حرف آخر قافیه

شماره ۱: دلم دارد بدان زلف چلیپا

شماره ۲: اگر دانستمی آیین آن زلف پریشان را

شماره ۳: ساقیا لبریز کن پیمانه را

شماره ۴: امشب خروس از نیمه شب بگرفته راه بام را

شماره ۵: برآن سرم که چو گل برکشد زچهره نقاب

شماره ۶: گر خورم گرداب سان دریای آب

شماره ۷: ای نهان ساخته رخ در تتق پردۀ غیب

شماره ۸: خروشی دوش از میخانه برخاست

شماره ۹: لب لعلت گزیدنم هوس است

شماره ۱۰: ساقی بیار باده که دوشم خیال دوست

شماره ۱۱: گریزی نیست از کوی تو ای دوست

شماره ۱۲: بغیر از باده داروی طرب چیست

شماره ۱۳: از آتش دل آهم تا روی پوش برداشت

شماره ۱۴: مطرب دلم ز پرده به در میرود بگو

شماره ۱۵: هرکه خو با دلبر ترسا گرفت

شماره ۱۶: بر زلف تو تا باد صبا را گذر افتاد

شماره ۱۷: صبا از زلف مشکین عقده وا کرد

شماره ۱۸: نسیم صبحگاهی چون شمیم زلف یارآرد

شماره ۱۹: تا جام باده بر لب ساقی گذر نکرد

شماره ۲۰: دل دیوانه زان پیوسته خو با کودکان دارد

شماره ۲۱: ما را به یک کرشمه ز اهل نیاز کرد

شماره ۲۲: به کوی میکده دی هاتفی بشارت برد

شماره ۲۳: گر به دنبال تو یک ناله ام از دل خیزد

شماره ۲۴: امروز اگر به سنگی مینای جان توان زد

شماره ۲۵: همه روزه بر سر کشور دلم از بتان حشمی رسد

شماره ۲۶: بر مشامم بوی جانان می‌رسد

شماره ۲۷: دلی که در خم زلف بتی اسیر نباشد

شماره ۲۸: تو را بر سر از فقر افسر نباشد

شماره ۲۹: گر گنج غمت در دل دیوانه نمی‌شد

شماره ۳۰: میی کز وی بنای شادمانی ها به جا باشد

شماره ۳۱: ما سمندر زادگان را شکوه از آتش نباشد

شماره ۳۲: سحر باد صبا از ساحت کوی تو می‌آمد

شماره ۳۳: ز آشیان مرغ دلم کاش کناری بکند

شماره ۳۴: روزی که کلک تقدیر در پنجۀ قضا بود

شماره ۳۵: هرکه دست از جان نشوید کی ز جانان کام جوید

شماره ۳۶: نگار من ز شبستان به در نمی‌آید

شماره ۳۷: از کف ما عشق دامان شکیبایی کشید

شماره ۳۸: بساط ساحت کشت است و خیمه سایه بید

شماره ۳۹: به یاد جفت و طاق ابروی یار

شماره ۴۰: بیا ساقی به ساغر چهره ای گلگون کنیم آخر

شماره ۴۱: ما ندیدیم به جز چشم تو خونخوار دگر

شماره ۴۲: مردم من و محبت تو در دلم هنوز

شماره ۴۳: بگیرم خون پاک تاک ازین پس

شماره ۴۴: جلوه کند به باغ اگر سرو بلند قامتش

شماره ۴۵: حدیث روضۀ رضوان و نار نیرانش

شماره ۴۶: شکفته غنچۀ خندان و گویی از دهنش

شماره ۴۷: ز جان بیزارم از دست دل خویش

شماره ۴۸: اگر چه نیست ترا هیچ پاس اهل وفاق

شماره ۴۹: فکندم رخت در میخانۀ عشق

شماره ۵۰: برآنم که گر جامی آرم به چنگ

شماره ۵۱: مه من سر برآر از برج محمل

شماره ۵۲: تا پر نشد ز بوی محبت دماغ دل

شماره ۵۳: ای غمت سرمایۀ سودای دل

شماره ۵۴: هرکه بیند عکس ساقی را به جام

شماره ۵۵: در بند هرچه در دو جهان هست نیستم

شماره ۵۶: نه چنان ز عشق بیمار وز هجر مستمندم

شماره ۵۷: ز جورت بس که شبها ناله چون مرغ سحر کردم

شماره ۵۸: من از میخانه زان رو ناگزیرم

شماره ۵۹: زان خاک که با خون دل آمیخته دارم

شماره ۶۰: ساقی بیار جامی کز چشم اشکبارم

شماره ۶۱: بجز رویت نخواهم رو به روی دیگری آرم

شماره ۶۲: ساقیا خیز که من نیز برآن برخیزم

شماره ۶۳: ساقی بیار باده وزین جنس آتشم

شماره ۶۴: در قمار عشق جانان باخت می‌خواهد دلم

شماره ۶۵: فریاد که آتش نهانم

شماره ۶۶: گرچه سخت افتاده در دام طبیعت مرغ جانم

شماره ۶۷: تا به زلف تو تاب می‌بینم

شماره ۶۸: ساقیا می ده که تا ما عاقلیم

شماره ۶۹: ما از دل و دین در ره دلدار گذشتیم

شماره ۷۰: تا نکند درد رخنه در دل انسان

شماره ۷۱: چشم اگر پوشی ز کار خویشتن

شماره ۷۲: از کوی نیک نامی باید قدم کشیدن

شماره ۷۳: ساقی قدحی پر کن مطرب به دفی کف زن

شماره ۷۴: هان ای مغنی صبح شد برخیز و چنگی ساز کن

شماره ۷۵: با خویشتن فتاد مگر باز کار من

شماره ۷۶: ای مزرع مهر تو دل من

شماره ۷۷: از تغافل ساقی سرمست بی پروای من

شماره ۷۸: ای عهد شکسته و جفا کرده

شماره ۷۹: خم می افلاک و جامش آفتاب و ارض عالم میکده

شماره ۸۰: دیداردن گر ایلده جانان مضایقه

شماره ۸۱: زند چون آتش حسنش زبانه

شماره ۸۲: ای سلسله زلفت سرمایۀ رسوایی

شماره ۸۳: چندانکه جهد کردم با زهد و پارسایی

شماره ۸۴: تا کی رودم خون دل از هر مژه چون جوی

شماره ۸۵: ای خوش آن دردی که درمانش توئی

شماره ۸۶: ای لعل لبت کوثر و رویت چو بهشتی

شماره ۸۷: به کامم زهر شد تریاق هستی

شماره ۸۸: خیال توبه کردم دی ز مستی

شماره ۸۹: هلالم ز ابرو بتا تا نمودی

شماره ۹۰: نگار من تو چون در قصد آزار دل زاری

شماره ۹۱: نباشم راحت از دستت چه در خواب و چه بیداری

شماره ۹۲: ساقیا در دادن دردی چرا اندیشه داری؟

شماره ۹۳: ای مطرب دل ترسم زین پرده که بنوازی

شماره ۹۴: به جانم کارگر شد زهر و ساقی راست تریاقی

شماره ۹۵: بر گردنم از مویت پیوسته طناب اولی

شماره ۹۶: به شهرعشق نه روز و نه هفته است و نه سالی

شماره ۹۷: باد صبح از گلستان آید همی

شماره ۹۸: نوازیم تو اگر بر نگارش قلمی

شماره ۹۹: بت ابرو کمانی از کمینی

شماره ۱۰۰: به دریا خویش را تا لا نبینی

شماره ۱۰۱: سفالین خم و در وی لعلگون می