بفر صاحب دولت نصیرالدین خدای
بهشت وار بیاراست این خجسته سرای
بهشتوار شود هر سر او هر مجلس
که کرد دیدن او صدر دین و دینارای
بجاه صاحب عادل شد اینسرای بهشت
بجای رضوان دهقان درو بهشت آرای
بصحبت قدم صاحب کبیر امروز
زمین بنازد بر آسمان اندروای
گر این سرای بفردوس برز آمدنش
کند تفاخر جایست وگر بنازد جای
مثل زنند کریمان ز دوستی مهمان
که هست مهمان زیزد عطای جان افزای
نصیر دین ز خدای جهان عطائی خواست
رسید صاحب عادل بدو عطای خدای
کبیر عالم عادل چو با نشاط سرور
سوی نصیر خرامید شاد و طبع گشای
اگر بدیده کشد کاس و کاسه زان دیدست
وگر بفرق سراستد بپایکه بر پای
نصیر منت بر جان و دل نهد امروز
اگر ز جان و دل خویش سازد اندر بای
بود ز دعوت صدر کبیر تا تقصیر
براه شرم و خجالت کند همه شب وای
خجالتی نخوهد حاصل آمدن چو بود
کبیر عذرپذیر و صغیر عجز نمای
همیشه تا مثل از سایه همای زنند
خجستگی را دانش وران نظم سرای
خجسته دولت صاحب همای فرخ باد
سرای خرم دهقان چو آشیان همای
نصیر دین را بادا همیشه آسایش
بزیر سایه آن دولت همای آسای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به خواسته‌ای از خداوند اشاره می‌کند که به نصیرالدین، صاحب دولت، عطا شده است. او به توصیف باغی بهشتی و سرای خوشبختی می‌پردازد که تحت مدیریت نصیرالدین به وجود آمده است. هر مجلسی که او در آن حاضر می‌شود، به معطر و مبارک می‌شود. شاعر بر این باور است که حضور نصیرالدین در این سرای بهشتی باعث افزایش برکت و خوشبختی می‌شود و همه در آن به شادی و نشاط هستند. او همچنین به فخر و افتخار این سرای بهشتی پرداخته و به دوستی و وفاداری اشاره می‌کند که مهمانان را به احترام و انعام توجه می‌کنند. در نهایت، شاعر دعایی برای آسایش و خوشبختی نصیرالدین و سرای او دارد.
هوش مصنوعی: بفرما، ای صاحب قدرت و ثروت، نصیرالدین! خداوند، بهشتی زیبا و پر برکت، این خانه خوشبختی را مزین کند.
هوش مصنوعی: هر کس که دیدار او را تجربه کند، مانند بهشت می‌شود و در هر مجلسی که او حاضر باشد، او در رأس دین و دارایی قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: به خاطر مقام و جایگاه صاحب عدالت، این باغ بهشتی به زیبا‌ترین شکل زینت داده شده است و در آن به جای رضوان، کشاورز درختان بهشت را می‌کارد.
هوش مصنوعی: در حضور بزرگانی که در کنار ما هستند، امروز زمین به آسمان افتخار می‌کند و سر بالا می‌زند.
هوش مصنوعی: اگر این خانه به بهشت راه پیدا کند، برتری و فخر دارد و اگر کسی به آن افتخار کند، جایگاه مناسبی است.
هوش مصنوعی: دوستان با مهربانی مانند زنانی که مهمان هستند، محبت و بخشش می‌کنند، زیرا مهمانی که می‌آید، جان را تازه و سرشار می‌کند.
هوش مصنوعی: نصیر دین از خداوند جهان خواست تا به او عطایی بدهد، و در نتیجه، به او که انسان عادل است، عطای خداوند رسید.
هوش مصنوعی: عالم بزرگ و عادل، با شور و شوق، به سوی نصیر گام برمی‌دارد و این کار او باعث شادی و نشاط می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر به چشم بیند، ظرف و کاسه‌ای از آن دیده است و اگر بر فرق سر بگذارد، بر پای که بر پا است. به عبارتی دیگر، اگر به آنچه دیده توجه کند، متوجه جزئیات می‌شود و اگر به چیزی دیگر بپردازد، باید به اساس و پایه‌های آن هم توجه کند.
هوش مصنوعی: امروز نصیر، لطف و محبت خود را به جان و دل می‌آورد، اگر او بتواند از وجود خود فدا کند.
هوش مصنوعی: از دعوت بزرگ به خاطر اعمال ناشایست و خجالت، شب را با اندوه و نالیدن سپری می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر کسی خجالت بکشد، به هیچ نتیجه‌ای نخواهد رسید؛ زیرا بزرگ‌ترها که عذر و بهانه می‌آورند و کوچک‌ترها که ناتوانی خود را نشان می‌دهند، در نهایت به نتیجه‌ای نخواهند رسید.
هوش مصنوعی: همواره تا زمانی که سایه‌ی خوشبختی بر سر ماست، شاعران و فرهیختگان هنر و دانش به سرودن و نظم‌آفرینی می‌پردازند.
هوش مصنوعی: خوشبختی و سعادت صاحب این پرنده زیبا و شاداب باد؛ همان‌طور که خانه خوش حال و پر بار کشاورز مانند آشیانه این پرنده است.
هوش مصنوعی: خواهان اینیم که نصیر دین همواره در آرامش باشد و زیر سایه آن حکومت با سعادت زندگی کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سپید برف برآمد به کوهسار سیاه
و چون درونه شد آن سرو بوستان آرای
و آن کجا بگوارید ناگوار شده‌ست
و آن کجا نگزایست گشت زود گزای
چو آفرید بتا روی تو ز دوده خدای
مجوی فتنه و روی ز دوده را مزدای
بعارض تو آن گرد مشک سوده بسست
بچشم سرمه مکن ، خلق را بلا منمای
بلای تافته جعدت بسست بر دل خلق
[...]
همی سراید چنگ آن نگار چنگسرای
نبید باید و خالی ز گفتگوی سرای
غذای روح سماعست و آن شخص نبید
خوشا نبید کهن با سماع طبع گشای
نبید تلخ و سماع حزین و روی نکو
[...]
دلم بدیگر جای و تنم بدیگر جای
تنم بغربت و دل با تو مانده اندر وای
بلای تن ز دلم هست کاشکی همه سال
تنم بنزد تو بودی و دل بدیگر جای
دعا کنم بخدای جهان همه شب و روز
[...]
به هفت کشور تا شکر پنج و ده گویم
نبود خواهم ساکن دو روز در یک جای
دو پای دارم چار دگر بباید از آنک
به هفت کشور نتوان رسید بی‌شش پای
چنان زندگانی کن ای نیک رای
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.