاله زاری

شماره ۱۹۲۶: بیکار دلی باشد کو را نبود دردی

شماره ۱۹۲۷: گل آمد و هر مرغی زد نغمه به هر باغی

شماره ۱۹۲۸: عشق آتشم در جان زد و جانان ازان دیگران

شماره ۱۹۲۹: فراهم کرد شکل کج کلاهی

شماره ۱۹۳۰: مرا دل با یکی مانده ست جایی

شماره ۱۹۳۱: ای زلف تو هر گره گشادی

شماره ۱۹۳۲: ای فتنه ز چشم تو نشانی

شماره ۱۹۳۳: گر چشم من در روی آن خورشید رخسار آمدی

شماره ۱۹۳۴: بهر گشاد عالمی بگشا ز زلف خود خمی

شماره ۱۹۳۵: ای ننهاده هیچ گه تن به رضای چون منی

شماره ۱۹۳۶: سرو سمنبرم کجا تا به برش درآرمی؟

شماره ۱۹۳۷: گر به کمند زلف تو من نه چنین اسیرمی

شماره ۱۹۳۸: پیش از این من با جوانان آشنایی کردمی

شماره ۱۹۳۹: پیش از این من کاشکی عشقت نمی ورزیدمی

شماره ۱۹۴۰: همه شب فرو نیاید به دلم کرشمه سازی

شماره ۱۹۴۱: پسرا و نازنینا، به کرشمه گاه گاهی

شماره ۱۹۴۲: به فراغ دل زمانی نظری به ماهرویی

شماره ۱۹۴۳: من ترا دارم و جز لطف توام نیست کسی

شماره ۱۹۴۴: در سر افتاده ز عشق توام، ای جان، هوسی

شماره ۱۹۴۵: بسیار باشد، ای جان، از همچو من غمینی

شماره ۱۹۴۶: آن چشم شوخ را بین هر غمزه‌ای بلایی

شماره ۱۹۴۷: هر شبم کآهم به عالم دم زدی

شماره ۱۹۴۸: من ندیدم چون تو هرگز دلبری

شماره ۱۹۴۹: آنکه مرا در دل است گر به کنار آمدی

شماره ۱۹۵۰: یک ره بکن ز غمزه خونین اشارتی

شماره ۱۹۵۱: آمد بهار و سرو بر آراست قامتی

شماره ۱۹۵۲: مردانه می کشد به جفایم ستمگری

شماره ۱۹۵۳: ای صد شکست زلف ترا زیر هر خمی

شماره ۱۹۵۴: ساقی بیا که موسم عیش است و میم و یی

شماره ۱۹۵۵: تو می روی و به نظاره تو چشم جهانی

شماره ۱۹۵۶: بسی نماند که جانی برون رود ز غریبی

شماره ۱۹۵۷: یار است و صد کرشمه، شهر است و خوبرویی

شماره ۱۹۵۸: ای که به چشم تو نیایم همی

شماره ۱۹۵۹: هر کسی را هوای سیم و زری

شماره ۱۹۶۰: دوش می گفت پیر ترسایی

شماره ۱۹۶۱: ای ز زلف تو مشک تر بویی

شماره ۱۹۶۲: دلی دارم، اما جز افگار نی

شماره ۱۹۶۳: مسلمانان، گرفتارم به دست نامسلمانی

شماره ۱۹۶۴: ای گل، دهن تنگت صد تنگ شکر چیزی

شماره ۱۹۶۵: لعل است چنان با لب یا هست ز جان چیزی!

شماره ۱۹۶۶: بهاری این چنین خرم، مرا آواره دل جایی

شماره ۱۹۶۷: دو چشم مست ترا نیست از جهان خبری

شماره ۱۹۶۸: من اشک بیدلان را خنده می پنداشتم روزی

شماره ۱۹۶۹: صبا آمد، ولی بویی ازان گلزار بایستی

شماره ۱۹۷۰: نیست در شهر گرفتارتر از من دگری

شماره ۱۹۷۱: سخن چون زان دو لب گویی، چه گوید انگبین باری؟

شماره ۱۹۷۲: گل آمد و همه در باغ با می و جامی

شماره ۱۹۷۳: کشان دل تو به سوی گلی و نسترنی

شماره ۱۹۷۴: گذشت آن کین دل زارم شکیبا بود یک چندی

شماره ۱۹۷۵: خوش آن شبها که آن جان جهان مهمان من بودی

شماره ۱۹۷۶: نبود یار من آن را که یار داشتمی

شماره ۱۹۷۷: ای غنچه را بر بسته لب، شکل و دهان چون تویی

شماره ۱۹۷۸: شاه حسنی وز متاع نیکویی داری فراغی

شماره ۱۹۷۹: نوبهار آمد و بگذشت به شادی مه دی

شماره ۱۹۸۰: ای معدن ناز، ناز تا کی؟

شماره ۱۹۸۱: ای که به غمزه می کنی قصد شکار دیگری

شماره ۱۹۸۲: باز روی تو خون آلوده و جعد تو تر است

شماره ۱۹۸۳: فتح می آید در دهلیز دولت باز کن

شماره ۱۹۸۴: ای به هر موی شده بسته زلف دل من

شماره ۱۹۸۵: گر حقیقت نشدت واقعه جانی من

شماره ۱۹۸۶: ترک من ای من غلام روی تو

شماره ۱۹۸۷: مطربا سوی چمن وقت گل آهنگ تو کو

شماره ۱۹۸۸: سوی تو دیدم ریختی خون دلم را بی گنه

شماره ۱۹۸۹: نشدت دل که به این دل شده مهمان آیی

شماره ۱۹۹۰: هزار شکر خدا را که چون تو دلداری

شماره ۱۹۹۱: رفت سرما و صبا می دهد از گل خبری

شماره ۱۹۹۲: ترک من خونابه من بین و دست از من بشوی

شماره ۱۹۹۳: جهانی به خواب خوشست و من از غم به بیداری

شماره ۱۹۹۴: خیالی کرده‌ام وین از خیال خود نمی‌دانی

شماره ۱۹۹۵: گر تو یک ناوک از آن چشم سیه بستانی

شماره ۱۹۹۶: می شکفد گل به چمن تا ز نسیم سحری