حرف آخر قافیه

شماره ۱: نوبهار بدیع بی همتا

شماره ۲: همی تا بقا ممکن است آسمان را

شماره ۳: سه تحفه داد فراق دو زلف دوست مرا

شماره ۴: لب تو طعنه زند گوهر بدخشان را

شماره ۵: رخ تو شحنه خوبی شده ست و زلف نقیب

شماره ۶: نماز شام چو کرد آن لطیف کودک خوب

شماره ۷: لبت به رنگ شراب است و میل من به شراب

شماره ۸: چو بر جان من شد هوای تو غالب

شماره ۹: مال و جمال و بی غمی و صحت و شباب

شماره ۱۰: سرو سیمینی و بار سرو سیمین آفتاب

شماره ۱۱: چند بارم بر فراق دلبران از دیده آب

شماره ۱۲: شب آدینه و من مست و خراب

شماره ۱۳: ای خجل با روی و زلفت روز و شب

شماره ۱۴: آسمانی است فروزنده به رایی صایب

شماره ۱۵: جور از این برکشیده ایوانست

شماره ۱۶: دولت سلطان ما فرمان یزدان آمده ست

شماره ۱۷: تویی که مهر تو در مهرگان بهار من است

شماره ۱۸: خوشا وقتا که وقت نوبهار است

شماره ۱۹: شمشاد قد و لاله رخ و یاسمین بر است

شماره ۲۰: تا دلم در دست آن سیمین بر سنگین دل است

شماره ۲۱: طرف چمن که خلعت فصل بهار یافت

شماره ۲۲: روی تو به حسن حور عین است

شماره ۲۳: هرگز ندید چشم جهان روی مکرمات

شماره ۲۴: رخ تو روز منیر است و زلف تو شب داج

شماره ۲۵: آزر و مانی که صورتهای دلبر کرده اند

شماره ۲۶: خوبی به روی خوب تو اقرار می‌کند

شماره ۲۷: گر ز جفا دوست پشیمان شود

شماره ۲۸: این پری رویان که با زلف پریشان آمدند

شماره ۲۹: سبزه ها چون نقش دیبا دلبر و زیبا شدند

شماره ۳۰: چه لعبتی است که او سر بریده خوب آید

شماره ۳۱: زلف تو از مشک و مشک پر گره و بند

شماره ۳۲: اگر چه عشق بتان سر به سر بلا باشد

شماره ۳۳: چنین یاری که من دارم به حسنش یار کی باشد

شماره ۳۴: آمد آن فصل که در وی همه جز مل نخورند

شماره ۳۵: آنکه رویت را به حسن روی شیرین آفرید

شماره ۳۶: صورتگران چه حیله و تدبیر کرده اند

شماره ۳۷: سرو سیمینی و سیمین سرو را یاقوت بار

شماره ۳۸: بر روی آفتاب تو آن زلف تابدار

شماره ۳۹: اگر ندیده ای از مشک پیش لاله سپر

شماره ۴۰: بت سرو قدی و سرو سمن بر

شماره ۴۱: چه حلقه هاست بدان زلف تابدار اندر

شماره ۴۲: زنایبان رخ و چشم و زلفت ای دلبر

شماره ۴۳: ای رخ و زلفین تو در فتنه دام روزگار

شماره ۴۴: خمار داد سرم را به چشم نیم خمار

شماره ۴۵: زهی در غمزه چون هاروت ساحر

شماره ۴۶: چو کهربا شد برگ و چو لعل گشت عصیر

شماره ۴۷: امارت گرفت افتخاری دگر

شماره ۴۸: روزه رفت و رسید عید فراز

شماره ۴۹: بسته است رنگ روی مرا بر میان خویش

شماره ۵۰: دیدم کنار خویش تهی از نگار خویش

شماره ۵۱: چو دیده دید بر آن روی آبدار آتش

شماره ۵۲: ستم کردست بر جانم سر زلف ستمکارش

شماره ۵۳: رویت از روم نشان دارد و زلفت زحبش

شماره ۵۴: شکر بارد همی از ناردانش

شماره ۵۵: در شد چمن باغ به دیبای ملمع

شماره ۵۶: ای اوج چرخ قصر معالیت را شرف

شماره ۵۷: دلم را دیده عاشق کرد عاشق

شماره ۵۸: در این برف و سرما چه چیز است لایق

شماره ۵۹: گر نبودی ماه را بر آسمان هر مه محاق

شماره ۶۰: گهی حریف خلافی گهی رفیق وفاق

شماره ۶۱: ای در حسد چشم تو هاروت به بابل

شماره ۶۲: جز با لب نوشین تو نوشم نشود مل

شماره ۶۳: آمد ز حوت چشمه خورشید در حمل

شماره ۶۴: دهان خزینه گوهر شده ست و گوش صدف

شماره ۶۵: مرا بگوی در آن نار دانه به دو نیم

شماره ۶۶: رخت به باغ ارم ماند ای بدیع صنم

شماره ۶۷: بستد ز من آن پسته دهن دل به دو بادام

شماره ۶۸: چه جوهر است که ماند به چرخ آینه فام

شماره ۶۹: قد من شد چو دو زلف به خم دوست بخم

شماره ۷۰: لعبت لاغر میانی دلبر فربه سرین

شماره ۷۱: بهشت گشت به اردیبهشت و فروردین

شماره ۷۲: وقت بهار نو صفت نو بهار کن

شماره ۷۳: آمد شکسته دل شده با زلف پرشکن

شماره ۷۴: فروغ لاله و بوی گل و نسیم سمن

شماره ۷۵: جهان جوان شد از این نوبهار تازه جوان

شماره ۷۶: ای تو را مملکت حسن شده زیر نگین

شماره ۷۷: روی زرینم از اندیشه سیمین بر او

شماره ۷۸: گفتم رسید ماه بزرگ ای رخت چو ماه

شماره ۷۹: ای با تو دلم همه وفا کرده

شماره ۸۰: نبید روشن و آواز رود و روی چو ماه

شماره ۸۱: ای قامتت قیامت سرو چمن شده

شماره ۸۲: ای زرخسار تو در دی تازه گلزار آمده

شماره ۸۳: عشقت ز بس که شعبده پیدا کند همی

شماره ۸۴: نباشی یک زمان از عشق خالی

شماره ۸۵: صحن چمن که خرم و زیبا شود همی

شماره ۸۶: ای زلف یار من زرهی یا زره گری

شماره ۸۷: اگر به صورت روی تو آفتابستی

شماره ۸۸: نیسان نسیم باغ معنبر کند همی

شماره ۸۹: نیکوی بر توست عاشق دیگران بر نیکوی

شماره ۹۰: ای زلف دلبر من دلبند و دلگسلی

شماره ۹۱: گر نه بر آن روی چو دیباستی

شماره ۹۲: بهار لاله رخساری نگار سرو بالایی

شماره ۹۳: زلف به شانه زنی و طره فشانی

شماره ۹۴: تنم به مهر اسیر است و دل به عشق فدی

شماره ۹۵: گر صد یک از جمال تو در مشتریستی

شماره ۹۶: زهی زقد و رخت سرو و لاله را خجلی

شماره ۹۷: گر دل و دلبر مرا دایم به فرمان باشدی

شماره ۹۸: ای به قامت چو سرو بستانی

شماره ۹۹: کرا نیست دل در کف دلبری

شماره ۱۰۰: روزگار نوبهار آید همی

شماره ۱۰۱: مرا دلی است که دعوی کند به عشق همی

شماره ۱۰۲: ربوده ای زمن ای گل لباس برنایی