حرف آخر قافیه

شماره ۱ - در توحید باری عز شأنه: ای شده از صنع قدرت تو هویدا

شماره ۲ - آیینه پاک: دی آمد و کالای چمن برد به یغما

شماره ۳ - آیینه یزدان: خجسته زمانی است بس بهجت افزا

شماره ۴ - مهر درخشان: شبا هنگام چون شد ناپدید این گوهر رخشا

شماره ۵ - جهانبان ملک نبوت: سحرگه ز مهر مهی روح افزا

شماره ۶ - آفتاب برج فتوت: چو گاه شام بدل شد عذار لاله حمرا

شماره ۷ - گل گلزار علیین: تو را ای مرغ دل تا کی، در این منزل بود مأوی

شماره ۸ - منظور هر منظر: جان برخی خاک رهت، باد ای علی مرتضا

شماره ۹ - جام جهان بین: زد ابر دگرباره به گلزار خیم را

شماره ۱۰ - رسوای عشق: بامدادان قاصدی از کوی یار آمد مرا

شماره ۱۱ - سلطان اوادنی قباب: طره پر پیچ و تابت از دلم بربوده تاب

شماره ۱۲ - منجی دور زمان: ماه من، ای کز رخت دایم بتاب است آفتاب

شماره ۱۳ - شعله دوزخ گل آید: روی یارم، ای خجل از تابش نور، آفتابت

شماره ۱۴ - جنت کوی او: زلف دلدار من، ای سلسله ها گشته اسیرت

شماره ۱۵ - داور کشور جان: ای سهی سرو که هر سوی به نازت گذر است

شماره ۱۶ - فرش و عرش: وصفت ای شاه برون از حد درک بشر است

شماره ۱۷ - دامنی از اخترکان: ای سهی سرو، که هر سوی بنازت گذراست

شماره ۱۸ - روضه خلد: جنت این، یا فضای گلزار است

شماره ۱۹ - مظهر اوصاف حق: دیری است که جان در قفس جسم اسیر است

شماره ۲۰ - عدالت جاوید: دیده ام دوش غزالی و دلم با غزل است

شماره ۲۱ - دهقان و سلطان: بتا، صباح همایون عید قربان است

شماره ۲۲ - افسر سلیمان: ای مهر رویت از مه گردون گرفته باج

شماره ۲۳ - صبح سرمد: زهی، ای که دل‌ها به هجر تو آمد

شماره ۲۴ - عیش مخلد: دی قاصد دلبر ز در حجره درآمد

شماره ۲۵ - نوبهار آمد: نوبهار آمد که باغ و راغ را زیور کند

شماره ۲۶ - سجده گاه عاشقان: طوطی طبعم دگر آغاز شیوایی کند

شماره ۲۷ - اسکندر گل: وقت شد کاسکندر گل لشکر آرایی کند

شماره ۲۸ - آیینه آفتاب: ای دل گمشده باز آی که آمد به شهود

شماره ۲۹ - بهار و یار: رسید مژده که اینک صباح عید رسید

شماره ۳۰ - میرغضنفرفر: توئی ای عارض جانان، توئی ای طلعت دلبر

شماره ۳۱ - امام عوالم: تعجب از آن روی چون مهر انور

شماره ۳۲ - داور فرخ رخ: صباح عید بازآمد به فیروزی و فال و فر

شماره ۳۳ - یک جهان خورشید: زره رسید بصد گونه جاه و حشمت و فر

شماره ۳۴ - کاشف غیب: وزید بر تن خوابیدگان نسیم سحر

شماره ۳۵ - آیینه صبح: صبح هنوز این عروس حجله خاور

شماره ۳۶ - ندای سروش: ز گاه خواب شب دوش تا به وقت سحر

شماره ۳۷ - شاهد غیب: دارم ز دست چرخ همی شام تا سحر

شماره ۳۸ - هلال عید: ساقی هلال عید بر آمد ز کوهسار

شماره ۳۹ - جلوه پروردگار: حیدر صفدر علی، شاهنشه ملک وقار

شماره ۴۰ - دارای جهاندار: خط نیست ز آیینه روی تو پدیدار

شماره ۴۱ - زنده جاوید: برده ز جان ها قرار زلف دلاویز یار

شماره ۴۲ - عروس گلزار: باز پیرانه سر از باد بهار

شماره ۴۳ - در سوگ همسر خود: کنون که عهد ربیع است و روزگار بهار

شماره ۴۴ - صبح صادق: داد دیگر بار زیور باغ را ابر بهار

شماره ۴۵ - خیمه سیمگون: وقت آن شد که دگر در گلزار

شماره ۴۶ - مهر منیر: باز می بینم به عالم طرفه جشنی بی نظیر

شماره ۴۷ - کیمیای مهر: ای کرده کاینات صفات تو را سپاس

شماره ۴۸ - مشتاق رضای حق: دوشینه به ره دیدم خندان و غزلخوانش

شماره ۴۹ - کلام الله ناطق: جهان شوخی است دستان ساز و دلها گرم دستانش

شماره ۵۰ - در وادی سلوک: زهی از توام حل، جمیع مشاکل

شماره ۵۱ - آب حیات: ای صنم نازنین، ناز تو بر جان دل

شماره ۵۲ - خسرو گلبن: شد وقت آن که از اثر باد صبحدم

شماره ۵۳ - گنج حقیقت: ای ایزد یکتا را، تو مظهر اعظم

شماره ۵۴ - میر ملک آرا: بیا این چشم صورت بین بنه ای دل دمی برهم

شماره ۵۵ - جلوه دوست: ساقی از آن مدام روانبخش لعل فام

شماره ۵۶ - دولت بیدار: افتاد چتر دولت بیدار بر سرم

شماره ۵۷ - درسوگ همسر خود: فلک جمعیتم بر هم زند، خواهد پریشانم

شماره ۵۸ - در کوی عشق: تا عشق را قدم بسر کو نهاده ایم

شماره ۵۹ - والی ولایت مطلق: ماند به نسترن تن آن سرو سیمتن

شماره ۶۰ - آن سرو سیم تن: دوش از درم درآمد، آن سرو سیم تن

شماره ۶۱ - شاه اورنگ امامت: دی به تأدیبم ادیبی نکته سنج و نکته دان

شماره ۶۲ - جام آفتاب: آمد زمان آنکه دلارام عاشقان

شماره ۶۳ - روضه رضوان: بنال ای خطه یزد و ببال ای ساحت کرمان

شماره ۶۴ - آفتاب کشور خوبان: صبح چو مهر از درم درآمد جانان

شماره ۶۵ - با کاروان نور: فرو ریزم از دوری روی جانان

شماره ۶۶ - دل ایمن: چرا ایمن نباشد دل، چرا ساکن نگردد جان

شماره ۶۷ - نقطه پرگار: ای یوسف جان تا کی، در چاه تنی پنهان

شماره ۶۸ - ای زلف بتم: زلف بتم، ای جادوی حیلت گر فتان

شماره ۶۹ - شبی شبه سان: شبی چو زلف دلارام مشک فام و شبه سان

شماره ۷۰ - ارمغان: آوخ که شد ز تیر غمت قامتم کمان

شماره ۷۱ - مهر سپهر جلال: تاخت بکاخ حمل، خسرو خور تا عنان

شماره ۷۲ - اختر برج جمال: ز مقدم فروردین، ماه طراوت نشان

شماره ۷۳ - خدیو کشور توحید: به مصر باختر چون یوسف خور گشت در زندان

شماره ۷۴ - شاهد بزم ازل: ای حجت عظمای حق، مولی امیرالمؤمنین

شماره ۷۵ - پیک صبا: ای صبا، ای نفست قافله فروردین

شماره ۷۶ - آیت حسن: عید است و شاه دلبران در بزم دل باشد مکین

شماره ۷۷ - نوبهار: اگر سری است با گلت به عارض نگار بین

شماره ۷۸ - زلزله کرمان: داورا،‌ دریادلا، ای آن که در هنگام خشم

شماره ۷۹ - عید عاشقان: عید است و بسته هر کران، زیبا بتان زیور همه

شماره ۸۰ - دیدار آفتاب: ای که اندر گلشن خوبی گلی نشکفته است

شماره ۸۱ - با سالکان کوی دوست: مرا به خانه ی درون، دلی بود از آن تو

شماره ۸۲ - طاووس جنت: از زلف تا به دوش بتم پا نهاده‌ای

شماره ۸۳ - نقش چلیپا: ای زلف تا به دوش بتم پا نهاده‌ای

شماره ۸۴ - آیت عدل: زلفکا، وه، وه، تو آن مشکین رسن پرچین نقابی

شماره ۸۵ - بهار بی خزان: مرا کاین صبح روشن زا یک امشب در کنار استی

شماره ۸۶ - خسرو خوبان: مرا کی صبح روشن زا یک امشب در کنار استی

شماره ۸۷ - خزان عاشقان: با آن بهار خوبی و گلزار دلبری

شماره ۸۸ - طرحی نو: دوش اندر آمد از درم، خوش خوش نکو دلدارکی