حرف آخر قافیه

شماره ۱: عشق رخت براه حقیقت سمند ما

شماره ۲: ذیل طلب نیافته دست یقین ما

شماره ۳: بنشین به پس زانو در مصطبه جان‌ها

شماره ۴: ای طایر قدوسی بر تن متن و تن‌ها

شماره ۵: اگر بعرش کشد دوست فرش ایوان را

شماره ۶: با زلف تو صد پیمان دل بست به دستان‌ها

شماره ۷: بدرس دل سر زانوی ماست مکتب ما

شماره ۸: گذشت درگه شاهی ز آسمان سرما

شماره ۹: ما رهرو فقریم و فنا راهبر ما

شماره ۱۰: تجلیگه خود کرد خدا دیده ما را

شماره ۱۱: پس دیوار تن بر شده ماهیست عجب

شماره ۱۲: باز دل را دست جان آمد به دست

شماره ۱۳: بغیر خاک سر کوی دل پناهی نیست

شماره ۱۴: ما و دل گر پاس عشق پرده در خواهیم داشت

شماره ۱۵: گویند روی یار بکس آشکار نیست

شماره ۱۶: سر ملک ز جلالت بر استانه ماست

شماره ۱۷: مملکت شاه عشق جز دل درویش نیست

شماره ۱۸: این گونه ماه آسمانست

شماره ۱۹: رویت همه آتشست و آبست

شماره ۲۰: من مبتلای عشق و دلم دردمند توست

شماره ۲۱: آدمی صورت حقست و خدا را نشناخت

شماره ۲۲: امشب شب قدرست و در میکده بازست

شماره ۲۳: بجهان می ندهم آنچه مرا در سر ازوست

شماره ۲۴: ما را دلیست بسته بزنجیر موی دوست

شماره ۲۵: رسید دست من از عشق دل بدولت دوست

شماره ۲۶: قدری که زاید از موت اندازه قدر نیست

شماره ۲۷: کونین ظهور دلبر ماست

شماره ۲۸: کدام شه که گدای در سرای تو نیست

شماره ۲۹: اگر ندیدی دریا که جای اندر جوست

شماره ۳۰: بسکه شدم سالها معتکف کوی دوست

شماره ۳۱: دو چشم او که ندانم فرشته یا که پریست

شماره ۳۲: دلی که زیر پر باز زلف دلبر نیست

شماره ۳۳: تا شد دل من معتکف دار حقیقت

شماره ۳۴: نشین بچشم من از خاک رهگذر ایدوست

شماره ۳۵: آمد از میکده بیرون پسری جام به دست

شماره ۳۶: ما را که تن ز ساحل دریای جان گذشت

شماره ۳۷: ما گدای در فقریم و فلک بنده ماست

شماره ۳۸: شمس حقیقت از افق جان پدید شد

شماره ۳۹: قومی بگرد کوی فنا راهبر شدند

شماره ۴۰: تن ویرانه ام از لطف عمارت کردند

شماره ۴۱: من پر کاه و غم عشق همسنگ کوه گران شد

شماره ۴۲: باز دل زیر غم عشق چنانست که بود

شماره ۴۳: گر عشق رفیق راه من گردد

شماره ۴۴: بشری دل من کامشب یار آید و جان بخشد

شماره ۴۵: کی باشد آن بت آشنا گردد

شماره ۴۶: سالها بود دلم آینه روی تو بود

شماره ۴۷: کسی که بنده عشقست جاه را چه کند

شماره ۴۸: مرا دلی‌ست که جان را به سر چه‌ها آورد

شماره ۴۹: جهان و هر چه درو هست پیش مردم راد

شماره ۵۰: بر دلم دوش دری از حرم راز گشود

شماره ۵۱: اگر آن مرغ که رفت از بر من باز آید

شماره ۵۲: گر آفتاب فقر و فنا جلوه‌گر شود

شماره ۵۳: دل کس خسته آن زلف گرهگیر مباد

شماره ۵۴: بسته سلسله دام، هوس‌بازانند

شماره ۵۵: ای ساقی جان جامی یار آمد یار آمد

شماره ۵۶: آمد و رفت ز سودائی خود یاد نکرد

شماره ۵۷: رازی که به دل دارم گر باز عیان گردد

شماره ۵۸: سحر ز هاتف غیبم بگوش هوش رسید

شماره ۵۹: ای به لب آمده جان یار به بالین آمد

شماره ۶۰: به یک پیمانه‌ام دیوانه کردند

شماره ۶۱: آنانکه دم ز دولت فقر و فنا زنند

شماره ۶۲: آنانکه در صراط صعود ولایتند

شماره ۶۳: برفت هر که در اینخانه بود و یار بماند

شماره ۶۴: شمائید گروهی که طلبکار خدائید

شماره ۶۵: ساقی درد کشان دی در میخانه گشود

شماره ۶۶: زین سپس دل را به رسوایی نشان خواهیم کرد

شماره ۶۷: دوش در فقر ما چتر و لوا بخشیدند

شماره ۶۸: هر که درویش در پیر مغان خواهد بود

شماره ۶۹: شب دوش که بود اینکه به خلوتگه ما بود

شماره ۷۰: خوش آن گروه که شوریده شراب شدند

شماره ۷۱: دوش از خاک در فقر کلاهم دادند

شماره ۷۲: دوش ما را به خط پیر برات آوردند

شماره ۷۳: چنین شنیدم که لطف یزدان به روی جوینده در نبندد

شماره ۷۴: یار از پرده برون آمد و جان پیدا شد

شماره ۷۵: مرا که رسته‌ام از گل بهار کی داند

شماره ۷۶: روزی که من به دوش فکندم ردای فقر

شماره ۷۷: خط غبار تو بر روی چون تجلی طور

شماره ۷۸: ساقیا جان جاودانه بیار

شماره ۷۹: ببوستان دلم رست سرو قامت عشق

شماره ۸۰: سحر به بام دل من زدند نوبت عشق

شماره ۸۱: جان و دل و دین و رگ و پوست عشق

شماره ۸۲: چرخ دو تا گشته و یکتاست عشق

شماره ۸۳: ساقی جان بجام من ریخت می مدام دل

شماره ۸۴: ویرانه تن را بود گنجینه جان در بغل

شماره ۸۵: دوشم سروش زد در دولتسرای دل

شماره ۸۶: زد دست سلطان دولت دوش از تجلی در دل

شماره ۸۷: بازوی عشق بنهاد بر دوش ناقه دل

شماره ۸۸: باز آی که از غیر تو پرداخته‌ام دل

شماره ۸۹: راز دار دل و عشقست فنم

شماره ۹۰: رفت در کسوت درویش که ما نشناسیم

شماره ۹۱: آتش طور و طوی را قبسم

شماره ۹۲: ما جهانجوی و جهانبان دلیم

شماره ۹۳: یار می‌آید مرا همواره از هرسو به چشم

شماره ۹۴: بدل نه تاب که تا درد عشق چاره کنم

شماره ۹۵: امشب از اول شب مست و خرابست دلم

شماره ۹۶: دی گفت به من بگریز از ناوک خون‌ریزم

شماره ۹۷: ای خواجه مرا مفروش ارزان که گرانستم

شماره ۹۸: همدم عیسی‌نفسی با دل آگاه شدم

شماره ۹۹: دلا من و تو اگر رسته از حجاب شویم

شماره ۱۰۰: عشقم چنان ربود که از جان و از تنم

شماره ۱۰۱: مدرس فقر و فنا را سبقیم

شماره ۱۰۲: روح وقتیم و کلیم سلفیم

شماره ۱۰۳: چو گذشتم از علایق به جهان جان گذشتم

شماره ۱۰۴: ز مغز و پوست برون رفته تا به دوست رسیدم

شماره ۱۰۵: مهی دارم که چون خورشید سر گردان او باشم

شماره ۱۰۶: امشب بکه مانم من اسرار همی گویم

شماره ۱۰۷: امشب سر آن دارم کز خانه برون تازم

شماره ۱۰۸: کفر آئین منست ار عشق را تمکین کنم

شماره ۱۰۹: زین سپس بر هر چه غیر از وجه باقی پا زنم

شماره ۱۱۰: یار در چشم و من دلشده خون می‌گریم

شماره ۱۱۱: دردیست ز عشق او به جانم

شماره ۱۱۲: عشق زد خیمه بیائید که بی خانه شویم

شماره ۱۱۳: شبی که دیده بدیدار دوست باز کنم

شماره ۱۱۴: ما و دل سودا‌زده سرمست الستیم

شماره ۱۱۵: به تیره شب نظر آفتاب می‌بینم

شماره ۱۱۶: یار برداشت ز رخ پرده برای دل من

شماره ۱۱۷: شاهد ماهست مخفی در ظهور خویشتن

شماره ۱۱۸: حیرتست این کوی یاران را صلا باید زدن

شماره ۱۱۹: دل بردی از من به یغما ای ترک غارتگر من

شماره ۱۲۰: من تاجرم بدکه بازار خویشتن

شماره ۱۲۱: سرخوان وحدت آندم که بدل صلا زدم من

شماره ۱۲۲: گاه دی است و نوبت فصل بهار من

شماره ۱۲۳: به عشق خویش مرا خوی داد دلبر من

شماره ۱۲۴: به تار موی بتی شد سلاسل دل من

شماره ۱۲۵: پورا بسلطنت رسی این پند گوش کن

شماره ۱۲۶: دور عشقست گر ای نطقه دل خون باشی

شماره ۱۲۷: در دل متجلی شد آن دلبر روحانی

شماره ۱۲۸: ز چه کرد با چنین روبر خلق خودنمائی

شماره ۱۲۹: بکوی دوست نه جانیست راهبر نه تنی

شماره ۱۳۰: در ارض سما نبود آن دلبر هر جائی

شماره ۱۳۱: عیسی عشق ندارد سر درمان کسی

شماره ۱۳۲: مرا کوهیست بار دل غم یارست پنداری

شماره ۱۳۳: در رحمت ابد بر من خسته باز کردی

شماره ۱۳۴: با دوصد ناز ز من دوش به راه عجبی