حرف آخر قافیه

شماره ۱: شد صید خم زلف رسایی دل ما

شماره ۲: ای چشم و چراغ دل غم دیده ما

شماره ۳: لعلت به فسون نبرد از دل تب و تاب

شماره ۴: کردی دلم از حسن گلوسوز کباب

شماره ۵: در دیده هر که شق کند پرده خواب

شماره ۶: ای مطرب عاشقان نوای تو کجاست؟

شماره ۷: سرمایه دهر، خاک بیزی ست،که هست

شماره ۸: در کار زمانه هر که بیکارتر است

شماره ۹: هر چند که ما رهرو و دنیا راه است

شماره ۱۰: اوضاع زمانه لایق دیدن نیست

شماره ۱۱: نوبت ز کیان به ماکیان افتاده ست

شماره ۱۲: در محفل آسمان سها و خور هست

شماره ۱۳: خویی مه و مهر را به دلداری نیست

شماره ۱۴: دانم که به جز خدای قهاری نیست

شماره ۱۵: آن را که نصیب از خرد ادراک است

شماره ۱۶: خورشید، علم به کوهساران زد و رفت

شماره ۱۷: هر چند که خصمی سپهر از جهل است

شماره ۱۸: از عمر عزیز رفته افزون از شصت

شماره ۱۹: دل گم شده است، سینه پردازی هست

شماره ۲۰: از دیده به دیده، ناوک اندازی هست

شماره ۲۱: امید گداست، تا در بازی هست

شماره ۲۲: داغی که بکاود سر پرشور کجاست؟

شماره ۲۳: صد وادی بیکرانه درگوشه ی ماست

شماره ۲۴: ای شاخ امید، برگ و بار تو کجاست؟

شماره ۲۵: آلوده ی کام دل مشو، کام آن است

شماره ۲۶: آن غنچه که نشکفد به گلشن لب ماست

شماره ۲۷: از داغ فراق سینه ام جوشان است

شماره ۲۸: ازگریه من دیده اختر شور است

شماره ۲۹: عشق است سلیمان و دل انگشتر اوست

شماره ۳۰: هر چند سپهر فکرم اختربار است

شماره ۳۱: ای ساقی عاشقان، می ناب کجاست؟

شماره ۳۲: عهدیست که آشنا و بیگانه یکیست

شماره ۳۳: ساقی، قدحی که دور گلزار گذشت

شماره ۳۴: عشق است که درد من و درمان من است

شماره ۳۵: افسانه عشق، راز پنهان من است

شماره ۳۶: یار است که در ظلمت امکان شمع است

شماره ۳۷: این کوچه عمر، وحشت افزا راهی ست

شماره ۳۸: غمنامه ما خواند و جوابی ننوشت

شماره ۳۹: افسوس که درد عشق و درمان هم نیست

شماره ۴۰: هستی بزمی ست، انجمن سازی هست

شماره ۴۱: یار آینه حسن دلارای خود است

شماره ۴۲: آن را که رسوم عشقبازی اصل است

شماره ۴۳: داغم به دل از دو گوهر نایاب است

شماره ۴۴: از حرف وداع، دیده جیحون شد و رفت

شماره ۴۵: بی ضامن و رهن، وام می باید، نیست

شماره ۴۶: هند است و جهان به کام می باید اوا نیست

شماره ۴۷: در هند اگر کسی نرنجد از راست

شماره ۴۸: دل خوش نکند ناله زاری که مراست

شماره ۴۹: دیدیم، سواد هند حیرت زار است

شماره ۵۰: در زیر فلک ناله ما بی اثر است

شماره ۵۱: دردانه دریای حقیقت درد است

شماره ۵۲: ای سینه بنال، ناله کار من و توست

شماره ۵۳: ساقی، رگ ابر آبداری برخاست

شماره ۵۴: ای تیره شب فراق، پایان وقت است

شماره ۵۵: با ما زاهد، خیال خامت عبث است

شماره ۵۶: دردا که دری نسفته می باید رفت

شماره ۵۷: ما را لب لعل فام می باید، نیست

شماره ۵۸: از روی تو شمع سان نگاهم همه سوخت

شماره ۵۹: از صومعه تا میکده، پر راهی نیست

شماره ۶۰: از خصمی مردمان مرا حال نکوست

شماره ۶۱: آن دیده، که بازاری عشاقش خوست

شماره ۶۲: دیوانه دلم، یار دل آسایی نیست

شماره ۶۳: مردی که میان دردمندان فرد است

شماره ۶۴: دلبر بسیار و دل نگهدار کم است

شماره ۶۵: دانی که به من در غمت آیا چه گذشت؟

شماره ۶۶: دوران به نشاط و غم صلایی زد و رفت

شماره ۶۷: دیشب طربی بر دل غمناکم ریخت

شماره ۶۸: بسته ست زبانم و بیان در سیر است

شماره ۶۹: از حوصله صبر، غمت بیرون است

شماره ۷۰: هرحند که حسن و عشق، مستور به است

شماره ۷۱: گر خاک شوی، در ره دلدار خوش است

شماره ۷۲: دم سردی زاهدان کافورمزاج

شماره ۷۳: اندوه جهان و شادمانی همه هیچ

شماره ۷۴: بلبل سر کرد ناله هنگام صبوح

شماره ۷۵: در دهر دنی که هست شیرینش تلخ

شماره ۷۶: با تنگدلی حوصله ماست فراخ

شماره ۷۷: ابنای زمانه، لولیان آیینند

شماره ۷۸: گر طالع پست، نارساییها کرد

شماره ۷۹: خورشید رخ تو تا دل افروز نشد

شماره ۸۰: اکسیر محبت رخ ما کاهی کرد

شماره ۸۱: در هجر تو ناله سینه فرسایی کرد

شماره ۸۲: شاخ گل من نظر به خاری نکند

شماره ۸۳: دل در غم عشق، کامرانی نکند

شماره ۸۴: پیوسته دی و تموز دم سردی کرد

شماره ۸۵: یک چند دل از پی تمنا گردید

شماره ۸۶: تا بر لب عاشق می گلگون ناید

شماره ۸۷: آمد به برم یار و چه زیبا آمد!

شماره ۸۸: عالی گهران و خوش عیاران رفتند

شماره ۸۹: گفتم که به یاد یار خواهی آمد

شماره ۹۰: یا رب چه شود گرکرمت یار افتد؟

شماره ۹۱: آن بی خردی که شوم چون زاغ افتد

شماره ۹۲: نزدیک بود ز لب هوا بردارد

شماره ۹۳: دهرم به شکنج انزوا می دارد

شماره ۹۴: گفتم ز غمت غنچه دل وا نشود

شماره ۹۵: نظاره زشت، دیده را میل کشید

شماره ۹۶: باطل کیشان بر اهل حق چیر شدند

شماره ۹۷: الفاظ و معانی از کلامم نو شد

شماره ۹۸: ای آنکه غم تو عیش جاوید بود

شماره ۹۹: آنان که به سودای تو داغ افروزند

شماره ۱۰۰: تا چند زمانه فتنه اندوز شود؟

شماره ۱۰۱: عاقل تحصیل علم بیجا چه کند؟

شماره ۱۰۲: تیغم به زبون کشی چو مانوس نبود

شماره ۱۰۳: دنیا طلب دنی، به دنیا ارزد

شماره ۱۰۴: از عکس رخ تو، گلستان پیدا شد

شماره ۱۰۵: در راه طلب، ناله هواخواهی کرد

شماره ۱۰۶: با کعبه چه کار اگر معاشی ندهند؟

شماره ۱۰۷: بربندی اگر به خون کمر را چه شود؟

شماره ۱۰۸: در ماتم تو چرا جگر خون نشود؟

شماره ۱۰۹: در عشق، رگ جان گرفتار برند

شماره ۱۱۰: این شور نه آن لعل شکرریز فکند

شماره ۱۱۱: در ماتم تو شیون دلهاست بلند

شماره ۱۱۲: در ماتم تو، ملک و ملک شیون کرد

شماره ۱۱۳: دل می بری و خبر نداری که چه شد

شماره ۱۱۴: دل در غم هجر، بی قراری هاکرد

شماره ۱۱۵: اول نگه تو فتنه انگیز نبود

شماره ۱۱۶: آنجا که رسوم ما و من برخیزد

شماره ۱۱۷: هر جلوه که آن نرگس عیار کند

شماره ۱۱۸: سامانی و ثروتی نشد جمع، چه شد؟

شماره ۱۱۹: شاهنشهی خلق جهان نتوان کرد

شماره ۱۲۰: ابر آمد و سینه را به کهسار نهاد

شماره ۱۲۱: خنگ تو به کوه عالی ارکان ماند

شماره ۱۲۲: بلبل به نوای آشنا می نازد

شماره ۱۲۳: بر پای بت، از نیاز پیشانی زد

شماره ۱۲۴: از گوشه عزلتم جدا نتوان کرد

شماره ۱۲۵: غیر از کف خالی که ز ما بر جا ماند

شماره ۱۲۶: بر تیره شب من که دل و جان گرید

شماره ۱۲۷: عالی گهران، بنده نژادان منند

شماره ۱۲۸: در دهر، به مستعار آلوده مگرد

شماره ۱۲۹: گر نوح و دعای غرق، این دم می شد

شماره ۱۳۰: هرگه سخنی برلب اظهار رسد

شماره ۱۳۱: افسرده دمان عهد ما، رشک یخند

شماره ۱۳۲: از رهگذر دوست، صبایی نرسید

شماره ۱۳۳: زان پیش که دی آفت بستان گردد

شماره ۱۳۴: مشکل که دلم را نگهت شاد کند

شماره ۱۳۵: دل، بنده عشق است، کفیلی دارد

شماره ۱۳۶: تا چند ز اشک بر رخم رنگ آید

شماره ۱۳۷: عشق تو سواد دیده را جیحون کرد

شماره ۱۳۸: وبرانه هند،کز صفا پاک بود

شماره ۱۳۹: کمتر به وصال، قرعه کار افتد

شماره ۱۴۰: گلگون سرشک، گرم جولانی کرد

شماره ۱۴۱: بی پا و سران که هرزه گردی دارند

شماره ۱۴۲: ابنای زمان درد و صفا را ندهند

شماره ۱۴۳: حسنش، به می از حجاب بیرون آمد

شماره ۱۴۴: گردد چو خراب تن، چه غم؟ جان باشد

شماره ۱۴۵: جانان چو هوای جلوه ی ناز کند

شماره ۱۴۶: حسن تو به یک جلوه گرفتارم کرد

شماره ۱۴۷: کی بود که دل بسته زنار نبود؟

شماره ۱۴۸: زین پیش فلک چنین دل آزار نبود

شماره ۱۴۹: خوش آن که پیام ارجعی گوش کند

شماره ۱۵۰: مستان لقا چو ارجعی گوش کنند

شماره ۱۵۱: با شعله آه، چشم گریان چه کند؟

شماره ۱۵۲: بر لب قدحی بعد هلاکم بگذار

شماره ۱۵۳: در هجر حزین، از غم جانکاه بمیر

شماره ۱۵۴: ای دستخوش هزار سودا هشدار

شماره ۱۵۵: با سرمه چو شد نرگس عیار تو یار

شماره ۱۵۶: گر جلوه دوست می کند عاشق سیر

شماره ۱۵۷: با داغ تو سال و ماه بردیم به سر

شماره ۱۵۸: بس بوالعجب است زیر این چرخ اثیر

شماره ۱۵۹: ساقی قدحی از می گلفام بیار

شماره ۱۶۰: مطرب مگذار دم، نی و چنگ بیار

شماره ۱۶۱: ای سوخته جان سپند، یاد تو به خیر

شماره ۱۶۲: گر ترک کم و بیش کنی اولی تر

شماره ۱۶۳: از خصمی روزگار بی مهر و تمیز

شماره ۱۶۴: مردانه حزین از سر دنیا برخیز

شماره ۱۶۵: خونم به کرشمه، ای جفاکیش مریز

شماره ۱۶۶: در راه خطیری که نشیب است و فراز

شماره ۱۶۷: از هند نجس، نجات می خواهم و بس

شماره ۱۶۸: از ظلمت هند سفله انگیز مترس

شماره ۱۶۹: بخرید یکی خواجه، غلامی به هوس

شماره ۱۷۰ - رباعی مستزاد: آنی که سر از سجده کوی تو نتافت

شماره ۱۷۱: این خرقه پر زرق و ردای سالوس

شماره ۱۷۲: تا چند به چنگ غم پنهانی خویش

شماره ۱۷۳: صوفی برخیز، باده صافیست بکش

شماره ۱۷۴: ای عوج زمانه، قد چالاک بکش

شماره ۱۷۵: ای صورت و معنی تو را پستی فرض

شماره ۱۷۶: پنهان به سیه خانه حرف است نقط

شماره ۱۷۷: تا عشق فکند در دلم تاب چو شمع

شماره ۱۷۸: آسوده تویی چو سرو و سوسن در باغ

شماره ۱۷۹: چون عشق کشید تیغ هیجا ز غلاف

شماره ۱۸۰: هرچند نوای آتشین دارد عشق

شماره ۱۸۱: صوفی که بود اساس کارش بر زرق

شماره ۱۸۲: چون لاله آتشین درین تیره مغاک

شماره ۱۸۳: میزان حقیم و امتحان و لک لک ؟

شماره ۱۸۴: گر نیست مرا طالع فیروز چه باک؟

شماره ۱۸۵: پختیم به کار خویش سودا، من و دل

شماره ۱۸۶: تا عشق تو گشت از ازل روزی دل

شماره ۱۸۷: اندوه چو بیش شد گرفتم کم دل

شماره ۱۸۸: جمعیت خویش را پریشان کردم

شماره ۱۸۹: از کام دل است بس که عریان دستم

شماره ۱۹۰: آنم که به ملک نیستی سلطانم

شماره ۱۹۱: آنم که ز ذوق نیستی دلشادم

شماره ۱۹۲: رخ، تازه به اشک ارغوانی دارم

شماره ۱۹۳: یک چند، دل از آز هراسان کردیم

شماره ۱۹۴: بشتاب دلا برگ سفر ساز کنیم

شماره ۱۹۵: بار خودی افکنم، سبکتاز روم

شماره ۱۹۶: داغ غم آن نگار مهوش دارم

شماره ۱۹۷: زیبا صنما ز بی قراران توایم

شماره ۱۹۸: یارای زبان کو که ثنای تو کنیم؟

شماره ۱۹۹: عشق تو کلیم طور سینای دلم

شماره ۲۰۰: جان در سر زلف تابناکی کردم

شماره ۲۰۱: حال دل آسوده دلان سوخت دلم

شماره ۲۰۲: صوفی برخیز های و هوبی بزنیم

شماره ۲۰۳: از ظلمت هستی خود آزاده منم

شماره ۲۰۴: چون شمع بود داغ جنون تاج سرم

شماره ۲۰۵: ای هوش به می داده، فدای تو شوم

شماره ۲۰۶: چل سال کتاب جسم و جان را خواندیم

شماره ۲۰۷: زهرم به قدح دهی که می نوش مکن

شماره ۲۰۸: از گنج، به مار صلح نتوان کردن

شماره ۲۰۹: مقدور نشد ز دامن افشانی من

شماره ۲۱۰: تدبیر به کار من چه خواهد کردن؟

شماره ۲۱۱: وبرانی عشق، باشد آباد شدن

شماره ۲۱۲: ای بسته آب و گل، چه خواهی کردن؟

شماره ۲۱۳: معنی طلبی، بساط صورت ته کن

شماره ۲۱۴: پیش کرمت دست تهی آوردم

شماره ۲۱۵: گر قدر به روستا نمی دارندم

شماره ۲۱۶: تا کی گل عیش در چمنها جویم؟

شماره ۲۱۷: پرسید ز یار خود، یکی از یاران

شماره ۲۱۸: ای رهرو عشق، کاهلی پیشه مکن

شماره ۲۱۹: نه قصه سرسری، نه بازی ست سخن

شماره ۲۲۰: آن راحت جان و دل شیدایی من

شماره ۲۲۱: ای دیده زار من چه خواهی کردن؟

شماره ۲۲۲: صوفی، اگرت هوای کشف است و یقین

شماره ۲۲۳: یاران عزیز و نور بینایی من

شماره ۲۲۴: حق ظاهر و خلق در حجاب افزودن

شماره ۲۲۵: آمد سحر آن نگار خونین جگران

شماره ۲۲۶: ای گل تو به بویی دل خود شاد مکن

شماره ۲۲۷: ای بخت نژند در سیاهی بی تو

شماره ۲۲۸: ای خاک وفا رفته به باد از دل تو

شماره ۲۲۹: ای در دل هر قطره تمنا از تو

شماره ۲۳۰: ای در یتیم، دیده دریا از تو

شماره ۲۳۱: ای عاشق محزون، دل ناشاد تو کو؟

شماره ۲۳۲: سر غم عشق را، ز بیگانه مجو

شماره ۲۳۳: غفلت زده ام، خاطر آگاهم ده

شماره ۲۳۴: ای صیت بزرگی به جهان افکنده

شماره ۲۳۵: ای بنده دهر دون نواز گنده

شماره ۲۳۶: تا چند حزین اسیر ماتم شده‌ای؟

شماره ۲۳۷: جانا چه بود که خاطری شاد کنی

شماره ۲۳۸: تا ناله، درفش کاویانی نکنی

شماره ۲۳۹: آشفته دور روزگارم ساقی

شماره ۲۴۰: رفتند ز بزم، میگساران ساقی

شماره ۲۴۱: بشکن قدح سپهر دون ای ساقی

شماره ۲۴۲: صحراست ز سبزه، سبزفام ای ساقی

شماره ۲۴۳: ای درد، ز مرگ فکر درمان نکنی

شماره ۲۴۴: ای دل، ره و رسم عاشقان نگذاری

شماره ۲۴۵: ای ناله، خلاف دردکیشان نکنی

شماره ۲۴۶: ای دوست چراغ چشم بیدار تویی

شماره ۲۴۷: شوق ار به دیارت نرساند نرسی

شماره ۲۴۸: هم درد و دوای دل افگار تویی

شماره ۲۴۹: ای خامه بسی نکته سرایی کردی

شماره ۲۵۰: چون باد صبا، سبک عنانی نکنی

شماره ۲۵۱: آلوده زهد کرده ام دامانی

شماره ۲۵۲: زاهد، از عشق، دین به افسون نبری

شماره ۲۵۳: تا چهره ز اشک ارغوانی نکنی

شماره ۲۵۴: امروز دل است، زیر بار عجبی

شماره ۲۵۵: از می، لب غنچه گشت گلگون ساقی

شماره ۲۵۶: ای آنکه به لافگاه دعوی چستی

شماره ۲۵۷: خاموش حزین که گفتنی ها گفتی

شماره ۲۵۸: در کعبه حزین ، امیر اسلام شوی

شماره ۲۵۹: آنی که به قد ز سرو آزاده تری

شماره ۲۶۰: ای آنکه بنفشه زیب نسرین داری

شماره ۲۶۱: مهری به لب خود زن اگر مرد مهی

شماره ۲۶۲: هر دم ز تو عمر می کند بیخ و بنی

شماره ۲۶۳: سرتاسر آفاق، حزین گردیدی

شماره ۲۶۴: از عشق فتاده ام به منزلگاهی