گنجور

 
عبدالقادر گیلانی

شاخِ گل از نازکیّ یار یادم می‌دهد

برگ گل زان گلرخ رخسار یادم می‌دهد

چون روم در کوه تا از یاد او فارغ شوم

می‌خرامد کبک و زان رفتار یادم می‌دهد

هر کجا بینم گلی با خار می‌سوزم که آن

همدمیّ یار با اغیار یادم می‌دهد

داستان تیشه فرهاد و کوه بیستون

خار خار سینه افکار یادم می‌دهد

چون روم در گلستان کز خویش آسایم دمی

بانگ بلبل ناله‌های زار یادم می‌دهد

رسته بودم از جفایش وه که جور روزگار

باز خونریزی آن خونخوار یادم می‌دهد

جان شیرین سوزدم چون شعر محیی بشنوم

زانکه شیرینی آن گفتار یادم می‌دهد

 
 
 
جامی

می رسد باد صبا وز یار یادم می دهد

زان خرامان سرو خوش رفتار یادم می دهد

شاهد گل می نماید از نقاب غنچه روی

نازکی آن گل رخسار یادم می دهد

می گشاید نرگس مخمور چشم از خواب ناز

[...]

رفیق اصفهانی

گل به گلشن زان گل رخسار یادم می دهد

غنچه زان لبهای خوش گفتار یادم می دهد

پیش من تعریف سرو و گل به خوبی باغبان

چون کند زان سرو گلرخسار یادم می دهد

لطف یارم می کند آگاه از جور رقیب

[...]

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه