حرف آخر قافیه

شماره ۱: عید پیوسته به نوروز و من از یار جدا

شماره ۲: آن چشم نرگس به سر آن پسر مرا

شماره ۳: ای آنکه نیست غیر تو کس پادشاه ما

شماره ۴: جستم بسی و سعی نمودم، به هیچ باب

شماره ۵: ای لعل جانفزای تو سرچشمه حیات

شماره ۶: مرا عشق تو رسوای جهان ساخت

شماره ۷: امروز مرا فرقت آن روی چو ماه است

شماره ۸: وه که جانم گشت چون از درد بی آرام دوست

شماره ۹: مرا ز آدم خاکی چو غم بود میراث

شماره ۱۰: بارها گفته امت واحد و اثنی و ثلاث

شماره ۱۱: ای تو چون زلف چرایی، به من شیدا کج

شماره ۱۲: می کشم هر نفس از درد جدایی آوخ

شماره ۱۳: بیا که شاهد گل در چمن نقاب گشاد

شماره ۱۴: گر سایه آن ماه به سوی چمن افتد

شماره ۱۵: آن که از مشک به رخساره نشانی دارد

شماره ۱۶: آن ترک مست، دیده چو از خواب باز کرد

شماره ۱۷: ایا حکیم مسیحا دم ستوده خصال

شماره ۱۸: آن زلف سیه که دلربا شد

شماره ۱۹: روی تو آتش است و برو خال چون سپند

شماره ۲۰: ای خجل در چمن از قامت تو سرو بلند

شماره ۲۱: روز ازل که طینت آدم سرشته اند

شماره ۲۲: آن کس که روز را به فراق تو شب کند

شماره ۲۳: دل برد از من آن پسر پیرهن کبود

شماره ۲۴: ماه من رنجیده شد یا رب گناه من چه بود

شماره ۲۵: خرم آن روز که دیدار توام روزی بود

شماره ۲۶: بر عارض تو خط، چو پراکنده می شود

شماره ۲۷: ساقیا عید صیام آمد و نوروز رسید

شماره ۲۸: هر شب من و غمهای تو و روی به دیوار

شماره ۲۹: بیا که عید صیام است و باز فصل بهار

شماره ۳۰: خواهم نظری در رخ خوب تو دگر بار

شماره ۳۱: ساقیا عید صیام آمد و هنگام بهار

شماره ۳۲: گل نورسته من عزم چمن دارد باز

شماره ۳۳: ای دل سوخته با سوز و غم یار بساز

شماره ۳۴: سحر به میکده یارب چه بانگ بود و خروش

شماره ۳۵: بدان امید که ناگه ببینم آن رویش

شماره ۳۶: بجز صبا ز که جویم نشان دلبر خویش

شماره ۳۷: ای رخت مایه عیش و طرب اهل نشاط

شماره ۳۸: گر بود با من به صلح و گر به جنگ

شماره ۳۹: آن پری دور از من و من در غمش دیوانه ام

شماره ۴۰: من که دیوانه آن سلسله موی توام

شماره ۴۱: چشمه آب حیات است دهان یارم

شماره ۴۲: وقت آن شد که اقامت به خرابات برم

شماره ۴۳: گل جمال تو خواهم بهار را چه کنم

شماره ۴۴: عید صیام آمد، موسم نوبهار هم

شماره ۴۵: دارم دلی شکسته و جان فگار هم

شماره ۴۶: دارم دلی شکسته و جان فگار هم

شماره ۴۷: چون در آید ماه من جولان کنان اندر چمن

شماره ۴۸: خطی که گشته به گرد جمال یار عیان

شماره ۴۹: خاک...

شماره ۵۰: پرده بردار ز رخ ای بت خورشید جبین

شماره ۵۱: مرا آن روز عیدست اندرین راه

شماره ۵۲: ای خجل پیش دو رخسار چو خورشید تو ماه

شماره ۵۳: ای مرا سوخته سودای بتان ته بر ته

شماره ۵۴: ای شاه حسن بر من مسکین زکوه ده

شماره ۵۵: هر کس به خواب روزی، لعل لبش مکیده

شماره ۵۶: دل که در دست فراق صنمی پاماله

شماره ۵۷: دل چو دید آن شکرین‌لب‌ها و مشکین‌خال او

شماره ۵۸: هر که آن چشم سیه دید، آن لبان آل او

شماره ۵۹: ای توتیای دیده من خاک راه تو

شماره ۶۰: ای حرم کعبه دل کوی تو

شماره ۶۱: دل از ما برد آن شوخ و روان کرد این زمان پهلو

شماره ۶۲: گر کاتب قدرت به سر من ننوشتی