میدانِ فراخ و مردِ میدانی نِی
مردانِ جهان چنانکه میدانی نِی
در ظاهرشان به اولیا می‌مانند
در باطنشان، بویِ مسلمانی نِی
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
میدانِ فراخ و مردِ میدانی نِی
مردانِ جهان چنانکه میدانی نِی
در ظاهرشان به اولیا می‌مانند
در باطنشان، بویِ مسلمانی نِی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت اشاره به تضاد میان ظاهر و باطن افراد دارد. شاعر به این نکته می‌پردازد که بعضی از مردان در ظاهر به اولیای خدا شبیه‌اند، اما در باطن هیچ بویی از ایمان و مسلمانی ندارند. به عبارتی، ظاهر زیبا و قشنگی دارند، اما در حقیقت ارزش‌های دینی و اخلاقی در آنها وجود ندارد.
هوش مصنوعی: میدان وسیع است اما هیچ مردی در آن نیست، مردان واقعی در جهان مانند این میدان وجود ندارند.
هوش مصنوعی: این افراد در ظاهر شبیه به انسان‌های پارسا و دین‌دار هستند، اما در درونشان هیچ نشانی از ایمان و مسلمانی وجود ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای چرخ جز آیت بلا خوانی نی
بر کس قلمی ز عافیت رانی نی
چیزی ندهی که باز نستانی نی
ای کوژ کبود خود جز این دانی نی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.