|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان درد و رنج انسان می‌پردازد. آفاق (افق‌ها) در برابر آه و ناله‌های ما دور هستند و احساس می‌شود که این ناله‌ها مانند دودی در آسمان پراکنده شده‌اند. امید ما در هر جایی که سختی و مانعی وجود دارد، پابرجاست و عمر ما به مانند شیشه‌ای است که بر اثر سنگ‌خوردگی آسیب‌پذیر است. در مجموع، شاعر از چالش‌ها و ناامیدی‌های زندگی سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: دنیا در برابر ناله‌های ما مسافتی طولانی دارد و آسمان در اثر صدای ناله‌های ما پر از دود و غم شده است.
هوش مصنوعی: امید ما در هر جایی که دشواری‌ها وجود دارد، قرار دارد و در هر نقطه‌ای که موانع و مشکلاتی مثل سنگ وجود دارد، زندگی ما تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آفاق بپای آه ما فرسنگی است
وز ناله ی ما سپهر دود آهنگی است
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.