|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از حالاتی متغیر صحبت میکند که هم گاهی هشیار و هم گاهی ناآگاه و مست است. او خود را به عنوان کسی معرفی میکند که به دنبال عشق است، اما در عین حال درگیر مشکلات و دردهای ناشی از عشق است. او احساس میکند که عشق او مانند نهنگی در دریا غرق شده و در تلاش است تا به وصال محبوبش برسد، اما این وصالت هنوز در دسترسش نیست.
هوش مصنوعی: گاهی آگاه و شاهد زندگی هستم و گاهی در خواب و مستی به سر میبرم. من فردی آزاد و بیقید و شرط هستم که رنگ و روحیهام بینظیر و خاص است.
هوش مصنوعی: من مانند یک نهنگ بزرگ در دریای عشق تو هستم، اما افسوس که این عشق مرا به کام تاریک و عمیق خود کشانده است.
هوش مصنوعی: اگر به آغوش محبوب گسسته دست یابم، به هر قیمتی خود را به نزد او میرسانم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
که زین سان خرد اندازید سنگم
ز سنگ مه مگردانید لنگم
نه خوش دارد شراب لاله رنگم
نه در گیرد به گوش آواز چنگم
سخن در جان همی گوید خدنگم
جگر خوردن چه میداند پلنگم؟
شده پا شاخ شاخ از زخم سنگم
نه پای سیر نی رای درنگم
بکش از خنجر کین بیدرنگم
که من هم پر ز عمر خود به تنگم
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.