باز پیرانه سر از باد بهار
یافت پیرایه عروس گلزار
شد جوان، نخل کهن را عادت
گشت نو، سرو چمن را رفتار
آمد از ابر همان شیوه پیش
سر زد از باد همان پیشه پار
ابر را همسفری با خورشید
باد را همنفسی با اسحار
ناف گل، نافه آهوی ختن
برگ تر، برقع بانوی تتار
بلبلان را همه در گل مسکن
قمریان را همه بر سرو قرار
برده زنگار به گلشن سبزه
سوده شنجرف به گیتی گلزار
عود را عایده از ساعد سرو
تاک را کبکبه از دوش چنار
آب حیوان همه در چشمه کوه
آتش گل همه در خرمن خار
لاله از رنگ چو روی دلبر
غنچه دلتنگ چو لعل دلدار
ابر را گریه پارینه عمل
باد را جنبش دیرینه شعار
قلم صنع به دیوار چمن
کلک تقدیر، در ایوان بهار
آن لب لاله کشید از شنجرف
و آن خط سبزه نوشت از زنگار
برهمن وار، براهیم چمن
آزر آثار، خلیل آزار
بت تراشیش به گلشن پیشه
بت فروشیش به بستان هنجار
نای بلبل، چو نی موسیقی
جان قمری، چو لب موسیقار
آن به فریاد، ز بد عهدی گل
این در افغان ز دل آزاری خار
دوش شد رهبر من، سوی چمن
ناله قمری و فریاد هزار
باغ را دیدم از آن سان که ندید،
هیچ دلداده بروی دلدار
چمنی دیدم از انبوهی گل،
گلشنی یافتم از دوری خار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی‌های بهار و حیات در طبیعت می‌پردازد. شاعر از جوان شدن درختان و سرسبزی چمن‌ها سخن می‌گوید و به تحولات سالانه‌ی طبیعت اشاره می‌کند. بلبلان در گل‌ها می‌خوانند، و عطر گل‌ها و رنگ‌های زیبا در فضا پراکنده است. شاعر همچنین از تداخل احساسات انسانی با طبیعت حرف می‌زند و تصویر می‌کند که چگونه زندگی و تجلی زیبایی در هر گوشه‌ای از باغ و چمن نمایان است. در نهایت، شاعر حسرت دوری‌های گذشته و یادآوری عشق را در کنار زیبایی‌های بهار بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: پیرمردی در سن و سال بالا، دوباره شور و نشاط جوانی را در روزهای بهاری تجربه کرد و زیبایی و شکوهی شبیه عروس در باغ گل‌ها را احساس کرد.
هوش مصنوعی: جوانی، نخل پیر را به رفتار تازه‌ای عادت داد و سرو چمن نیز تغییر وضعیت پیدا کرد.
هوش مصنوعی: ابر آمد و با خود باران آورد، و باد نیز همانند همیشه وزید.
هوش مصنوعی: ابر به عنوان همراهی برای خورشید و باد به عنوان همدمی برای صبحگاهان توصیف می‌شود. این تصویر نشان‌دهنده نزدیکی و پیوند میان عناصر طبیعی است، به طوری که ابر و خورشید هر کدام در کنار یکدیگر زیبایی و زندگی را به وجود می‌آورند. همچنین باد که با سحر در ارتباط است، نشان‌دهنده لطافت و تازگی صبح است. این دو تصویر به ایجاد حس هماهنگی و همزیستی در طبیعت اشاره دارد.
هوش مصنوعی: ناف گل، بخشی از گل است که زیبایی و لطافت آن را بیان می‌کند. آهوی ختن به زیبایی و ظرافت موجودات طبیعی اشاره دارد. برگ تر نیز نشان‌دهنده تازگی و زندگی است. و برقع بانوی تتار نماد پوشش و وقار یک زن زیبا و با عزت است. به طور کلی، این توصیف‌ها به زیبایی و لطافت در طبیعت و انسان‌ها اشاره دارند.
هوش مصنوعی: پرنده‌های عاشق در میان گل‌ها زندگی می‌کنند، اما قمریان (پرندگانی مانند قناری) بر روی درختان سرو جا دارند و در آنجا قرار می‌گیرند.
هوش مصنوعی: در باغی سرسبز، زنگار و آلودگی به گل‌ها آسیب زده و زیبایی آنجا را تحت تأثیر قرار داده است.
هوش مصنوعی: درخت سرسبز و باوقار، با زیبایی خاص خود و شاخه‌های پراکنده‌اش، فضایی دل‌انگیز به وجود آورده است. با هر بار وزش باد، عطر و بوی خوشی به مشام می‌رسد و به آن حال و هوای دلپذیر می‌افزاید. درختان و طبیعت، زیبایی و جذابیت خاصی دارند که روح را نوازش می‌کند.
هوش مصنوعی: آب حیوانات از چشمه‌های کوهستانی تأمین می‌شود و آتش گل‌ها در انبار تیغ‌های خار نهفته است.
هوش مصنوعی: گل لاله به خاطر رنگش شبیه به چهره‌ی محبوب است و غنچه مانند دل غمگین و دلتنگی است که به یاد معشوق می‌تپد.
هوش مصنوعی: ابر باران را به یاد گذشته می‌ریزد و باد هم زنگ صدای حرکات قدیمی را به همراه دارد.
هوش مصنوعی: آفرینش، حکایت‌گر زیبایی‌های طبیعت و سرنوشت است که در بهار در کنار چمن و گل‌ها خود را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: لب‌های سرخ و زیبا به مانند گل لاله به سبکی خاص زیبایی و جذابیت را نشان می‌دهند و خطوط سبز، که به نوعی تازگی و زندگی را تداعی می‌کند، از نشانه‌های کهنگی و فرسایش تأثیر پذیرفته‌اند.
هوش مصنوعی: مانند یک برهمن، ابراهیم بر چمن آزر، نشانه‌ها و آثاری از خلیل به جا گذاشته است که دردناک است.
هوش مصنوعی: عشق تو مانند زینت باغ و گلستان است، و مهارت تو در فروش زیبایی‌ها و دلربایی‌ها، همچون هنری است که در هر گوشه‌ای خود را نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: صدای بلبل همانند نی، موسیقی را به جان می‌آورد و قمری نیز مانند لب موسیقیدان، زیبا و دلنشین است.
هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به این که گل با فریادش شکوایه می‌کند از بدعهدی و بی‌وفایی، و خار نیز از دل‌خوری و رنجش خود حرف می‌زند. در واقع، احساسات و دردهای درونی آنها به شکل ملموسی در ارتباط با یکدیگر بیان می‌شود.
هوش مصنوعی: دیشب رهبر من به سمت چمن رفت، در حالی که صدای نالهٔ قمری و فریاد دیگری در فضا پیچید.
هوش مصنوعی: باغ را به طرز خاصی دیدم که هیچ عاشق دیگری چنین حسی را نسبت به محبوبش نداشت.
هوش مصنوعی: در جایی زیبا و پر از گل، زیبایی و صفا را مشاهده کردم که از دوری و فاصله‌ی خارها بیشتر به چشم می‌آمد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای پسر! جنگ بنه، بوسه بیار
این همه جنگ و درشتی به چه کار
جنگ یکسو نه و دلشاد بزی
خویشتن را و مرا رنجه مدار
هر دو روزی سخنی پیش مگیر
[...]
ساقیا جام دل افروز بیار
فتح شه یاد کن و می بگسار
فتح قنوج که شمشیرش کرد
اندرین فتح شه آورد شکار
لشکرش گرد برآورد از خون
[...]
حبذا نزهت ایام بهار
که برد ز اهل خرد صبر و قرار
سجع گویان شده از ذوق و طرب
قمری و فاخته بر سرو و چنار
وقت آنست که از خانه کنند
[...]
«حا» ش حاشا که بود گاه شمار
بجز از عد جنان نکته گزار
سازگار تو بود در همه کار
بر مراد تو بود کارگزار
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.