حرف آخر قافیه

شماره ۱ - ماده تاریخ وفات جعفرقلی میرزا عم شاعر ۱۳۰۷ هق: هر که آمد در این جهان ناچار - رود از این جهان چه شه چه گدا

شماره ۲ - در هجو نصرت الدوله: شاه زاده ضیافتی کردی - کافت آورد مر ضیای ترا

شماره ۳ - شراب: ابلیس شبی رفت به بالین جوانی - آراسته با شکل مهیبی سر و بر را

شماره ۴ - کارگر و کارفرما: شنیدم کارفرمایی نظر کرد - ز روی کبر و نخوت کارگر را

شماره ۵ - دربارۀ رفتن مستوفی الممالک و آمدن صمصام السلطنه: این شنیدم که چوکابینۀ مستوفی رفت - فرصت افتاد به کف مردم فرصت‌جو را

شماره ۶ - برای تصویری که به مرحوم عبدالحسین بیات داده سروده است: بنگر چگونه کردم بیرون ز جسم جان را - آسان چه سان نمودم تکلیف جان ستان را

شماره ۷ - مرثیه: رسمست هرکه داغ جوان دید، دوستان - رأفت برند حالت آن داغ دیده را

شماره ۸ - کودک دورۀ طلایی: بچه های زمانه رند شدند - بی ثمر دان تو ژاژخایی را

شماره ۹ - مرثیه: سرگشته بانوان وسط آتش خیام - چون در میان آب نقوش ستاره‌ها

شماره ۱۰ - مادر: گویند مرا چو زاد مادر - پستان به دهن گرفتن آموخت

شماره ۱۱ - جاه و جلال علی (ع): اندر خبر بود که نبی شاه حق پرست - چون سوی عرش در شب معراج رخت بست

شماره ۱۲ - تقاضای وجه قبض: وزیرخمسه اگر وجه قبض من ندهد - به حق خمسه آل عبا که بد کردست

شماره ۱۳ - به سر کلنل محمد تقی خان پسیان: به احترام به این سر نظر کنید ای خلق - که بی حیات ولی در حیات جاوید است

شماره ۱۴ - احمد لاینصرف: فکر شاه فطنی باید کرد - شاه ما گنده و گول و خرف است

شماره ۱۵ - علت بی تابی نوزاد: دانی که چرا طفل به هنگام تولد - با ضجه و بی تابی و فریاد و فغان است

شماره ۱۶ - دزد نگرفته: هر کس ز خزانه برد چیزی - گفتند مبر که این گناه است

شماره ۱۷ - افکار خنده آور: ای هم سفر عزیز من مجد - افکار تو خنده آورنده است

شماره ۱۸ - کوه نور: دیده ام من ربع مسکون را، برادر جان من! - در تمام ربع مسکون این چنین کون هیچ نیست

شماره ۱۹ - تقاضا: ای مهین صدر فلک مرتبه در دورۀ تو - گر شود رنجه دل اهل هنرشایان نیست

شماره ۲۰ - مطایبه با مرحوم عبدالحسین آگاهی: نکویان را بباید آرزو داشت - مرا آگاهی اصلا آرزو نیست

شماره ۲۱ - تاریخ فوت: این جهان پیش راد مرد حکیم - هست محنت فزای غم آباد

شماره ۲۲ - ماده تاریخ مهمانی شاه در باغ امیرنظام (۱۳۰۷ هق): خسرو تاج بخش ناصر دین - آن سرشته به عقل و دانش داد

شماره ۲۳ - حق استاد: گفت استاد مبر درس از یاد - یاد باد آنچه به من گفت استاد

شماره ۲۴ - وفات شاه معزول: اگر شاه معزول رفت از جهان - ولی عهد منصوب پاینده باد

شماره ۲۵ - ماکیان و شیر: در بن یک بیشه ماکیانی هر روز - بیضه نهادی و بردی آن را یک کرد

شماره ۲۶ - بقای انسب: قصه شنیدم که بوالعلا به همه عمر - لحم نخورد و ذوات لحم نیازرد

شماره ۲۷ - دوزخ: به قدر فهم تو کردند وصف دوزخ را - که مار هفت سر و عقرب دو سر دارد

شماره ۲۸: اسم گل پیش لبش بردن خطا باشد لب او - بهتر است گل یقین است این که گفت و گو ندارد

شماره ۲۹ - جواب به حامی عارف: میم سپاسی کجاست تا که نگوید - عارف بیچاره دادخواه ندارد

شماره ۳۰ - جنده بازی: هر کس که نمود جنده بازی - دائم به ذکر علیل باشد

شماره ۳۱ - درباره خلع احمد شاه و جانشینی پهلوی: خوب داند حساب خویش جهان - این محاسب بسی ذکی باشد

شماره ۳۲ - وفات محمد علی شاه (۱۳۴۳ هق): مخور غصۀ بیش و کم در جهان - که تا بنگری بیش و کم فوت شد

شماره ۳۳ - جذبۀ شیرازیان: حضرت شوریده اوستاد سخن سنج - آن که همه چیز بهتر از همه داند

شماره ۳۴ - مهر مادر: رنج کشد مادر از جفای پسر لیک - آنچه کشیدست هیچ رنج نداند

شماره ۳۵: ای راد خدیو عدل پرور بنگر - طفلی بودم آب به گوشم کردند

شماره ۳۶ - تصویر زن: بر سردر کاروان سرایی - تصویر زنی به گچ کشیدند

شماره ۳۷ - جواب وحید: ستوده طبع وحیدا رسید نامۀ تو - شد از رسیدنش این جان ناتوان خرسند

شماره ۳۸ - بهشت و دوزخ: رسول دید که جمعی گسسته افسارند - به چاره خواست کشان ربقه در رقاب کند

شماره ۳۹ - اشک شیخ: نعوذ بالله از آن قطره‌های دیده شیخ - چه خانه‌ها که از این آب کم خراب کند

شماره ۴۰ - هجو اسب: فرمان روای شرق که عمرش دراز باد - می خواست زحمت من درویش کم کند

شماره ۴۱ - پیام به شیرازیان: استاد کل فی الکل شوریده است در شعر - تنها نه من بر آنم مردم همه بر آنند

شماره ۴۲ - انتقاد از سازندگان آرامگاه فردوسی: یک وجب ساخته آخر نشود قبر حکیم - شاید از خود دو سه پارک دگر آباد کنند

شماره ۴۳ - کار و بار: ندانم از چه به هر جا که لفظ کار آید - ردیف آن را فی الفور لفظ بار کنند

شماره ۴۴ - در رثای کلنل محمد تقی خان پسیان: دلم به حال تو ای دوست دار ایران سوخت - که چون تو شیر نری را در این کنام کنند

شماره ۴۵ - رم: یارب این عادت چه می‌باشد که اهل ملک ما - گاه بیرون رفتن از مجلس ز در رم می‌کنند

شماره ۴۶ - وزیران دیدنی: وزرا از چه دیده می نشوند - راستی مردمان دیدنیند

شماره ۴۷ - تاریخ وفات عزیز علیا (۱۳۰۶ هق): سود و زیان جهان دیده و سنجیده ایم - کسی که خورد و خوراند از این جهان برد سود

شماره ۴۸ - قطعه: قبض آقای کمال السلطنه است - بایدش امضا کنی بسیار زود

شماره ۴۹ - علت بی‌تابی نوزاد: هیچ می‌دانی تو هر طفلی که آید در جهان - از چه توأم با عویل و ضجه و زاری بود

شماره ۵۰ - جواب تبریک شوریده: گفت شوریده به من تهینت عید ز فارس - گشت از تهنیت او به من این عید سعید

شماره ۵۱ - فقیه: نشسته بود فقیهی به صدر مجلس درس - بجای لفظ عن اندر کتاب خود من دید

شماره ۵۲ - هجو حاکم: این حاکم بی عرضه به ما اهل خراسان - دردی نفرستاد و دوا نیز نبخشید

شماره ۵۳ - قطعه: نصرت السلطنه دیوان عدالت را میر - صله شعر من از چیست به تأخیر کشید

شماره ۵۴ - مهر مادر: باز چون جوجه ماکیان بیند - از پی صید برگشاید پر

شماره ۵۵ - جهاد اکبر: شب در بساط احرار از التفات سردار - کنیاک بود بسیار تریاک بود بی مر

شماره ۵۶ - وفا: وفا در گل رخان عطر است در گل - من این را خوانده ام وقتی به دفتر

شماره ۵۷ - بامداد: صبحدم کاین مرغ گیهان آشیان - بال بگشاید فراز کوهسار

شماره ۵۸ - مادر: پسر، رو قدر مادر دان که دایم - کشد رنج پسر بیچاره مادر

شماره ۵۹ - مزاح با یکی از دوستان: چند تو را گفتم ای کمال مخور کیر - تا نشوی مبتلا به رنج بواسیر

شماره ۶۰ - در پشت کتابی که برای سردار عبدالعزیز خان جنرال قنسول افغان مقیم مشهد فرستاده نوشته است: عزیز نسخۀ اشعار صابر شاعر - که پر بود ز گهر های شاه وار عزیز

شماره ۶۱ - قطعه: گویند ماکیان را باید گرفت و کشت - گر بر خلاف رسم کند نغمۀ خروس

شماره ۶۲ - درویش: کیست آن بی شعور درویشی - که همیشه به لب بود خاموش

شماره ۶۳ - انتقاد از قمه زنی: بشنو که لطیفۀ قشنگی است - این است حقیقت اصل معنیش

شماره ۶۴ - گریز از نادان: دادم به مسیوهال خراسان را - عیسی صفت گریختم از احمق

شماره ۶۵ - قلب مادر: داد معشوقه به عاشق پیغام - که کند مادر تو با من جنگ

شماره ۶۶ - سازش روس و انگلیس: گویند که انگلیس با روس - عهدی کردست تازه امسال

شماره ۶۷ - تاریخ بنای اداره لشکر شرق (۱۳۴۱ هق): حسین آقا امیر لشکر آن بر دو رضا چاکر - یکی سلطان طوس آن یک وزیر جنگ ملک جم

شماره ۶۸ - بچه ژاندارم: پیوسته به جنگی تو به ما ای بچه ژاندارم - ما با تو به صلحیم و صفا ای بچه ژاندارم

شماره ۶۹ - ای خایه: ای خایه به دست تو اسیرم - بنموده‌ای از جماع سیرم

شماره ۷۰: بر سر سفرۀ سپهسالار - جوجه‌ها را کباب می‌بینم

شماره ۷۱ - پیام به نظام الدوله: ناظم الدوله روز جمعۀ ما - مختصر دودی و دمی داریم

شماره ۷۲ - وطن دوستی: ما که اطفال این دبستانیم - همه از خاک پاک ایرانیم

شماره ۷۳ - حکایت خلعت: مستوفی کل قصۀ چل طوطی شد - امسال چرا حکایت خلعت من

شماره ۷۴ - رسوا: گویی که تو رسوایی من با تو نیامیزم - رسوا تو مرا کردی نزد همه مرد و زن

شماره ۷۵ - مزاح با مقبل دیوان: قنبل الدوله مقبل دیوان - آن که نبود مثال او شیطان

شماره ۷۶ - یادآوری: خسروا! گرچه فراموشی در طبع تو نیست - این سخن های دلاویز فراموش مکن

شماره ۷۷ - حیله: دیشب دو نفر از رفقا آمده بودند - در محضر من ساخته بر ماحضر از من

شماره ۷۸ - دو هدیه: آمد مرا دو هدیه چو دو قرص مهر و ماه - با نامه‌ای دو چون دو طبق گوهر ثمین

شماره ۷۹ - سفر اصفهان: ای مهین خواجه در وزارت تو - خلق یک سر خوشند و من غمگین

شماره ۸۰ - آب حیات: آب حیات است پدر سوخته - حب نبات است پدر سوخته

شماره ۸۱ - انتقاد از قمه‌زنان: زن‌قحبه چه می‌کشی خودت را - دیگر نشود حسین زنده

شماره ۸۲ - شهر کثیف: جز گه و گند و کثافت چیزی - اندر این شهر ندیدم بنده

شماره ۸۳ - قربان کمال السلطنه: روز قتل ابن ملجم لعنت الله علیه - دوستان بودند مهمان کمال السلطنه

شماره ۸۴ - بلدیه: پر شد در و دیوار بلد از گل و از لای - کو خاک که گویم به سرت ای بلدیه

شماره ۸۵ - مزاح با وثوق الدوله: ای وثوق الدوله آمد فصل دی - فصل دی آمد وثوق الدوله ای

شماره ۸۶ - ماده تاریخ وفات میرزا عارف (۱۳۰۷ هق): میرزا عارف که زیر بار فضل - قد تیرش چون کمان آمد دو تای

شماره ۸۷ - خیر مقدم و گله: وه چه خوب آمدی صفا کردی - چه عجب شد که یاد ما کردی

شماره ۸۸ - تقاضا گله از معز الملک: ای معزالملک ای اندر سخا ضرب المثل - از چه رو شعر و خط ما را گرفتی سرسری؟

شماره ۸۹ - غمزه های خانم: با غمزاتی که تو خانم کنی - رخنه به دین و دل مردم کنی