|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به زیبایی و جذابیت زلف معشوق اشاره میکند و میگوید که این زلف دائماً در حال تکان خوردن است. او از دیوانگی و شیدایی خود به خاطر این زیبایی میگوید و به خاطر عشقش آرزو دارد که حتی اگر جانش در خطر باشد، باز هم با معشوق در ارتباط باشد. در واقع، عشق او چنان عمیق است که حاضر است هر خطر و ناراحتی را تحمل کند.
هوش مصنوعی: ای زلفهای تو، وقتی تکان میخوری، دیوانهام میکنی؛ حالا اگر کمی کمتر تکان بخوری، شاید بتوانم خودم را کنترل کنم.
هوش مصنوعی: من در تلاش هستم که با تو در این گفتگو و تبادل احساسات، جانم را از سر عشق و محبت بسازم، حتی اگر برای این کار نیاز باشد تا سرم را به نشانه تو و برای تو به حرکت درآورم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.