حرف آخر قافیه

رباعی شماره ۱: بی زحمت تو با تو وصالی است مرا

رباعی شماره ۲: غم کرد ریاض، جان مه و سال مرا

رباعی شماره ۳: دل خاص تو و من تن تنها اینجا

رباعی شماره ۴: ای دوست غم تو سربه سر سوخت مرا

رباعی شماره ۵: عشق تو بکشت عالم و عامی را

رباعی شماره ۶: می‌ساخت چو صبح لاله‌گون رنگ هوا

رباعی شماره ۷: عیسی لب و آفتاب روئی پسرا

رباعی شماره ۸: ای تیر هنر صهیل و برجیس لقا

رباعی شماره ۹: پذرفت سه بوس از لب شیرین ما را

رباعی شماره ۱۰: ای دوست اگر صاحب فقری و فنا

رباعی شماره ۱۱: از من شب هجر می‌بپرسید حباب

رباعی شماره ۱۲: سنگ اندر بر بسی دویدیم چو آب

رباعی شماره ۱۳: بختی دارم چو چشم خسرو همه خواب

رباعی شماره ۱۴: ای تیغ تو آب روشن و آتش ناب

رباعی شماره ۱۵: خاقانی را ز بس که بوسید آن لب

رباعی شماره ۱۶: طوطی دم دینار نشان است آن لب

رباعی شماره ۱۷: گر من به وفای عشق آن حور نسب

رباعی شماره ۱۸: از عشق بهار و بلبل و جام طرب

رباعی شماره ۱۹: آمد به چمن مرغ صراحی به شغب

رباعی شماره ۲۰: خاقانی اگرچه در سخن مردوش است

رباعی شماره ۲۱: خاقانی اگر ز راحتت رنگی نیست

رباعی شماره ۲۲: گم شد دل خاقانی و جان بر دو یکی است

رباعی شماره ۲۳: آب جگرم به آتش غم برخاست

رباعی شماره ۲۴: خاقانی اگر نقش دلت داغ یکی است

رباعی شماره ۲۵: ای گوهر گم بوده کجا جوئیمت

رباعی شماره ۲۶: کس از رخ چون ماه تو بر برنگرفت

رباعی شماره ۲۷: دستی که گرفتی سر آن زلف چو شست

رباعی شماره ۲۸: خاقانی از آن ریزش همت که توراست

رباعی شماره ۲۹: کرمی که چو زاهدان خورد برگ درخت

رباعی شماره ۳۰: چه آتش و چه خیانت از روی صفات

رباعی شماره ۳۱: از فیض خیالت چمن سینه شکفت

رباعی شماره ۳۲: گر عهد جوانی چو فلک سرکش نیست

رباعی شماره ۳۳: زنار خطی عید مسیحا رویت

رباعی شماره ۳۴: در غصه مرا جمله جوانی بگذشت

رباعی شماره ۳۵: در ظاهر اگر دست نظر کوتاه است

رباعی شماره ۳۶: گردون حشمی ز پایه زفعت اوست

رباعی شماره ۳۷: مسکین دلم از خلق وفائی می‌جست

رباعی شماره ۳۸: از هر نظری بولهبی در پیش است

رباعی شماره ۳۹: مسکین تن شمع از دل ناپاک بسوخت

رباعی شماره ۴۰: خاقانی را دل تف از درد بسوخت

رباعی شماره ۴۱: خاکی دلم ای بت ز نهان بازفرست

رباعی شماره ۴۲: داغم به دل از دو گوهر نایاب است

رباعی شماره ۴۳: بر جان من از بار بلا چیست که نیست

رباعی شماره ۴۴: گر سایه من گران بود در نظرت

رباعی شماره ۴۵: سلطان ز در قونیه فرمان رانده است

رباعی شماره ۴۶: بینی کله شاه که مه قوقه اوست

رباعی شماره ۴۷: چون سقف تو سایه نکند قاعده چیست

رباعی شماره ۴۸: خاقانی را شکسته دیدی به درست

رباعی شماره ۴۹: نونو دلم از درد کهن ایمن نیست

رباعی شماره ۵۰: صبح شب برنائی من بوالعجب است

رباعی شماره ۵۱: خاقانی اگر خرد سر ترا یار است

رباعی شماره ۵۲: ملاح که بهر ماه من مهد آراست

رباعی شماره ۵۳: تندی کنی و خیره کشیت آئین است

رباعی شماره ۵۴: آن دل که ز دیده اشک خون راند رفت

رباعی شماره ۵۵: در پیش رخ تو ماه را تاب کجاست

رباعی شماره ۵۶: مرغی که نوای درد راند عشق است

رباعی شماره ۵۷: عشق آمد و عقل رفت و منزل بگذاشت

رباعی شماره ۵۸: با یار سر انداختنم سود نداشت

رباعی شماره ۵۹: از عشق لب تو بیش تیمارم نیست

رباعی شماره ۶۰: گرچه صنما همدم عیسی است دمت

رباعی شماره ۶۱: از خوی تو خسته‌ایم و از هجرانت

رباعی شماره ۶۲: ناوک‌زن سینه‌ها شود مژگانت

رباعی شماره ۶۳: تشویر بتان از رخ رخشان تو خاست

رباعی شماره ۶۴: تب کرد اثر در گل عنبر بارت

رباعی شماره ۶۵: خاقانی را گلی به چنگ افتاده است

رباعی شماره ۶۶: در بخشش حسن آن رخ و زلفی که توراست

رباعی شماره ۶۷: چون سوی تو نامه‌ای نویسم ز نخست

رباعی شماره ۶۸: نور رخ تو طلسم خورشید شکست

رباعی شماره ۶۹: آن ماه دو هفته کرده عمدا هر هفت

رباعی شماره ۷۰: عشقی که ز من دود برآورد این است

رباعی شماره ۷۱: از کوهه چرخ مملکت مه در گشت

رباعی شماره ۷۲: تب داشته‌ام دو هفته ای ماه دو هفت

رباعی شماره ۷۳: از دست غم انفصال می‌جویی، نیست

رباعی شماره ۷۴: آفاق به پای آه ما فرسنگی است

رباعی شماره ۷۵: بپذیر دلی را که پراکنده توست

رباعی شماره ۷۶: خاقانی‌! اگرچه عقل دست خوش توست

رباعی شماره ۷۷: آن غصه که او تکیه‌گه سلطان است

رباعی شماره ۷۸: رخسار تو را که ماه و گل بنده اوست

رباعی شماره ۷۹: شب چون حلی ستاره درهم پیوست

رباعی شماره ۸۰: آن نرگس مخمور تو گلگون چون است‌؟

رباعی شماره ۸۱: خاقانی اسیر یار زرگر نسب است

رباعی شماره ۸۲: تا یار عنان به باد و کشتی داده است

رباعی شماره ۸۳: از غدر فلک طعن خسان صعب‌تر است

رباعی شماره ۸۴: خاقانی از آن شاه بتان طمع گسست

رباعی شماره ۸۵: غم بر دل خاقانی ترسان بنشست

رباعی شماره ۸۶: آن بت که ز عشق او سرم پر سوداست

رباعی شماره ۸۷: آن گل که به رنگ طعنه در می کرده است

رباعی شماره ۸۸: ای صید شده مرغ دلم در دامت

رباعی شماره ۸۹: غار سپید است پناهی دهدت

رباعی شماره ۹۰: قالب نقش بندی لاهوت است

رباعی شماره ۹۱: دانی ز جهان چه طرف بربستم هیچ *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۹۲: هیچ است وجود و زندگانی هم هیچ

رباعی شماره ۹۳: خاقانی اساس عمر غم خواهد بود

رباعی شماره ۹۴: استاد علی خمره به جوئی دارد

رباعی شماره ۹۵: هر روز فلک کین من از سر گیرد

رباعی شماره ۹۶: خاقانی وام غم نتوزد چه کند

رباعی شماره ۹۷: خاقانی را جور فلک یاد آید

رباعی شماره ۹۸: خاقانی را که آسمان بستاید

رباعی شماره ۹۹: چون قهر الهی امتحان تو کند

رباعی شماره ۱۰۰: درویش که اخلاق الهی دارد

رباعی شماره ۱۰۱: این چرخ بدآئین نه نکو می‌گردد

رباعی شماره ۱۰۲: روزی فلکم بخت اگر بازآرد

رباعی شماره ۱۰۳: خواهند جماعتی که تزویر کنند

رباعی شماره ۱۰۴: والا ملکی که داد سلطانی داد

رباعی شماره ۱۰۵: تا در لب تو شهد سخنور باشد

رباعی شماره ۱۰۶: خواهی شرفت هردمی اعلا باشد

رباعی شماره ۱۰۷: معشوق ز لب آب حیات انگیزد

رباعی شماره ۱۰۸: در مسلخ عشق جز نکو را نکشند

رباعی شماره ۱۰۹: این رافضیان که امت شیطانند

رباعی شماره ۱۱۰: پیغام غمت سوی دلم می‌آید

رباعی شماره ۱۱۱: خواهی شرف مردم دانا باشد

رباعی شماره ۱۱۲: توفیق رفیق اهل تصدیق شود

رباعی شماره ۱۱۳: این بند که بر دلم کنون افکندند

رباعی شماره ۱۱۴: آنجا که قضا رهزن حال تو شود

رباعی شماره ۱۱۵: درد سر مردم همه از سر خیزد

رباعی شماره ۱۱۶: ساقی رخ من رنگ نمی‌گرداند

رباعی شماره ۱۱۷: هرگز لبم از ذکر تو خاموش نشد

رباعی شماره ۱۱۸: ای صاحب رای کامل و بخت بلند

رباعی شماره ۱۱۹: کو آنکه به پرهیز و به توفیق و سداد

رباعی شماره ۱۲۰: دردی است مرا به دل دوایم بکنید

رباعی شماره ۱۲۱: دیدی که نسیم نوبهاری بوزید

رباعی شماره ۱۲۲: کس همچو من غریب بی‌یار مباد

رباعی شماره ۱۲۳: دریاب که دل برفت و تن هم بنماند

رباعی شماره ۱۲۴: آن تن که حساب وصل می‌راند نماند

رباعی شماره ۱۲۵: هرچند که از خسان جهان سیر آمد

رباعی شماره ۱۲۶: جانان شد و دل به دست هجرانم داد

رباعی شماره ۱۲۷: تا عشق به پروانه درآموخته‌اند

رباعی شماره ۱۲۸: در راه تو گوشم از خبر باز افتاد

رباعی شماره ۱۲۹: هرکس که ز ارباب عبادت باشد

رباعی شماره ۱۳۰: لعلت چو شکوفه عقد پروین دارد

رباعی شماره ۱۳۱: در باغچه عمر من غم پرورد

رباعی شماره ۱۳۲: چون درد تو بر دلم شبیخون آورد

رباعی شماره ۱۳۳: بخت ار به تو راه دادنم نتواند

رباعی شماره ۱۳۴: بخت ار به مراد با توام بنشاند

رباعی شماره ۱۳۵: روزی فلکم بخت بد ار باز آرد

رباعی شماره ۱۳۶: معشوقه ز لب آب حیات انگیزد

رباعی شماره ۱۳۷: زلف تو بنفشه ار غلامی فرمود

رباعی شماره ۱۳۸: چون نامه تو نزد من آمد شب بود

رباعی شماره ۱۳۹: خاقانی از آن کام که یارت ندهد

رباعی شماره ۱۴۰: امشب نه به کام روزگار است آن مرد

رباعی شماره ۱۴۱: در باغ شعیب و خضر و موسی نگرید

رباعی شماره ۱۴۲: گر بد دارد و گر نکو او داند

رباعی شماره ۱۴۳: گردی لبت از لبم به بوسی آزرد

رباعی شماره ۱۴۴: دندان من ار دوش لبت رنجان کرد

رباعی شماره ۱۴۵: رخسار تو را که ماه و گل بنده بود

رباعی شماره ۱۴۶: غم شحنه عشق است و بلا انگیزد

رباعی شماره ۱۴۷: صد باره وجود را فرو ریخته‌اند

رباعی شماره ۱۴۸: آهو بودی پلنگ ب دساز مگرد

رباعی شماره ۱۴۹: ای کشته مرا لعل تو مانند بسد

رباعی شماره ۱۵۰: خاقانی امید بر تو بیشی نکند

رباعی شماره ۱۵۱: تا چشم رهی چشم تو را چشمک داد

رباعی شماره ۱۵۲: دری که شب افروزتر از اختر بود

رباعی شماره ۱۵۳: خاقانی را جور فلک یاد آید

رباعی شماره ۱۵۴: رخساره عاشقان مزعفر باید

رباعی شماره ۱۵۵: دلها همه در خدمت ابروی تو اند

رباعی شماره ۱۵۶: تا زخم مصیبت دل خاقانی آزرد

رباعی شماره ۱۵۷: چون زاغ سر زلف تو پرواز کند

رباعی شماره ۱۵۸: ای از دل دردناک خاقانی شاد

رباعی شماره ۱۵۹: ای بت علم سیه ز شب صبح ربود

رباعی شماره ۱۶۰: خاقانی هر شبت شبستان نرسد

رباعی شماره ۱۶۱: آن شب که دلم نزد تو مهمان باشد

رباعی شماره ۱۶۲: چون رایت حسن تو بر افلاک زنند

رباعی شماره ۱۶۳: خاقانی ازین خانه و خوان غدار

رباعی شماره ۱۶۴: چرخ استر توسن جل سبز اندر بر

رباعی شماره ۱۶۵: خاقانی را آنکه بود سلطان هنر

رباعی شماره ۱۶۶: خاقانی اگر یار نماید رخسار

رباعی شماره ۱۶۷: خاقانی را ذم کنی ای دمنه عصر

رباعی شماره ۱۶۸: خاقانی ازین مختصران دست بدار

رباعی شماره ۱۶۹: ای داده تو را دست سپهر و دل دهر

رباعی شماره ۱۷۰: دانی ز چه یک نام حق آمد غفار

رباعی شماره ۱۷۱: دل کوفته‌ام چو تخمکان ز آتش قهر

رباعی شماره ۱۷۲: خاکی دل من به آتش آگنده مدار

رباعی شماره ۱۷۳: گفتم به دل ار چو نی ببرندم سر

رباعی شماره ۱۷۴: ای چرخ مهم را ز سفر باز آور

رباعی شماره ۱۷۵: ای نام تو در شهر به خوبی مشهور

رباعی شماره ۱۷۶: هرکس که شود به مال دنیا فیروز

رباعی شماره ۱۷۷: دود تو برون شود ز روزن یک روز

رباعی شماره ۱۷۸: ای چشم تو فتنه فلک را قلوز

رباعی شماره ۱۷۹: ای نیش به دل زین فلک سفله نواز

رباعی شماره ۱۸۰: ای زلف بتم به شب سیاهی ده باز

رباعی شماره ۱۸۱: ای ماه شب است پرده وصل بساز

رباعی شماره ۱۸۲: دل سغبه عشق توست با تن مستیز

رباعی شماره ۱۸۳: آن کعبه دل گرفته رنگ است هنوز

رباعی شماره ۱۸۴: خاقانی رو چو سیر عریان وش باش

رباعی شماره ۱۸۵: در طبع بهیمه سار مردم خو باش

رباعی شماره ۱۸۶: ای گشته به نور معرفت ناظر خویش

رباعی شماره ۱۸۷: او رفت و دلم باز نیامد ز برش

رباعی شماره ۱۸۸: خود را مپسند دل پسند همه باش

رباعی شماره ۱۸۹: خاقانی اگر نه خس نهادی خوش باش

رباعی شماره ۱۹۰: ماند به بهشت آن رخ گندم گونش

رباعی شماره ۱۹۱: خاقانی اگرچه خاک توست ای مهوش

رباعی شماره ۱۹۲: خاقانی اسیر توست مازار و مکش

رباعی شماره ۱۹۳: ای گشته خجل ز آن رخ گلگون گل و شمع

رباعی شماره ۱۹۴: برداشت فلک به خون خاقانی تیغ

رباعی شماره ۱۹۵: از بخل کسی که می‌کند وعده دروغ

رباعی شماره ۱۹۶: خاقانی را طعنه مزن زهر آمیغ

رباعی شماره ۱۹۷: خاقانی را دلی است چون پیکر تیغ

رباعی شماره ۱۹۸: از صحبت همدمان این دور خلاف

رباعی شماره ۱۹۹: در عشق تو شد موی زبانم به گزاف

رباعی شماره ۲۰۰: نه خاک توام به آدمی کرده عشق

رباعی شماره ۲۰۱: ای درد چو بی‌درد ز حالم غافل

رباعی شماره ۲۰۲: زرین چکنم قدح گلین آر ای دل

رباعی شماره ۲۰۳: یارت نکند به مهر تمکین ای دل

رباعی شماره ۲۰۴: از آتش عشق آب دهانم همه سال

رباعی شماره ۲۰۵: بنمود بهار تازه رخسار ای دل

رباعی شماره ۲۰۶: ای بدر همال قدر خورشید جمال

رباعی شماره ۲۰۷: سوزی که در آسمان نگنجد دارم

رباعی شماره ۲۰۸: من میوه خام سایه پرورد نیم

رباعی شماره ۲۰۹: احکام شریعت است چون شارع عام

رباعی شماره ۲۱۰: از کوی تو ای نگار زاری بردیم

رباعی شماره ۲۱۱: کو زهر؟ که نام دوستکانیش نهم

رباعی شماره ۲۱۲: ز آن نوش کند زهره شراب سخنم

رباعی شماره ۲۱۳: در زان لب لعل نوش خوردت چینم

رباعی شماره ۲۱۴: ای پیش تو مهر و ماه و تیر و بهرام

رباعی شماره ۲۱۵: ما ژنده سلب شدیم در خز نخزیم

رباعی شماره ۲۱۶: چون از چشم بتان فسون ساز کنم

رباعی شماره ۲۱۷: از عشق تو کشته شمشیر شوم

رباعی شماره ۲۱۸: در مدرسه‌ها درس غلط فهمیدیم

رباعی شماره ۲۱۹: اکنون که شب آمدبرود جانانم

رباعی شماره ۲۲۰: افغان که ز دل برای سوز آوردم

رباعی شماره ۲۲۱: خاقانی را ز آن رخ و زلفین به خم

رباعی شماره ۲۲۲: امروز که خورشید سمای سخنم

رباعی شماره ۲۲۳: آن ماه به کشتی در و من در خطرم

رباعی شماره ۲۲۴: آزار کنی و جور فرمائی هم

رباعی شماره ۲۲۵: تو گلبن و من بلبل عشق آرایم

رباعی شماره ۲۲۶: بر فرق من آتش تو فشانی و دلم

رباعی شماره ۲۲۷: مهر تو برون آستان اندازم

رباعی شماره ۲۲۸: سروی است سیاه چرده آن ماه تمام

رباعی شماره ۲۲۹: با آنکه به هیچ جرم رای آوردم

رباعی شماره ۲۳۰: من دست به شاخ مه مثالی زده‌ام

رباعی شماره ۲۳۱: در عشق شکسته بسته دانی چونم

رباعی شماره ۲۳۲: چون پای غم ار ز مجلست بیرونم

رباعی شماره ۲۳۳: بی‌آنکه بدی بجای آن مه کردم

رباعی شماره ۲۳۴: کشتند مرا کز تو پاکنده شوم

رباعی شماره ۲۳۵: دل دل طلبید از پی ره دلجویم

رباعی شماره ۲۳۶: خورشیدی و نیلوفر نازنده منم

رباعی شماره ۲۳۷: نونو غم آن راحت جان من دارم

رباعی شماره ۲۳۸: از حلقه زلف تو سر افکنده‌ترم

رباعی شماره ۲۳۹: چون سایه اگر باز به کنجی تازم

رباعی شماره ۲۴۰: غمخوار توام غمان من من دانم

رباعی شماره ۲۴۱: دیوانه چنبری هلال تو منم

رباعی شماره ۲۴۲: در خواب شوم روی تو تصویر کنم

رباعی شماره ۲۴۳: دود افکن را بگو که بس نالانم

رباعی شماره ۲۴۴: ای کرده تن و جان مرا مسکن غم

رباعی شماره ۲۴۵: روز از پی هجر تو بفرسود دلم

رباعی شماره ۲۴۶: هر روز در آب دیده‌اش می‌یابم

رباعی شماره ۲۴۷: گردون قفسی است سبز پرچشمه چو دام

رباعی شماره ۲۴۸: گر هیچ به بندگیت درخور باشم

رباعی شماره ۲۴۹: گفتی بروم، مرو به غم منشانم

رباعی شماره ۲۵۰: ای سلسله زلف تو یکسر جنبان

رباعی شماره ۲۵۱: تا بر هدف فلک زدم تیر سخن

رباعی شماره ۲۵۲: خاقانی را که هست سلطان سخن

رباعی شماره ۲۵۳: خاقانی اگر ز خود نهی گام برون

رباعی شماره ۲۵۴: بیداد براین تنگدل آخر بس کن

رباعی شماره ۲۵۵: بس کور دل است این فلک بی‌سر و بن

رباعی شماره ۲۵۶: خاقانی ازین چرخ سیه کاسه دون

رباعی شماره ۲۵۷: ای دوست به ماتم چه نشینی چندین

رباعی شماره ۲۵۸: گاهی که کنی عهد و وفا با یاران

رباعی شماره ۲۵۹: ای دل چو فسرده‌ای غمی پیدا کن

رباعی شماره ۲۶۰: دل خون شد و آتش زده دارم ز درون

رباعی شماره ۲۶۱: تا گشت سر کوی مغان منزل من

رباعی شماره ۲۶۲: در کوی تو خاطری ندیدم محزون

رباعی شماره ۲۶۳: شد باغ ز شمع گل رعنا روشن

رباعی شماره ۲۶۴: تا بشنودم کاهوی شیرافکن من

رباعی شماره ۲۶۵: تا رخت بیفکند به صحرا دل من

رباعی شماره ۲۶۶: خاقانی اگر توئی ز صافی نفسان

رباعی شماره ۲۶۷: ای روی تو محراب دل غمناکان

رباعی شماره ۲۶۸: خاقانی از اول که دمی داشت فزون

رباعی شماره ۲۶۹: مجلس ز می دو ساله گردد روشن

رباعی شماره ۲۷۰: ماها دلم از وصال پر نور بکن

رباعی شماره ۲۷۱: پیداست که سودای تو دارم ز نهان

رباعی شماره ۲۷۲: تیغ از تو و لبیک نهانی از من

رباعی شماره ۲۷۳: گر خاک ز من به اشک خون پالودن

رباعی شماره ۲۷۴: چون زندگی آفت است جانم گم کن

رباعی شماره ۲۷۵: خاقانی اگرچه دارد از درد نهان

رباعی شماره ۲۷۶: امروز به حالی است ز سودا دل من

رباعی شماره ۲۷۷: خاقانی را غم نو و درد کهن

رباعی شماره ۲۷۸: خاقانی اگر کسی جفا دارد خو

رباعی شماره ۲۷۹: خاقانی ازین کوچه بیداد برو

رباعی شماره ۲۸۰: کو آن می دیرسال زودافکن تو

رباعی شماره ۲۸۱: خود را به سفر بیازمودم بی‌تو

رباعی شماره ۲۸۲: ای راحت سینه، سینه رنجور از تو

رباعی شماره ۲۸۳: ای شاه بتان، بتان چون من بنده تو

رباعی شماره ۲۸۴: کردم به قمار دل دو عالم به گرو

رباعی شماره ۲۸۵: ای چشم بد آمده میان من و تو

رباعی شماره ۲۸۶: دل هرچه کند عشق فزون آید از او

رباعی شماره ۲۸۷: تب کرد اثر در رخ و در غبغب تو

رباعی شماره ۲۸۸: کو عمر؟ که داد عیش بستانم از او

رباعی شماره ۲۸۹: صد ساله ره است از طلب من تا تو

رباعی شماره ۲۹۰: هر روز بود تو را جفایی نو نو

رباعی شماره ۲۹۱: چشمم به گل است و مرغ دستان زن تو

رباعی شماره ۲۹۲: گفتی که تو را شوم مدار اندیشه *(منتسب به چند نفر)

رباعی شماره ۲۹۳: صبح است شراب صبح پرتو در ده

رباعی شماره ۲۹۴: خاقانی عمر گم شد، آوازش ده

رباعی شماره ۲۹۵: خاقانی را خون دل رز در ده

رباعی شماره ۲۹۶: ای کرده ز نور رای تو دریوزه

رباعی شماره ۲۹۷: خاقانی و روی دل به دیوار سیاه

رباعی شماره ۲۹۸: خواهی که شود دل تو چون آئینه

رباعی شماره ۲۹۹: خاقانی را بی‌قلم کاتب شاه

رباعی شماره ۳۰۰: یاران جهان را همه از که تا مه

رباعی شماره ۳۰۱: دیدم به ره آن مه خود و عید سپاه

رباعی شماره ۳۰۲: در تیرگی حال من روشن به

رباعی شماره ۳۰۳: ای از پری و ماه نکوتر صد ره

رباعی شماره ۳۰۴: دی صبح دمان چو رفت سیاره به راه

رباعی شماره ۳۰۵: گفتم پس از آن روز وصال ای دلخواه

رباعی شماره ۳۰۶: تا زلف تو بر بست به رخ پیرایه

رباعی شماره ۳۰۷: ای گشته دلم در غم تو صد پاره

رباعی شماره ۳۰۸: ای با تو مرا دوستی سی روزه

رباعی شماره ۳۰۹: تا آتش عشق را برافروخته‌ای

رباعی شماره ۳۱۰: خاقانی اگر به آرزو داری رای

رباعی شماره ۳۱۱: چون مرغ دلت پرید ناگه تو که‌ای؟

رباعی شماره ۳۱۲: بر سر کنم از عشق تو خاک همه کوی

رباعی شماره ۳۱۳: خاقانی اگر در کف همت گروی

رباعی شماره ۳۱۴: یک نیمه ز عمر شد به هر تیماری

رباعی شماره ۳۱۵: نفسم جنب غرامت است ای دلجوی

رباعی شماره ۳۱۶: ای یافته از فضل خدا تمکینی

رباعی شماره ۳۱۷: خاک ار ز رخت نور برد گه گاهی

رباعی شماره ۳۱۸: از کبر مدار در دل خود هوسی

رباعی شماره ۳۱۹: خاقانی اگر پند حکیمان خواندی

رباعی شماره ۳۲۰: چون مجلس عیش سازی استاد علی

رباعی شماره ۳۲۱: تا بود جوانی آتش جان افزای

رباعی شماره ۳۲۲: خاقانی اگر بسیج رفتن داری

رباعی شماره ۳۲۳: ترسا صنمی کز پی هر غم‌خواری

رباعی شماره ۳۲۴: عمرم همه ناکام شد از بیکاری

رباعی شماره ۳۲۵: تا کی به هوس چون سگ تازی تازی

رباعی شماره ۳۲۶: آن سنگ‌دلی و سیم دندان که بدی

رباعی شماره ۳۲۷: خاقانی را طعنه زنی هرگاهی

رباعی شماره ۳۲۸: گر یک دو نفس بدزدم اندر ماهی

رباعی شماره ۳۲۹: از بلبل گل پرست خوش سازتری

رباعی شماره ۳۳۰: من بودم و آن نگار روحانی روی

رباعی شماره ۳۳۱: از گردون بر نتابم این بی‌آبی

رباعی شماره ۳۳۲: از عشق صلیب موی رومی رویی

رباعی شماره ۳۳۳: خاقانی اگر شیوه عشق آغازی

رباعی شماره ۳۳۴: تیمار جهان غصه خوری ارزد؟ نی

رباعی شماره ۳۳۵: گر کشتنیم چنان کش از بهر خدای

رباعی شماره ۳۳۶: هر نیمه شبم تبم مرتب بینی

رباعی شماره ۳۳۷: بیدل نیمی گر به رخت بنگرمی

رباعی شماره ۳۳۸: سیمرغ وصالی ای بت عالی رای

رباعی شماره ۳۳۹: خاک شومی گرنه چنین خون خوریی

رباعی شماره ۳۴۰: خاقانی را همیشه بیغاره زنی

رباعی شماره ۳۴۱: امروز به خشک جان تو مهمان منی

رباعی شماره ۳۴۲: از شهر تو رفت خواهم ای شهرآرای

رباعی شماره ۳۴۳: روزی که سر زلف چو چوگان داری

رباعی شماره ۳۴۴: شب‌های سده زلف مغان‌فش داری

رباعی شماره ۳۴۵: ای زلف بتم عقرب مه جولانی

رباعی شماره ۳۴۶: راهی که در او خنگ فلک لنگ شدی

رباعی شماره ۳۴۷: خاقانی اگر سر زده یار آیی

رباعی شماره ۳۴۸: در مجلس باده گر مرا یاد کنی

رباعی شماره ۳۴۹: سلطانی و طغرای تو نیکو رویی

رباعی شماره ۳۵۰: گر من نه به دل داغ برافکنده‌امی

رباعی شماره ۳۵۱: دود تو برون شود ز روزن روزی