گنجور

 
ابوسعید ابوالخیر

گر بر درِ دیر می‌نشانی ما را

گر در رهِ کعبه می‌دوانی ما را

اینها همگی لازمهٔ هستی ماست

خوش آنکه ز خویش وارهانی ما را