گر نقاب از رخ آن صنم گیرد
ماه و خورشید را عدم گیرد
ور به بتخانه پرتو اندازد
بتکده رونق حرم گیرد
گر دو دست از دو دیده بر گیرم
همه آفاق درد و غم گیرد
نیستم بوالهوس که فرمائی
هرزه دو سگ شکار کم گیرد
سگ بیچاره گر فرشته شود
نشود کاهوی حرم گیرد
دُودِ دل از قلم زبانه کشید
چون بیٰاد رضی قلم گیرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره دارد و بیان می‌کند که اگر معشوق نقابش را بردارد، زیبایی او خورشید و ماه را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. همچنین، اگر نور او به معبد بت‌ها بتابد، آن مکان هم رونق می‌گیرد. شاعر همچنین به درد و غم ناشی از عشق اشاره می‌کند و می‌گوید که او در پی لذت‌جویی بی‌معنی نیست. در ادامه، او به بی‌اساس بودن برخی از تفکرات در مورد عشق و عشق‌های ناچیز اشاره می‌کند و در نهایت، از احساس عمیق خود نسبت به معشوق سخن می‌گوید. به طور کلی، شعر ترکیبی از زیبایی، عشق و رنج است.
هوش مصنوعی: اگر آن معشوق نقاب از چهره‌اش بردارد، زیبایی او به حدی است که ماه و خورشید را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: اگر نوری به بتکده بت‌های پرستش بتابد، آن مکان به زیبایی و جذابیت حرم می‌رسد.
هوش مصنوعی: اگر دو دستم را از دو چشمم بگیرم، تمام دنیا پر از درد و غم خواهد شد.
هوش مصنوعی: من آدم هوسرانی نیستم که به خاطر هر چیز بی‌ارزشی دچار وسوسه شوم.
هوش مصنوعی: اگرچه یک سگ بدبخت ممکن است تبدیل به فرشته شود، اما هرگز نمی‌تواند جایگاه گرانبها و مقدس کاهو را در حرم به دست آورد.
هوش مصنوعی: دود دل به مانند آتشی به هوا می‌رود، وقتی که دل از غم و اندوه پر می‌شود و احساسات دردناک فرد را از درون می‌سوزاند. در این لحظه، احساسات و اندیشه‌ها به شکل کلمات بر روی کاغذ می‌آیند و به نوعی بیان‌گر وضعیت روحی فرد می‌شوند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.