هر کو ز در عمر درآید برود
چیزیش بجز غم نگشاید برود
از سِرّ سخن کسی نشانی ندهد
ژاژی دو سه هر کسی بخاید برود
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
هر کو ز در عمر درآید برود
چیزیش بجز غم نگشاید برود
از سِرّ سخن کسی نشانی ندهد
ژاژی دو سه هر کسی بخاید برود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به این موضوع اشاره دارند که هر کسی که وارد زندگی می‌شود، در نهایت باید آن را ترک کند و چیزی جز غم و اندوه برایش باقی نمی‌ماند. در نهایت، هیچ‌کس نمی‌تواند به‌طور کامل نشانی از خود به جا بگذارد و هر فردی به دنبال خواسته‌های خود می‌رود.
هوش مصنوعی: هر کسی که وارد این دنیا شود، جز درد و غم چیزی به دست نخواهد آورد و در نهایت باید این دنیا را ترک کند.
هوش مصنوعی: کسی که از راز سخن دیگران باخبر است، هیچ‌گاه نشانه‌ای نمی‌دهد و هر شخصی که بخواهد، می‌تواند از آنجا برود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در حال که جانان برم آید برود
و اندر پی آن رخ نماید برود
زان گریه کنم چو ابر کانماه چو برق
حالی که نقاب وا گشاید برود
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.