در راه طلب، ناله هواخواهی کرد
دل همرهی آه سحرگاهی کرد
زد قاصد شوق دست و پایی که نداشت
دامان وصال یار، کوتاهی کرد
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
در راه طلب، ناله هواخواهی کرد
دل همرهی آه سحرگاهی کرد
زد قاصد شوق دست و پایی که نداشت
دامان وصال یار، کوتاهی کرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به احساسات عمیق خود در جستجوی محبوب اشاره می‌کند. او از دل ناله‌ای به هوا می‌فرستد و به شوق صبحگاهان دلی آهful می‌زند. قاصدی که نمی‌تواند به هدفش برسد، در تلاش است تا به وصال یار دست یابد، اما به نظر می‌رسد که راهیابی به این وصال دشوار است.
هوش مصنوعی: در مسیر جستجوی عشق، دل به دلتنگی و زاری پرداخته و در سحرگاهان، با نواهای دلنشین خود درخواست همدلی کرده است.
هوش مصنوعی: فرستاده‌ی عشق به رغم نداشتن توانایی و تلاش، در رسیدن به وصال معشوق ناکام ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اکسیر محبت رخ ما کاهی کرد
هجران ستیزه کار، جانکاهی کرد
از چرخ بلند، سینه خالی کردن
دشوار نبود، ناله کوتاهی کرد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.