گنجور » رضی‌الدین آرتیمانی » غزلیات

وزن:	مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب شعری:	غزل
منبع اولیه:	ویکی‌درج
تعداد ابیات:	۸

خلاصه

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به موضوع زندگی و مرگ می‌پردازد و نارضایتی خود را از زندگی بیان می‌کند. او اشاره می‌کند که زندگی بدون عشق و درد، بی‌معناست و مرگ به هیچ‌وجه عار نیست. شاعر می‌گوید که زندگی مانند جنگی است که با ما درگیر است، اما با مرگ صلح کرده‌ایم. همچنین، دوری از محبوب، به نوعی نزدیک‌تر شدن را نشان می‌دهد و در نهایت، رنگ زندگی و مرگ را در هم می‌آمیزد و نشان می‌دهد که زندگی در واقع ننگی است که از مرگ نیز سخت‌تر به نظر می‌آید.

برگردان به زبان ساده

# هجران اگر نکردی آهنگ زندگانی

بیچاره جان چه کردی با ننگ زندگانی

هوش مصنوعی: اگر از دوری و جدایی دوری نکرده‌ای، پس در زندگی بیچاره‌ای چه بر سر جانم آوردی و زندگی‌ام را با عذاب روبرو کردی؟

# داراست هر که جان برد از چنگ مرگ بیرون

ما جان به مرگ بردیم از چنگ زندگانی

هوش مصنوعی: هر کس که بتواند جانش را از چنگال مرگ نجات دهد، دارای شرافت و ارزش است. اما ما جان خود را به خاطر رنج‌های زندگی به دست مرگ سپرده‌ایم.

# بی‌عشق کس ممیراد، بی درد کس مماناد

کان عار مرگ باشد وین ننگ زندگانی

هوش مصنوعی: کسی بدون عشق نمی‌میرد و کسی بدون درد نمی‌ماند، زیرا مرگ بدون عشق عیب و ننگی است برای زندگی.

# میبرد زندگانی گر جان ز چنگ مردن

کس جان بدر نمیبرد از چنگ زندگانی

هوش مصنوعی: زندگی انسان را به راحتی می‌تواند از او بگیرد، اما هیچ کس نمی‌تواند جان او را از زندگی‌اش برباید.

# ای آنکه سنگ کوبی بر سینه از غم مرگ

گویا سرت نخوردست بر سنگ زندگانی

هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر غم مرگ، بر سینه‌ات سنگ می‌زنی، گویی سرت به سنگ زندگی نخورده است.

# ای آنکه زندگی را بر مرگ می‌گزینی

یا رَب مبارکت باد او‌رنگ زندگانی

هوش مصنوعی: ای کسی که زندگی را بر مرگ ترجیح می‌دهی، خدایا، بر تو مبارک باد رنگ زندگی.

# پیوسته زندگانی در جنگ بود با ما

با مرگ صلح کردیم از ننگ زندگانی

هوش مصنوعی: زندگی همواره درگیر جنگ و ستیز با ما بود، اما ما به خاطر ننگ و شرمساری زندگی، با مرگ صلح کردیم.

# دوری او رضی را نزدیک گشته گویا

کاثار مرگ پیداست از رنگ زندگانی

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که دوری محبوب باعث شده تا این شخص احساس کند، مرگ در حال نزدیک شدن است و رنگ زندگی کمرنگ‌تر شده است.

رونوشت متن رونوشت نشانی نمای مشابه کتابهای چاپی (فقط رایانه)

پیشنهاد مشق شعر

مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۶۱

در رنگ یار بنگر تا رنگ زندگانی

بر روی تو نشیند ای ننگ زندگانی

هر ذره‌ای دوان است تا زندگی بیابد

تو ذره‌ای نداری آهنگ زندگانی

گر ز آنک زندگانی بودی مثال سنگی

[...]

فیض کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۲۷

جانم اسیر تا کی در خنگ زندگانی

کاش از عدم نکردی آهنگ زندگانی

ای مرگ پردهٔ تن از روی جان برافکن

تا دل ز دوده گردد از زنگ زندگانی

بیدوست گر سرا آری‌ای عمر من بفردا

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه

معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است

تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...

منصور محمدزاده در ‫۱۴ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۲۶ آبان ۱۳۸۹، ساعت ۰۵:۲۱ نوشته:

خواهشمند است موارد زیر را اصلاح فرمایید:
نادرست:
ای آنکه سنگ کوبی بر سینه از غم مرگ
گویا سرت نخورد است بر سنگ زندگانی
درست:
ای آنکه سنگ کوبی بر سینه از غم مرگ
گویا سرت نخورده است ( یا: نخوردست ) بر سنگ زندگانی

reply flag link

س.ص. در ‫۱۰ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ مرداد ۱۳۹۳، ساعت ۰۵:۰۰ نوشته:

نادرست: یا رَب مبارک بادت او‌رنگ زندگانی
درست: یا رَب مبارکت باد او‌رنگ زندگانی

احمد آذرکمان ۰۴۹۰۳۰۰۶۶۹.a@gmail.com در ‫۵ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۱۲:۱۶ نوشته:

ما جان به مرگ بردیم از چنگ زندگانی . رضی الدین آرتیمانی
(1)
طرف هایِ عصر بود . باد می وزید . از آن بادها که بویِ برف می دهند . داشتم از دور به آغلی متروک نگاه می کردم .گاو و گوسفند همیشه مرا یاد کارتون «بچه های آلپ» می اندازد . من آن وقت ها عاشق «پِگینِ پیر» بودم . همان پیرمردی که در یک کلبه یِ جنگلی ، مدام چوب می تراشید و از آن ها مجسمه هایِ جورواجور می ساخت . من همیشه فکر می کردم «پگینِ پیر» باید همان معشوقه ی «خانمِ هاویشام» در کارتون «آرزوهای بزرگ» باشد ...
باد ، جیرجیرِ درِ آغل را در آورده بود . در آغل لَق می زد . درِ آغل را تا آخر باز کردم . پیرزنی روی کاه هایِ کم پشت و کهنه دراز کشیده بود و مدام به یک ساعتِ بی عقربه می خندید . پیرزن موهای سفیدش را از دو طرف بافته بود . مرا که دید بلند شد، جلو آمد و نشست روبه رویِ من و شروع کرد به آرایشِ خودش . اول از لب و بعد سُرمه و سرخیِ گونه ... پیرزن دوباره بلند شد . هیکلش مثلِ در آغل لَق می زد . دوتا عقربه یِ ساعت در کفِ دستِ من گذاشت و به سمت دور دست ها چشمک زد . یک گاری از سمتِ همان دور دست ها پیدا شد . گاریچی پیرمردِ لُختِ لاغر اندامی بود و قدِ بلندی داشت . صورتِ کشیده اش پشتِ یک عینکِ سیاه و ضخیم ، دایم وول می خورد . رویِ شانه اش یک جغد نشسته بود . جغدی که خیلی شبیه «عموجغدِشاخدار » تویِ کارتونِ «بنر» بود . تازه خودِ «عموجغدِشاخدار» هم مرا خیلی یادِ جغدی می انداخت که «صادق هدایت» در نقاشی هایش می کشید .
گاری مرا به سمتِ یک گورستانِ قدیمی بُرد و خودش از آن جا دور شد . وارد گورستان که شدم دیدم سَرِ هرگور یک چمدانِ زهوار در رفته یِ از دُور خارج شده گذاشته اند . داشتم به چمدان ها و خرت و پرت هایِ درونشان فکر می کردم که از مکالمه یِ دو نفر متوجه شدم که غارِ اصحابِ کهف ته همین گورستان است . بی معطلی راه افتادم به طرف تَهِ گورستان . دَهنه یِ غار خیلی کوچک بود . دهنه ای که با یک سنگِ سیاهِ بَرّاق بسته شده بود . سنگی که اصلاً تکان نمی خورد . گوشم را به دهنه یِ غار چسباندم صدایِ آهنگِ پلنگِ صورتی می آمد ...
احمد آذرکمان ـ حسن آباد فشافویه ـ 15 بهمن 98

احمد آذرکمان ۰۴۹۰۳۰۰۶۶۹.a@gmail.com در ‫۵ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۲۰ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۲۳:۳۴ نوشته:

(2)
نمی دانم چرا یاد آن مقاله ای افتاده بودم که چند روز پیش خواندمش . مقاله ای که می گفت : «زشت ، زیبای امروز است . »
نم نم برگشتم سر گورها . گور چند نفر را شناختم . گور خانم تاج خاله ؛ همان پیر زن کوتاه قدی که دایم روی یک سنگ می نشست و نخ می رسید و بچه های تخس را می ترساند . شنیده بودم که خانم تاج خاله در جوانی هایش ، در نانوایی لواشی مَشت قربان چانه می انداخته و البته خوش حال بودم که از نان هایی که او در پختنشان دخیل بوده نخورده ام . چون من هم با این که تخس نبودم از چهره و خُلقِ تنگ او می ترسیدم . گور بعدی گور بی بی ناز خاله بود . البته او چهره ی بهتری از خانم تاج خاله داشت ولی یکی از چشم هایش کور و بدشکل بود و من دل آن را نداشتم که زیاد به صورتش زل بزنم . او را بیش تر فانوس به دست ، به یاد می آورم که دایم می خواست به مسجد آن ور خط برود و در مراسم شبانه ی آن جا شرکت کند . گور کنار دستی اش گور عمه حلیمه بود . عمه حلیمه ، زن قد بلندی بود که من ـ حالا دوست نداشته باشم ـ آن وقت ها خیلی دوست داشتم به او سلام بدهم چون همیشه در پاسخ سلام بچه ها می گفت : «سلام خوش اخلاق» . گور بغلی عمه حلیمه ، گور عمو براتعلی بود . عمو براتعلی شوهر عمه حلیمه بود . آن وقت ها من اسم او را دقیق نمی دانستم و فکر می کردم اسمش «اَنبارتَلی» است و هر چه به معنی اسمش فکر می کردم هیچ چیز از آن نمی فهمیدم . او را بیش تر روی یک صندلی به یاد می آورم که با یک عینک سیاه و ضخیم و ریش و سبیل کوتاه شده ی یک دست سفید ، در آفتاب کم جان زمستان ، دَم مغازه ی خواربارفروشی اش می نشست . چندتا گور آن طرف تر ، گور عباس بِش بود . عباس بِش هیکل بزرگ و پنج گونه ای داشت و خُل می زد . بعضی از بچه ها می گفتند او دو جنسه است . خانه اش اطراف مسجد آن ور خط بود و من از ترس او زیاد مسجد نمی رفتم . عباس بِش دایم با یک دوچرخه در خیابان و کوچه ها ول می چرخید و دنبال بچه هایی می گذاشت که به او می گفتند عباس بِشی دُورش کِشی ... دوتا قبر آن ور عباس ، قبر رضا دیوانه بود . مرد سیاه سوخته ای که ریش و سبیل مشکی درهم رفته ای داشت و می گفتند از وقتی که دختر مورد علاقه اش با کسی دیگر ازدواج کرد به این حال و روز افتاد ...
دیگر دلم نمی خواست به گورها و آدم هایش فکر کنم . عقربه هایی که آن پیرزن به من داده بود را یک گوشه از قبرستان چال کردم و از آن جا دور شدم . همه جا را برف پوشانده بود .
احمد آذرکمان ـ حسن آباد فشافویه ـ 15 بهمن 98

برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	همرسانی متن شعر جاری در گنجور
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

ورود به گنجور

غزل شمارهٔ ۸۹