فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.
مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «ای شهنشاه فریدون فر دارا دار و گیر» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «ر» است.
حرف آخر قافیه
شماره ۱ - در توحید: ای خداوندی که از لطف تو جاه آورده‌ام
شماره ۲ - در مدح علاء الدین محمد بن سلیمان: آورد گرد فتح و ظفر پیش چشم ما
شماره ۳ - در مدح شه مظفر تمغاج خان: شه مظفر تمغاج خان کامروا
شماره ۴ - در مدح طغان تکین: بسی عطای خدایست بی خلاف و خطا
شماره ۵ - در مدح سلطان رکن الدین: خدایگان جهانرا خدای داد عطا
شماره ۶ - در مدح قلج تمغاج خان: بسعد اختر میمون مظفر گشت بر اعدا
شماره ۷ - خدایا مرا دریاب: ای نکودارنده تا اندر جهان داری مرا
شماره ۸ - در مدح سلطان سنجر: عزیز دین و دنیا کرد و جاه افزود صاحب را
شماره ۹ - در مدح نصیرالدین: عاشقی شد رسم و راه و سیرت و آئین مرا
شماره ۱۰ - در حسب حال خود گوید: چو شست گشت کمان قامت چو تیر مرا
شماره ۱۱ - در موعظه و نصیحت: در این جهان که سرای غمست و تاسه و تاب
شماره ۱۲ - در مدح سلطان مسعود بن الحسین: برآمد ز برج حمل آفتاب
شماره ۱۳ - در مدح سلطان مسعود ثانی: ای بتاج و تخت شاهی وارث افراسیاب
شماره ۱۴ - در مدح علی بن الحسین ذوالفقار: ای به پیروزی گرفته ملکت افراسیاب
شماره ۱۵ - در مدح شمس الملک: سوی ختا بسفر شد بعزم و رأی صواب
شماره ۱۶ - در مدح وزیر نظام الدین: شد برج حمل موکب سلطان کواکب
شماره ۱۷ - در مدح نصیرالدین: ای رخ خوبت بمثل آفتاب
شماره ۱۸ - در مدح تمغاج خان: بخت بیدار شهنشه خسرو مالک‌رقاب
شماره ۱۹ - شاعر دروغگوست؟: ز روزگار به جان آمدم ز غم بشتاب
شماره ۲۰ - در مدح ملک مسعود: ماه رجب فرخ فرخنده چه ماه است
شماره ۲۱ - در مدح قدر طغان خان: بخت یار قدر طغان خانست
شماره ۲۲ - در مدح شمس الدین: در دل هر که مهر ایمانست
شماره ۲۳ - در مدح وزیر شمس الملک: ای صاحبی که خطبه دولت بنام تست
شماره ۲۴ - در مدح شمس الملک: هر کجا شاه جهانرا سفر است
شماره ۲۵ - در مدح شمس الملک: تا مرا بر رخ خوبت نظر است
شماره ۲۶ - در مدح وزیر صدرالدین: صدری که بر صدور زمانه مقدم است
شماره ۲۷ - در مدح وزیر: ای روز عید خلق وز خلق را نجات
شماره ۲۸ - در مدح سعدالملک وزیر: رسیده ماه محرم به سال پانصد و شصت
شماره ۲۹ - در مدح محمدبن ابی بکر: دل مرا دل معشوق من موافق نیست
شماره ۳۰ - در مدح تاج الدین محمودبن عبدالکریم: تاج دین محمودبن عبدالکریم است آنکه هست
شماره ۳۱ - در مدح تاج الدین: ای یافته تاج نسب از صاحب معراج
شماره ۳۲ - در مدح تاج الدین: ای فلک سوخته داده بر کف تاج
شماره ۳۳ - در مدح رکن الدین تمغاج خان: اعلی خدایگان جهان از سفر رسید
شماره ۳۴ - در مدح سلطان محمود تمغاج خان: عید شاه خسروان مسعود میمون فال باد
شماره ۳۵ - فی مدح السلطان: خدایگان فاضل خدای یار تو باد
شماره ۳۶ - در مدح رکن الدین عقاج خان: ای جهانداری که در عهد تو گرگ و گوسفند
شماره ۳۷ - در مدح قدر طغان خان: پادشاه جهان ز راه رسید
شماره ۳۸ - در مدح شمس الدین: صدر جهان بحضرت شاه جهان رسید
شماره ۳۹ - در مدیحه میر عمید سعدالدین: عید شد ایام ما ناآمده ایام عید
شماره ۴۰ - در مدح ملک الدهاقین: صدر جهان ز مجلس جهان رسید
شماره ۴۱ - در مدح اطهرالدین بن اشرف الدین: روی من زرین ز عشق یار سیمین بر سزد
شماره ۴۲ - در مدح دهقان سعدالدین: ای رخ و زلفت چنانک ماه بمشکین کمند
شماره ۴۳ - در مدح دهقان میرعمید: دهقان میر عمید صدر همایون که بخت
شماره ۴۴ - در مدح اسفهسالار: پری دیدار حوری یاسمن خد
شماره ۴۵ - در مدح صاحب ملک الدهاقین: صاحب عادل بنیکی از سفر آمد
شماره ۴۶ - در مدح سعدالملک مسعود: وزیر شاه سعد الملک مسعود
شماره ۴۷ - در مدح صاحب عزالدهاقین: ترک من مهر و وفا سیرت و آیین نکند
شماره ۴۸ - در مدح ثقة الدین: ای سرو سرمایه کرام سمرقند
شماره ۴۹ - در مدح مؤید: ای عامل خراج کفایت نمای راد
شماره ۵۰ - در توبه و انابه: در هر گناه سخره دیوم بخیر خیر
شماره ۵۱ - در مدح قدر خان: سلطان شرق شاه قدرخان ملکدار
شماره ۵۲ - در مدح ملک محمد بن سلیمان: ای زپشت ارسلان خان ارسلان خان دگر
شماره ۵۳ - در مدح سلطان مسعود بن حسن: ای شهنشاه فریدون فر دارا دار و گیر
شماره ۵۴ - در مدح رکن الدین: هم ز آفریدگان و هم از آفریدگار
شماره ۵۵ - در مدح علی بن حسین بن ذوالفقار: ای شهریار شرق و شه آل ذوالفقار
شماره ۵۶ - در مدح افتخار الدین رضا ابن شمس الدین عمر: داستان عشق فرهاد آمد و شیرین بسر
شماره ۵۷ - در مدح فخر الدین احمد: ای بت گلرنگ روی آن باده گلگون بیار
شماره ۵۸ - در مدح تاج الامرا حسن: نوشد بجهان جهان دیگر
شماره ۵۹ - در مدح ابوالعلا عمربن محمد بن علا: سخن سرای نگوید ثنا سزای سزا بر
شماره ۶۰ - در سپاس از ایزد و مدح سنجر: هست بر پرورده شکر نعمت پروردگار
شماره ۶۱ - در مدح صاحب الصدر عمر: کار دین صدر دنیا صاحب عادل عمر
شماره ۶۲ - در مدح صاحب عادل ضیاء الدین: بکام دل رسید از بخت شاه کامران سنجر
شماره ۶۳ - در مدح صاحب عادل عمر: عشق سیمین لعبت من کیمیا دارد مگر
شماره ۶۴ - در مدح سعدالملک: ای ز سعدالملک فخر دین جهانرا یادگار
شماره ۶۵ - در مدح بهاء الدین بن سعدالدوله: آمد چنانکه کرد ستاره شمر شمار
شماره ۶۶ - در مدح صدر الوزراء: سرو سیمین طرف ماه منیر
شماره ۶۷ - در مدح نظام الدین محمد بن علی: خورشید ببرج حمل آمد چو رخ یار
شماره ۶۸ - در مدح ملک الدهاقین: آراسته بعید برون آمد آن نگار
شماره ۶۹ - در مدح دهقان علی بن احمد: هلال روزه نمود از سپهر دایره وار
شماره ۷۰ - در مدح دهقان اجل احمد سمسار: شاید بسرو دیده شدن پیشرو کار
شماره ۷۱ - در مدح دهقان اجل احمد: آب روشن گشت و تاری شد هوا از ماه تیر
شماره ۷۲ - در مدح سعدالدین عمر: سیمبر یارم شد از من سیم بر
شماره ۷۳ - در مدح نظام الدین: در ضمیرم بدی هوای امیر
شماره ۷۴ - فی مدح اشرف الدین: ای جهان شرف بتو معمور
شماره ۷۵ - در مدح میرعمید سعدالدین: هلال روزه نمود از سپهر پر اختر
شماره ۷۶ - در مدح علی بن حسین بن ذوالفقار: ای نامی از تو نام خداوند ذوالفقار
شماره ۷۷ - در مدح فخرالدین: ناداده مژدگانی نادید مژده ور
شماره ۷۸ - در مدح علی بن ذوالفقار: آیین ابن علی است سخاوت چنانکه بود
شماره ۷۹ - در مدح تاج الدین محمود: گسترد نام نیک چو محمود تاجدار
شماره ۸۰ - در مدح وجیه الدین: ای بنده مکارم تو اهل روزگار
شماره ۸۱ - در مدح نظام الدین: باز دیگر ره جوان خاطر شد این مداح پیر
شماره ۸۲ - در مدح ابراهیم رکن الدین حبیب: ز گرد راه چو عنقا باشیانه باز
شماره ۸۳ - در مدح سعدالدوله: سعد دولت را بسعدالدوله بازآمد نیاز
شماره ۸۴ - در مدح وجیه الدین: این منم یارب بصدر مهتر کهتر نواز
شماره ۸۵ - در مدح وزیری گوید: وزارتست باهل وزارت آمده باز
شماره ۸۶ - در مدح سعدالملک مسعود بن اسعد: ای بنظم آراستن با سعد اکبر هم نفس
شماره ۸۷ - در مدح وزیر شاه: وزیر شاه بدیدار پهلوان برغوش
شماره ۸۸ - در مدح امیر اتابک برغوش: اندر آورد سپهر از ره تشریف بگوش
شماره ۸۹ - در مدح دهقان علی بن احمد: آن خط تیره گرد بناگوش روشنش
شماره ۹۰ - در مدح علی بن احمد: منم منم زده در دل ز عشق یار آتش
شماره ۹۱ - در مدح فخرالدین علی بن احمد: ایدل ز عشق یار چو از دانه نار باش
شماره ۹۲ - در مدح امیر اتابک برغوش: ببر ای باد صبا مژده بتلقین سروش
شماره ۹۳ - در مدح شرف الدین محمد: آفتاب شرف و حشمت و سلطان شرف
شماره ۹۴ - در مدح مؤید الدین: مؤیدین جمال ای ستوده آفاق
شماره ۹۵ - خطاب به خود: تا کی ز گردش فلک آبگینه رنگ
شماره ۹۶ - در مدح فخرالدین علی بن احمد: مفکن به غمزه بر دل مجروح من نمک
شماره ۹۷ - در مدح نظام الدین: ای پایگاه قدر تو بر چرخ نیمرنگ
شماره ۹۸ - در مدح تمغاج خان: ز آمدن سال نو بفرخی فال
شماره ۹۹ - در مدح افتخارالدین: آمد به صدر خویش چو خورشید در حمل
شماره ۱۰۰ - در مدح صفی الدین: هلال روزه میمون لقای فرخ فال
شماره ۱۰۱ - در مدح وزیر: همه سلامت آن باد کو بجان و بدل
شماره ۱۰۲ - در مدح جمال الدین عمر: داد صدر دین و دنیا صاحب فرخنده فال
شماره ۱۰۳ - در مدح علی بن احمد: از من بآزمون چو طلب کرد یار دل
شماره ۱۰۴ - در مدح جمال الدین محمود: نگار من همه حسن و ملاحت است و جمال
شماره ۱۰۵ - در مدح مؤیدالدین: ز قد چون الف سیم آن لطیف غزال
شماره ۱۰۶ - در مدح قدر ارسلان: سوی جبال سپهدار شرق شد بجدال
شماره ۱۰۷ - چیم کیم: ز هر بدی که تو دانی هزار چندانم
شماره ۱۰۸ - در مدح شاه توران: نهاد ملکت توران شد آباد و خوش و خرم
شماره ۱۰۹ - در مدح شمس الدین: محترم شاه شریعت آمد از بیت الحرم
شماره ۱۱۰ - در مدح حسام الدین: شاه برهان نسب آنست امام بن امام
شماره ۱۱۱ - در مدح حسام الدین: ای حسام دگر از گوهر والای حسام
شماره ۱۱۲ - در مدح وزیر: صاحب عادل وزیر شاه معظم
شماره ۱۱۳ - در مدح سعدالملک: ز گردون سعد اکبر داد پیغام
شماره ۱۱۴ - در مدح نظام الدین محمد: بر خود از طبع خود سلام کنم
شماره ۱۱۵ - در مدح علی بن احمد: میر خوبان کشید نامعلوم
شماره ۱۱۶ - در مدح محمودبن عبدالکریم: مهتر آن بهتر که باشد فاضل و راد و کریم
شماره ۱۱۷ - در مدح نظام الدین: جاودان ماند کریم از مدح شاعر زنده نام
شماره ۱۱۸ - در مدح نجم الدین: دلبند من که بنده رویش مه تمام
شماره ۱۱۹ - در مدح سعدالدین: زر طلب کرد ز من آن صنم سیم اندام
شماره ۱۲۰ - چه کردم؟: بسر هر سخنی را که ابتدا کردم
شماره ۱۲۱ - در مدح مؤید الدین: جز آینه که کند گلرخا ترا معلوم
شماره ۱۲۲ - در مدح افتخار الدین علی بن احمد: بشاعری پدر خویش را نه فرزندم
شماره ۱۲۳ - امام کیست: ایا گرفته تو اندر سرای جهل مقام
شماره ۱۲۴ - در رثاء طبیب استاد کوسوی: ز مرگ چاره نباشد صحیح را و سقیم
شماره ۱۲۵ - در مدح نظام الدین محمد بن علی: خدایگان جهان پادشاه ملک آرام
شماره ۱۲۶ - در مدح نظام الدین: آمد از بستان دولت اهل حکمت را نسیم
شماره ۱۲۷ - در مدح وزیر: صاحب عالم عادل ملک اهل قلم
شماره ۱۲۸ - در مدح محمد بن علی: مقدم آمد سال عرب ز سال عجم
شماره ۱۲۹ - در مدح سیدالاجل رضا: ماه صیام کرد بنیک اختری سلام
شماره ۱۳۰ - در مدح سلطان سنجر: آمد بملک توران سنجر خدایگان
شماره ۱۳۱ - در مدح تمغاج خان: ملک مانند گوی بود بمیدان
شماره ۱۳۲ - در مدح مسعود بن حسن: بتخت ملک فریدون جلوس شاه جهان
شماره ۱۳۳ - در مدح سلطان: مه مشرف و میمون و محترم رمضان
شماره ۱۳۴ - در مدح شاه مسعود: عید فرخ بسرای ملک مشرق و چین
شماره ۱۳۵ - در مدح تمغاج خان: خورشید تابدار بتدویر آسمان
شماره ۱۳۶ - در مدح تمغاج خان: بشهریار جهان داد کردگار جهان
شماره ۱۳۷ - در مدح ملک تمغاج خان: مرا خدای بمدح خدایگان گفتن
شماره ۱۳۸ - در مدح مسعود بن حسن: مبارک است پگه روی پادشا دیدن
شماره ۱۳۹ - در مدح ملک نصرة الدین علی بن هارون: ز عشق نگاری شدم مست و مجنون
شماره ۱۴۰ - در مدح برهان الدین: دارم هوای آنکه پر از در کنم جهان
شماره ۱۴۱ - در مدح عثمان اغل: ای عارض و قد تو از سرو وز مه نشان
شماره ۱۴۲ - در مدح نصرة الدین حسن: ایا گرفته سر زلف تو هزار شکن
شماره ۱۴۳ - در مدح شجاع الدین: علی است روز مصاف و نبرد و کوشش و کین
شماره ۱۴۴ - در مدح گوید: ای بر تو ناروا بدکاران
شماره ۱۴۵ - در مدح حمیدالدین: بدست خاطر من داده شد عنان سخن
شماره ۱۴۶ - در مدح تاج الدین محمود: آب گل برد آنکه دارد آتش عنبر دخان
شماره ۱۴۷ - در مدح فضل بن عمران: حکیم و کریم آمدند از دو عمران
شماره ۱۴۸ - در مدح علی بن احمد: ای از کمال قدر تو تیری در آسمان
شماره ۱۴۹ - در مدح احمد بن علی: شکسته زلفا عهد و وفای من مشکن
شماره ۱۵۰ - در مدح نصیرالدین احمد: ماه معظم آمد با فر و آفرین
شماره ۱۵۱ - در مدح شرف الدوله احمد: ای قد تو سیمین صنوبر من
شماره ۱۵۲ - در مدح نصیرالدین احمد: خورشید نوربخش چو رای نصیرالدین
شماره ۱۵۳ - در مدح امین الدین محمد: ای دو لب تو بستد ای دو رخ تو نسرین
شماره ۱۵۴ - در مدح افتخار الدین عمر: آمد خجسته موسم قربان به مهرگان
شماره ۱۵۵ - در مدح علاء الدین محمد: هوای آل نبی را دل منست وطن
شماره ۱۵۶ - در مدح ناصرالدین محمد بن احمد: هست قد یار من سرو خرامان در چمن
شماره ۱۵۷ - در مدح وزیر صدرالدین: ز اقبال بر کمال شهنشاه شرق و چین
شماره ۱۵۸ - در مدح حسام الدین: سران ملک سمرقند را چو تن را جان
شماره ۱۵۹ - در مدح فخرالدین احمد: سپاس از خداوند بیمثل و بیچون
شماره ۱۶۰ - در مدح عین الدهاقین احمد بن علی: ایا فراق تو دردی که وصل تو درمان
شماره ۱۶۱ - در مدح سعدالدین: همه سلامت سلطان ملک مشرق و چین
شماره ۱۶۲ - در مدح سعدالدین: سعد دین مدح خواجه مستو
شماره ۱۶۳ - در مدح وزیر نصیرالدین: ای بزرگی که بی نظیری تو
شماره ۱۶۴ - در مدح وزیر صدرالدین: ای صدر دین و دنیا دنیا آفرین تو
شماره ۱۶۵ - در مدح وزیر صدرالدین: ای صدر دین و دنیا بادا بقای تو
شماره ۱۶۶ - در مدح دهقان اجل احمد سمسار: ای رنگ رخت گونه گلنار شکسته
شماره ۱۶۷ - در مدح نصیرالدین علی بن احمد: ای دو لب تو قافله قند شکسته
شماره ۱۶۸ - در مدح طغان خان سلطان: شه انجم به پیروزی شهنشاه
شماره ۱۶۹ - در توبه از گناهان: چون در هوای دل تن من گشت پادشاه
شماره ۱۷۰ - در مدح میرعمید: میر عمید عمده ملک آفتاب جاه
شماره ۱۷۱ - در مدح شاه مسعود حسن: ای سپاه آرای سلطان جهان آرام شاه
شماره ۱۷۲ - در مدح سلطان اتسز: آنکه روی چرخ را زینت بانجم داد و ماه
شماره ۱۷۳ - در مدح سعدالملک: بر امیران سخن مدح وزیر پادشاه
شماره ۱۷۴ - در مدح محمد بن یوسف: سری که خلق جهانرا ویست پشت و پناه
شماره ۱۷۵ - و قال یمدح الوزیر: ای گاه وزارت به تو همچون فلک از ماه
شماره ۱۷۶ - در مدح تمغاج خان مسعود بن حسن: ماه رجب که هست همایون‌ترین همای
شماره ۱۷۷ - در مدح تمغاج خان: ای جهانداری که داری بر جهانداران سری
شماره ۱۷۸ - در مدح صدر جهان: صدر جهان رسید بشادی و خرمی
شماره ۱۷۹ - در مدح رضا بن عمر بن محمد الحسنی: دلم به عشق بتی را همی‌کند شمنی
شماره ۱۸۰ - در مدح محمد بن محمد الهروی: ایا ستوده بتو خانواده نبوی
شماره ۱۸۱ - در مدح وزیر: ای صاحبی که بروز را صدر و سر توئی
شماره ۱۸۲ - در مدح وزیر صدر جهان: ای صاحبی که صاحب صاحبقران توئی
شماره ۱۸۳ - در مدح وزیر: ماه رجب فرخ و نوروز جلالی
شماره ۱۸۴ - در مدح سعدالملک: هم بجمال و کمال و هم بجوابی
شماره ۱۸۵ - در مدح علی بن احمد: چو تیر غمزه بناز و کرشمه اندازی
شماره ۱۸۶ - در مدح عمید احمد: من ندارم باور ار گوئی که به زانسان پری
شماره ۱۸۷ - در مدح وزیر گوید: ای بر سریر دولت و اقبال متکی
شماره ۱۸۸ - در مدح دهقان اجل عمیدالدین: سرو سیمین من ای من ز غمت زرین پی
شماره ۱۸۹ - در مدح سری بن السری: ای سرافرازی که هستی تو سری بن السری
شماره ۱۹۰ - در مدح اطهر بن اشرف بن بوعلی: ای که در ملک سیادت خسرو دریا دلی
شماره ۱۹۱ - در مدح دهقان غازی: سپهر برین را همه بر سرفرازی
شماره ۱۹۲ - در وصف معشوق: بما یکی پسر اگر ره وفا سپری
شماره ۱۹۳ - غزل به صفات تو گویم: بر من آمد دوش آن در چشم بینائی
شماره ۱۹۴ - وزیر خجسته پی: ای پایگاه قدر تو بر خط استوی
شماره ۱۹۵ - در مدح نصیرالدین علی: بفر صاحب دولت نصیرالدین خدای
شماره ۱۹۶ - در مدح نصیرالدین علی: نصیر دین که چشم پادشائی
شماره ۱۹۷ - در مدح جلال الدین علی: جلال دین نبی پادشاه شرق علی
این آمار از میان ۵٬۳۳۲ بیت شعر موجود در گنجور از اشعار این بخش استخراج شده است.
توجه فرمایید که این آمار به دلایلی از قبیل وجود چند نسخه از آثار شعرا در سایت (مثل آثار خیام) و همینطور یک بیت محسوب شدن مصرع‌های بند قالبهای ترکیبی مثل مخمس‌ها تقریبی و حدودی است و افزونگی دارد.
آمار همهٔ شعرهای گنجور را اینجا ببینید.
وزن‌یابی دستی در بیشتر موارد با ملاحظهٔ تنها یک مصرع از شعر صورت گرفته و امکان وجود اشکال در آن (مخصوصاً اشتباه در تشخیص وزنهای قابل تبدیل از قبیل وزن مثنوی مولوی به جای وزن عروضی سریع مطوی مکشوف) وجود دارد. وزن‌یابی ماشینی نیز که جدیداً با استفاده از امکانات تارنمای سرود اضافه شده بعضاً خطا دارد. برخی از بخشها شامل اشعاری با بیش از یک وزن هستند که در این صورت عمدتاً وزن ابیات آغازین و برای بعضی منظومه‌ها وزن غالب منظومه به عنوان وزن آن بخش منظور شده است.
آمار ابیات برچسب‌گذاری شدهٔ این بخش با قالب شعری در گنجور به شرح زیر است:
| ردیف | قالب شعری | تعداد ابیات | درصد از کل |
| ۱ | قصیده | ۵٬۲۷۷ | ۹۸٫۹۷ |
| ۲ | مثنوی | ۳۳ | ۰٫۶۲ |
| ۳ | غزل | ۲۲ | ۰٫۴۱ |