ای آنکه دوایِ دردمندان دانی
رازِ دلِ زارِ مستمندان دانی
حالِ دلِ خویش را چه گویم با تو؟
ناگفته، تو، خود، هزار چندان دانی
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
|
اعلانهای کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ای آنکه دوایِ دردمندان دانی
رازِ دلِ زارِ مستمندان دانی
حالِ دلِ خویش را چه گویم با تو؟
ناگفته، تو، خود، هزار چندان دانی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت به یک شخص خاص اشاره دارد که توانایی درک درد و رنج دیگران را دارد. شاعر احساسات و وضعیت روحی خود را به او میگوید و تأکید میکند که او نیازی به توضیح ندارد، زیرا آن شخص به خوبی از حال دل او آگاه است.
هوش مصنوعی: ای آنکه درمان دردهای بیزاران را میدانی و از اسرار دل های غمگین آگاه هستی.
هوش مصنوعی: حالم را چگونه با تو در میان بگذارم، در حالی که تو خود از هزاران حس و احساس من آگاهتری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای آنک دوای دردمندان دانی
درمان [و] علاج مستمندان دانی
هرچ از دل ریش خویش گویم با تو
ناگفته تو صد هزار چندان دانی
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.