بسیاری از رباعیات و اشعار منتسب به ابوسعید در واقع از آن شاعران دیگر است. فرزندان ابوسعید در کتاب‌های «حالات و سخنان ابوسعید» و «اسرار التوحید» گفته‌اند که جدشان جز سه بیت، شعری نگفته و آنچه در مجالس می‌خوانده، گفتار پیرانش بوده است.

حرف آخر قافیه

رباعی شماره ۱: باز‌ آ باز‌ آ، هر آن چه هستی باز‌ آ

رباعی شماره ۲: یا رب به محمد و علی و زهرا

رباعی شماره ۳: وصل تو کجا و من مهجور کجا؟

رباعی شماره ۴: منصور حلاج، آن نهنگ دریا

رباعی شماره ۵: وا فریادا ز عشق، وا فریادا

رباعی شماره ۶: ای شیر سرافراز زبردست خدا

رباعی شماره ۷: گفتم صنما لاله‌ رخا دلدارا

رباعی شماره ۸: گفتی که منم ماه نشابور سرا

رباعی شماره ۹: هرگاه که بینی دو سه سرگردان را

رباعی شماره ۱۰: یا‌رب مکن از لطف پریشان ما را

رباعی شماره ۱۱: گر بر در دیر می‌نشانی ما را

رباعی شماره ۱۲: تا چند کشم غصه هر ناکس را

رباعی شماره ۱۳: پرسیدم ازو واسطه هجران را

رباعی شماره ۱۴: از زهد اگر مدد دهی ایمان را

رباعی شماره ۱۵: تسبیح ملک را و صفا رضوان را

رباعی شماره ۱۶: ای دوست دوا فرست بیماران را

رباعی شماره ۱۷: دی شانه زد آن ماه خم گیسو را

رباعی شماره ۱۸: در کعبه اگر دل سوی غیرست ترا

رباعی شماره ۱۹: تا درد رسید چشم خونخوار ترا

رباعی شماره ۲۰: در دیده به جای خواب آب است مرا

رباعی شماره ۲۱: آن رشته که قوت روانست مرا

رباعی شماره ۲۲: یا رب ز کرم دری برویم بگشا

رباعی شماره ۲۳: ای دلبر ما مباش بی دل بر ما

رباعی شماره ۲۴: آن عشق که هست جزء لاینفک ما

رباعی شماره ۲۵: ای کرده غمت غارت هوش دل ما

رباعی شماره ۲۶: مستغرق نیل معصیت جامه ما

رباعی شماره ۲۷: مهمان تو خواهم آمدن جانانا

رباعی شماره ۲۸: من دوش دعا کردم و باد آمینا

رباعی شماره ۲۹: گه میگردم بر آتش هجر کباب

رباعی شماره ۳۰: در رفع حجب کوش نه در جمع کتب

رباعی شماره ۳۱: بر تافت عنان صبوری از جان خراب

رباعی شماره ۳۲: کارم همه ناله و خروشست امشب

رباعی شماره ۳۳: از چرخ فلک گردش یکسان مطلب

رباعی شماره ۳۴: بیطاعت حق بهشت و رضوان مطلب

رباعی شماره ۳۵: ای ذات و صفات تو مبرا ز عیوب

رباعی شماره ۳۶: ای آینه حسن تو در صورت زیب

رباعی شماره ۳۷: تا زلف تو شاه گشت و رخسار تو تخت

رباعی شماره ۳۸: تا پای تو رنجه گشت و با درد بساخت

رباعی شماره ۳۹: مجنون تو کوه را ز صحرا نشناخت

رباعی شماره ۴۰: آنروز که آتش محبت افروخت

رباعی شماره ۴۱: دیشب که دلم ز تاب هجران میسوخت

رباعی شماره ۴۲: عشق آمد و گرد فتنه بر جانم بیخت

رباعی شماره ۴۳: شیرین دهنی که از لبش جان میریخت

رباعی شماره ۴۴: عشق آمد و خاک محنتم بر سر ریخت

رباعی شماره ۴۵: میرفتم و خون دل به راهم میریخت

رباعی شماره ۴۶: از کفر سر زلف وی ایمان میریخت

رباعی شماره ۴۷: از نخل ترش بار چو باران میریخت

رباعی شماره ۴۸: ای دل چو فراقش رگ جان بگشودت

رباعی شماره ۴۹: آن یار که عهد دوستداری بشکست

رباعی شماره ۵۰: از بار گنه شد تن مسکینم پست

رباعی شماره ۵۱: از کعبه رهیست تا به مقصد پیوست

رباعی شماره ۵۲: تیری ز کمانخانه ابروی تو جست

رباعی شماره ۵۳: چون نیست ز هر چه هست جز باد به دست *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۵۴: دی طفلک خاک بیز غربال به دست

رباعی شماره ۵۵: کردم توبه، شکستیش روز نخست

رباعی شماره ۵۶: آزادی و عشق چون همی نامد راست

رباعی شماره ۵۷: خیام تنت به خیمه میماند راست

رباعی شماره ۵۸: هر چند به طاعت تو عصیان و خطاست

رباعی شماره ۵۹: من بنده عاصیم رضای تو کجاست

رباعی شماره ۶۰: گر طالب راه حق شوی ره پیداست

رباعی شماره ۶۱: غم عاشق سینه بلاپرور ماست

رباعی شماره ۶۲: ما کشته عشقیم و جهان مسلخ ماست

رباعی شماره ۶۳: یا رب غم آنچه غیر تو در دل ماست

رباعی شماره ۶۴: یاد تو شب و روز قرین دل ماست

رباعی شماره ۶۵: گردون کمری ز عمر فرسوده ماست *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۶۶: دوزخ شرری ز آتش سینه ماست

رباعی شماره ۶۷: عصیان خلایق ارچه صحرا صحراست

رباعی شماره ۶۸: آن آتش سوزنده که عشقش لقبست

رباعی شماره ۶۹: از ما همه عجز و نیستی مطلوب است

رباعی شماره ۷۰: گویند دل آیینه آیین عجبست

رباعی شماره ۷۱: گر سبحه صد دانه شماری خوبست

رباعی شماره ۷۲: پیوسته ز من کشیده‌دامن دل توست

رباعی شماره ۷۳: دل کیست که گویم از برای غم توست‌؟!

رباعی شماره ۷۴: ای دل غم عشق از برای من و توست

رباعی شماره ۷۵: ناکامی‌ام ای دوست ز خودکامی توست

رباعی شماره ۷۶: اسرار ملک بین که به غول افتاده‌ست

رباعی شماره ۷۷: ای حیدر شهسوار وقت مددست

رباعی شماره ۷۸: عشقم که به هر رگم غمی پیوندست

رباعی شماره ۷۹: نقاش رخت ز طعنها آسوده‌ست

رباعی شماره ۸۰: در عالم اگر فلک اگر ماه و خورست

رباعی شماره ۸۱: سوفسطایی که از خرد بی‌خبرست

رباعی شماره ۸۲: پی در گاوست و گاو در کهسارست

رباعی شماره ۸۳: ای برهمن آن عذار چون لاله پرست

رباعی شماره ۸۴: آلوده دنیا جگرش ریشترست

رباعی شماره ۸۵: یا رب سبب حیات حیوان بفرست

رباعی شماره ۸۶: یا رب تو زمانه را دلیلی بفرست

رباعی شماره ۸۷: ای خالق خلق رهنمایی بفرست

رباعی شماره ۸۸: ما را بجز این جهان جهانی دگرست

رباعی شماره ۸۹: سرمایه عمر آدمی یک نفسست

رباعی شماره ۹۰: گفتی که فلان ز یاد ما خاموشست

رباعی شماره ۹۱: راه تو به هر روش که پویند خوشست

رباعی شماره ۹۲: دل رفت بر کسی که سیماش خوشست

رباعی شماره ۹۳: دل بر سر عهد استوار خویشست

رباعی شماره ۹۴: بر شکل بتان رهزن عشاق حقست

رباعی شماره ۹۵: گریم زغم تو زار و گویی زرقست

رباعی شماره ۹۶: گنجم چو گهر در دل گنجینه شکست

رباعی شماره ۹۷: آن شب که مرا ز وصلت ای مه رنگست

رباعی شماره ۹۸: دور از تو فضای دهر بر من تنگست

رباعی شماره ۹۹: کردیم هر آن حیله که عقل آن دانست

رباعی شماره ۱۰۰: نردیست جهان که بردنش باختنست

رباعی شماره ۱۰۱: آواز در آمد بنگر یار منست

رباعی شماره ۱۰۲: تا مهر ابوتراب دمساز منست

رباعی شماره ۱۰۳: عشق تو بلای دل درویش منست

رباعی شماره ۱۰۴: از گل طبقی نهاده کین روی منست

رباعی شماره ۱۰۵: آنرا که فنا شیوه و فقر آیینست

رباعی شماره ۱۰۶: دنیا به مثل چو کوزه زرین است

رباعی شماره ۱۰۷: دردی که ز من جان بستاند اینست

رباعی شماره ۱۰۸: ایزد که جهان به قبضه قدرت اوست

رباعی شماره ۱۰۹: چشمی دارم همه پر از دیدن دوست

رباعی شماره ۱۱۰: دنیا به جوی وفا ندارد ای دوست

رباعی شماره ۱۱۱: شب آمد و باز رفتم اندر غم دوست

رباعی شماره ۱۱۲: عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست

رباعی شماره ۱۱۳: غازی به ره شهادت اندر تک و پوست

رباعی شماره ۱۱۴: هر چند که آدمی ملک سیرت و خوست

رباعی شماره ۱۱۵: آنرا که حلال زادگی عادت و خوست

رباعی شماره ۱۱۶: عالم به خروش لا اله الا هوست

رباعی شماره ۱۱۷: عنبر زلفی که ماه در چنبر اوست

رباعی شماره ۱۱۸: عقرب سر زلف یار و مه پیکر اوست

رباعی شماره ۱۱۹: زآن می خوردم که روح پیمانه اوست

رباعی شماره ۱۲۰: آن مه که وفا و حسن سرمایه اوست

رباعی شماره ۱۲۱: بر ما در وصل بسته میدارد دوست

رباعی شماره ۱۲۲: ما دل به غم تو بسته داریم ای دوست

رباعی شماره ۱۲۳: ای دوست ای دوست ای دوست ای دوست

رباعی شماره ۱۲۴: ای خواجه ترا غم جمال ماهست

رباعی شماره ۱۲۵: عارف که ز سر معرفت آگاهست

رباعی شماره ۱۲۶: در کار کس ار قرار میباید هست

رباعی شماره ۱۲۷: تا در نرسد وعده هر کار که هست

رباعی شماره ۱۲۸: در درد شکی نیست که درمانی هست

رباعی شماره ۱۲۹: با دل گفتم که ای دل احوال تو چیست

رباعی شماره ۱۳۰: پرسید ز من کسی که معشوق تو کیست

رباعی شماره ۱۳۱: جسمم همه اشک گشت و چشمم بگریست

رباعی شماره ۱۳۲: دیروز که چشم تو به من درنگریست

رباعی شماره ۱۳۳: عاشق نتواند که دمی بی غم زیست

رباعی شماره ۱۳۴: گر مرده بوم برآمده سالی بیست

رباعی شماره ۱۳۵: می‌گفتم یار و می‌ندانستم کیست

رباعی شماره ۱۳۶: ای دل همه خون شوی شکیبایی چیست

رباعی شماره ۱۳۷: اندر همه دشت خاوران گر خاریست

رباعی شماره ۱۳۸: در بحر یقین که در تحقیق بسیست

رباعی شماره ۱۳۹: رنج مردم ز پیشی و از بیشیست

رباعی شماره ۱۴۰: ما عاشق و عهد جان ما مشتاقیست

رباعی شماره ۱۴۱: گاهی چو ملایکم سر بندگیست

رباعی شماره ۱۴۲: چون حاصل عمر تو فریبی و دمیست

رباعی شماره ۱۴۳: دردا که درین سوز و گدازم کس نیست *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۱۴۴: در سینه کسی که راز پنهانش نیست

رباعی شماره ۱۴۵: در کشور عشق جای آسایش نیست

رباعی شماره ۱۴۶: افسوس که کس با خبر از دردم نیست

رباعی شماره ۱۴۷: گفتار نکو دارم و کردارم نیست

رباعی شماره ۱۴۸: هرگز المی چو فرقت جانان نیست

رباعی شماره ۱۴۹: در هجرانم قرار میباید و نیست

رباعی شماره ۱۵۰: گر کار تو نیکست به تدبیر تو نیست

رباعی شماره ۱۵۱: از درد نشان مده که در جان تو نیست

رباعی شماره ۱۵۲: جانا به زمین خاوران خاری نیست

رباعی شماره ۱۵۳: اندر همه دشت خاوران سنگی نیست

رباعی شماره ۱۵۴: سر تا سر دشت خاوران سنگی نیست

رباعی شماره ۱۵۵: گبریست در این وهم که پنهانی نیست

رباعی شماره ۱۵۶: دایم نه لوای عشرت افراشتنی‌ست

رباعی شماره ۱۵۷: ای دیده نظر کن اگرت بینایی‌ست

رباعی شماره ۱۵۸: سیمابی شد هوا و زنگاری دشت

رباعی شماره ۱۵۹: آنرا که قضا ز خیل عشاق نوشت

رباعی شماره ۱۶۰: هان تا تو نبندی به مراعاتش پشت

رباعی شماره ۱۶۱: از اهل زمانه عار میباید داشت

رباعی شماره ۱۶۲: روزم به غم جهان فرسوده گذشت

رباعی شماره ۱۶۳: افسوس که ایام جوانی بگذشت

رباعی شماره ۱۶۴: سر سخن دوست نمی‌یارم گفت

رباعی شماره ۱۶۵: دل گرچه درین بادیه بسیار شتافت

رباعی شماره ۱۶۶: آسان آسان ز خود امان نتوان یافت

رباعی شماره ۱۶۷: آن دل که تو دیده‌ای ز غم خون شد و رفت

رباعی شماره ۱۶۸: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت

رباعی شماره ۱۶۹: دل عادت و خوی جنگجوی تو گرفت

رباعی شماره ۱۷۰: آنی که ز جانم آرزوی تو نرفت

رباعی شماره ۱۷۱: یار آمد و گفت خسته میدار دلت

رباعی شماره ۱۷۲: علمی نه که از زمره انسان نهمت

رباعی شماره ۱۷۳: صد شکر که گلشن صفا گشت تنت

رباعی شماره ۱۷۴: دی زلف عبیر بیز عنبر سایت

رباعی شماره ۱۷۵: ای قبله هر که مقبل آمد کویت

رباعی شماره ۱۷۶: ای مقصد خورشید پرستان رویت

رباعی شماره ۱۷۷: زنار پرست زلف عنبر بویت

رباعی شماره ۱۷۸: گفتم چشمت گفت که بر مست مپیچ

رباعی شماره ۱۷۹: گر درویشی مکن تصرف در هیچ

رباعی شماره ۱۸۰: ای در تو عیان‌ها و نهان‌ها همه هیچ

رباعی شماره ۱۸۱: ای با رخت انوار مه و خور همه هیچ

رباعی شماره ۱۸۲: حمدا لک رب نجنی منک فلاح

رباعی شماره ۱۸۳: رخساره‌ات ای تازه گل گلشن روح

رباعی شماره ۱۸۴: بی شک الفست احد، ازو جوی مدد

رباعی شماره ۱۸۵: گر درد کند پای تو ای حور نژاد

رباعی شماره ۱۸۶: در سلسله عشق تو جان خواهم داد

رباعی شماره ۱۸۷: هر راحت و لذتی که خلاق نهاد

رباعی شماره ۱۸۸: در وصل ز اندیشه دوری فریاد

رباعی شماره ۱۸۹: با کوی تو هر کرا سر و کار افتد

رباعی شماره ۱۹۰: گر عشق دل مرا خریدار افتد

رباعی شماره ۱۹۱: با علم اگر عمل برابر گردد

رباعی شماره ۱۹۲: آن را که حدیث عشق در دل گردد

رباعی شماره ۱۹۳: ما را نبود دلی که خرم گردد

رباعی شماره ۱۹۴: دل از نظر تو جاودانی گردد

رباعی شماره ۱۹۵: ای صافی دعوی ترا معنی درد

رباعی شماره ۱۹۶: دردا که درین زمانه پر غم و درد

رباعی شماره ۱۹۷: فردا که به محشر اندر آید زن و مرد

رباعی شماره ۱۹۸: دل صافی کن که حق به دل می‌نگرد

رباعی شماره ۱۹۹: گویند که محتسب گمانی ببرد

رباعی شماره ۲۰۰: من زنده و کس بر آستانت گذرد؟

رباعی شماره ۲۰۱: از چهره عاشقانه‌ام زر بارد

رباعی شماره ۲۰۲: از دفتر عشق هر که فردی دارد

رباعی شماره ۲۰۳: طالع سر عافیت فروشی دارد

رباعی شماره ۲۰۴: دل وقت سماع بوی دلدار برد

رباعی شماره ۲۰۵: گل از تو چراغ حسن در گلشن برد

رباعی شماره ۲۰۶: شادم به دمی کز آرزویت گذرد

رباعی شماره ۲۰۷: گر پنهان کرد عیب و گر پیدا کرد

رباعی شماره ۲۰۸: گفتار دراز مختصر باید کرد

رباعی شماره ۲۰۹: دردا که همه روی به ره باید کرد

رباعی شماره ۲۱۰: قدت قدم ز بار محنت خم کرد

رباعی شماره ۲۱۱: من بی تو دمی قرار نتوانم کرد

رباعی شماره ۲۱۲: از واقعه‌ای ترا خبر خواهم کرد

رباعی شماره ۲۱۳: آن دشمن دوست بود دیدی که چه کرد

رباعی شماره ۲۱۴: جمعیت خلق را رها خواهی کرد

رباعی شماره ۲۱۵: خرم دل آنکه از ستم آه نکرد

رباعی شماره ۲۱۶: عاشق چو شوی تیغ به سر باید خورد

رباعی شماره ۲۱۷: عارف به چنین روز کناری گیرد

رباعی شماره ۲۱۸: من صرفه برم که بر صفم اعدا زد

رباعی شماره ۲۱۹: حورا به نظاره نگارم صف زد

رباعی شماره ۲۲۰: گر غره به عمری به تبی برخیزد

رباعی شماره ۲۲۱: خواهی که ترا دولت ابرار رسد

رباعی شماره ۲۲۲: این گیدی گبر از کجا پیدا شد

رباعی شماره ۲۲۳: دلخسته و سینه چاک می‌باید شد

رباعی شماره ۲۲۴: از شبنم عشق خاک آدم گل شد

رباعی شماره ۲۲۵: تا ولوله عشق تو در گوشم شد

رباعی شماره ۲۲۶: انواع خطا گرچه خدا می‌بخشد

رباعی شماره ۲۲۷: از لطف تو هیچ بنده نومید نشد

رباعی شماره ۲۲۸: صوفی به سماع دست از آن افشاند

رباعی شماره ۲۲۹: کی حال فتاده هرزه گردی داند

رباعی شماره ۲۳۰: این عمر به ابر نوبهاران ماند

رباعی شماره ۲۳۱: اسرار وجود خام و ناپخته بماند

رباعی شماره ۲۳۲: چرخ و مه و مهر در تمنای تواند

رباعی شماره ۲۳۳: آنها که ز معبود خبر یافته‌اند

رباعی شماره ۲۳۴: زان پیش که طاق چرخ اعلا زده‌اند

رباعی شماره ۲۳۵: آن روز که نور بر ثریا بستند

رباعی شماره ۲۳۶: آنروز که نقش کوه و هامون بستند

رباعی شماره ۲۳۷: قومی ز خیال در غرور افتادند

رباعی شماره ۲۳۸: در تکیه قلندران چو بنگم دادند

رباعی شماره ۲۳۹: هوشم نه موافقان و خویشان بردند

رباعی شماره ۲۴۰: در دیر شدم ماحضری آوردند

رباعی شماره ۲۴۱: سبزی بهشت و نوبهار از تو برند

رباعی شماره ۲۴۲: مردان خدا ز خاکدان دگرند

رباعی شماره ۲۴۳: یارم همه نیش بر سر نیش زند

رباعی شماره ۲۴۴: آن کس که به کوه ظلم خرگاه زند

رباعی شماره ۲۴۵: خوبان همه صید صبح خیزان باشند

رباعی شماره ۲۴۶: در مدرسه اسباب عمل می‌بخشند

رباعی شماره ۲۴۷: عاشق همه دم فکر غم دوست کند

رباعی شماره ۲۴۸: نقاش اگر ز موی پرگار کند

رباعی شماره ۲۴۹: با شیر و پلنگ هر که آمیز کند

رباعی شماره ۲۵۰: خواهی که خدا کار نکو با تو کند

رباعی شماره ۲۵۱: زان خوبتری که کس خیال تو کند

رباعی شماره ۲۵۲: عاشق که تواضع ننماید چه کند؟

رباعی شماره ۲۵۳: دل گر ره عشق او نپوید چه کند

رباعی شماره ۲۵۴: نی دیده بود که جستجویش نکند

رباعی شماره ۲۵۵: در چنگ غم تو دل سرودی نکند

رباعی شماره ۲۵۶: ای باد ! به خاک مصطفایت سوگند

رباعی شماره ۲۵۷: درویشانند هر چه هست ایشانند

رباعی شماره ۲۵۸: گر عدل کنی بر جهانت خوانند

رباعی شماره ۲۵۹: گه زاهد تسبیح به دستم خوانند

رباعی شماره ۲۶۰: شب خیز که عاشقان به شب راز کنند

رباعی شماره ۲۶۱: مردان رهش میل به هستی نکنند

رباعی شماره ۲۶۲: خلقان تو ای جلال گوناگونند

رباعی شماره ۲۶۳: مردان تو دل به مهر گردون ننهند

رباعی شماره ۲۶۴: دشمن چو به ما درنگرد بد بیند

رباعی شماره ۲۶۵: کامل ز یکی هنر ده و صد بیند

رباعی شماره ۲۶۶: در عشق تو گاه بت پرستم گویند

رباعی شماره ۲۶۷: اول رخ خود به ما نبایست نمود

رباعی شماره ۲۶۸: اول که مرا عشق نگارم بربود

رباعی شماره ۲۶۹: رفتم به کلیسیای ترسا و یهود

رباعی شماره ۲۷۰: ز اول ره عشق تو مرا سهل نمود

رباعی شماره ۲۷۱: آن روز که بنده آوریدی به وجود

رباعی شماره ۲۷۲: فردا که زوال شش جهت خواهد بود

رباعی شماره ۲۷۳: گر ملک تو شام و گر یمن خواهد بود

رباعی شماره ۲۷۴: گویند به حشر گفتگو خواهد بود

رباعی شماره ۲۷۵: عاشق که غمش بر همه کس ظاهر بود

رباعی شماره ۲۷۶: آن کس که ز روی علم و دین اهل بود

رباعی شماره ۲۷۷: زان ناله که در بستر غم دوشم بود

رباعی شماره ۲۷۸: هر چند که جان عارف آگاه بود

رباعی شماره ۲۷۹: دوشم به طرب بود نه دلتنگی بود

رباعی شماره ۲۸۰: بخشای بر آنکه جز تو یارش نبود

رباعی شماره ۲۸۱: آن وقت که این انجم و افلاک نبود

رباعی شماره ۲۸۲: جایی که تو باشی اثر غم نبود

رباعی شماره ۲۸۳: عاشق به یقین دان که مسلمان نبود

رباعی شماره ۲۸۴: نه کس که ز جور دهر افسرده نبود

رباعی شماره ۲۸۵: چندانکه به کوی سلمه تارست و پود

رباعی شماره ۲۸۶: هر کو ز در عمر درآید برود

رباعی شماره ۲۸۷: عاشق که غم جان خرابش نرود

رباعی شماره ۲۸۸: در دل چو کجیست روی بر خاک چه سود

رباعی شماره ۲۸۹: در دل همه شرک و روی بر خاک چه سود

رباعی شماره ۲۹۰: روزی که چراغ عمر خاموش شود

رباعی شماره ۲۹۱: گر دشمن مردان همگی حرق شود

رباعی شماره ۲۹۲: گفتی که شب آیم ارچه بیگاه شود

رباعی شماره ۲۹۳: یا رب برهانیم ز حرمان چه شود

رباعی شماره ۲۹۴: آن رشته که بر لعل لبت سوده شود

رباعی شماره ۲۹۵: روزی که جمال دلبرم دیده شود

رباعی شماره ۲۹۶: تا مرد به تیغ عشق بی سر نشود

رباعی شماره ۲۹۷: تا دل ز علایق جهان حر نشود

رباعی شماره ۲۹۸: هرگز دلم از یاد تو غافل نشود

رباعی شماره ۲۹۹: تا مدرسه و مناره ویران نشود

رباعی شماره ۳۰۰: یک ذره ز حد خویش بیرون نشود

رباعی شماره ۳۰۱: دلبر دل خسته رایگان می‌خواهد

رباعی شماره ۳۰۲: ار کشتن من دو چشم مستت خواهد

رباعی شماره ۳۰۳: دل وصل تو ای مهر گسل می‌خواهد

رباعی شماره ۳۰۴: یک نیم رخت الست منکم ببعید

رباعی شماره ۳۰۵: آورد صبا گلی ز گلزار امید

رباعی شماره ۳۰۶: گوشم چو حدیث درد چشم تو شنید

رباعی شماره ۳۰۷: هر چند که دیده روی خوب تو ندید

رباعی شماره ۳۰۸: معشوقه خانگی به کاری ناید *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۳۰۹: یاد تو کنم دلم به فریاد آید

رباعی شماره ۳۱۰: در باغ روم کوی توام یاد آید

رباعی شماره ۳۱۱: پیریم ولی چو عشق را ساز آید

رباعی شماره ۳۱۲: در دوزخم ار زلف تو در چنگ آید

رباعی شماره ۳۱۳: ای خواجه ز فکر گور غم می‌باید

رباعی شماره ۳۱۴: چشمی به سحاب همنشین می‌باید

رباعی شماره ۳۱۵: ای عشق به درد تو سری می‌باید

رباعی شماره ۳۱۶: آسان گل باغ مدعا نتوان چید

رباعی شماره ۳۱۷: جانم به لب از لعل خموش تو رسید

رباعی شماره ۳۱۸: گلزار وفا ز خار من می‌روید

رباعی شماره ۳۱۹: یا رب به دو نور دیده پیغمبر

رباعی شماره ۳۲۰: تا چند حدیث قامت و زلف نگار

رباعی شماره ۳۲۱: چشمم که نداشت تاب نظاره یار

رباعی شماره ۳۲۲: سر رشته دولت ای برادر به کف آر

رباعی شماره ۳۲۳: هر در که ز بحر اشکم افتد به کنار

رباعی شماره ۳۲۴: یا رب بگشا گره ز کار من زار

رباعی شماره ۳۲۵: بستان رخ تو گلستان آرد بار

رباعی شماره ۳۲۶: گفتم: چشمم، گفت: به راهش می‌دار

رباعی شماره ۳۲۷: یا رب در دل به غیر خود جا مگذار

رباعی شماره ۳۲۸: ناقوس نواز گر ز من دارد عار

رباعی شماره ۳۲۹: با یار موافق آشنایی خوشتر

رباعی شماره ۳۳۰: یا رب به کرم بر من درویش نگر

رباعی شماره ۳۳۱: لذات جهان چشیده باشی همه عمر *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۳۳۲: امروز منم به زور بازو مغرور

رباعی شماره ۳۳۳: ای پشت تو گرم کرده سنجاب و سمور

رباعی شماره ۳۳۴: ای در طلب تو عالمی در شر و شور

رباعی شماره ۳۳۵: خورشید چو بر فلک زند رایت نور

رباعی شماره ۳۳۶: گر دور فتادم از وصالت به ضرور

رباعی شماره ۳۳۷: هر لقمه که بر خوان عوانست مخور

رباعی شماره ۳۳۸: در بارگه جلالت ای عذر پذیر

رباعی شماره ۳۳۹: در بزم تو ای شوخ منم زار و اسیر

رباعی شماره ۳۴۰: شمشیر بود ابروی آن بدر منیر

رباعی شماره ۳۴۱: مجنون و پریشان توام دستم گیر

رباعی شماره ۳۴۲: ای فضل تو دستگیر من، دستم گیر

رباعی شماره ۳۴۳: گفتم که: دلم، گفت: کبابی کم گیر

رباعی شماره ۳۴۴: آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر

رباعی شماره ۳۴۵: تا روی ترا بدیدم ای شمع تراز

رباعی شماره ۳۴۶: در خدمت تو چو صرف شد عمر دراز

رباعی شماره ۳۴۷: در هر سحری با تو همی گویم راز

رباعی شماره ۳۴۸: من بودم دوش و آن بت بنده نواز *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۳۴۹: ای سر تو در سینه هر محرم راز

رباعی شماره ۳۵۰: گر چشم تو در مقام ناز آید باز

رباعی شماره ۳۵۱: دل جز ره عشق تو نپوید هرگز

رباعی شماره ۳۵۲: دانی که مرا یار چه گفته‌ست امروز

رباعی شماره ۳۵۳: جهدی بکن ار پند پذیری دو سه روز

رباعی شماره ۳۵۴: دل خسته و جان فگار و مژگان خونریز

رباعی شماره ۳۵۵: الله، به فریاد من بی کس رس

رباعی شماره ۳۵۶: ای جمله بی کسان عالم را کس

رباعی شماره ۳۵۷: نوروز شد و جهان برآورد نفس

رباعی شماره ۳۵۸: دارم دلکی غمین بیامرز و مپرس

رباعی شماره ۳۵۹: در دل دردیست از تو پنهان که مپرس

رباعی شماره ۳۶۰: ای شوق تو در مذاق چندان که مپرس

رباعی شماره ۳۶۱: شاها ز دعای مرد آگاه بترس

رباعی شماره ۳۶۲: اندر صف دوستان ما باش و مترس

رباعی شماره ۳۶۳: ای آینه ذات تو ذات همه کس

رباعی شماره ۳۶۴: ای واقف اسرار ضمیر همه کس

رباعی شماره ۳۶۵: تا در نزنی به هرچه داری آتش

رباعی شماره ۳۶۶: چون ذات تو منفی بود ای صاحب هش

رباعی شماره ۳۶۷: چون تیشه مباش و جمله بر خود متراش

رباعی شماره ۳۶۸: در میدان آ با سپر و ترکش باش

رباعی شماره ۳۶۹: گر قرب خدا میطلبی دلجو باش

رباعی شماره ۳۷۰: شاهی‌طلبی برو گدای همه باش

رباعی شماره ۳۷۱: چون شب برسد ز صبح‌خیزان می‌باش

رباعی شماره ۳۷۲: از قد بلند یار و زلف پستش

رباعی شماره ۳۷۳: دل جای تو شد وگرنه پر خون کنمش

رباعی شماره ۳۷۴: سودای توام در جنون می‌زد دوش

رباعی شماره ۳۷۵: دارم گنهان ز قطره باران بیش

رباعی شماره ۳۷۶: در خانه خود نشسته بودم دلریش

رباعی شماره ۳۷۷: شوخی که به دیده بود دایم جایش

رباعی شماره ۳۷۸: آتش به دو دست خویش بر خرمن خویش

رباعی شماره ۳۷۹: پیوسته مرا ز خالق جسم و عرض

رباعی شماره ۳۸۰: ای بر سر حرف این و آن نازده خط

رباعی شماره ۳۸۱: گشتی به وقوف بر مواقف قانع

رباعی شماره ۳۸۲: کی باشد و کی لباس هستی شده شق

رباعی شماره ۳۸۳: دل کرد بسی نگاه در دفتر عشق

رباعی شماره ۳۸۴: بر عود دلم نواخت یک زمزمه عشق

رباعی شماره ۳۸۵: ما را شده‌است دین و آیین همه عشق

رباعی شماره ۳۸۶: خلقان همه بر درگهت ای خالق پاک

رباعی شماره ۳۸۷: دامان غنای عشق پاک آمد پاک

رباعی شماره ۳۸۸: گر فضل کنی ندارم از عالم باک

رباعی شماره ۳۸۹: یا من بک حاجتی و روحی بیدیک

رباعی شماره ۳۹۰: بر چهره ندارم ز مسلمانی رنگ

رباعی شماره ۳۹۱: تا شیر بدم شکار من بود پلنگ

رباعی شماره ۳۹۲: در عشق تو ای نگار پر کینه و جنگ

رباعی شماره ۳۹۳: دستی که زدی به ناز در زلف تو چنگ

رباعی شماره ۳۹۴: پرسید کسی منزل آن مهر گسل

رباعی شماره ۳۹۵: درماند کسی که بست در خوبان دل

رباعی شماره ۳۹۶: شیدای ترا روح مقدس منزل

رباعی شماره ۳۹۷: ای عهد تو عهد دوستان سر پل

رباعی شماره ۳۹۸: در باغ کجا روم که نالد بلبل

رباعی شماره ۳۹۹: هر نعت که از قبیل خیرست و کمال

رباعی شماره ۴۰۰: ای چارده ساله مه که در حسن و جمال

رباعی شماره ۴۰۱: می‌رست زدشت خاوران لاله آل

رباعی شماره ۴۰۲: یا رب به علی بن ابی طالب و آل

رباعی شماره ۴۰۳: گر با غم عشق سازگار آید دل

رباعی شماره ۴۰۴: هر جا که وجود کرده سیرست ای دل

رباعی شماره ۴۰۵: چندت گفتم که دیده بردوز ای دل

رباعی شماره ۴۰۶: در عشق چه به ز بردباری ای دل

رباعی شماره ۴۰۷: با خود در وصل تو گشودن مشکل

رباعی شماره ۴۰۸: با اهل زمانه آشنایی مشکل

رباعی شماره ۴۰۹: بر لوح عدم لوایح نور قدم

رباعی شماره ۴۱۰: گر پاره کنی مرا ز سر تا به قدم

رباعی شماره ۴۱۱: من دانگی و نیم داشتم حبه کم

رباعی شماره ۴۱۲: از گردش افلاک و نفاق انجم

رباعی شماره ۴۱۳: هم در ره معرفت بسی تاخته‌ام

رباعی شماره ۴۱۴: حک کردنی است آنچه بنگاشته‌ام

رباعی شماره ۴۱۵: بستم دم مار و دم عقرب بستم

رباعی شماره ۴۱۶: گر من گنه جمله جهان کرده‌ستم

رباعی شماره ۴۱۷: تب را شبخون زدم در آتش کشتم

رباعی شماره ۴۱۸: دیریست که تیر فقر را آماجم

رباعی شماره ۴۱۹: رنجورم و در دل از تو دارم صد غم

رباعی شماره ۴۲۰: هر چند به صورت از تو دور افتادم

رباعی شماره ۴۲۱: دی بر سر گور، زله غارت کردم

رباعی شماره ۴۲۲: یا رب من اگر گناه بی حد کردم

رباعی شماره ۴۲۳: تا چند به گرد سر ایمان گردم

رباعی شماره ۴۲۴: عودم چو نبود چوب بید آوردم

رباعی شماره ۴۲۵: اندوه تو از دل حزین می‌دزدم

رباعی شماره ۴۲۶: گر خاک تویی خاک ترا خاک شدم

رباعی شماره ۴۲۷: اندر طلب یار چو مردانه شدم

رباعی شماره ۴۲۸: آنان که به نام نیک می‌خوانندم

رباعی شماره ۴۲۹: چونان شده‌ام که دید نتوانندم

رباعی شماره ۴۳۰: گر خلق چنانکه من منم دانندم

رباعی شماره ۴۳۱: آن دم که حدیث عاشقی بشنودم

رباعی شماره ۴۳۲: عمری به هوس باد هوی پیمودم

رباعی شماره ۴۳۳: من از تو جدا نبوده‌ام تا بودم

رباعی شماره ۴۳۴: هرگز نبود شکست کس مقصودم

رباعی شماره ۴۳۵: در وصل تو پیوسته به گلشن بودم

رباعی شماره ۴۳۶: در کوی تو من سوخته دامن بودم

رباعی شماره ۴۳۷: یک چند دویدم و قدم فرسودم

رباعی شماره ۴۳۸: ز آمیزش جان و تن تویی مقصودم

رباعی شماره ۴۳۹: در خواب جمال یار خود میدیدم

رباعی شماره ۴۴۰: روزی ز پی گلاب می‌گردیدم

رباعی شماره ۴۴۱: دیشب که به کوی یار می‌گردیدم

رباعی شماره ۴۴۲: گر در سفرم تویی رفیق سفرم

رباعی شماره ۴۴۳: از هجر تو ای نگار اندر نارم

رباعی شماره ۴۴۴: گر دست تضرع به دعا بردارم

رباعی شماره ۴۴۵: یا رب چو به وحدتت یقین می‌دارم

رباعی شماره ۴۴۶: از خاک درت رخت اقامت نبرم

رباعی شماره ۴۴۷: آزرده‌ترم گرچه کم آزارترم

رباعی شماره ۴۴۸: جهدی بکنم که دل ز جان برگیرم

رباعی شماره ۴۴۹: ساقی اگرم می ندهی می‌میرم

رباعی شماره ۴۵۰: نه از سر کار با خلل می‌ترسم

رباعی شماره ۴۵۱: تا ظن نبری کز آن جهان می‌ترسم

رباعی شماره ۴۵۲: مشهود و خفی چو گنج دقیانوسم

رباعی شماره ۴۵۳: عیبم مکن ای خواجه اگر می نوشم

رباعی شماره ۴۵۴: یا رب ز گناه زشت خود منفعلم

رباعی شماره ۴۵۵: یک روز بیوفتی تو در میدانم

رباعی شماره ۴۵۶: از جمله دردهای بی درمانم

رباعی شماره ۴۵۷: زان دم که قرین محنت و افغانم

رباعی شماره ۴۵۸: بی‌مهری آن بهانه‌جو می‌دانم

رباعی شماره ۴۵۹: رویت بینم چو چشم را باز کنم

رباعی شماره ۴۶۰: عشق تو ز خاص و عام پنهان چه کنم

رباعی شماره ۴۶۱: بی روی تو رای استقامت نکنم

رباعی شماره ۴۶۲: از بیم رقیب طوف کویت نکنم

رباعی شماره ۴۶۳: با چشم تو یاد نرگس‌ تر نکنم

رباعی شماره ۴۶۴: با درد تو اندیشه درمان نکنم

رباعی شماره ۴۶۵: یادت کنم ار شاد و اگر غمگینم

رباعی شماره ۴۶۶: آن بخت ندارم که به کامت بینم

رباعی شماره ۴۶۷: تا بردی ازین دیار تشریف قدوم

رباعی شماره ۴۶۸: غمناکم و از کوی تو با غم نروم

رباعی شماره ۴۶۹: هر چند گهی ز عشق بیگانه شوم

رباعی شماره ۴۷۰: یا رب تو چنان کن که پریشان نشوم

رباعی شماره ۴۷۱: هیهات که باز بوی می می‌شنوم

رباعی شماره ۴۷۲: دانی که چه‌ها چه‌ها چه‌ها می‌خواهم؟

رباعی شماره ۴۷۳: ای دوست طواف خانه‌ات می‌خواهم

رباعی شماره ۴۷۴: نی باغ به بستان نه چمن می‌خواهم

رباعی شماره ۴۷۵: سرمایه غم ز دست آسان ندهم *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۴۷۶: در کوی تو سر در سر خنجر بنهم

رباعی شماره ۴۷۷: دارم ز خدا خواهش جنات نعیم

رباعی شماره ۴۷۸: دی تازه گلی ز گلشن آورد نسیم

رباعی شماره ۴۷۹: مابین دو عین یار از نون تا میم

رباعی شماره ۴۸۰: با یاد تو با دیده تر می‌آیم

رباعی شماره ۴۸۱: چون دایره ما ز پوست‌پوشان توایم

رباعی شماره ۴۸۲: هر چند ز کار خود خبردار نه‌ایم

رباعی شماره ۴۸۳: افسوس که ما عاقبت اندیش نه‌ایم

رباعی شماره ۴۸۴: مادر ره سودای تو منزل کردیم

رباعی شماره ۴۸۵: هر چند که دل به وصل شادان کردیم

رباعی شماره ۴۸۶: ما طی بساط ملک هستی کردیم

رباعی شماره ۴۸۷: جانا من و تو نمونه پرگاریم

رباعی شماره ۴۸۸: ما با می و مستی سر تقوی داریم

رباعی شماره ۴۸۹: شمعم که همه نهان فرو می‌گریم

رباعی شماره ۴۹۰: ما جز به غم عشق تو سر نفرازیم

رباعی شماره ۴۹۱: در مصطبها درد کشان ما باشیم

رباعی شماره ۴۹۲: یک جو غم ایام نداریم خوشیم

رباعی شماره ۴۹۳: ببرید ز من نگار هم خانگیم

رباعی شماره ۴۹۴: من لایق عشق و درد عشق تو نیم

رباعی شماره ۴۹۵: ما قبله طاعت آن دو رو می‌دانیم

رباعی شماره ۴۹۶: در حضرت پادشاه دوران ماییم

رباعی شماره ۴۹۷: افتاده منم به گوشه بیت حزن

رباعی شماره ۴۹۸: ای دوست ترا به جملگی گشتم من

رباعی شماره ۴۹۹: بگریختم از عشق تو ای سیمین تن

رباعی شماره ۵۰۰: فریاد ز دست فلک بی سر و بن

رباعی شماره ۵۰۱: ای خالق ذوالجلال وحی رحمان

رباعی شماره ۵۰۲: جانست و زبانست زبان دشمن جان

رباعی شماره ۵۰۳: چندین چه زنی نظاره گرد میدان

رباعی شماره ۵۰۴: رفتم به طبیب و گفتم از درد نهان

رباعی شماره ۵۰۵: رویت دریای حسن و لعلت مرجان

رباعی شماره ۵۰۶: فریاد و فغان که باز در کوی مغان

رباعی شماره ۵۰۷: هستی به صفاتی که درو بود نهان

رباعی شماره ۵۰۸: آن دوست که هست عشق او دشمن جان

رباعی شماره ۵۰۹: یا رب ز قناعتم توانگر گردان

رباعی شماره ۵۱۰: یا رب ز دو کون بی‌نیازم گردان

رباعی شماره ۵۱۱: یا رب ز کمال لطف خاصم گردان

رباعی شماره ۵۱۲: در درویشی هیچ کم و بیش مدان

رباعی شماره ۵۱۳: دارم گله از درد نه چندان چندان

رباعی شماره ۵۱۴: دنیا گذران، محنت دنیا گذران

رباعی شماره ۵۱۵: یا رب تو مرا به یار دمساز رسان

رباعی شماره ۵۱۶: بر گوش دلم ز غیب آواز رسان

رباعی شماره ۵۱۷: قومی که حقست قبله همتشان

رباعی شماره ۵۱۸: فریاد ز شب روی و شب رنگیشان

رباعی شماره ۵۱۹: رخسار تو بی نقاب دیدن نتوان

رباعی شماره ۵۲۰: بحریست وجود جاودان موج زنان

رباعی شماره ۵۲۱: با گلرخ خویش گفتم: ای غنچه دهان

رباعی شماره ۵۲۲: حاصل ز در تو دایما کام جهان

رباعی شماره ۵۲۳: بنگر به جهان سر الهی پنهان

رباعی شماره ۵۲۴: چون حق به تفاصیل شئون گشت بیان

رباعی شماره ۵۲۵: سودت نکند به خانه دربنشستن

رباعی شماره ۵۲۶: پل بر زبر محیط قلزم بستن

رباعی شماره ۵۲۷: از ساحت دل غبار کثرت رفتن

رباعی شماره ۵۲۸: عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن

رباعی شماره ۵۲۹: از باده به روی شیخ رنگ آوردن

رباعی شماره ۵۳۰: تا لعل تو دلفروز خواهد بودن

رباعی شماره ۵۳۱: سهلست مرا بر سر خنجر بودن

رباعی شماره ۵۳۲: دنیا نسزد ازو مشوش بودن

رباعی شماره ۵۳۳: در راه خدا حجاب شد یک سو زن

رباعی شماره ۵۳۴: یا رب تو زخواب ناز بیدارش کن

رباعی شماره ۵۳۵: یک لحظه چراغ آرزوها پف کن

رباعی شماره ۵۳۶: خواهی که کسی شوی ز هستی کم کن

رباعی شماره ۵۳۷: یا رب تو به فضل مشکلم آسان کن

رباعی شماره ۵۳۸: یا رب نظری بر من سرگردان کن

رباعی شماره ۵۳۹: ای غم گذری به کوی بدنامان کن

رباعی شماره ۵۴۰: ای نه دله ده دله هر ده یله کن

رباعی شماره ۵۴۱: در درگه ما دوستی یک دله کن

رباعی شماره ۵۴۲: ای شمع چو ابر گریه و زاری کن

رباعی شماره ۵۴۳: ای ناله گرت دمیست اظهاری کن

رباعی شماره ۵۴۴: گفتم که: رخم به رنگ چون کاه مکن

رباعی شماره ۵۴۵: درویشی کن قصد در شاه مکن

رباعی شماره ۵۴۶: افعال بدم ز خلق پنهان می‌کن

رباعی شماره ۵۴۷: عاشق من و دیوانه من و شیدا من

رباعی شماره ۵۴۸: ای چشم من از دیدن رویت روشن

رباعی شماره ۵۴۹: ای عشق تو مایه جنون دل من

رباعی شماره ۵۵۰: شد دیده به عشق رهنمون دل من

رباعی شماره ۵۵۱: ای زلف مسلسلت بلای دل من

رباعی شماره ۵۵۲: بختی نه که با دوست در آمیزم من

رباعی شماره ۵۵۳: ای آنکه تراست عار از دیدن من

رباعی شماره ۵۵۴: ای گشته سراسیمه به دریای تو من

رباعی شماره ۵۵۵: اسرار ازل را نه تو دانی و نه من *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۵۵۶: زد شعله به دل آتش پنهانی من

رباعی شماره ۵۵۷: سلطان گوید که نقد گنجینه من

رباعی شماره ۵۵۸: رازی که به شب لب تو گوید با من

رباعی شماره ۵۵۹: دارم ز جفای فلک آینه گون

رباعی شماره ۵۶۰: شوریده دلی و غصه گردون گردون

رباعی شماره ۵۶۱: فریاد ز دست فلک آینه گون

رباعی شماره ۵۶۲: تا گرد رخ تو سنبل آمد بیرون

رباعی شماره ۵۶۳: در راه یگانگی نه کفرست و نه دین

رباعی شماره ۵۶۴: گر سقف سپهر گردد آیینه چین

رباعی شماره ۵۶۵: گر صفحه فولاد شود روی زمین

رباعی شماره ۵۶۶: ای در همه شان ذات تو پاک از شین

رباعی شماره ۵۶۷: یا رب به رسالت رسول الثقلین

رباعی شماره ۵۶۸: بر ذره نشینم بچمد تختم بین

رباعی شماره ۵۶۹: هان یاران هوی و ها جوانمردان هو

رباعی شماره ۵۷۰: دورم اگر از سعادت خدمت تو

رباعی شماره ۵۷۱: ای آینه را داده جلا صورت تو

رباعی شماره ۵۷۲: جان و دل من فدای خاک در تو

رباعی شماره ۵۷۳: ای گشته جهان تشنه پر آب از تو

رباعی شماره ۵۷۴: ای شعله طور طور پر نور از تو

رباعی شماره ۵۷۵: ای سبزی سبزه بهاران از تو

رباعی شماره ۵۷۶: ای رونق کیش بت‌پرستان از تو

رباعی شماره ۵۷۷: ابریست که خون دیده بارد غم تو

رباعی شماره ۵۷۸: از دیده سنگ خون چکاند غم تو

رباعی شماره ۵۷۹: ای پیر و جوان دهر شاد از غم تو

رباعی شماره ۵۸۰: ای ناله پیر قرطه پوش از غم تو

رباعی شماره ۵۸۱: ای آمده کار من به جان از غم تو

رباعی شماره ۵۸۲: ای ناله پیر خانقاه از غم تو

رباعی شماره ۵۸۳: ای خالق ذوالجلال و ای رحمان تو

رباعی شماره ۵۸۴: ای کعبه پرست چیست کین من و تو

رباعی شماره ۵۸۵: هر چند که یار سر گرانست به تو

رباعی شماره ۵۸۶: ای در دل من اصل تمنا همه تو

رباعی شماره ۵۸۷: ای در دل و جان صورت و معنی همه تو

رباعی شماره ۵۸۸: شبهای دراز ای دریغا بی تو

رباعی شماره ۵۸۹: درد دل من دواش می‌دانی تو

رباعی شماره ۵۹۰: ای شمع دلم قامت سنجیده تو

رباعی شماره ۵۹۱: من میشنوم که می‌نبخشایی تو

رباعی شماره ۵۹۲: ما را نبود دلی که کار آید ازو

رباعی شماره ۵۹۳: زلفش بکشی شب دراز آید ازو

رباعی شماره ۵۹۴: عشقست که شیر نر زبون آید ازو

رباعی شماره ۵۹۵: ابر از دهقان که ژاله می‌روید ازو

رباعی شماره ۵۹۶: سودای سر بی‌سر و سامان یک سو

رباعی شماره ۵۹۷: ای دل چو فراق یار دیدی خون شو

رباعی شماره ۵۹۸: ای در صفت ذات تو حیران که و مه

رباعی شماره ۵۹۹: اندر شش و چار غایب آید ناگاه

رباعی شماره ۶۰۰: ای خاک نشین درگه قدر تو ماه

رباعی شماره ۶۰۱: ای زاهد و عابد از تو در ناله و آه

رباعی شماره ۶۰۲: اینک سر کوی دوست اینک سر راه

رباعی شماره ۶۰۳: معموره دل به علم آراسته به

رباعی شماره ۶۰۴: در گفتن ذکر حق زبان از همه به

رباعی شماره ۶۰۵: از مردم صدرنگ سیه پوشی به

رباعی شماره ۶۰۶: از هرچه نه از بهر تو کردم توبه

رباعی شماره ۶۰۷: از بس که شکستم و ببستم توبه

رباعی شماره ۶۰۸: جز وصل تو دل به هر چه بستم توبه

رباعی شماره ۶۰۹: چشمم که سرشک لاله گون آورده

رباعی شماره ۶۱۰: ای نیک نکرده و بدیها کرده

رباعی شماره ۶۱۱: زاهد خوشدل که ترک دنیا کرده

رباعی شماره ۶۱۲: گر جا به حرم ور به کلیسا کرده

رباعی شماره ۶۱۳: بحریست نه کاهنده نه افزاینده

رباعی شماره ۶۱۴: افسوس که عمر رفت بر بیهوده

رباعی شماره ۶۱۵: ما درویشان نشسته در تنگ دره

رباعی شماره ۶۱۶: تا کی ز جهان پر گزند اندیشه

رباعی شماره ۶۱۷: هجران ترا چو گرم شد هنگامه

رباعی شماره ۶۱۸: دنیا طلبان ز حرص مستند همه

رباعی شماره ۶۱۹: ای چشم تو چشم چشمه هر چشم همه

رباعی شماره ۶۲۰: چون باز سفید در شکاریم همه

رباعی شماره ۶۲۱: ای روی تو مهر عالم آرای همه

رباعی شماره ۶۲۲: سودا به سرم همچو پلنگ اندر کوه

رباعی شماره ۶۲۳: هستی که ظهور می‌کند در همه شیئ

رباعی شماره ۶۲۴: ای خالق ذوالجلال و ای بار خدای

رباعی شماره ۶۲۵: دارم صنم چهره برافروخته‌ای

رباعی شماره ۶۲۶: من کیستم آتش به دل افروخته‌ای

رباعی شماره ۶۲۷: آنم که توام ز خاک برداشته‌ای

رباعی شماره ۶۲۸: ای غم که حجاب صبر بشکافته‌ای

رباعی شماره ۶۲۹: من کیستم؟ از خویش به تنگ آمده‌ای *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۶۳۰: یا پست و بلند دهر را سرکوبی

رباعی شماره ۶۳۱: یا سرکشی سپهر را سرکوبی

رباعی شماره ۶۳۲: عهدی به سر زبان خود بربستی

رباعی شماره ۶۳۳: غم جمله نصیب چرخ خم بایستی

رباعی شماره ۶۳۴: زلفت سیمست و مشک را کان گشتی

رباعی شماره ۶۳۵: ای شیر خدا امیر حیدر فتحی

رباعی شماره ۶۳۶: در کوی خودم مسکن و ماوا دادی

رباعی شماره ۶۳۷: اول همه جام آشنایی دادی

رباعی شماره ۶۳۸: ای شاه ولایت دو عالم مددی

رباعی شماره ۶۳۹: من کیستم از قید دو عالم فردی

رباعی شماره ۶۴۰: از چهره همه خانه منقش کردی

رباعی شماره ۶۴۱: عشقم دادی زاهل دردم کردی

رباعی شماره ۶۴۲: با فاقه و فقر همنشینم کردی

رباعی شماره ۶۴۳: ای دیده مرا عاشق یاری کردی

رباعی شماره ۶۴۴: ای دل تا کی مصیبت‌ افزا گردی

رباعی شماره ۶۴۵: ای آنکه به گرد شمع دود آوردی

رباعی شماره ۶۴۶: ای چرخ بسی لیل و نهار آوردی

رباعی شماره ۶۴۷: ای کاش مرا به نفت آلایندی

رباعی شماره ۶۴۸: ای خالق ذوالجلال هر جانوری

رباعی شماره ۶۴۹: دستی نه که از نخل تو چینم ثمری

رباعی شماره ۶۵۰: هنگام سپیده‌دم خروس سحری *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۶۵۱: ای ذات تو در صفات اعیان ساری

رباعی شماره ۶۵۲: عالم بود ار نه‌ای ز عبرت عاری

رباعی شماره ۶۵۳: یا رب یا رب کریمی و غفاری

رباعی شماره ۶۵۴: گیرم که هزار مصحف از بر داری

رباعی شماره ۶۵۵: ای شمع نمونه‌ای ز سوزم داری

رباعی شماره ۶۵۶: چون گل، به گلاب شسته رویی داری

رباعی شماره ۶۵۷: ای دل، بر دوست تحفه جز جان نبری

رباعی شماره ۶۵۸: پیوسته تو دل ربوده‌ای معذوری

رباعی شماره ۶۵۹: یا شاه تویی آنکه خدا را شیری

رباعی شماره ۶۶۰: یا گردن روزگار را زنجیری

رباعی شماره ۶۶۱: از کبر مدار هیچ در دل هوسی

رباعی شماره ۶۶۲: ای در سر هر کس از خیالت هوسی

رباعی شماره ۶۶۳: گر شهره شوی به شهر شرالناسی

رباعی شماره ۶۶۴: تا نگذری از جمع به فردی نرسی

رباعی شماره ۶۶۵: گه شانه کش طره لیلا باشی

رباعی شماره ۶۶۶: مآزار دلی را که تو جانش باشی

رباعی شماره ۶۶۷: جان چیست غم و درد و بلا را هدفی

رباعی شماره ۶۶۸: بگشود نگار من نقاب از طرفی

رباعی شماره ۶۶۹: وصافی خود به رغم حاسد تا کی

رباعی شماره ۶۷۰: ای دل ز شراب جهل مستی تا کی

رباعی شماره ۶۷۱: ای آنکه به کنهت نرسد ادراکی

رباعی شماره ۶۷۲: ای از تو به باغ، هر گلی را رنگی

رباعی شماره ۶۷۳: تا بتوانی بکش به جان بار دلی

رباعی شماره ۶۷۴: از درد تو نیست چشم خالی ز نمی

رباعی شماره ۶۷۵: بی پا و سران دشت خون آشامی

رباعی شماره ۶۷۶: دل داغ تو دارد ارنه بفروختمی

رباعی شماره ۶۷۷: حقا که اگر چو مرغ پر داشتمی

رباعی شماره ۶۷۸: هستی که عیان نیست روان در شانی

رباعی شماره ۶۷۹: گر در طلب گوهر کانی کانی

رباعی شماره ۶۸۰: میدان فراخ و مرد میدانی نی

رباعی شماره ۶۸۱: دردی داریم و سینه بریانی

رباعی شماره ۶۸۲: گر طاعت خود نقش کنم بر نانی

رباعی شماره ۶۸۳: نزدیکان را بیش بود حیرانی

رباعی شماره ۶۸۴: نزدیکان را بیش بود حیرانی

رباعی شماره ۶۸۵: ای آنکه دوای دردمندان دانی

رباعی شماره ۶۸۶: آنی تو که حال دل نالان دانی

رباعی شماره ۶۸۷: گفتی که به وقت مجلس افروختنی

رباعی شماره ۶۸۸: ما را به سر چاه بری دست زنی

رباعی شماره ۶۸۹: تا چند سخن تراشی و رنده زنی؟

رباعی شماره ۶۹۰: ای واحد بی مثال معبود غنی

رباعی شماره ۶۹۱: خواهی چو خلیل کعبه بنیاد کنی

رباعی شماره ۶۹۲: گر زانکه هزار بنده آزاد کنی

رباعی شماره ۶۹۳: ای آنکه سپهر را پر از ابر کنی

رباعی شماره ۶۹۴: ای خوانده ترا خدا ولی ادرکنی

رباعی شماره ۶۹۵: یاقوت ز دیده ریختم تا چه کنی

رباعی شماره ۶۹۶: دنیای دنی پر هوس را چه کنی؟

رباعی شماره ۶۹۷: تا ترک علایق و عوایق نکنی

رباعی شماره ۶۹۸: یا رب در خلق تکیه گاهم نکنی

رباعی شماره ۶۹۹: گر در یمنی چو با منی پیش منی

رباعی شماره ۷۰۰: از سادگی و سلیمی و مسکینی

رباعی شماره ۷۰۱: باز آی که تا صدق نیازم بینی

رباعی شماره ۷۰۲: ای دل اگر آن عارض دلجو بینی

رباعی شماره ۷۰۳: ای در خم چوگان تو سرها شده گوی

رباعی شماره ۷۰۴: هان مردان هان و هان جوانمردان هوی

رباعی شماره ۷۰۵: در کوی تو می‌دهند جانی به جوی

رباعی شماره ۷۰۶: تحقیق معانی ز عبارات مجوی

رباعی شماره ۷۰۷: در ظلمت حیرت ار گرفتار شوی

رباعی شماره ۷۰۸: در مدرسه گرچه دانش‌اندوز شوی

رباعی شماره ۷۰۹: گر صید عدم شوی ز خود رسته شوی

رباعی شماره ۷۱۰: از هستی خویش تا پشیمان نشوی

رباعی شماره ۷۱۱: آمد بر من قاصد آن سرو سهی

رباعی شماره ۷۱۲: تا تو هوس خدای از سر ننهی

رباعی شماره ۷۱۳: دنیا راهی بهشت منزلگاهی

رباعی شماره ۷۱۴: ای دلبر عیسی‌نفس ترسایی!

رباعی شماره ۷۱۵: پاکی و منزهی و بی همتایی

رباعی شماره ۷۱۶: گفتم که کرایی تو بدین زیبایی

رباعی شماره ۷۱۷: بردارم دل گر از جهان فرمایی

رباعی شماره ۷۱۸: آنجا که ببایی نه پدیدی گویی

رباعی شماره ۷۱۹: آیینه صفت به دست او نیکویی

رباعی شماره ۷۲۰: ای آنکه بر آرنده حاجات تویی

رباعی شماره ۷۲۱: ای آنکه گشاینده هر بند تویی

رباعی شماره ۷۲۲: سبحان‌الله به هر غمی یار تویی

رباعی شماره ۷۲۳: الله تویی وز دلم آگاه تویی

رباعی شماره ۷۲۴: ای آنکه به ملک خویش پاینده تویی