حرف آخر قافیه

غزل شماره ۱: سوی خود خوان یک رهم تا تحفه جان آرم تو را

غزل شماره ۲: به گردون می‌رسد فریاد یارب یاربم شب‌ها

غزل شماره ۳: جوانی بگذرد یارب به کام دل جوانی را

غزل شماره ۴: جان به جانان کی رسد جانان کجا و جان کجا

غزل شماره ۵: تو ای وحشی غزال و هر قدم از من رمیدن‌ها

غزل شماره ۶: به بزمم دوش یار آمد به همراه رقیب اما

غزل شماره ۷: جان و دلم از عشقت ناشاد و حزین بادا

غزل شماره ۸: ناقه آن محمل نشین چون راند از منزل مرا

غزل شماره ۹: گل خواهد کرد از گل ما

غزل شماره ۱۰: نوید آمدن یار دلستان مرا

غزل شماره ۱۱: به قصد کوی تو بی‌رحم عاشقان ز وطن‌ها

غزل شماره ۱۲: روز وصلم به تن آرام نباشد جان را

غزل شماره ۱۳: مهی کز دوریش در خاک خواهم کرد جا امشب

غزل شماره ۱۴: بوده است یار بی من اگر دوش با رقیب

غزل شماره ۱۵: شب وصل است و با دلبر مرا لب بر لب است امشب

غزل شماره ۱۶: چون شیشه، دل نه از ستم آسمان پر است

غزل شماره ۱۷: قاصد به خاک بر سر کویش فتاده کیست

غزل شماره ۱۸: ز غمزه، چشم تو یک تیر در کمان نگذاشت

غزل شماره ۱۹: هرگزم امید و بیم از وصل و هجر یار نیست

غزل شماره ۲۰: حرف غمت از دهان ما جست

غزل شماره ۲۱: لبم خموش ز آواز مدعا طلبی است

غزل شماره ۲۲: ای باده ز خون من به جامت

غزل شماره ۲۳: گفتم نگرم روی تو گفتا به قیامت

غزل شماره ۲۴: چه گویمت که دلم از جدائیت چون است

غزل شماره ۲۵: یک گریبان نیست کز بیداد آن مه پاره نیست

غزل شماره ۲۶: مطلب و مقصود ما از دو جهان، اوست اوست

غزل شماره ۲۷: شود از باد تا شمشاد گاهی راست گاهی کج

غزل شماره ۲۸: بی من و غیر اگر باده خورد نوشش باد

غزل شماره ۲۹: بتان نخست چو در دلبری میان بستند

غزل شماره ۳۰: با حریفان چو نشینی و زنی جامی چند

غزل شماره ۳۱: در پیش بیدلان جان، قدری چنان ندارد

غزل شماره ۳۲: کدام عهد نکویان عهد ما بستند

غزل شماره ۳۳: دل بوی او سحر ز نسیم صبا شنید

غزل شماره ۳۴: نه با من دوست آن گفت و نه آن کرد

غزل شماره ۳۵: داغ عشق تو نهان در دل و جان خواهد ماند

غزل شماره ۳۶: گفتم که چاره غم هجران شود نشد

غزل شماره ۳۷: گر آن گلبرگ خندان در گلستانی دمی خندد

غزل شماره ۳۸: به ره او چه غم آن را که ز جان می‌گذرد

غزل شماره ۳۹: دل عشاق روا نیست که دلبر شکند

غزل شماره ۴۰: آن دلبر محمل‌نشین چون جای در محمل کند

غزل شماره ۴۱: شب و روزی به پایان گر تو را در وصل یار آید

غزل شماره ۴۲: امروز ما را گر کشی بی‌جرم از ما بگذرد

غزل شماره ۴۳: گفتیم درد تو عشق است و دوا نتوان کرد

غزل شماره ۴۴: تا ز جان و دل من نام و نشان خواهد بود

غزل شماره ۴۵: گریه جانسوز مرا ناله ز دنباله نگر

غزل شماره ۴۶: بر دست کس افتد چو تو یاری نه و هرگز

غزل شماره ۴۷: از دل رودم یاد تو بیرون نه و هرگز

غزل شماره ۴۸: با من ار هم آشیان می‌داشت ما را در قفس

غزل شماره ۴۹: رسید یار و ندیدیم روی یار افسوس

غزل شماره ۵۰: شبی فرخنده و روزی همایون روزگاری خوش

غزل شماره ۵۱: دانی که دلبر با دلم چون کرد و من چون کردمش

غزل شماره ۵۲: پس از چندی کند یک لحظه با من یار دورانش

غزل شماره ۵۳: سرو قدی که بود دیده دلها به رهش

غزل شماره ۵۴: غم عشق نکویان چون کند در سینه‌ای منزل

غزل شماره ۵۵: کرده‌است یا قاصد نهان مکتوب جانان در بغل

غزل شماره ۵۶: به حریم خلوت خود شبی چه شود نهفته بخوانیم

غزل شماره ۵۷: شهر به شهر و کو به کو در طلبت شتافتم

غزل شماره ۵۸: بی‌مهری اگر چه بی‌وفا هم

غزل شماره ۵۹: مپرس ای گل ز من کز گلشن کویت چسان رفتم

غزل شماره ۶۰: ای گمشده دل کجات جویم

غزل شماره ۶۱: گوهرفشان کن آن لب کز شوق جان فشانم

غزل شماره ۶۲: جانا ز ناتوانی از خویشتن به جانم

غزل شماره ۶۳: دل من ز بیقراری چو سخن به یار گویم

غزل شماره ۶۴: گه ره دیر و گهی راه حرم می‌پویم

غزل شماره ۶۵: با چشم تو گهی که به رویت نظر کنم

غزل شماره ۶۶: هر شبم ناله زاری است که گفتن نتوان

غزل شماره ۶۷: گواهی دهد چهره زرد من

غزل شماره ۶۸: بر خاکم اگر پا نهد آن سرو خرامان

غزل شماره ۶۹: به یک نظاره چون داخل شدی در بزم میخواران

غزل شماره ۷۰: آن کمان ابرو کند چون میل تیر انداختن

غزل شماره ۷۱: منم آن رند قدح نوش که از کهنه و نو

غزل شماره ۷۲: گردد کسی کی کامیاب از وصل یاری همچو تو

غزل شماره ۷۳: خوش آنکه نشینیم میان گل و لاله

غزل شماره ۷۴: بود مه روی آن زیبا جوان چارده ساله

غزل شماره ۷۵: مهر رخسار و مه جبین شده‌ای

غزل شماره ۷۶: رفتی و دارم ای پسر بی تو دل شکسته‌ای

غزل شماره ۷۷: چه شود به چهره زرد من نظری برای خدا کنی

غزل شماره ۷۸: شکست پیر مغان گر سرم به ساغر می

غزل شماره ۷۹: چو نی نالدم استخوان از جدایی

غزل شماره ۸۰: روز و شب خون جگر می‌خورم از درد جدایی

غزل شماره ۸۱: کجایی در شب هجران که زاری‌های من بینی

غزل شماره ۸۲: شستم ز می‌در پای خم، دامن ز هر آلودگی

غزل شماره ۸۳: ای که مشتاق وصل دلبندی

غزل شماره ۸۴: کوی جانان از رقیبان پاک بودی کاشکی

غزل شماره ۸۵: دو چشمم خون‌فشان از دوری آن دلستانستی

غزل شماره ۸۶: صبوری کردم و بستم نظر از ماه سیمایی

غزل شماره ۸۷: من پس از عزت و حرمت ، شدم ار خوار کسی،

غزل شماره ۸۸: زهی از رخ تو پیدا همه آیت خدایی

غزل شماره ۸۹: ای که در جام رقیبان می پیاپی می‌کنی

غزل شماره ۹۰: دل زارم بود در صیدگاه عشق نخجیری