|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و رنج عمیق خود سخن میگوید. او با ذکر دل پارهپاره و مرگ بدون چاره، نشان میدهد که عشق و زیبایی محبوبش باعث شده او ایمانش را به کفر زلف او بدهد. همچنین بیان میکند که با وجود شکوه لب محبوب، درد و خونریزی از دل او ناشی میشود و در نهایت، رغم تمام غمها، همچنان نمیتواند آرامش یابد. شاعر در اینجا به شدت احساساتی خود را نسبت به محبوبش به تصویر میکشد و نشان میدهد که چگونه عشق میتواند انسان را به مرزهای ناپایداری ببرد.
هوش مصنوعی: دل ما به شدت شکسته و خونین است و ما در این وضعیت به سر میبریم، اما هیچ تدبیری برای رهایی ما اندیشیده نشده است.
هوش مصنوعی: ما به زیبایی و جذابیت زلف او ایمان آوردیم، شاید این کار بتواند گناهان ما را جبران کند.
هوش مصنوعی: ما از زیبایی لبان کسی شیرینی سخن را میچشیم، اما در دلمان غم و درد وجود دارد که به شکل اشک جاری میشود.
هوش مصنوعی: با وجود تمام ناراحتیها و غمها، نمیتوانیم به حالتی برسیم که حتی آه و اشکمان بر دل سنگیام تأثیرگذارد.
هوش مصنوعی: ما با لبخند و رضایت خود، پیام دل را از نگاه ما دریافت کردیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.