مدرس فقر و فنا را سبقیم
اولین نکته و آخر ورقیم
ورق آخر دیوان وجود
نکته اول موجود حقیم
آفتابیم و بابریم نهان
گه پدیدار بشکل شفقیم
گاه از برد انامل شاداب
گاه از آتش دل محترقیم
محیی عظم رمیم غفلات
منجی مهلکه من غرقیم
باطن ظاهر و پیدای نهان
جامع مجتمع مفترقیم
جلوه اقدس اسماء صفات
که مقدس شده در ما خلقیم
تن خاکیست که بر خاک رود
من و دل بر سر این نه طبقیم
نسق عشق صراطیست قویم
ما بقانون هدی زان نسقیم
در بردیده کفریم کمان
بر سر کاخ هدایت وهقیم
هم ز مصداق ابد مایفهم
هم بمفهوم ازل ماصدقیم
آخر لاحقه ختم کمال
اول سابقه ماسبقیم
ازلیم و ابدیم اندر حال
غیر ما باطل و ما عین حقیم
ز صفا رسته و در بحر فنا
سر فرو برده بدون غلقیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی وجود انسان و رابطه‌اش با حق و عشق می‌پردازد. شاعر به عنوان معلم فقر و فنا، بر دو عنصر اصلی تأکید می‌کند: آغاز و پایان. او خود را آفتابی می‌داند که گاه آشکار و گاه پنهان است و به تناقضات زندگی اشاره می‌کند. انسان در حالتی از غفلت و غرق شدن در دنیا، در جستجوی حقیقت و هدایت است. این شعر به وحدت وجود و حقیقت وجود انسان به عنوان مخلوقی که از عشق و نور ناشی می‌شود، تأکید دارد و در نهایت، به اثبات حق و ابطال غیر می‌پردازد.
هوش مصنوعی: ما درسی از فقر و نابودی را می‌آموزیم، و اصل و بنیاد ما در آغاز و پایان، همین مطلب است.
هوش مصنوعی: در پایان زندگی، نکته‌ای از ذات حق وجود دارد که معرفت و حقیقت را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: ما همچون آفتابیم که در جایی پنهان شده‌ایم و در زمانی مشخص به صورت شفق نمایان می‌شویم.
هوش مصنوعی: گاهی از زیبایی و لذتی که در زندگی داریم شاد می‌شویم و گاهی از عشق یا احساساتی که داریم، دلمان می‌سوزد و رنج می‌کشیم.
هوش مصنوعی: محیی نامی است برای خداوند که جان می‌بخشد و از غفلت‌های من نجاتم بده. من در خطر هستم و در حال غرق شدن.
هوش مصنوعی: ما در ظاهر و باطن، هر دو جنبه‌های متفاوتی از وجود خود را داریم و در عین حال، به‌طور کلی و یکجا به یکدیگر متصل هستیم.
هوش مصنوعی: این عبارت به مفهوم ظهور و نمایان شدن ویژگی‌ها و اسم‌های خداوند در انسان‌ها اشاره دارد. به نوعی، می‌گوید که انسان‌ها محلی هستند که صفات و نام‌های مقدس الهی در آنها تجلی یافته و به همین علت، این صفات به صورت مقدسی در وجود آنها وجود دارد.
هوش مصنوعی: تن انسان مانند خاکی است که در نهایت به خاک برمی‌گردد و دل و احساسات ما تحت تاثیر این واقعیت قرار دارد. ما در پی یافتن معنای عمیق‌تری از وجود خود هستیم و نمی‌خواهیم تنها به ظواهر و دنیاهای مادی بسنده کنیم.
هوش مصنوعی: عشق راهی است محکم و راست که ما با قانون هدایت بر آن گام می‌زنیم و از آن بهره‌مند می‌شویم.
هوش مصنوعی: در دل من کفر به بار نشسته است، همچون کمانی که بر فراز کاخ هدایت و حکمت قرار گرفته است.
هوش مصنوعی: ما هم از حقیقت ابدی چیزی نمی‌فهمیم و هم به معنای جاودان ازلی، تصوری از واقعیت داریم.
هوش مصنوعی: ما در نهایت به کمال می‌رسیم، همان‌طور که آغاز ما به عنوان پیشینیان وجود داشت.
هوش مصنوعی: ما همیشه در حالتی هستیم که دیگران باطلند و حقیقت واقعی فقط در وجود ماست.
هوش مصنوعی: او از پاکی و صفا جدا شده و خود را در دریای فنا غرق کرده است، بی‌هیچ زینتی و پوششی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.