نکویان را بباید آرزو داشت
مرا آگاهی اصلاً آرزو نیست
عبث یادش کنند اهلِ نِشابور
من آگاهم که آگاهی نکو نیست
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
نکویان را بباید آرزو داشت
مرا آگاهی اصلاً آرزو نیست
عبث یادش کنند اهلِ نِشابور
من آگاهم که آگاهی نکو نیست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که آرزو کردن برای نیکی‌ها و نکویان امری ضروری است، اما برای او تنها داشتن آگاهی کافی است. او معتقد است که یادآوری نکویان از سوی اهل نشابور بی‌فایده است، چون می‌داند که آگاهی نسبت به خوبی‌ها چندان ارزشمند نیست.
هوش مصنوعی: باید برای نیکان آرزو کرد، اما من هیچ آگاهی‌ای از آرزو کردن ندارم.
هوش مصنوعی: بیهوده است که اهل نیشابور به یاد او بیفتند، زیرا من می‌دانم که این یادآوری خوب نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مخنّث وار رفتن ره نکو نیست
که هر رعنا مزاجی مرد او نیست
مبین کز منعمت در معده جونیست
که جان بازی بنان خواهی گرو نیست
همانا پیش چشم او نکو نیست
ازان رو خاطرش را میل او نیست
کسی کش دیده بر خم یا سبو نیست
و را در وحدت می گفتگو نیست
ز دریا یک دم آبم در سبو نیست
سر و کارم بجز با آبرو نیست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.