حرف آخر قافیه

شماره ۱ - گرفتاران: پدر، خواهد ببرد زلفکان چون کمندش را

شماره ۲ - خاطره: گل شکفت و آن گل رخسار یاد آمد مرا

شماره ۳ - غم آزادی: تا به دام غمش آورد خداداد مرا

شماره ۴ - آرزو: اگر روزی بدست آرم سر زلف نگارم را

شماره ۵ - مسوزان: ایا صیاد رحمی کن، مرنجان نیم‌جانم را

شماره ۶ - تبری: تا پریشان به رخ آن زلف سمن‌ساست تو را

شماره ۷ - جستجو: چه خونبها به از این کشتگان کوی تو را

شماره ۸ - بیداری ما: نیست او را سر موئی سر سودائی ما

شماره ۹ - شوق جمال: صبر و قرارم دگر به یک نظر امشب

شماره ۱۰ - نقش خود: مکن دریغ ز من ساقیا شراب امشب

شماره ۱۱ - گل بادام: سرخ و بیجاده رخ و تازه لب از باده و مست

شماره ۱۲ - دل گمشده: عشقت آتش بدل کس نزند تا دل ماست

شماره ۱۳ - نقطه خال تو: روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است

شماره ۱۴ - پریزاد: تا مرا عشق تو، ای خسرو خوبان به سر است

شماره ۱۵ - نیاز: تا چند پیش ناز تو باید نیاز کرد

شماره ۱۶ - رخ زیبا: توتیای دیده عشاق خاک پای تست

شماره ۱۷ - سودای دوست: رفت دلم همچو گوی، در خم چوگان دوست

شماره ۱۸ - اشک بیقراری: در این زمانه نه یاری، نه غمگساری هست

شماره ۱۹ - تشنگی: بر سر مژگان یار من مزن انگشت

شماره ۲۰ - چشم نرگس: غم درآمد ز درم چون ز برم یار برفت

شماره ۲۱ - آتشی در خرمن: عشق آمد دامن جانم گرفت

شماره ۲۲ - تعبیر خواب: خواب دیدم که همی خون ز کنارم می‌رفت

شماره ۲۳ - دام و دانه: دلی که در خم زلف، شانه می‌طلبد

شماره ۲۴ - نظاره: جلوه روی تو آفتاب ندارد

شماره ۲۵ - شب هجران: دیده در هجر تو شرمنده احسانم کرد

شماره ۲۶ - سفر با او: بی شاهد و شمع و شکر و می، چه توان کرد؟

شماره ۲۷ - بهانه: دلبر به من رسید و جفا را بهانه کرد

شماره ۲۸ - زخم و مرهم: تا صبا شانه بر آن زلف خم اندر خم زد

شماره ۲۹ - دل گمشده: گرهی از خم آن زلف چلیپا وا شد

شماره ۳۰ - غوغای محشر: نه تنها بنده بالای موزونت صنوبر شد

شماره ۳۱ - چشمه، دریا، قطره : حلقه حلقه زلفش، تا ز باد لرزان شد

شماره ۳۲ - خمخانه حق: شام هجران مرا صبح نمایان آمد

شماره ۳۳ - همت مردانه: ای خوش آنانکه قدم بر در میخانه زدند *(منتسب به چند نفر)

شماره ۳۴ - صید دل: دلبرم گر به تبسم لب خود باز کند

شماره ۳۵ - بازار سنبل: ترک من، چون حلقه مشکین کاکل بشکند

شماره ۳۶ - چشم هندو: یاد از آن روزی که کس را ره در این محضر نبود

شماره ۳۷ - ماجرای دل: گفته بودی که بیائی، غمم از دل برود

شماره ۳۸ - تلخ و شیرین: گر ز درم آن مه دو هفته درآید

شماره ۳۹ - مژدۀ دیدار: به گوشم مژده‌ای آمد که امشب یار می‌آید

شماره ۴۰ - نقاش تقدیر: سالها قد تو را خامه تقدیر کشید

شماره ۴۱ - نقش تو: آن‌که رخسار تو با زلف گره‌گیر کشید

شماره ۴۲ - آتش سینه: پرده تا باد صبا از رخ جانانه کشید

شماره ۴۳ - خواب آلودگان: کی روا باشد که گردد عاشق غمخوار، خوار

شماره ۴۴ - صید غرقه در خون: شوم من گرچه صید غرقه در خون گشته ترکش

شماره ۴۵ - نگران روی او: چنان سدی ز چین بسته است آن زلفین گیسویش

شماره ۴۶ - زلف و خال: ای خواجه چشم من همه سوی خط است و خال

شماره ۴۷ - اشتیاق جمال: شبی به خواب زدم بوسه بر لبش به خیال

شماره ۴۸ - شیفتۀ شیدایی: ز عشق روی تو، چون بلبل از گل

شماره ۴۹ - توبه شکستم: پیوسته من از شوق لب لعل تو مستم

شماره ۵۰ - آوازۀ عاشقی: تا بوسه از آن لعل دلآرام گرفتم

شماره ۵۱ - حلقۀ زلف: تا در آن حلقه زلف تو گرفتار شدم

شماره ۵۲ - دلبر فرزانه: طالب طره خم در خم جانانه شدم

شماره ۵۳ - پریدن از آشیانه: ترنج غبغب آن یوسف عزیز چو دیدم

شماره ۵۴ - سرخوشم: خوش می‌کشد به سوی تو این عشق سرکشم

شماره ۵۵ - شاطر عشق: من اگر رندم و قلاشم، اگر درویشم

شماره ۵۶ - هله: صبر در عشق تو جانا هله تا چند کنم

شماره ۵۷ - جام جهان بین: وقت آن شد که سر خویش، من از غم شکنم

شماره ۵۸ - پرده های راز: دو چشم مست تو، خوش می‌کشند ناز از هم

شماره ۵۹ - مبدأ برهان: بار دگر به کوچه رندان گذر کنیم

شماره ۶۰ - گوهر: وقت آن است که از خانه به بازار شویم

شماره ۶۱ - گلگون قبا، خونین کفن: از حسرت شمع رخت، افتاده در طرف چمن

شماره ۶۲ - بیدل حیران: توئی در ملک جان، جان و چه جانی؟ جان مهرویان

شماره ۶۳ - رقیب: ره دل را بتا، زان شوخ چشم مست رهزن زن

شماره ۶۴ - زبونی دل: در خم زلف تو، پابند جنون شد دل من

شماره ۶۵ - تماشا: آسمان گر ز گریبان قمر آورده برون

شماره ۶۶ - آیه رحمت: غبار نیست که بر گرد عارض ترش است این

شماره ۶۷ - تمنا: زلفت از سنبل تر سر زده بر طرف چمن

شماره ۶۸ - نکته به نکته، مو به مو: فصل بهار شد، بیا تا به خم آوریم رو،

شماره ۶۹ - خیال تو: از حالت چشم تو مرا بیم گرفته

شماره ۷۰ - گره مار به مار: به اختیار زدم دل به زلف یار، گره

شماره ۷۱ - دقیقه، دقیقه: غمت شود به دل من فزون، دقیقه دقیقه

شماره ۷۲ - زلف و شانه: بر جان، شرار عشقت، خوش می‌کشد زبانه

شماره ۷۳ - گل شب‌بو: دلبرا بر روی ماهت این پریشان موست داری؟

شماره ۷۴ - باز، دل می‌بری : ای که صد سلسله دل، بسته به هر مو داری

شماره ۷۵ - وطن تو: دلم فتاده بر آن زلف پرشکن که تو داری