گنجور

 
سنایی

فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.

مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «یک دم سر زلف خویش پر خم نکند» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «د» است.

حرف آخر قافیه

الف
ب
ت
ج
ح
د
ر
ز
س
ش
ع
غ
ق
ک
ل
م
ن
و
ه
ی

رباعی شماره ۱: عشقست مرا بهینه‌تر کیش بتا

رباعی شماره ۲: در دست منت همیشه دامن بادا

رباعی شماره ۳: عشقا تو در آتشی نهادی ما را

رباعی شماره ۴: آنی که قرار با تو باشد ما را

رباعی شماره ۵: ای کبک شکار نیست جز باز تو را

رباعی شماره ۶: هر چند بسوختی به هر باب مرا

رباعی شماره ۷: چون دوست نمود راه طامات مرا

رباعی شماره ۸: در منزل وصل توشه‌ای نیست مرا

رباعی شماره ۹: در دل ز طرب شکفته باغیست مرا

رباعی شماره ۱۰: اندوه تو دلشاد کند مر جان را

رباعی شماره ۱۱: کی باشد که ز طلعت دون شما

رباعی شماره ۱۲: گردی نبرد ز بوسه از افسر ما

رباعی شماره ۱۳: در دل کردی قصد بداندیشی ما

رباعی شماره ۱۴: زان سوزد چشم تو زان ریزد آب

رباعی شماره ۱۵: تا در چشمم نشسته بودی در تاب

رباعی شماره ۱۶: با دل گفتم: چگونه‌ای، داد جواب

رباعی شماره ۱۷: گفتی که کیت بینم ای در خوشاب

رباعی شماره ۱۸: آنکس که ز عابدی در ایام شراب

رباعی شماره ۱۹: روز از دو رخت به روشنی ماند عجب

رباعی شماره ۲۰: ای مجلس تو چو بخت نیک اصل طرب

رباعی شماره ۲۱: لبهات می ست و می بود اصل طرب

رباعی شماره ۲۲: نیلوفر و لاله هر دو بی‌هیچ سبب

رباعی شماره ۲۳: تا بشنیدم که گرمی از آتش تب

رباعی شماره ۲۴: از روی تو و زلف تو روز آمد و شب

رباعی شماره ۲۵: تا دیده‌ام آن سیب خوش دوست فریب

رباعی شماره ۲۶: بی‌خوابی شب جان مرا گرچه بکاست

رباعی شماره ۲۷: ای جان عزیز تن بباید پرداخت

رباعی شماره ۲۸: آن موی که سوز عاشقان می‌انگیخت

رباعی شماره ۲۹: در دوستی ای صنم چو دادم دادت

رباعی شماره ۳۰: ای مانده زمان بنده اندر یادت

رباعی شماره ۳۱: ای کرده فلک به خون من نامزدت

رباعی شماره ۳۲: صدبار به بوسه آزمودم پارت

رباعی شماره ۳۳: ای خواجه محمد ای محامد سیرت

رباعی شماره ۳۴: زین پس هر چون که داردم دوست رواست

رباعی شماره ۳۵: خورشید به زیر دام معشوقه ماست

رباعی شماره ۳۶: بیرون جهان همه درون دل ماست

رباعی شماره ۳۷: روز از طلبت پرده بیکاری ماست

رباعی شماره ۳۸: هر باطل را که رهگذر بر گل ماست

رباعی شماره ۳۹: هجرت به دلم چو آتشی در پیوست

رباعی شماره ۴۰: دستی که حمایل تو بودی پیوست

رباعی شماره ۴۱: تا زلف بتم به بند زنجیر منست

رباعی شماره ۴۲: خواهم که به اندیشه و یارای درست

رباعی شماره ۴۳: گفتم پس از آنهمه طلبهای درست

رباعی شماره ۴۴: مستست بتا چشم تو و تیر به دست

رباعی شماره ۴۵: ای مه تویی از چهار گوهر شده هست

رباعی شماره ۴۶: چون من به خودی نیامدم روز نخست

رباعی شماره ۴۷: ای چون گل و مل در به در و دست به دست

رباعی شماره ۴۸: ای نیست شده ذات تو در پرده هست

رباعی شماره ۴۹: لشکرگه عشق عارض خرم تست

رباعی شماره ۵۰: گیرم که چو گل همه نکویی با تست

رباعی شماره ۵۱: محراب جهان جمال رخساره تست

رباعی شماره ۵۲: امروز ببر زانچه ترا پیوندست

رباعی شماره ۵۳: بر من فلک ار دست جفا گستردست

رباعی شماره ۵۴: تا جان مرا باده مهرت سودست

رباعی شماره ۵۵: در دام تو هر کس که گرفتارترست

رباعی شماره ۵۶: مژگان و لبش عذر و عذابی دگرست

رباعی شماره ۵۷: هر خوش پسری را حرکات دگرست

رباعی شماره ۵۸: هر روز مرا با تو نیازی دگرست

رباعی شماره ۵۹: در شهر هر آنکسی که او مشهورست

رباعی شماره ۶۰: غم خوردن این جهان فانی هوسست

رباعی شماره ۶۱: در دیده کبر کبریای تو بسست

رباعی شماره ۶۲: گر گویم جان فدا کنم جان نفسست

رباعی شماره ۶۳: تا این دل من همیشه عشق اندیش‌ست

رباعی شماره ۶۴: زین روی که راه عشق راهی تنگ‌ست

رباعی شماره ۶۵: ار نیست دهان فزونت ار هست کمست

رباعی شماره ۶۶: تنگی دهن یار ز اندیشه کمست

رباعی شماره ۶۷: هر روز مرا ز عشق جان انجامت

رباعی شماره ۶۸: آنجا که سر تیغ ترا یافتن ست

رباعی شماره ۶۹: آنم که مرا نه دل نه جان و نه تنست

رباعی شماره ۷۰: برهان محبت نفس سرد منست

رباعی شماره ۷۱: شبها ز فراق تو دلم پر خونست

رباعی شماره ۷۲: آن روز که بیش با من او را کینست

رباعی شماره ۷۳: در مرگ حیات اهل داد و دینست

رباعی شماره ۷۴: آنکس که سرت برید غمخوار تو اوست

رباعی شماره ۷۵: آنکس که به یاد او مرا کار نکوست

رباعی شماره ۷۶: ایام درشت رام بهرام شه‌ست

رباعی شماره ۷۷: هر چند بلای عشق دشمن کامیست

رباعی شماره ۷۸: در دام تو هر کس که گرفتارترست

رباعی شماره ۷۹: چندان چشمم که در غم هجر گریست

رباعی شماره ۸۰: گویند که راستی چو زر کانیست

رباعی شماره ۸۱: کمتر ز من ای جان به جهان خاکی نیست

رباعی شماره ۸۲: اندر عقب دکان قصاب گویست

رباعی شماره ۸۳: زلفین تو تا بوی گل نوروزیست

رباعی شماره ۸۴: عقلی که ز لطف دیده جان پنداشت

رباعی شماره ۸۵: روزی که رطب داد همی از پیشت

رباعی شماره ۸۶: نوری که همی جمع نیابی در مشت

رباعی شماره ۸۷: بس عابد را که سرو بالای تو کشت

رباعی شماره ۸۸: صد بار رهی بیش به کوی تو شتافت

رباعی شماره ۸۹: بویی که مرا ز وصل یار آمد رفت

رباعی شماره ۹۰: ای عالم علم پیشگاه تو برفت

رباعی شماره ۹۱: رازی که سر زلف تو با باد بگفت

رباعی شماره ۹۲: چون دید مرا رخانش چون گل بشکفت

رباعی شماره ۹۳: افلاک به تیر عشق بتوانم سفت

رباعی شماره ۹۴: تا کی باشم با غم هجران تو جفت

رباعی شماره ۹۵: در خاک بجستمت چو خور یافتمت

رباعی شماره ۹۶: ای دیده روشن سنایی ز غمت

رباعی شماره ۹۷: از ظلمت چون گرفته ما هم ز غمت

رباعی شماره ۹۸: دل خسته و زار و ناتوانم ز غمت

رباعی شماره ۹۹: هر چند دلم بیش کشد بار غمت

رباعی شماره ۱۰۰: سرو چمنی یاد نیاید ز منت

رباعی شماره ۱۰۱: زین رفتن جان ربای درد افزایت

رباعی شماره ۱۰۲: آتش در زن ز کبریا در کویت

رباعی شماره ۱۰۳: هستی تو سزای این و صد چندین رنج

رباعی شماره ۱۰۴: اندر همه عمر من بسی وقت صبوح

رباعی شماره ۱۰۵: هر جاه ترا بلندی جوزا باد

رباعی شماره ۱۰۶: ای شاخ تو اقبال و خرد بارت باد

رباعی شماره ۱۰۷: گوشت سوی عاقلان غافل‌وش باد

رباعی شماره ۱۰۸: زلفینانت همیشه خم در خم باد

رباعی شماره ۱۰۹: نور بصرم خاک قدمهای تو باد

رباعی شماره ۱۱۰: اصل همه شادی از دل شاد تو باد

رباعی شماره ۱۱۱: از کبر چو من طبع تو بگریخته باد

رباعی شماره ۱۱۲: گردی که ز دیوار تو برباید باد

رباعی شماره ۱۱۳: کاری که نه کار تست ناساخته باد

رباعی شماره ۱۱۴: چشمم ز فراق تو جهانسوز مباد

رباعی شماره ۱۱۵: آن را شایی که باشم از عشق تو شاد

رباعی شماره ۱۱۶: آن به که کنم یاد تو ای حور نژاد

رباعی شماره ۱۱۷: ما را به جز از تو عالم افروز مباد

رباعی شماره ۱۱۸: در دیده خصم نیک روی تو مباد

رباعی شماره ۱۱۹: آب از اثر عارض تو می گردد

رباعی شماره ۱۲۰: تن در غم تو در آب منزل دارد

رباعی شماره ۱۲۱: هجر تو خوشست اگر چه زارم دارد

رباعی شماره ۱۲۲: از روی تو دیده‌ها جمالی دارد

رباعی شماره ۱۲۳: با هجر تو بنده دل خمین می‌دارد

رباعی شماره ۱۲۴: ای صورت تو سکون دلها چو خرد

رباعی شماره ۱۲۵: گه جفت صلاح باشم و یار خرد

رباعی شماره ۱۲۶: من چون تو نیابم تو چو من یابی صد

رباعی شماره ۱۲۷: روزی که بود دلت ز جانان پر درد

رباعی شماره ۱۲۸: گر خاک شوم چو باد بر من گذرد

رباعی شماره ۱۲۹: بر رهگذر دوست کمین خواهم کرد

رباعی شماره ۱۳۰: از دور مرا بدید لب خندان کرد

رباعی شماره ۱۳۱: سودای توام بی‌سر و بی‌سامان کرد

رباعی شماره ۱۳۲: روزی که سر از پرده برون خواهی کرد

رباعی شماره ۱۳۳: چون چهره تو ز گریه باشد پر درد

رباعی شماره ۱۳۴: گفتا که به گرد کوی ما خیره مگرد

رباعی شماره ۱۳۵: منگر تو بدانکه ذوفنون آید مرد

رباعی شماره ۱۳۶: رو گرد سراپرده اسرار مگرد

رباعی شماره ۱۳۷: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد

رباعی شماره ۱۳۸: بس دل که غم سود و زیان تو خورد

رباعی شماره ۱۳۹: هر کو به جهان راه قلندر گیرد

رباعی شماره ۱۴۰: چون پوست کشد کارد به دندان گیرد *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۱۴۱: این اسب قلندری نه هر کس تازد

رباعی شماره ۱۴۲: گبری که گرسنه شد به نانی ارزد

رباعی شماره ۱۴۳: بادی که ز کوی آن نگارین خیزد

رباعی شماره ۱۴۴: ای آنکه برت مردم بد، دد باشد

رباعی شماره ۱۴۵: دشنام که از لب تو مهوش باشد

رباعی شماره ۱۴۶: تو شیردلی شکار تو دل باشد

رباعی شماره ۱۴۷: این ضامن صبر من خجل خواهد شد

رباعی شماره ۱۴۸: در راه قلندری زیان سود تو شد

رباعی شماره ۱۴۹: بالای بتان چاکر بالای تو شد

رباعی شماره ۱۵۰: از فقر نشان نگر که در عود آمد

رباعی شماره ۱۵۱: در هجر توام قوت یک آه نماند

رباعی شماره ۱۵۲: نارفته به کوی صدق در گامی چند

رباعی شماره ۱۵۳: نقاش که بر نقش تو پرگار افگند

رباعی شماره ۱۵۴: مرغان که خروش بی‌نهایت کردند

رباعی شماره ۱۵۵: ای گل نه به سیم اگر به جانت بخرند

رباعی شماره ۱۵۶: این بی‌ریشان که سغبه سیم و زرند

رباعی شماره ۱۵۷: سیمرغ نه‌ای که بی تو نام تو برند

رباعی شماره ۱۵۸: سادات به یک بار همه مهجورند

رباعی شماره ۱۵۹: با یاد تو جام زهر چون نوش کشند

رباعی شماره ۱۶۰: تا عشق قد تو همچو چنبر نکند

رباعی شماره ۱۶۱: عشق تو کرای شادی و غم نکند

رباعی شماره ۱۶۲: بسیار مگو دلا که سودی نکند

رباعی شماره ۱۶۳: یک دم سر زلف خویش پر خم نکند

رباعی شماره ۱۶۴: عشاق اگر دو کون پیش تو نهند

رباعی شماره ۱۶۵: عشق و غم تو اگر چه بی‌دادانند

رباعی شماره ۱۶۶: آنها که اسیر عشق دلدارانند

رباعی شماره ۱۶۷: آنها که درین حدیث آویخته‌اند

رباعی شماره ۱۶۸: دیده ز فراق تو زیان می‌بیند

رباعی شماره ۱۶۹: آن روز که مهر کار گردون زده‌اند

رباعی شماره ۱۷۰: تا در طلب مات همی کام بود

رباعی شماره ۱۷۱: آن ذات که پرورده اسرار بود

رباعی شماره ۱۷۲: هر بوده که او ز اصل نابود بود

رباعی شماره ۱۷۳: دل بنده عاشقی تن آزاد چه سود

رباعی شماره ۱۷۴: زن، زن ز وفا شود ز زیور نشود

رباعی شماره ۱۷۵: ترسم که دل از وصل تو خرم نشود

رباعی شماره ۱۷۶: یک روز دلت به مهر ما نگراید

رباعی شماره ۱۷۷: آنی که فدای تو روان می‌باید

رباعی شماره ۱۷۸: گاهی فلکم گریستن فرماید

رباعی شماره ۱۷۹: روزی که بتم ز فوطه رخ بنماید

رباعی شماره ۱۸۰: مردی که به راه عشق جان فرساید

رباعی شماره ۱۸۱: آن باید آن که مرد عاشق آید

رباعی شماره ۱۸۲: آن عنبر نیم تاب در هم نگرید

رباعی شماره ۱۸۳: دی بنده چو آن لاله خندان تو دید

رباعی شماره ۱۸۴: اکنون که سیاهی ای دل چون خورشید

رباعی شماره ۱۸۵: ای دیدن تو راحت جانم جاوید

رباعی شماره ۱۸۶: ای خورشیدی که نورت از روی امید

رباعی شماره ۱۸۷: یک ذره نسیم خاک پایت بوزید

رباعی شماره ۱۸۸: گویی که من از بلعجبی دارم عار

رباعی شماره ۱۸۹: چون از اجل تو دید بر لوح آثار

رباعی شماره ۱۹۰: نازان و گرازان به وثاق آمد یار

رباعی شماره ۱۹۱: از غایت بی‌تکلفی ما در هر کار

رباعی شماره ۱۹۲: نه چرخ به کام ما بگردد یک بار

رباعی شماره ۱۹۳: بخت و دل من ز من برآورد دمار

رباعی شماره ۱۹۴: ای گشته چو ماه و همچو خورشید سمر

رباعی شماره ۱۹۵: ای روی تو رخشنده‌تر از قبله گبر

رباعی شماره ۱۹۶: آن کس که چو او نبود در دهر دگر

رباعی شماره ۱۹۷: بازی بنگر عشق چه کردست آغاز

رباعی شماره ۱۹۸: هرگز دل من به آشکارا و به راز

رباعی شماره ۱۹۹: اول تو حدیث عشق کردی آغاز

رباعی شماره ۲۰۰: از عشق تو ای صنم به شبهای دراز

رباعی شماره ۲۰۱: خوشخو شده بود آن صنم قاعده‌ساز

رباعی شماره ۲۰۲: نادیده ترا چو راه را کردم باز

رباعی شماره ۲۰۳: خواهی که ترا روی دهد صرف نیاز

رباعی شماره ۲۰۴: عقلی که همیشه با روانی دمساز

رباعی شماره ۲۰۵: شب گشت ز هجران دل فروزم روز

رباعی شماره ۲۰۶: ای گلبن نابسوده او باش هنوز

رباعی شماره ۲۰۷: آسیمه سران بی‌نواییم هنوز

رباعی شماره ۲۰۸: بر چرخ نهاده پای بستیم هنوز

رباعی شماره ۲۰۹: ای در سر زلف تو صبا عنبر بیز

رباعی شماره ۲۱۰: درد دلم از طبیب بیهوده مپرس

رباعی شماره ۲۱۱: ای دیده ز هر طرف که برخیزد خس

رباعی شماره ۲۱۲: خواندیم گرسنه ما ز دل یار هوس

رباعی شماره ۲۱۳: ای چون هستی برده دل من به هوس

رباعی شماره ۲۱۴: ای من به تو زنده همچو مردم به نفس

رباعی شماره ۲۱۵: اندر طلبت هزار دل کرد هوس

رباعی شماره ۲۱۶: شمعی که چو پروانه بود نزد تو کس

رباعی شماره ۲۱۷: بادی که بیاوری به ما جان چو نفس

رباعی شماره ۲۱۸: ای تن وطن بلای آن دلکش باش

رباعی شماره ۲۱۹: ای گشته دل و جان من از عشق تو لاش

رباعی شماره ۲۲۰: با من ز دریچه‌ای مشبک دلکش

رباعی شماره ۲۲۱: ای عارض گل پوش سمن پاش تو خوش

رباعی شماره ۲۲۲: بر طرف قمر نهاده مشک و شکرش

رباعی شماره ۲۲۳: چون نزد رهی درآیی ای دلبر کش

رباعی شماره ۲۲۴: نی آب دو چشم داری ای حورافش

رباعی شماره ۲۲۵: با سینه این و آن چه گویی غم خویش

رباعی شماره ۲۲۶: می بر کف گیر و هر دو عالم بفروش

رباعی شماره ۲۲۷: ای برده دل من چو هزاران درویش

رباعی شماره ۲۲۸: گه در پی دین رویم و گه در پی کیش

رباعی شماره ۲۲۹: هر چند بود مردم دانا درویش

رباعی شماره ۲۳۰: دی آمدنی به حیرت از منزل خویش

رباعی شماره ۲۳۱: آراست بهار کوی و دروازه خویش

رباعی شماره ۲۳۲: از عشق تو ای سنگدل کافر کیش

رباعی شماره ۲۳۳: معشوقه دلم به آتش انباشت چو شمع

رباعی شماره ۲۳۴: از یار وفا مجوی کاندر هر باغ

رباعی شماره ۲۳۵: نیکوتری از آب روان اندر باغ

رباعی شماره ۲۳۶: نادیده من از عشق تو یک روز فراغ

رباعی شماره ۲۳۷: ای بیماری سرو ترا کرده کناغ

رباعی شماره ۲۳۸: در راه تو ار سود و زیانم فارغ

رباعی شماره ۲۳۹: تا دید هوات در دلم غایت عشق

رباعی شماره ۲۴۰: بر سین سریر سر سپاه آمد عشق

رباعی شماره ۲۴۱: جز من به جهان نبود کس در خور عشق

رباعی شماره ۲۴۲: تحویل کنم نام خود از دفتر عشق

رباعی شماره ۲۴۳: جز تیر بلا نبود در ترکش عشق

رباعی شماره ۲۴۴: گویند که کرده‌ای دلت برده عشق

رباعی شماره ۲۴۵: کی بسته کند عقل سراپرده عشق

رباعی شماره ۲۴۶: چشمی دارم ز اشک پیمانه عشق

رباعی شماره ۲۴۷: خورشید سما بسوزد از سایه عشق

رباعی شماره ۲۴۸: آن روز که شیر خوردم از دایه عشق

رباعی شماره ۲۴۹: کردی تو پریر آب وصل از رخ پاک

رباعی شماره ۲۵۰: ای آصف این زمانه از خاطر پاک

رباعی شماره ۲۵۱: زین پیش به شبهای سیاه شبه‌ناک

رباعی شماره ۲۵۲: ناید به کف آن زلف سمن مال به مال

رباعی شماره ۲۵۳: هر چند شدم ز عشق تو خوار و خجل

رباعی شماره ۲۵۴: ای عهد تو عهد دوستان سر پل

رباعی شماره ۲۵۵: از گفته بد گوی تو چون هر عاقل

رباعی شماره ۲۵۶: با چهره آن نگار خندان ای گل

رباعی شماره ۲۵۷: ای عمر عزیز داده بر باد ز جهل

رباعی شماره ۲۵۸: در عشق تو خفته همچو ابروی توام

رباعی شماره ۲۵۹: از روی عتاب اگر چه گویی سردم

رباعی شماره ۲۶۰: بسیار ز عاشقیت غمها خوردم

رباعی شماره ۲۶۱: بر دل ز غم فراق داغی دارم

رباعی شماره ۲۶۲: هر بار ز دیده از تو در تیمارم

رباعی شماره ۲۶۳: هر روز به درد از تو نویدی دارم

رباعی شماره ۲۶۴: نامت پس ازین یارا به اسم دارم

رباعی شماره ۲۶۵: در خوابگه از دل شب آتش بیزم

رباعی شماره ۲۶۶: چون در غم آن نگار سرکش باشم

رباعی شماره ۲۶۷: گفتم خود را ز خس نگهدار ای چشم

رباعی شماره ۲۶۸: افسرده شد از دم دهانم دم چشم

رباعی شماره ۲۶۹: گر با فلکم کنی برابر بیشم

رباعی شماره ۲۷۰: روز آمد و برکشید خورشید علم

رباعی شماره ۲۷۱: تیغ از کف و بازوی تو ای فخر امم

رباعی شماره ۲۷۲: چون گل صنما جامه به صد جا چاکم

رباعی شماره ۲۷۳: با دولت حسن دوست اندر جنگم

رباعی شماره ۲۷۴: ای بسته به تو مهر و وفا یک عالم

رباعی شماره ۲۷۵: ای گشته فراق تو غم‌افزای دلم

رباعی شماره ۲۷۶: پر شد ز شراب عشق جانا جامم

رباعی شماره ۲۷۷: یک بوسه بر آن لبان خندان نزنم

رباعی شماره ۲۷۸: بی وصل تو زندگانی ای مه چکنم

رباعی شماره ۲۷۹: گیرم ز غمت جان و خرد پیر کنم

رباعی شماره ۲۸۰: دارد پشتم ز وعده خام تو خم

رباعی شماره ۲۸۱: ای چون شکن زلف تو پشتم خم خم

رباعی شماره ۲۸۲: از آمدنم فزود رنج بدنم

رباعی شماره ۲۸۳: با ابر همیشه در عتابش بینم

رباعی شماره ۲۸۴: فتحی که به آمدنت منصور شوم

رباعی شماره ۲۸۵: در وصل شب و روز شمردیم بهم

رباعی شماره ۲۸۶: مجرم رخ تو که ما بدو آساییم

رباعی شماره ۲۸۷: چوبی بودم بود به گل در پایم

رباعی شماره ۲۸۸: گفتم که مگر دل ز تو برداشته‌ایم

رباعی شماره ۲۸۹: چون می دانی همه ز خاک و آبیم

رباعی شماره ۲۹۰: یک چند در اسلام فرس تاخته‌ایم

رباعی شماره ۲۹۱: راحت همه از غمی برانداخته‌ایم

رباعی شماره ۲۹۲: از دیده درم خرید روی تو شدیم

رباعی شماره ۲۹۳: ما شربت هجر تو چشیدیم و شدیم

رباعی شماره ۲۹۴: زان یک نظر نهان که ما دزدیدیم

رباعی شماره ۲۹۵: کاری که نه با تو بی‌نظام انگاریم

رباعی شماره ۲۹۶: تا ظن نبری که از تو آگاه‌تریم

رباعی شماره ۲۹۷: ماننده باد اگر چه بی‌پا و سریم

رباعی شماره ۲۹۸: با خوی بد تو گرچه در پرخاشیم

رباعی شماره ۲۹۹: ای روی تو پاکیزه‌تر از کف کلیم

رباعی شماره ۳۰۰: قائم به خودی از آن شب و روز مقیم

رباعی شماره ۳۰۱: قلاشانیم و لاابالی حالیم

رباعی شماره ۳۰۲: هستیم ز بندگیت ما شاد ای جان

رباعی شماره ۳۰۳: اکنون که ز دونی ای جهان گذران

رباعی شماره ۳۰۴: عقلی که خلاف تو گزیدن نتوان

رباعی شماره ۳۰۵: یک شب غم هجران تو ای جان جهان

رباعی شماره ۳۰۶: گه سوی من آیی از لطیفی پویان

رباعی شماره ۳۰۷: آزار ترا گرچه نهادم گردن

رباعی شماره ۳۰۸: اندر دریا نهنگ باید بودن

رباعی شماره ۳۰۹: در بند بلای آن بت کش بودن

رباعی شماره ۳۱۰: تا چند ز سودای جهان پیمودن

رباعی شماره ۳۱۱: ای دیده ز هر طرف که برخیزد خس

رباعی شماره ۳۱۲: گر شاد نخواهی این دلم شاد مکن

رباعی شماره ۳۱۳: فرمان حسود فتنه‌انگیز مکن

رباعی شماره ۳۱۴: تا با خودی ارچه همنشینی با من

رباعی شماره ۳۱۵: گه بردوزی به دامنم بر دامن

رباعی شماره ۳۱۶: اکنون که ستد هوای تو داد از من

رباعی شماره ۳۱۷: گه یار شوی تو با ملامت‌گر من

رباعی شماره ۳۱۸: با من شب و روز گرم بودی به سخن

رباعی شماره ۳۱۹: ای چون گل نوشکفته برطرف چمن

رباعی شماره ۳۲۰: پندی دهمت اگر پذیری ای تن

رباعی شماره ۳۲۱: ای یار قلندر خراباتی من

رباعی شماره ۳۲۲: گر کرده بدی تو آزمون دل من

رباعی شماره ۳۲۳: بد کمتر ازین کن ای بت سیمین‌تن

رباعی شماره ۳۲۴: ای شاه چو لاله دارد از تو دشمن

رباعی شماره ۳۲۵: بی تیر غمت پشت کمان دارم من

رباعی شماره ۳۲۶: غمهای تو در میان جان دارم من

رباعی شماره ۳۲۷: بختی نه که با دوست درآمیزم من

رباعی شماره ۳۲۸: ای بی سببی همیشه آزرده من

رباعی شماره ۳۲۹: چون آمد شد بریدم از کوی تو من

رباعی شماره ۳۳۰: از عشوه چرخ در امانم ز تو من

رباعی شماره ۳۳۱: دلها همه آب گشت و جانها همه خون

رباعی شماره ۳۳۲: در جنب گرانی تو ای نوشتکین

رباعی شماره ۳۳۳: بهرام دواند هر دو جوینده کین

رباعی شماره ۳۳۴: پار ارچه نمی‌کرد چو کفرم تمکین

رباعی شماره ۳۳۵: آب ارچه نمی‌رود به جویم با تو

رباعی شماره ۳۳۶: ای طالع سعد روح فرخنده به تو

رباعی شماره ۳۳۷: ای قامت سرو گشته کوتاه به تو

رباعی شماره ۳۳۸: آنی که عدو چو برگ بیدست از تو

رباعی شماره ۳۳۹: بی آنکه به کس رسید پیوند از تو

رباعی شماره ۳۴۰: جز گرد دلم گشت نداند غم تو

رباعی شماره ۳۴۱: ای مفلس ما ز مجلس خرم تو

رباعی شماره ۳۴۲: ای بی تو دلیل اشهب و ادهم تو

رباعی شماره ۳۴۳: چون موی شدم ز رشک پیراهن تو

رباعی شماره ۳۴۴: دل سوخته شد در تف اندیشه تو

رباعی شماره ۳۴۵: ای زلف و رخ تو مایه پیشه تو

رباعی شماره ۳۴۶: ای همت صد هزار کس در پی تو

رباعی شماره ۳۴۷: دل کیست که گوهری فشاند بی تو

رباعی شماره ۳۴۸: چون آتش تیز بی‌قرارم بی تو

رباعی شماره ۳۴۹: ای عقل اگر چند شریفی دون شو

رباعی شماره ۳۵۰: اندر ره عشق دلبران صادق کو

رباعی شماره ۳۵۱: باز آن پسر چه زنخ خوش زن کو

رباعی شماره ۳۵۲: ای معتبران شهر والیتان کو

رباعی شماره ۳۵۳: گفتی گله کرده‌ای ز من با که و مه

رباعی شماره ۳۵۴: ما ذات نهاده بر صفاتیم همه *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۳۵۵: گر بدگویی ترا بدی گفت ای ماه

رباعی شماره ۳۵۶: از بهر یکی بوس به دو ماه ای ماه

رباعی شماره ۳۵۷: با من ز دریچه‌ای مشبک دلخواه

رباعی شماره ۳۵۸: زین عالم بی وفا بپردازی به

رباعی شماره ۳۵۹: گر تو به صلاح خویش کم نازی به

رباعی شماره ۳۶۰: جز یاد تو دل بهر چه بستم توبه

رباعی شماره ۳۶۱: با من دو هزار عشوه بفروخته‌ای

رباعی شماره ۳۶۲: در جامه و فوطه سخت خرم شده‌ای

رباعی شماره ۳۶۳: ای آنکه تو رحمت خدایی شده‌ای

رباعی شماره ۳۶۴: تا نقطه خال مشک بر رخ زده‌ای

رباعی شماره ۳۶۵: هر چند به دلبری کنون آمده‌ای

رباعی شماره ۳۶۶: در حسن چو عشق نادرست آمده‌ای

رباعی شماره ۳۶۷: خشنودی تو بجویم ای مولایی

رباعی شماره ۳۶۸: چون نار اگرم فروختن فرمایی

رباعی شماره ۳۶۹: گفتم که ببرم از تو ای بینایی

رباعی شماره ۳۷۰: ای سوسن آزاد ز بس رعنایی

رباعی شماره ۳۷۱: تا تو ز درون وفای او می‌جویی

رباعی شماره ۳۷۲: غم کی خورد آنکه شادمانیش تویی

رباعی شماره ۳۷۳: بیزار شو از خود که زیان تو تویی

رباعی شماره ۳۷۴: مردی که برای دین سوارست تویی

رباعی شماره ۳۷۵: چون حمله دهی نیک سوارا که تویی

رباعی شماره ۳۷۶: خود ماه بود چنین منور که تویی

رباعی شماره ۳۷۷: روشن‌تر از آفتاب و ماهی گویی

رباعی شماره ۳۷۸: جایی که نمودی آن رخ روح‌افزای

رباعی شماره ۳۷۹: با خصم تو از پی تو ای دهر آرای

رباعی شماره ۳۸۰: در عشق تو ای شکر لب روح افزای

رباعی شماره ۳۸۱: خود را چو عطا دهی فراوان مستای

رباعی شماره ۳۸۲: در پیش خودم همی کنی آنجابی

رباعی شماره ۳۸۳: شب را سلب روز فروزان کردی

رباعی شماره ۳۸۴: صد چشمه ز چشم من براندی و شدی

رباعی شماره ۳۸۵: ای رفته و دل برده چنین نپسندی

رباعی شماره ۳۸۶: ای دل منیوش از آن صنم دلداری

رباعی شماره ۳۸۷: در هر خم زلف مشکبیزی داری

رباعی شماره ۳۸۸: زان چشم چو نرگس که به من در نگری

رباعی شماره ۳۸۹: گیرم که غم هجر وصالم نخوری

رباعی شماره ۳۹۰: از نکته فاضلان به اندام‌تری

رباعی شماره ۳۹۱: گفتی که چو راه آشنایی گیری

رباعی شماره ۳۹۲: باشد همه را چو بر ستاره سحری

رباعی شماره ۳۹۳: راهی که به اندیشه دل می‌سپری

رباعی شماره ۳۹۴: هست از دم من همیشه چرخ اندر دی

رباعی شماره ۳۹۵: چون بلبل داریم برای بازی

رباعی شماره ۳۹۶: گشتم ز غم فراق دیبا دوزی

رباعی شماره ۳۹۷: در هجر تو گر دلم گراید به خسی

رباعی شماره ۳۹۸: تا هشیاری به طعم مستی نرسی

رباعی شماره ۳۹۹: در خدمت ما اگر زمانی باشی

رباعی شماره ۴۰۰: تا چند ز جان مستمند اندیشی

رباعی شماره ۴۰۱: ای عود بهشت فعل بیدی تا کی

رباعی شماره ۴۰۲: بیداد تو بر جان سنایی تا کی

رباعی شماره ۴۰۳: گر دنیا را به خاشه‌ای داشتمی

رباعی شماره ۴۰۴: می خور که ظریفان جهان را دردی

رباعی شماره ۴۰۵: گر آمدنم ز من بدی نامدمی *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۴۰۶: گر من سر ناز هر خسی داشتمی

رباعی شماره ۴۰۷: گر من چو تو سنگین دل و ناخوش خومی

رباعی شماره ۴۰۸: ای شمع ترا نگفتم از نادانی

رباعی شماره ۴۰۹: ای آنکه مرا به جای عقل و جانی

رباعی شماره ۴۱۰: پرسی که ز بهر مجلس افروختنی

رباعی شماره ۴۱۱: یک روز نباشد که تو با کبر و منی

رباعی شماره ۴۱۲: گفتم چو لبی بوسه ده‌ای بی‌معنی

رباعی شماره ۴۱۳: تا مخرقه و رانده هر در نشوی

رباعی شماره ۴۱۴: جز راه قلندر و خرابات مپوی

رباعی شماره ۴۱۵: گیرم که مقدم مقالات شوی

رباعی شماره ۴۱۶: با هر تاری سوخته چون پود شوی

رباعی شماره ۴۱۷: بر خاک نهم پیش تو سر گر خواهی

رباعی شماره ۴۱۸: تا کی ز غم جهان امانی خواهی

رباعی شماره ۴۱۹: از خلق ز راه تیزگوشی نرهی

رباعی شماره ۴۲۰: تا شد صنما عشق تو همراه رهی

رباعی شماره ۴۲۱: ای شور چو آبکامه و تلخ چو می