حرف آخر قافیه

غزل شماره ۱: زهی طراوت حسن و کمال نور و صفا

غزل شماره ۲: شوری نه‌چنان گرفت ما را

غزل شماره ۳: آنچنان داده عشق جوش مرا

غزل شماره ۴: نقابی بر افکن ز پی امتحان را

غزل شماره ۵: چون مهر بر آی بام و ایوان را

غزل شماره ۶: خون شد دل پاره پاره ما

غزل شماره ۷: جاه دنیا سر بسر نوک سنان و خنجر است

غزل شماره ۸: داند آنکس که ز دیدار تو برخوردار است

غزل شماره ۹: بهشت است آن ندانم یا بهار است

غزل شماره ۱۰: کسی که در رهش از پا و سر خبردار است

غزل شماره ۱۱: چشم من چون به روی او باز است

غزل شماره ۱۲: مهر بر روی یار باخته رنگ است

غزل شماره ۱۳: چو در دور لبش تقوی حرام است

غزل شماره ۱۴: عشقی بتازه باز گریبان گرفته است

غزل شماره ۱۵: نه پر ز خون جگرم از سپهر مینائی است

غزل شماره ۱۶: مرا در دل غم جانانه‌ای هست

غزل شماره ۱۷: در خاطر آنشوخ مگر ناله اثر داشت

غزل شماره ۱۸: شورت در سر خمار نگذاشت

غزل شماره ۱۹: تا از بر چشم آن جوان رفت

غزل شماره ۲۰: کنم از شام تا سحر فریاد

غزل شماره ۲۱: غم عشق تو ای حور پریزاد

غزل شماره ۲۲: یقین ما به خیال و گمان نمی‌گردد

غزل شماره ۲۳: کمر تا کی بخونم آن بت نامهربان بندد

غزل شماره ۲۴: سرم سودا دلم پروا ندارد

غزل شماره ۲۵: روی تو که رنگ از رخ گلهای چمن برد

غزل شماره ۲۶: نمیاید چو از دل بر زبان درد

غزل شماره ۲۷: جائی که به طاعات مباهات توان کرد

غزل شماره ۲۸: صبا هر گاه وصف آن پری کرد

غزل شماره ۲۹: گر نقاب از رخ آن صنم گیرد

غزل شماره ۳۰: به من آن مه دگر امشب نسازد

غزل شماره ۳۱: سرم بالش تنم مفرش بسوزد

غزل شماره ۳۲: حیف که اوقات ما تمام هبا شد

غزل شماره ۳۳: در روی تو دل به ما نمیمٰاند

غزل شماره ۳۴: مرا نه سر نه سامان آفریدند

غزل شماره ۳۵: ای کاش که سجاده به زنار فروشند

غزل شماره ۳۶: مگر شور عشقت ز طغیان نشیند

غزل شماره ۳۷: شب دوشم جمالی در نظر بود

غزل شماره ۳۸: شورش دوشین ما از می و ساغر نبود

غزل شماره ۳۹: چه خواهی ز دفتر تو ای خاک بر سر

غزل شماره ۴۰: آن برو رویست یا نور است یا قرص قمر

غزل شماره ۴۱: بی‌پرده برون میا که بسیار

غزل شماره ۴۲: چند ز دوران چرخ چند ز هجران یار

غزل شماره ۴۳: آن روی چون ماه آن زلف چون مار

غزل شماره ۴۴: شور عشقی کرده بازم بیقرار

غزل شماره ۴۵: ای عشق نگویم که به جای خوشم انداز

غزل شماره ۴۶: چه شور افتاده در دلها ز شیرین لعل خندانش

غزل شماره ۴۷: مرا چگونه نباشد حضور عیش و فراغ

غزل شماره ۴۸: بهوش باش که در بارگاه رد و قبول

غزل شماره ۴۹: همه دردم همه داغم همه عشقم همه سوزم

غزل شماره ۵۰: گلها ز من شکفته مگر بانگ بلبلم

غزل شماره ۵۱: با رخ همچو صبح و زلف چو شام

غزل شماره ۵۲: چو از جور رقیبان از در او بار می‌بستم

غزل شماره ۵۳: پلاس تن به بر از دست غم قبا کردم

غزل شماره ۵۴: جز در عشق بهر در که شدم خوار شدم

غزل شماره ۵۵: تا بسر شوری از آن زلف پریشان دارم

غزل شماره ۵۶: زبان در ذکر و دل در فکر آن نامهربان دارم

غزل شماره ۵۷: دور از و بسکه سوزم و سازم

غزل شماره ۵۸: گهی هشیار و گه مست و ملنگم

غزل شماره ۵۹: وصالش دمی گر شود حاصلم

غزل شماره ۶۰: چون دم از سودای جانان میزنم

غزل شماره ۶۱: آنچه من از تو خدا می‌بینم

غزل شماره ۶۲: یکدم که دست داده و با هم نشسته‌ایم

غزل شماره ۶۳: آنجا که وصف آن قد و بالا نوشته‌ایم

غزل شماره ۶۴: دست شوقی با گریبان آشنا می‌خواستیم

غزل شماره ۶۵: ما بهر هلاک خود هلاکیم

غزل شماره ۶۶: بی‌رخت گر بگل نظاره کنیم

غزل شماره ۶۷: آموخت ما را آن زلف و گردن

غزل شماره ۶۸: بهار حسن یا بستان عشق است

غزل شماره ۶۹: حیفم آید که گویدش کس جان

غزل شماره ۷۰: غمزه خونریز و عشوه در پی جان

غزل شماره ۷۱: ز خواب ناز خیز و فتنه سرکن

غزل شماره ۷۲: مه نامهربانم بی‌گنه دامن کشید از من

غزل شماره ۷۳: مرا دستی است بالا دست گردون

غزل شماره ۷۴: روی یار است یا گل نسرین

غزل شماره ۷۵: نتوان گذشتن آسان از آن کو

غزل شماره ۷۶: تو بدین چشم شوخ و روی چو ماه

غزل شماره ۷۷: ای کاش که بود ما نبودی

غزل شماره ۷۸: کیم از جان خود سیری ز عمر خویش بیزاری

غزل شماره ۷۹: این نگه و چشم و زلف و رو که تو داری

غزل شماره ۸۰: ای که به جز دلبری تو کار نداری

غزل شماره ۸۱: خوشتر ز بهشتی و بهٰاری

غزل شماره ۸۲: نمیدانی تو رسم دوست داری

غزل شماره ۸۳: چه التفات به خار و خس چمن داری

غزل شماره ۸۴: ای رانده درگاه تو خواری و عزیزی

غزل شماره ۸۵: چشمم افتاد بر جمٰال کسی

غزل شماره ۸۶: بهار و باده و عشق و جوانی

غزل شماره ۸۷: نه رسم دیر و نه آیین کعبه می‌دانی

غزل شماره ۸۸: ای که در ره عرفان مستمند برهانی

غزل شماره ۸۹: هجران اگر نکردی آهنگ زندگانی

غزل شماره ۹۰: چند دلهای مبتلا شکنی

غزل شماره ۹۱: نگاهی دیدم از چشم سیاهی

غزل شماره ۹۲: نرگست آن کند به شهلائی

غزل شماره ۹۳: از لطف چو در نظر نمی‌آیی

غزل شماره ۹۴: درین بوستانم نه هایی نه هویی