|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف احساسات خود می‌پردازد. او خودش را مانند گلی زیبا می‌داند که در مواقع مختلف دچار درد و رنج می‌شود. او به زیبایی گل‌ها اشاره می‌کند و در عین حال از غم و اندوه خود به عنوان یاسمن چالاک صحبت می‌کند. به طور کلی، شاعر احساسات عمیق و پیچیده‌اش را در برابر عشق و غم بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: به مانند گل که زیبایی‌اش را در چاک‌های لباسش نشان می‌دهد، من نیز به خاطر محبوبم لباس‌هایم را در جاهای مختلف پاره می‌کنم. و مثل لاله در روز وزیدن باد، سرم را به خاک می‌گذارم.
هوش مصنوعی: من مانند شاخه‌ی بنفشه‌ای شگفته و غمگین هستم، اما در زندگی به سرعت و نشاط مانند یاسمن پیش می‌روم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
زهر است غم جهان و مَی تریاکم
تریاک خورَم، ز زهر ناید باکم
مَی می‌خورَم و به سبزه بر می‌غلتم
زآن پیش که سبزه بَر دَمَد از خاکم
چون باز رهد ز غصه جان پاکم
مگری چو زنان که بهر تو غمناکم
من خنگ سوار کرده افلاکم
خاکش برسر که سر نهد بر خاکم
افکند بغربت فلک بیباکم
آواره بکرد گردش افلاکم
یا رب ز کدام چشمه نوشم آبى؟
آیا بکدام گوشه باشد خاکم؟
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.