حرف آخر قافیه

شماره ۱: برید عقل ترا کی برد به ملک صفا

شماره ۲: تا تو از هستی خود، خود را نگردانی جدا

شماره ۳: تا کی ز خطه خوف آیی به صف رجا

شماره ۴: ز دار ملک جهان روی در کشید وفا

شماره ۵: ز دور جنبش این چرخ سیمگون سیما

شماره ۶: ای عارض چو ماه ترا چاکر آفتاب

شماره ۷: مساز حجره وحدت درین مضیق خراب

شماره ۸: رخش امل متاز که ایام توسن است

شماره ۹: باد صبح است که مشاطه جعد چمن است

شماره ۱۰: شاها تویی که خواجه گردون غلام تست

شماره ۱۱: مژده ای دل هان که ما را مژده جان آمدست

شماره ۱۲: روز بس خرم و موسم ز همه خوبترست

شماره ۱۳: سروی که بر مهش ز شب تیره چنبرست

شماره ۱۴: شش جهت ملک را کار یکی در ده است

شماره ۱۵: دوش چون مرغ شب فغان برداشت

شماره ۱۶: تن به مهر تو دل ز جان برداشت

شماره ۱۷: عافیت رخت از جهان برداشت

شماره ۱۸: تا رنج عیش یاد همایون منیر باد

شماره ۱۹: جان و دلم همیشه به عشقت اسیر باد

شماره ۲۰: دلی که تحفه تو جان مختصر سازد

شماره ۲۱: گر نه ز وصل تو دل ما را امان رسد

شماره ۲۲: این نادره بین باز کز ایام بر آمد

شماره ۲۳: چه شب است این که درو خون ستم ریخته اند

شماره ۲۴: چون ترا غالیه بر گرد رقم ریخته اند

شماره ۲۵: خون بر آن سینه که فرسوده غم‌های تو نیست

شماره ۲۶: ماه زیباست ولی چون رخ زیبای تو نیست

شماره ۲۷: زلف مشکین تو از مهر چو شیدای تو نیست

شماره ۲۸: طارم زر بین که درج در مکنون کرده اند

شماره ۲۹: زیوری از نو بدین چرخ کهن بر بسته‌اند

شماره ۳۰: زیوری نو باز بر سقف کهن بر بسته اند

شماره ۳۱: این خسیسان کز طمع طفل سخن می پرورند

شماره ۳۲: ساقیا باده بده تا طرب از سر گیرند

شماره ۳۳: کسی که قصد سر زلف آن نگار کند

شماره ۳۴: شاهد ما گر سر زلف معنبر بشکند

شماره ۳۵: گر سر زلف تو بر روی تو جولان نکند

شماره ۳۶: این خر جبلتان که قدم بر قدم نهند

شماره ۳۷: رسید کان مروت به قعر گوهر جود

شماره ۳۸: مرا که کار غم عشق یار خواهد بود

شماره ۳۹: مرا چو دل به جوانی ز غم جدا نبود

شماره ۴۰: دم گیتی معنبر می نماید

شماره ۴۱: ایهاالعشاق باز آن دلستان آمد پدید

شماره ۴۲: نه دل ز یار شکیبد نه می بسازد یار

شماره ۴۳: نداست سوی من از دل به هر نفس صد بار

شماره ۴۴: کام روان باد دل شهریار

شماره ۴۵: قدر ترا مرتبه ای استوار

شماره ۴۶: دوش که شد ماه نهان در غبار

شماره ۴۷: ای لعل تو دستگیر شکر

شماره ۴۸: الطرب ای شکرستان چون دم سرد در سحر

شماره ۴۹: عمر به پای شد ز غم چون که نشد غمم به سر

شماره ۵۰: پرده مستان نواخت زخمه باد سحر

شماره ۵۱: سیاهی می کند با من سر زلف نگونسارش

شماره ۵۲: کشورستان راستین کاقبال سلطان خواندش

شماره ۵۳: تر دامنی که ننگ وجودست گوهرش

شماره ۵۴: سرو سهی که سجده برد سرو کشمرش

شماره ۵۵: که کرد کار کرم مرد وار در عالم؟

شماره ۵۶: امن الرقیب نوائب الایام

شماره ۵۷: تا دار ملک زان سوی عالم بساختم

شماره ۵۸: هر شب که سر به جیب تحیر فرو برم

شماره ۵۹: باز محنت زده دورانم

شماره ۶۰: چه جرم است این بر آورده سر از دریای موج افگن؟

شماره ۶۱: تا دستخوش جهان شدم من

شماره ۶۲: دست مخالف ببست تیغ جهان پهلوان

شماره ۶۳: سرو امل به باغ عدم تازه گشت هان

شماره ۶۴: قاعده ای نهاد خوش حسن تو باز در جهان

شماره ۶۵: نامزد غمی ز دهر ای دل سر گرفته هان

شماره ۶۶: زهی از فر تو گشته جهان نصرت آبادان

شماره ۶۷: زیور گردون گسست آینه آسمان

شماره ۶۸: خسرو زرین سپر دوش شد اندر کمان

شماره ۶۹: ای ز لبت لاله را آب خوشی در دهان

شماره ۷۰: طارم چارم نهفت پرتو شمع جهان

شماره ۷۱: رفت ز ماهی برون چشمه آتش فشان

شماره ۷۲: مهره عمرم ربود شعبده آسمان

شماره ۷۳: خورشید ملک پرور و بهرام کامران

شماره ۷۴: به عذر روی نهادم پس از هزار گناه

شماره ۷۵: جمال روی ترا رشوه می گزارد ماه

شماره ۷۶: زهی بر خطت آسمان سر نهاده

شماره ۷۷: دوش آن زمان کز آه من شد شمع شب سرسوخته

شماره ۷۸: هر صبح بین از قرص خور بر چرخ زیور سوخته

شماره ۷۹: لله درک ای ز جهان بر سر آمده

شماره ۸۰: ای رخ تو رنگ نوبهار گرفته

شماره ۸۱: بدیدند مه، ساقیا می چه داری

شماره ۸۲: جهان چون جنان شد ز باد بهاری

شماره ۸۳: زهی با حسن تو همدم صفا و لطف روحانی

شماره ۸۴: ز تاب زلف تو ای آفتاب روحانی