هر شب من و غمهای تو و روی به دیوار
جز شمع نسوزد دل کس بر من افگار
در عشق جفا و ستم و جور رقیبان
این هر سه بلا را بکشم آه به ناچار
در کوی سلامت شرف عشق مجاب است
ترک سر و دستار کن و باده به دست آر
غمهای تو این نوع که آورد به من رو
جان در سرو کار تو کنم عاقبت کار
شوری است به دور قمر و فتنه عالم
بد عارض زیبای تو آن زلف سیه کار
پابوس توام دست دهد عاقبت الامر
گر بخت شود بر من بیچاره مددگار
صوفی چه کنی ناله شبها ز فراقش
بختت چو به خواب است چه از دیده بیدار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از غم و درد عشق سخن میگوید و شبها را به یاد معشوق سپری میکند. او با حسرت به دیوار مینگرد و احساس تنهایی میکند. شاعر فراموشی از دردها را در شراب و عشق میبیند و از رنجهای ناشی از رقبا سخن میگوید. همچنین به زیبایی معشوق و فتنههای او اشاره کرده و نهایتاً از ناامیدی ناشی از بخت بد مینالد. شاعر در انتها به وضع صوفی که در تنهایی و فراق میگذراند اشاره میکند و به خواب بختش میتازد.
هوش مصنوعی: هر شب من و غمهایم تنها رو به دیوار نشستهایم و فقط یک شمع روشن است که دل کسی برای من به اندازه کافی نمیسوزد و بر دلم بار نمیگذارد.
هوش مصنوعی: در عشق، با ظلم و ستم و بدی رقیبان مواجه میشوم و این سه درد را تحمل میکنم، ولی چارهای نیست و باید با آنها کنار بیایم.
هوش مصنوعی: در محلهای که آرامش و سلامت وجود دارد، عشق به ما فرمان میدهد که از مقام و رتبه خود دست برداریم و با دلی گشاده و آزاد، جامی از شراب به دست بگیریم.
هوش مصنوعی: غمهای تو به این شکل که بر من سایه میاندازند، به من میگویند که باید به تو نزدیک شوم و در نهایت به سرانجام کار برسم.
هوش مصنوعی: شور و هیجان زیادی به دور قمر وجود دارد و زیبایی خاص تو، که زلفهای سیاه و دلربایت هستند، سبب به وجود آمدن مشکلات و فتنهها در جهان شده است.
هوش مصنوعی: من در برابر تو سر تعظیم فرود میآورم و امیدوارم در پایان کار، اگر بخت و اقبال به من کمک کند، دستم را به تو برساند.
هوش مصنوعی: ای صوفی، چه فایدهای دارد که شبها از دوری او نالندهای، وقتی که تقدیرت در خواب غفلت است و چشمت بیدار نیست؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای عاشق دل داده بدین جای سپنجی
همچون شمنی شیفته بر صورت فرخار
امروز به اقبال تو، ای میر خراسان
هم نعمت و هم روی نکو دارم و سیار
درواز و دریواز فرو گشت و بر آمد
[...]
مدحت کن و بستای کسی را که پیمبر
بستود و ثنا کرد و بدو داد همه کار
آن کیست بدین حال و که بوده است و که باشد ؟
جز شیر خداوند جهان ، حیدر کرّار
این دین هدی را به مثل دایرهای دان
[...]
ای آنکه همی قصه من پرسی هموار
گویی که چگونه ست بر شاه تراکار
چیزیکه همی دانی بیهوده چه پرسی
گفتار چه باید که همی دانی کردار
ور گویی گفتار بباید ز پی شکر
[...]
این زرد تن لاغر گل خوار سیه سار
زرد است و نزار است و چنین باشد گل خوار
همواره سیه سرش ببرند از ایراک
هم صورت مار است و ببرند سر مار
تا سرش نبری نکند قصد برفتن
[...]
هنگام بهارست و جهان چون بت فرخار
خیز ای بت فرخار، بیار آن گل بیخار
آن گل که مر او را بتوان خورد به خوشی
وز خوردن آن روی شود چون گل بربار
آن گل که مر او را بود اشجار ده انگشت
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.