فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.
مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «هر آن کسوت که بر بالای نعمان الزمان زیبد» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «د» است.
حرف آخر قافیه
شماره ۱: زهی سر بر خط فرمان تو افلاک و ارکان را
شماره ۲ - مدح خواجه اثیر الدین تورانشاه: میان در بست اقبال آگهی را
شماره ۳ - مدح: ای داده ز آفتاب گداره کلاه را
شماره ۴ - مدح سلطان ارسلان بن طغرل: خسر و خسرو نشان شاهی که جز بر لفظ او
شماره ۵ - مدح فخرالدین زکریا: زهی جناب تو والا مکان نعمت والا
شماره ۶ - مدح: مرزبان خطه ی اول فلک معزول باد
شماره ۷ - مدح سلطان مظفرالدین قزل ارسلان سلجوقی: خوش گرد چرخ گوش ممالک بدین خطاب
شماره ۸ - مدح خواجه امام صفی الدین اصفهانی: زهی تو روح به خوبی و دیگران همه قالب
شماره ۹ - مدح بهاءالدین: رمیده جان سعادت رجوع یافت بقالب
شماره ۱۰ - مدح خواجه فخرالدین: در تتق ابر شد، باز رخ آفتاب
شماره ۱۱ - مدح علاء الدوله فخرالدین عربشاه: تافت چو صبح دویم شاخ ملمع سلب
شماره ۱۲ - مدح خواجه شمس الدین: گر مایه گیرد از رخت ای دلبر آفتاب
شماره ۱۳ - تاسف از جوانی و یاد از گذشته: وداع و فرقت احباب و یاد عهد شباب
شماره ۱۴ - مدح عماد الدین محمد: ای سالکان راه هوای تو در طلب
شماره ۱۵ - مدح یکی از صدور- در بحر خفیف: ای فلک قدر آفتاب جناب
شماره ۱۶ - مدح مظفرالدوله قزل ارسلان: به بست شرع سلامت گذار بر سوی نوب
شماره ۱۷ - مدح سلطان قزل ارسلان سلجوقی (مظفرالدوله و الدین بن شمس الدین ایلد کز): آنرا که چار گوشه عزلت میسر است
شماره ۱۸ - وصف بزم و مدح اتابک مظفرالدین قزل ارسلان و سلطان ارسلان بن طغرل: الحق این جشن، نه جشن است که باغ ارم است
شماره ۱۹ - مدح سیف الدین حسن جاندار: آنچه بر من ز دل و دلدار است
شماره ۲۰ - مدح: بخدائی که نفس قدرت او
شماره ۲۱ - در مرگ شرف الدین موفق گرد بازو: دلی که بسته این پیرزال جادو نیست
شماره ۲۲ - مدح سلطان طغرل بن ارسلان: خسروا، ملک تو را، عرض جهان نتوان گرفت
شماره ۲۳ - فخریه: گره گشای سخن خامه توان من است
شماره ۲۴ - تسلیت از درگذشت مادر سلطان ارسلان بن طغرل: در گلشن ایام نسیمی ز وفا نیست
شماره ۲۵ - رثای سلطان ارسلان بن طغرل: یک ره به نشمری که جهانی مشمر است
شماره ۲۶ - مدح اقضی القضات خواجه رکن الدین حافظ همدانی: ای خرد را خاک درگاه تو اکسیر نجات
شماره ۲۷ - مدح: اقتدارش رایت خورشید بر گردون زده است
شماره ۲۸ - مدح ابوالبرکات هبة الدین علی طبیب: مرا دلی است زصد گه نهاده بر ره حاج
شماره ۲۹ - مدح سلطان ارسلان بن طغرل، پس از فتح ابخاز: خسرو توران گشای، روی بایران نهاد
شماره ۳۰ - مدح خواجه امام شیخ الاسلام ظهیرالدین بلخی: هر آن کسوت که بر بالای نعمان الزمان زیبد
شماره ۳۱ - تاسف از درگذشت صدرالدین عبداللطیف خجندی و تهنیت به جمال الدین خجندی: در دیده ی زمانه، نشان حیا نماند
شماره ۳۲ - مدح یکی از صدور: ای کلک تو بر لوح عطارد زده ابجد
شماره ۳۳ - مدح خواجه صدرالدین قاضی مراغه وزیر سلطان طغرل: کار دو گیتی به کام صدر اجل باد
شماره ۳۴ - مدح سلطان ارسلان بن طغرل - مطلع نخست: ای عید ملک و ملت عیدت خجسته باد
شماره ۳۵ - مدح سلطان ارسلان بن طغرل - مطلع دوم: ای آفتاب عالم روزت خجسته باد
شماره ۳۶ - مدح سلطان ارسلان بن طغرل - مطلع سوم: ای شاه شیر زهره، شکارت خجسته باد
شماره ۳۷ - مدح خواجه جمال الدین خجندی از رؤسای شافعیه اصفهان: در این دو پهنه که میدان ادهم است و سمند
شماره ۳۸ - مدح نجم الدین لاجین والی همدان: در سر مردان غم عشق تو معجر می‌کشد
شماره ۳۹ - تاسف از درگذشت سیف الدین سنقر همدانی معروف به خمار تکین: نمی توان بسر سر روزگار رسید
شماره ۴۰ - تاسف از درگذشت اقضی القضات خواجه امام ظهیرالدین: ماهی ز آستین معالی در او فتاد
شماره ۴۱ - مدح بهاءالدین محمد وزیر: ملک را فال ز اقبال بقا می یابد
شماره ۴۲ - مدح ارسلان بن طغرل: چیست از احسان که خورشید کرم با من نکرد
شماره ۴۳ - در مقام عشق فرماید: عشق برآورد گرد، از سر مردان مرد
شماره ۴۴ - مدح اتابک علاءالدین محمد خداوند مراغه: هرکه بر منهاج عزمی رای مقصد می‌کند
شماره ۴۵ - شاد باش میلاد خواجه سعد الدین مسعود و مدح سلطان قزل ارسلان سلجوقی: به مهد کرد طبیعت مشیمه های ودود
شماره ۴۶ - مدح سلطان ارسلان بن طغرل: تا قافله شیر ز ماهی به حمل شد
شماره ۴۷ - مدح نجم الدین لاجین: گر، خاتم مردمی نگین دارد
شماره ۴۸ - مدح اتابک علاءالدین محمد: پای دار، ای کوی گردون زخم چوگان در رسید
شماره ۴۹ - مدح جمال الدین محمود بن عبداللطیف بن محمد بن ثابت خجندی: زهی بجان تو جاوید زنده جان خجند
شماره ۵۰ - مدح حجت الاسلام رکن الدین حافظ همدانی: رمضان سایه رحیل افکند
شماره ۵۱ - مدح: ای عهد تو چون عهد قضا سرمد
شماره ۵۲ - مدح: ای شاه شاهزاده سپهرت غلام باد
شماره ۵۳ - در تجرید و تفرید و مقام شامخ انسان و منزلت عرفان:: افدیک یا خیر البشر، ای تاج عالم بلکه سر
شماره ۵۴ - مدح سلطان رکن الدین ارسلان بن طغرل: چون خرقه گشت بر کتف شب ردای قار
شماره ۵۵ - وصف شکار و شکارگاه و مدح ارسلان بن طغرل: چو شاه شرق برآید برهنورد شکار
شماره ۵۶ - مدح خواجه جلال الدین ابوالفضل بن قوام الدین درگزینی وزیر سلطان ارسلان بن طغرل: ایا خدای بخلقت نیافریده نظیر
شماره ۵۷ - وصف دیماه و تعریف آتش و توصیف مجلس بزم خواجه اثیرالدین تورانشاه وزیر: تا باوج آمد سر رایات خیل ز مهریر
شماره ۵۸ - وصف خزان و مدح ابو منصور وزیر: بهار چون خط بطلان کشید بر منشور
شماره ۵۹ - در ذم و قدح اهل نفاق و شکایت از مردم عراق و تخلص در مدح خواجه جمال الدین عثمان: شکست دور سپهرم بپایمال ز حیر
شماره ۶۰ - توصیف جشن و تعریف شهرود و رباب و مدح فخرالدین عربشاه: ای بزم جهان آرا، ای جشن جنان پیکر
شماره ۶۱ - مدح خواجه جلال الدین ابوالفضل در گزینی معروف به نظام الملک وزیر: زهی مناقب مجد تو در جهان مشهور
شماره ۶۲ - مدح فخرالدین علاءالدوله عربشاه خداوند قهستان: ای جزع تو، هم نیام و هم خنجر
شماره ۶۳ - توصیف رباب، چنگ، کمانچه، دف، بربط - مدح سید عزالدین خسروشاه فرزند علاء الدوله فخرالدین عربشاه رئیس همدان: بزمی است ز لطف خلد پیکر
شماره ۶۴ - توصیف صبح و مدح مظفرالدین قزل ارسلان: خاتون زمان بدست شبگیر
شماره ۶۵ - مدح امیر جمال الدین بکلر: سنبل بدمید از گل آن سر و صنوبر
شماره ۶۶ - مدح سلطان مظفرالدین قزل ارسلان: کجاست راوی اخبار و ناقل آثار
شماره ۶۷ - مدح سلطان مظفرالدین قزل ارسلان: خجسته جشن عرب کرد سایه بر جمهور
شماره ۶۸ - وصف صبح و مدح سلطان مظفر الدین قزل ارسلان سلجوقی: چون کرد دیده بان افق چشم خفته باز
شماره ۶۹ - مدح ملک مظفرالدین قزل ارسلان: کوی ظفر اقبال تو بر بود ز هرکس
شماره ۷۰ - مدح نظامی گنجوی و یکی از دانشمندان زمان: ای جره ی صید جای دانش
شماره ۷۱ - مدح سلطان مظفرالدین قزل ارسلان: بنامیزد، بنامیزد زهی خورشید گلرنگش
شماره ۷۲ - مدح سلطان قزل ارسلان: زهی عنصر جوهر آفرینش
شماره ۷۳ - مدح شرف الدین الب ارغون: کرد از جهان رحیل جهانی همه شرف
شماره ۷۴ - توصیف شب و مدح سید فخرالدین عربشاه امیر قهستان «علاءالدوله»: دوش که این شهسوار کره ابلق
شماره ۷۵ - مدح سلطان مظفرالدین قزل ارسلان سلجوقی: خهی شاه انجم و فی الله ظلک
شماره ۷۶ - مدح سلطان غیاث الدین: فارغ شد از محارق کدورت صفای ملک
شماره ۷۷ - مدح سلطان الب ارسلان بن طغرل: بفراخت رایت حق، برتافت روی باطل
شماره ۷۸ - مدح رکن الدین ارسلانشاه غازی: چو رفت شاه کواکب ببار گاه حمل
شماره ۷۹ - مدح کمال الدین زنجانی معروف به تعجیلی، وزیر سلطان رکن الدین طغرل: ایا چو ذات خرد جوهرت عدیم مثال
شماره ۸۰ - مدح سید فخرالدین عربشاه «علاءالدوله»: به بست کله سحابی بر آسمان کرم
شماره ۸۱ - مدح شاه علاءالدوله فخرالدین عربشاه: تا منت توست هم نشینم
شماره ۸۲ - مدح شرف الاسلام صدرالدین خجندی رئیس شافعیه اصفهان: ای بوجود تو زنده پیکر انعام
شماره ۸۳ - مدح اقضی القضات رکن الدین حافظ همدانی: ای بر همه دشمنان مقدم
شماره ۸۴ - مدح سید عمادالدین مردانشاه بن عربشاه: چون بر آهیخت سرور اجرام
شماره ۸۵ - مدح سید فخرالدین عربشاه: ماولی پرور عدو کاهیم
شماره ۸۶ - فخریه و مدح فخرالدین عربشاه پادشاه کهستان «علاءالدوله»: باز بر اوج سخن تازم و موجی بزنم
شماره ۸۷ - مدح نجم الدین لاجین و سلطان قزل ارسلان: اگر چو قوس قزح جمله تن، دهان دارم
شماره ۸۸ - وصف صبح و مدح سلطان مظفرالدین قزل ارسلان: چون شب بآفتاب رخ شاه داد جان
شماره ۸۹ - در توحید و چگونگی خلقت جهان و انسان: جهان را هم جهان بانی است، پیدابین و پنهان دان
شماره ۹۰ - مدح علاءالدوله فخرالدین عربشاه پادشاه کهستان - مطلع نخست: طفل نه ای چند از این، دایه نا مهربان
شماره ۹۱ - مدح علاءالدوله فخرالدین عربشاه پادشاه کهستان - مطلع دوم: ای صف شمشاد تو تاخته بر ارغوان
شماره ۹۲ - مدح علاءالدوله فخرالدین عربشاه پادشاه کهستان - مطلع سوم: تا نفس عیسوی زاد نسیم از دهان
شماره ۹۳ - مدح علاءالدوله فخرالدین عربشاه پادشاه کهستان - مطلع چهارم: دوش چو برد آفتاب دست به تیغ یمان
شماره ۹۴ - مدح علاءالدوله فخرالدین عربشاه پادشاه کهستان - مطلع پنجم: غنچه دو اسبه رسید با سپه ضیمران
شماره ۹۵ - در نعت رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم و ثنای مولای متقیان علی ابن ابی طالب علیه السلام: ای عقل خنجر تو و ناوردگاه جان
شماره ۹۶ - مدح عمادالدین عبدالرحیم احمد قاید: در بند آن مشو که چرا پیر شد جهان
شماره ۹۷ - مدح اقضی القضات خواجه رکن الدین حافظ همدانی: ای عشق تو داده بر جهان فرمان
شماره ۹۸ - مدح خواجه امام ظهیرالدین بلخی: ای بمدیحت روان زبان فریقین
شماره ۹۹ - مدح خواجه رکن الدین حسن: عرض داد از چابکی خورشید شمعی پیرهن
شماره ۱۰۰ - مدح خواجه امام رکن الدین حسن: دوش چون راند عرصه گردون
شماره ۱۰۱ - مدح اتابک ایلد گز (شمس الدین): امروز نشاطی است درافلاک و درارکان
شماره ۱۰۲ - مدح فخرالدین عربشاه پادشاه کهستان: ای روی تو عید عالم جان
شماره ۱۰۳ - مدح قزل ارسلان: چو شب وقایه برانداخت، از رخ گردون
شماره ۱۰۴ - مدح الغ جاندار نور الدین حسن: مملکت خوش سر برآورد از وسن
شماره ۱۰۵ - تاسف از درگذشت عمادالدین مردانشاه بن فخرالدین عربشاه: صدر و گاه فلک و جاه تهی ماند زماه
شماره ۱۰۶ - مدح عمادالدین مردانشاه فرزند فخرالدین عربشاه: مطرب سماع برکس و ساقی شراب ده
شماره ۱۰۷ - مدح خواجه اثیرالدین تورانشاه وزیر: زادک الله جمالا، تو گر آئی ای ماه
شماره ۱۰۸ - مدح سلطان رکن الدین ابوطالب طغرل بن ارسلان سلجوقی (قسیم امیرالمؤمنین): ای کعبه سپهرت، تا کعب پا رسیده
شماره ۱۰۹ - وصف شمع و مدح جمال الدین محمود بن عبداللطیف بن محمد بن ثابت خجندی از رؤسای شافعیه اصفهان: ای شمع زردروی، که با اشک دیده‌ای
شماره ۱۱۰ - مدح عماد الدین طغلوا. والی همدان: ای سپهری که چو خورشید، جواد آمده‌ای
شماره ۱۱۱ - مدح سلطان رکن الدین ارسلانشاه بن طغرل: همای چتر فلک سای ارسلانشاهی
شماره ۱۱۲ - مدح امیر فخرالدین زنگی از امرای سلطان محمد سلجوقی: شها، ز چشمه تیغ تو چرخ نیرنگی
شماره ۱۱۳ - مدح اثیرالدین تورانشاه: نصیب یافت جهان از سعادت کبری
شماره ۱۱۴ - مدح سلطان قزل ارسلان سلجوقی: ای یافته هر آنچ بدو داده و هم ورای
شماره ۱۱۵ - مدح خواجه اثیرالدین نورانشاه: ای برویت چشم روشن اختر نیک اختری
شماره ۱۱۶ - تهنیت میلاد یکی از وزراء: بر تخت اوج رفت درخشنده اختری
شماره ۱۱۷ - مدح خواجه امام صفی الدین اصفهانی: ای صورت تو آیت زیبائی و خوشی
شماره ۱۱۸ - مدح فخرالدین عربشاه: خه خه تبارک الله ای ماه تو بجائی