بدیدند مه، ساقیا می چه داری
که آمد گه عشرت و میگساری
بکردیم سی روز آن میهمان را
بانواع خدمت بسی جان سپاری
سبک دل شدیم از فراقش بیا تا
گران ساغری چند بر من شماری
ز رشگ وشاقان خسرو مه نو
رخ افروز چون لعبت قندهاری
بدین نقره خنگ فلک می نماید
به نظارگان لعب چابک سواری
ز چوگان خسرو حسد برد از آن شد
بدین زردی و خشکی و این نزاری
ازین قلعه قلعی هفت طارم
چو از لشکر شب هوا گشت تاری
مسیح آمد و روح قدسی خدمت
رکابش گرفته به فرمان باری
ز جنات فردوس اطباق رحمت
بیاورد با او خضر کرده یاری
خضر جام جمشید پر آب حیوان
فرستاد بر عادت دوستداری
که تا شه کند نوش و جاوید ماند
چو در وقت افطار سازد نهاری
قزل ارسلان خسرو ملک پرور
که شد ختم بر نام او شهریاری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به وصف حال و هوای میگساری و جشن خوشی میپردازد. او از مینوشی و لذتهایی که در کنار دوستان خود دارد، صحبت میکند و از سادگی و سبکی دل ناشی از عشق و محبت یاد میکند. مفهوم عشق و زیبایی در چهره محبوب و حسادتهایی که از آن ساطع میشود نیز در شعر مطرح است. در ادامه، شاعر به تمثیلهایی از مسیح و خضر اشاره میکند که به یاری آمدهاند و از جام جمشید (نماد بقا و جاودانگی) سخن میگوید. شعر به جشن و شادی و اهمیت دوستی و محبت در زندگی تأکید دارد و در نهایت به مقام و پادشاهی "قزل ارسلان" اشاره میکند.
هوش مصنوعی: دیدند که ماه در آسمان است، ای ساقی! چه نوشیدنیای داری که زمان جشن و خوشگذرانی و مینوشی به میان آمده است؟
هوش مصنوعی: ما به مدت سی روز به آن میهمان انواع خدمات را ارائه دادیم و جانمان را درمیان گذاشتیم.
هوش مصنوعی: دل ما از دلتنگی او سبک و بیقرار شده است، پس بیا و چند جام سنگین شراب برای من بریز.
هوش مصنوعی: به خاطر حسادت و غیبتهایی که دربارهی خسرو و ماه نو وجود دارد، چهرهاش چون دختر زیبایی از قندهار درخشان و دلرباست.
هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن وضعیتی است که در آن آسمان، با شفافیت و زیبایی خاصی، نمایانگری جاذبههای زندگی و لذتهای آن را نشان میدهد. به نوعی، آسمان به نظارهگران روحی سرزنده و بازیگوش را یادآوری میکند که از زندگی و جوانی خود لذت میبرند.
هوش مصنوعی: خسرو، که پادشاه است، از چمنزار و زیباییهای آن حسادت میورزد و به همین دلیل دچار زردی و خشکی شده است و حالتی نزار و ناتوان پیدا کرده است.
هوش مصنوعی: از این دژ، دژی هفت تیرک مانند، وقتی که ارتش شب به سمت آن آمد، تاریک شد.
هوش مصنوعی: مسیح به دنیا آمد و روحالقدس در کنار او بود و به فرمان خداوند عمل میکرد.
هوش مصنوعی: از باغهای بهشت، به همراه خود رحمتهایی را آورده است تا با یاری خضر، به ما کمک کند.
هوش مصنوعی: خضر، جام جمشید را که پر از آب حیات است، به خاطر محبت و دوستی فرستاد.
هوش مصنوعی: اگر کسی بتواند در زمانهای خوشی و لذت، مانند زمانی که عطر و طعم غذا در افطار حس میشود، به گلابی دست یابد که همیشه و تا ابد بماند، قیمت و ارزش واقعی او نمایان میشود.
هوش مصنوعی: قزل ارسلان، پادشاه پرورشدهندهای که نامش به عنوان یک حاکم بزرگ و سرشناس جاودانه شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چه نیکو سخن گفت یاری به یاری
که تا کی کشم از خُسُر ذل و خواری
دل من همی جست پیوسته یاری
که خوش بگذراند بدو روزگاری
شنیدم که جوینده یابنده باشد
به معنی درست آمد این لفظ باری
بتی چون بهاری به دست من آمد
[...]
ایا دیده تا روز شبهای تاری
بر این تخت سخت این مدور عماری
بیندیش نیکو که چون بیگناهی
به بند گران بسته اندر حصاری
تو را شست هفتاد من بند بینم
[...]
بتی را که بودم بدو روزگاری
جدا دارد از من بد آموزگاری
نداند غم و درد هجران یاران
جز آن کازموده است هجران یاری
اگر هرکسی طاقت هجر دارد
[...]
ز فردوس با زینت آمد بهاری
چو زیبا عروسی و تازه نگاری
بگسترده بر کوه و بر دشت فرشی
کش از سبزه پو دست وز لاله تاری
به گوهر بپیراست هر بوستانی
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.