حرف آخر قافیه

شماره ۱ - روزگار دل: در غم عشق تو زان بگذشت کار دل مرا

شماره ۲ - پیرکنعان: گر ندادی آرزوی وصل جانان ،جان مرا

شماره ۳ - بلبل شوریده: ای بلبل شوریده دیوانه توئی یا ما

شماره ۴ - همت مردانه: بی حجابانه درآ از در کاشانه ما

شماره ۵ - وعده دیدار: از جمال لایزالی برنداری گر نقاب

شماره ۶ - آه مردم: آه دردآلود مردم جان جانها را بسوخت

شماره ۷ - هرچه خواهی بطلب: سیصد و شصت نظر راتبه بنده ماست

شماره ۸ - غم مخوری: غم مخوری که عاقبت جای تو صدر جنت است

شماره ۹ - می صافی: می صافی طلب جانا که دردی کش گرانخوار است

شماره ۱۰ - همره بادصبا: هرچه از سنگین دلان بر جان ما آید خوش است

شماره ۱۱ - پای دل: پای دل در کوی عشقت تا به زانو در گل است

شماره ۱۲ - شب وصل حبیب: آن که آتش افکند درخلق جانان من است

شماره ۱۳ - زلال رحمت حق: گنه کردی بگو کردیم ای دوست

شماره ۱۴ - الله گو: باتو ای عاصی مرا صلح است هرگز جنگ نیست

شماره ۱۵ - درد بی حد: گفتا کیی توبا ماگفتم کمین غلامت

شماره ۱۶ - آه از آن ساعت: یا رب آن ساعت که خلق از ما نیارد هیچ یاد

شماره ۱۷ - آرزو دارم: روزنی جز زخم تیرش در سرای تن مباد

شماره ۱۸ - بلای ناگهان: دل ناشاد من شاید که روزی شادمان گردد

شماره ۱۹ - شیوه شیرین: مرا کشتی و گویی خاک این بر باد باید کرد

شماره ۲۰ - چون برقع بر اندازد: تعالی الله چه حسنست این که چون برقع براندازد

شماره ۲۱ - حضور درد: زسر تا پا ی من گر همه اندوه و غم باشد

شماره ۲۲ - شرح جور یار: نمی‌دانم که او تا کی پی آزار خواهد شد

شماره ۲۳ - طعنه بدخواه: من نمی‌گویم که جور روزگارم می‌کشد

شماره ۲۴ - سرمست صبغت الله: وقت مستی بلبلان آمد

شماره ۲۵ - خاکستری: کسی کاو یار خود دارد چرا بر دیگری بندد

شماره ۲۶ - فرهاد و بیستون: شاخ گل از نازکی یار یادم می‌دهد

شماره ۲۷ - دارم امید: تا ابد یا رب ز تو من لطف‌ها دارم امید

شماره ۲۸ - عشق حق: هرکه در پیش تو بر خاک بمالد رخسار

شماره ۲۹ - آرزوی یار: عشق و بد‌نامی و درد و غم به ما شد یار غار

شماره ۳۰ - تجلی جمال: گر نخواهد بود اندر صدر جنت وصل یار

شماره ۳۱ - جانب گلشن: ای که می‌نالی ز دوران‌، جور یار من نگر

شماره ۳۲ - دل مجروح: ای ذکر تو را در دل‌، هر دم اثری دیگر

شماره ۳۳ - خیمه به محشر: طبل قیامت بکوفت آن ملک نفخ صور

شماره ۳۴ - نورایمان: دوست می‌گوید که ای عاشق اگر داری صبور

شماره ۳۵ - سید انبیاء: ای قصر رسالت تو معمور

شماره ۳۶ - همه شب: شب همه شب با تو می‌گوییم راز

شماره ۳۷ - نومید مشو: نومید مشو بنده از رحمت ما هرگز

شماره ۳۸ - شام بشارت: تو لذت عمل را از کار‌ زار ما پرس

شماره ۳۹ - غافل از احوال مظلومان: در جهان امروز بی‌پروا مباش

شماره ۴۰ - چونکه یوسف نیست: گر مرا جان در بدن نبود‌، بدن گو هم مباش

شماره ۴۱ - باده جان: داد مرا جان تو باده ای از جان خویش

شماره ۴۲ - ازدست عشق: از خان و مان آواره‌ام از دست عشق از دست عشق

شماره ۴۳ - سرمه چشم فلک: ای غبار خاک کویت سرمه چشم فلک

شماره ۴۴ - دل زنگار خورده: نامه ای دارم سیه تر از شب تاریک رنگ

شماره ۴۵ - حسن یوسف: مونسم یار است اندر تنگنای گور تنگ

شماره ۴۶ - خانه عشق: کی بود آیا که بنمائی جمال با کمال

شماره ۴۷ - پهلوی دل: تیر او پیوسته میخواهم که آید سوی دل

شماره ۴۸ - شرح عاشقی: به غیر از سایه در کویت کسی محرم نمی‌یابم

شماره ۴۹ - من محمدیم: غلام حلقه بگوش رسول ساداتم

شماره ۵۰ - ای خوش آن روز: ای خوش آن روزی که در دل مهر یاری داشتم

شماره ۵۱ - مرغ آتش‌خواره: زان بی‌وفای سنگدل جور و جفا می‌بایدم

شماره ۵۲ - در باغ رضوان: خوش آن غوغا که من خود را به پهلوی تو می‌دیدم

شماره ۵۳ - مکن از خواب بیدارم: به خواب مرگ خواهم شد مکن ای بخت بیدارم

شماره ۵۴ - حضرت بیچون: بی تماشای جمالت روضه را هامون کنم

شماره ۵۵ - بی ماه روی تو: هرگز مباد آنکه بهشت آرزو کنم

شماره ۵۶ - همی خواهم کاو بینم: دوچشم از بهر آن خواهم که در رخسار او بینم

شماره ۵۷ - قلعه روحانیان: بازکشم لشکر وتا به فلک بر روم

شماره ۵۸ - یارمستقیم: گر دل دهی به ما ده عاشق که ما امینیم

شماره ۵۹ - نسیم رضوان: چون تمام عمر نیکی کرد با تو آن کریم

شماره ۶۰ - اندر سایه طوبی: اشک سرخ و روی زرد من گواه است ای کریم

شماره ۶۱ - نشان یار می‌جویم: به خود مشغول می‌گردم که از خود یار می‌جویم

شماره ۶۲ - قلندرخانه عشق: ما به جنت از برای کار دیگر می‌رویم

شماره ۶۳ - محی دل افگار: کاسه سر شد سفال و دیده گریان همان

شماره ۶۴ - ناله های من: من که هستم زنده دور از دلربای خویشتن

شماره ۶۵ - مجال صحبت در خلوت: مجالی کی بود با تو حدیث خویشتن گفتن‌؟

شماره ۶۶ - طلب آمرزش: نه چندانی گنه‌کار‌م که شرح آن توان دادن

شماره ۶۷ - جمال یار: ندارم گرچه آن دیده که بینم در جمال تو

شماره ۶۸ - گر تو طلبی داری: گر تو طلبی داری ، بیداری شب‌ها کو

شماره ۶۹ - یار کو؟: افسر شاهی نخواهم خاک پای یار کو‌؟

شماره ۷۰ - من که‌ام!: من کی‌ام رسوای شهر و عاشق دیوانه‌ای

شماره ۷۱ - دل پرغم: گر دل غم پرور ما غمگساری داشتی

شماره ۷۲ - دل زار: بگو با این دل زارم کشد جور و جفا تا کی‌؟

شماره ۷۳ - برون آ شهسوارا: برون آ شهسوار من تعلل بیش از این تا کی‌؟

شماره ۷۴ - بی وفا: بی‌وفا یارا چنین تا کی جفا‌کاری کنی‌؟